Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ



Σε κάποιο κείμενό τους οι νεοπαγανιστές γράφουν:
400 …Ο (“Άγιος”) επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης.
Πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα τους «επιχειρήματα».
Απάντηση στα ψεύδη
Το ότι ο άγιος Πορφύριος οργάνωσε λυντσαρίσματα εθνικών είναι ΨΕΜΑ. Κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ!!! Απεναντίας, η μία και σημαντική πηγή που διαθέτουμε γι’ αυτόν, ο Βίος του αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γάζης, γραμμένη από το μαθητή του αγίου διάκονο Μάρκο, δείχνει ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ έγινε κανένας διωγμός των εθνικών (δηλ. ειδωλολατρών) της Γάζας. (σημείωση: Γενικώς δεν έγιναν ΠΟΤΕ διωγμοί ειδωλολατρών και λοιπών αλλοθρήσκων ή αιρετικών στο Βυζάντιο. Αντιθέτως! Διωγμούς έκαναν οι ειδωλολάτρες και οι αιρετικοί εναντίον των Χριστιανών, ακόμη και μετά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου (πχ επί αυτοκρατόρων Ιουλιανού του Παραβάτη, Κώνσταντος Β΄, εικονομάχων και όχι μόνο).)
Τα «λυντσαρίσματα» γνωρίζετε ποιοι τα έκαναν; Οι εθνικοί!
Οι εθνικοί στη Γάζα, κατά την εποχή εκείνη, ήσαν πλείστοι και ασκούσαν την λατρεία τους δίχως κανένα περιορισμό, ακόμη και μετά από τη βασιλεία του υποτιθέμενου «αιματηρού διώκτη» των ειδωλολατρών Μ. Θεοδοσίου (πώς γίνεται αυτό, άραγε;). Μάλιστα είχαν αρκετή εξουσία, και δεν σταματούσαν να κάνουν τη ζωή των χριστιανών της Γάζας δύσκολη. Οι κακουχίες που υπέμενε από αυτούς ο Πορφύριος άρχισαν όταν εκείνος με τη συνοδεία του όδευαν προς τη Γάζα, και οι ειδωλολάτρες κάτοικοι των γύρω χωριών έστρωσαν το δρόμο με αγκάθια και με ακαθαρσίες (Βίος Πορφυρίου, 17).
Αργότερα κατηγόρησαν τον άγιο για μία ξηρασία που διήρκεσε δυο μήνες (όπ. παρ. 19). Οι οργανωμένες βιαιοπραγίες τών Ειδωλολατρών, δεν άργησαν να αρχίσουν, χωρίς καμία πρόκληση εκ μέρους των χριστιανών, με πρώτη που αναφέρεται στο έργο τον άγριο ξυλοδαρμό του χριστιανού Βαροχά από παγανιστές, ώσπου τον μάζεψαν μισοπεθαμένο ο διάκονος Κορνήλιος μαζί με άλλους δύο χριστιανούς. Οι εθνικοί, νομίζοντας τον Βαροχά για νεκρό, επιτέθηκαν στους χριστιανούς αυτούς επειδή «μόλυναν» τη πόλη με τον δήθεν νεκρό, και αφού έδεσαν με ένα σχοινί το πόδι του, άρχισαν να τον σέρνουν. Τελικά ο άγιος Πορφύριος κατάφερε να πάρει τον Βαροχά μέσα από όλη εκείνη τη φασαρία (κεφ. 22-23).
Όλοι αυτοί οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών ανάγκασαν τον Πορφύριο, ποιμένα όλων των χριστιανών που ήταν κάθε μέρα στο έλεος της μανίας των ειδωλολατρών, να ζητήσει από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο να κλείσει, τους 8 ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ναούς της Γάζας (κεφ. 26). Κατάφερε το κλείσιμο των ναών, αν και επέτρεψε στο ναό του «θεού» Μαρνά να δίδει χρησμούς στα κρυφά (κεφ. 27).
Οι ειδωλολάτρες όμως πάλι άρχισαν τα ίδια και δεν άφηναν τους χριστιανούς να κατέχουν δημόσια αξιώματα, φερόμενοι σε αυτούς σαν σε κακούς δούλους (κεφ. 27, 32). Δεν τους επέτρεπαν ούτε να καλλιεργούν τα ίδια τους τα χωράφια (κεφ. 40). Επιπλέον, τελούνταν ακόμη ανθρωποθυσίες στο ναό του Μαρνείου Δίος (κεφ. 66), κάτι πολύ βέβαιο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις τόσες ανθρωποθυσίες που τελούνταν στον ειδωλολατρικό κόσμο (έχουμε μαρτυρίες του Στράβωνος, του Παυσανία, του Πορφυρίου του νεοπλατωνικού, κ.ά.). Ας φανταστεί κανείς και την «ιερή» εκπόρνευση στο ναό της Αφροδίτης στη Γάζα, πόσα κοριτσάκια αναγκάζονταν να ικανοποιούν τη φιληδονία του κάθε άγνωστου πιστού της ψευτοθεάς!
Η κατάσταση ήταν τόσο δραματική που ο άγιος Πορφύριος κλονίστηκε (!) για λίγο και ζήτησε με δάκρυα στα μάτια από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο να τον απαλλάξει από το αξίωμα του επισκόπου (κεφ. 32). Τότε μετά από αγώνες έλαβε βοήθεια από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και μπόρεσε να γκρεμίσει τους παγανιστικούς ναούς της Γάζας, και να αντικαταστήσει το Μαρνείον (ναό του Μαρνείου Διός) με μια περίλαμπρη εκκλησία.
Ο άγιος Πορφύριος γκρέμισε κάποια ελληνοχανανιτικά πορνεία και ανθρωποθυσιαστήρια για να καταστείλει τις βαρβαρότητες εναντίον των χριστιανών. Ήταν ποιμένας τους, κι άρα είχε ευθύνη για αυτούς. Και αυτό που έκανε ήταν ΠΟΛΥ καλύτερο από το να διοργάνωνε σφαγή του εθνικού πληθυσμού ή λυντσάρισμα (κάτι το οποίο ΔΕΝ έκανε). Επίσης είναι γελοίο να νομίζουμε ότι απαγορεύτηκε η ειδωλολατρία με ποινή. Όχι μόνο δεν αναφέρει κάτι τέτοιο το έργο, αλλά και στο κεφάλαιο 63 διαβάζουμε πως όταν ξεσηκώθηκαν οι ειδωλολάτρες κατά τη διάρκεια της καταστροφής των ναών, οι αξιωματούχοι τους απείλησαν και έστειλαν στρατιώτες με ρόπαλα να τους διώξουν (δεν τους έσφαξαν). Από μόνοι τους πολλοί ειδωλολάτρες γίνονταν χριστιανοί από πραγματική πίστη, ενώ μερικοί άλλοι από φόβο των χριστιανών ή συμφέρον, επειδή οι δεύτεροι άρχισαν να καταλύουν την εξουσία του Εθνικού πληθυσμού της πόλης (κεφ. 72).
Οι της ειδωλομανίας πάλι ξεσηκώθηκαν μετά από κάποιο καιρό, και αναζήτησαν τον Πορφύριο για να τον σκοτώσουν. Μεταξύ άλλων, κατάφεραν να σκοτώσουν και τον Βαρόχα (κεφ. 95-99). Τέλος, καταπνίγηκε η εξέγερση από τις αρχές (κεφ. 99).
Ας δούμε λίγο και το χαρακτήρα του αγίου, ο οποίος τόσο διαστρεβλώνεται. Όπως μας πληροφορεί ο Μάρκος, ο άγιος Πορφύριος ήταν πράος, ελεήμων, συμπονετικός, ευσυγκίνητος, αμνησίκακος, φιλόξενος και τιμούσε τους γηραιότερους ως πατέρες, τους νεαρούς ως αδελφούς και τα μικρά παιδιά ως δικά του παιδιά (κεφ. 8-9). Και την αιρετική ακόμα Ιουλία την προσφώνησε αδελφή (κεφ. 87). Μόλις ενηλικιώθηκαν τα αδέλφια του, έστειλε τον βοηθό του Μάρκο στη Θεσσαλονίκη για να τους μοιράσει τα υπάρχοντά του (κεφ. 6). Μάλιστα, ακόμη και ως επίσκοπος εργαζόταν ως υποδηματοποιός για να λαμβάνει τα προς το ζην (κεφ. 9), επιμένοντας ότι «ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω» (Β΄ Θεσσ. Γ΄10). Κάποτε, είχε περιμαζέψει από συμπόνια ένα νεαρό δούλο, τον Βαροχά, σώζοντάς τον από κίνδυνο (κεφ. 14). Αργότερα, δια θερμής δακρύβρεκτης προσευχής, έσωσε από βέβαιο θάνατο τρία παιδιά που έπεσαν σε ένα πηγάδι (κεφ. 80-84). Μετά τα εγκαίνια της Εκκλησίας που έκτισε μετά την καταστροφή του ναού του Μάρνα, έδωσε σε κάθε ξένο που βρισκόταν στη πόλη τα απαραίτητα χρήματα για όλα τα έξοδα για μία ημέρα. Επίσης όρισε να δίδονται σε κάθε φτωχό (πολίτη της Γάζας ή ξένο) έξι οβολοί καθημερινά, με εξαίρεση την εποχή του Πάσχα, όπου έδινε 10 οβολούς καθημερινά, για 40 ημέρες (κεφ. 94)!!!
Όλα τα «επιχειρήματα» των παγανιστών τέτοια ψέμματα είναι. Μια αλήθεια δεν λένε ποτέ αυτοί οι άνθρωποι…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να αγοράσει τον Βίο του Αγίου Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης, εκδόσεων Ζήτρος. Υπάρχει στο έργο αυτό πρόλογος, προλογικό σημείωμα, και εισαγωγή. Μετάφραση – σχόλια από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου