Στον Εσπερινό χοροστάτησε και ομίλησε ο Μητροπολίτης Γουμενίσσης Δημήτριος και προεξήρχε της ιερής λιτανείας της χαριτόβρυτης εικόνας της Κεχαριτωμένης. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων πολλών ανέφερε και τα εξής:
“Στις δύσκολες στιγμές που πέρασε το γένος μας μέσα από τις συμπληγάδες ιδεολογικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, τήν δίνη δύο παγκοσμίων πολέμων, της μικρασιατικής καταστροφής και ενός αδελφοκτόνου σπαραγμού, απότοκες της συνεχούς αυτονόμησης του ανθρώπου από τον Θεό, οι πρόγονοί μας όχι μόνον δεν λιποψύχησαν, αλλ᾽ ευσεβάστως και θεαρέστως απένειμαν την τιμητική προσκύνηση στην φέρουσα τα «δευτερεία της Αγίας Τριάδος», κατά την διδασκαλία του θεόπτου πατέρα της Εκκλησίας μας, αγίου Γρηγορίου του Παλαμά· γαλουχημένοι με την ελπίδα στην Παναγία, ανέδειξαν πλήθος ευεργετών πού λάμπρυναν την πατρίδα μας με ευαγή ιδρύματα, θεραπεύοντας τις ανάγκες των εμπεριστάτων αδελφών μας. Άραγε, στις σημερινές συνθήκες της γενικευμένης αποστασίας από τον Θεό, μπορούν να αναδειχθούν ανάλογα πνευματικά αναστήματα;
Αν διατρέξουμε από την νότια πατρώα γη, όπου στη γη των Κυθηρέων προεξάρχει πανηγυρικά η Κυρία Θεοτόκος ως προστάτιδα και πολιούχος του νησιού, έως το βορειότερο άκρο, εδώ στη γη των Μακεδόνων, στο Πολύκαστρο, στο σπιτικό της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας που σηματοδοτεί την πίστη των πατέρων μας αλλά και σε όποιο μετερίζι ελληνικής ιστορίας κι αν απαγγιάσουμε, θα βρούμε καντήλι ακοίμητο και θυμίαμα εύοσμο μπροστά σε κάποια εικόνα της Μητέρας του Θεού.
Τολμήστε – έστω με την φαντασία σας – να απαλείψετε την πανώρια μνήμη της Παναγίας από την ιστορική συνείδηση της Ρωμιοσύνης. Αυτομάτως θα δείτε ακρωτηριασμένο το μεγαλείο της. Αφανισμένη την ομορφιά της. Σβεννύμενη την αίγλη της. Καταρρακωμένη την αλκή της. Μέχρι τα ύστατα ορόσημα των απ᾽ αιώνος ιστορικών μας επών η Παναγία ίσταται υπερμαχούσα των δικαίων του Γένους μας και μας διασώζει, εμφανώς και αφανώς, από ορατούς και αόρατους εχθρούς.
Θα αποτολμούσα με ποιητική υπερβολή να πω ότι η παράδοση του λαού μας από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, “προσφοιτώσα” με ασίγαστο άγιο πόθο στην Υπέρμαχο Στρατηγό της Βασιλεύουσας ή την Παναγία την Αθηνιώτισσα της Ακροπόλεως, προς την Εκατονταπυλιανή της Πάρου, ή την Πορταΐτισσα του Άθωνα, προς την Μεγαλοσπηλιώτισσα του Μοριά, ή την Προυσσιώτισα της Ρούμελης, προς την Εικοσιφοίνισσα του Παγγαίου ή την Σουμελά του Πόντου, προς την Αγιασώτισσα της Λέσβου ή την Μεγαλόχαρη της Τήνου καί άλλων πολλών, κατά κάποιον τρόπον “πολιτογράφησε” στην ιστορική της συνείδηση ως Ρωμιά-Ελληνίδα Εκείνην, που γενεαλόγησαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. “Την χώραν του Αχωρήτου”. Την εκ γης και υπέρ τους ουρανούς Υπάρχουσα, την από Δαβίδ κατά φύσιν και υπέρ τους Πρωτοπλάστους κατά Χάριν. Η Παναγία μοιάζει να είναι Ρωμιά, αφού είναι καύχημα της ρωμαίϊκης λεβεντιάς και λάλημα της ελληνικής ευαισθησίας.
Το διαλαλούμε αυτό, με βροντώδη ευτολμία για να φιμωθούν τα στόματα των βλασφήμων, όσων έπεσαν θύματα προπαγάνδων ξένων προς την φυλή μας, ξένων προς την ιστορία μας, ξένων προς τα ήθη και τις παραδόσεις μας, ξένων προς την πίστη μας. Εκείνων που δεν θέλουν να κάμψουν την υψαύχενα και οιστρηλατούμενη από την επήρεια του αντιδίκου φαντασία τους, για να ασπασθούν την λυτρωτική και ειρηνόδωρη αλήθεια: ότι ο Ιησούς Χριστός, “χθές και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας” είναι «ο Μεγάλος Θεός και Σωτήρας μας», όπως διατρανώνει ο Απόστολος των Εθνών θείος Παύλος στον Τίτο και ότι ενανθρώπησε «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου»”.
Και κατέληξε λέγοντας τα εξής: “Συνοδεύσαμε ευλαβικά την εξόδια λιτάνευση του ιερού της εκτυπώματος. Προσκυνήσαμε την σεμνοπρεπή μορφή της Θεομήτορος της επονομαζόμενης Μυρτιδιώτισσας, συναθροισθέντες από περάτων της πατρώας γης. Όπως τότε στην κοίμηση της Κυρίας Θεοτόκου «ηπείγοντο δήμος θεολόγων εκ περάτων, εξ ύψους δ᾽ αγγέλων οι χοροί», έτσι και τώρα έκαστος εξ υμών των αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών, προσέτρεξε ευλαβικά και ικετευτικά να απονείμει τον ασπασμό και τό Χαίρε στη Μητέρα της ζωής. Σε Εκείνη που ταχέως προφθάνει και έρχεται όταν την επικαλούμαστε μέσα από την καρδιά μας, ως υπέρμαχος αντιλήπτωρ και ρύστης των ψυχών και των σωμάτων.
Ας προσβλέψουμε, λοιπόν στην πάντιμη και χαριτόδωρη εικόνα Της, με την οποία η Χάρη Της μεγαλοδώρως αισθητοποιεί τόσους αιώνες την φιλοστοργία Της προς το γένος μας. Ας καθαρίσουμε όλη την ζωή μας από φθοροποιά και νεκροποιά έργα ασέβειας, αδικίας και πονηρίας, μήπως και αμετανοήτως απωλέσουμε την Μητρική εύνοιά Της. Ας αγνίσουμε τον έσω άνθρωπο, τον παλαιό άνθρωπο, που ρέπει προς τον όλεθρο και την καταστροφή με σκέψεις που μολύνουν το νουν και την καρδιά, με προθέσεις πού αποχαλιναγωγούν τον άνθρωπο από το σωτήριο πατρικό άρμα του Κυρίου, με σκιρτήματα της καρδιάς που την απορρυθμίζουν πνευματικά, ενατενίζοντες και τιμώντες ακατάπαυστα την Αειπαρθενική μορφή Της, που δεσπόζει πάντων των ποιημάτων.
Σ᾽ Αυτήν, ας μετεωρίσουμε το όμμα της καρδιάς μας και ας προσηλώσουμε την ψυχή μας για να μην αστοχήσουμε ποτέ της ελπίδος μας”.
Παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος Παιονίας Αθανάσιος Λαπόρδας, ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς Χρήστος Γκουντενούδης και εκ μέρους της στρατιωτικής ηγεσίας ο Μέραρχος Πέτρος Γεωργίου, οί Ταξίαρχοι Σερρών και Πολυκάστρου Κωνσταντίνος Χούπης και Γεώργιος Δάρρας, Αξιωματικοί και πλήθος πιστών.
Χρεωστικά και οφειλετικά προς διατήρηση της ιστορικής μνήμης αναφέρεται ότι ο ιερός ναός “Παναγίας Μυρτιδιώτισσας και Αγίου Γεωργίου” θεμελιώθηκε στίς 3 Απριλίου 2001 επί Ταξιάρχου Στυλιανού Καλφέλη και εγκαινιάσθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2003 επί Ταξιάρχου Θεοδώρου Ψυχάκου, από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Γουμενίσσης Δημητρίου και Κυθήρων Κυρίλλου, ιερατεύοντος του π. Θεοδώρου Χατζηβασιλείου, με πρόνοια και επιστασία των Ταξιάρχου Δημητρίου Παναγιώτου, Αντισυνταγματάρχου Κωνσταντίνου Χούπη και Ταγματάρχου Κυριάκου Κοντογιάννη.
Πηγή : agioritikovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου