tag:blogger.com,1999:blog-55278664443918033322024-03-18T21:45:14.824+02:00Ιερόν Παρεκκλήσιον Αγίου Θεράποντος - "Η Σκέπη του Παππού"Ιερόν ΙΔ παρεκκλήσιον Αγ Θεράποντος Επισκόπου Κύπρου (Αρ Αδ: 1749/13) Οδος: Αγ. Κων/νου 18 ΤΚ 19008.Ερυθρες Αττικης (Κριεκουκι)(Δημοτικό Σχολείο Ερυθρών).Τηλ 695-5080509.Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.comBlogger3087125tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-33963709088356206362024-03-18T21:44:00.004+02:002024-03-18T21:44:35.140+02:00ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ <div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0hGkA0TI-ReSoSDhiTiWtB2KGCbJtjOQ7DYP0nwDpH0v_r_boLOCNmj8_F-14o8T-GeNLtLUokkjQksf8KQLkQIVkjE_SvLYb_j21KAZhSUbgGepjyQd_pIhK8Q22AnTGg4D5tIOjoxCJdg1VlGfRrhCfzc-7FNZQH9_Kc6Fs_DFlFHL6R9eAGdTEorNP/s480/%CE%BA%CE%B5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="443" data-original-width="480" height="369" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0hGkA0TI-ReSoSDhiTiWtB2KGCbJtjOQ7DYP0nwDpH0v_r_boLOCNmj8_F-14o8T-GeNLtLUokkjQksf8KQLkQIVkjE_SvLYb_j21KAZhSUbgGepjyQd_pIhK8Q22AnTGg4D5tIOjoxCJdg1VlGfRrhCfzc-7FNZQH9_Kc6Fs_DFlFHL6R9eAGdTEorNP/w400-h369/%CE%BA%CE%B5.jpg" width="400" /></a></div></span><span style="font-family: verdana;">Όχι μόνο καθαρά Δευτέρα αλλά "Καθαρή Εβδομάδα"</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Ονομάζεται «Καθαρή Εβδομάδα» από τον λαό η πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει με την Καθαρή Δευτέρα και τελειώνει με το Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων. Σε πολλές περιοχές, ιδίως της Μικράς Ασίας και της Καππαδοκίας, τηρούσαν τις τρεις πρώτες ημέρες της εβδομάδας αυτής απόλυτη νηστεία, ακόμη και από ψωμί ή νερό. Έτρωγαν την Καθαρή Τετάρτη, αφού πρώτα μεταλάμβαναν στην πρώτη λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων της Σαρακοστής, και μάλιστα με ειδικά για την περίσταση φαγητά και άλλα εδέσματα, όπως καρυδόπιτες, σούπες με φασόλια και πετιμέζι, χυλόπιτες κ.λπ.<br /><br />Στη Σινώπη μάλιστα οι συγγενείς πρόσφεραν δώρα σε όσους από την οικογένεια είχαν τηρήσει το τριήμερο, συνήθως μαξιλαρόπανα και μαντήλια. Την Καθαρή Τρίτη τη θεωρούσαν ημέρα των ψυχών και άνοιγαν τη «σταφυλαρμιά», ενώ την Καθαρή Τετάρτη, ιδίως στη Θράκη, συνήθιζαν να κάνουν προσφορές στους ενδεέστερους για την ψυχή των ζώντων συγγενών τους. Την Καθαρή Παρασκευή, πριν από το Σάββατο κατά το οποίο εορτάζεται το διά κολλύβων θαύμα του Αγίου Θεοδώρου,<br /><br />Όσον αφορά τη σαρακοστιανή νηστεία, θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι παλαιότερα σε πολλές περιοχές τηρούσαν το λεγόμενο «τριήμερο», που έχει μοναστηριακή προέλευση. Πρόκειται για τριήμερη τελετουργική, απόλυτη νηστεία, η οποία τηρείται συνήθως τις τρεις πρώτες ημέρες της μεγάλης Τεσσαρακοστής και τις τρεις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Αντιστοίχως, οι νηστεύοντες τρώνε για πρώτη φορά την Καθαρή Τετάρτη ή τη Μεγάλη Τετάρτη μετά την προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, κάποτε δε στο τραπέζι αυτό παρατίθενται ειδικά εδέσματα, όπως καρυδόπιτα, σούπα με φασόλια και πετιμέζι, ενώ στη Σινώπη τους πρόσφεραν και δώρα μαντήλια ή υφάσματα. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">ΠΗΓΗ : Facebook.</span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-87756747961266038192024-03-17T00:10:00.002+02:002024-03-17T00:10:18.864+02:00Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ ΔΩΡΩΝ<span style="font-family: arial;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKNsWs4ik9OAG3Ar_b1rVGKN7QXWTh0-VkHy8kg3zh7P5OaAgqYVgwM5i_sIXKMyOF1e5kGhpe3dyugkaN3YAax15BjSUav2O2JJx1CneicYwXgXgIvstSrR8BYp0TaD3w3bW0NbxeK02wQnDEvxZi2wDjlUhC_ySHtvpXDKIis9YJw5C2kZh86Hb-Vza3/s638/39_8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="325" data-original-width="638" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKNsWs4ik9OAG3Ar_b1rVGKN7QXWTh0-VkHy8kg3zh7P5OaAgqYVgwM5i_sIXKMyOF1e5kGhpe3dyugkaN3YAax15BjSUav2O2JJx1CneicYwXgXgIvstSrR8BYp0TaD3w3bW0NbxeK02wQnDEvxZi2wDjlUhC_ySHtvpXDKIis9YJw5C2kZh86Hb-Vza3/w400-h204/39_8.jpg" width="400" /></a></div></span><div><span style="font-family: arial;"> </span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /><div style="text-align: center;">Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ</div><div style="text-align: center;"> ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ ΔΩΡΩΝ</div><div style="text-align: center;"><br /></div>Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Β. Τζέρπου, δρ. Θ.<br /><br />Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ κύριος λόγος πού συνετέλεσε στή διαμόρφωση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς τῆς τεσσαρακονθήμερης περιόδου νηστείας καί γενικῆς πνευματικῆς προπαρασκευῆς γιά τή μεγάλη ἑορτή τοῦ Σταυραναστάσιμου Πάσχα πού ἀκολουθεῖ, εἶναι τό παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος πρίν ἀρχίσει τή δημόσια δράση Του προετοιμάστηκε στήν ἔρημο "νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα" γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς γνωστούς τρεῖς πειρασμούς τοῦ διαβόλου (Ματθ. δ´ 11). Πρός μιά τέτοια πνευματική ἔρημο παρομοιάζεται ἀπό τούς ἁγίους πατέρες καί ἡ Μ. Τεσσαρακοστή, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ὁ χριστιανός, μιμούμενος τόν Κύριο, ἀποδύεται σ' ἕναν ἀνάλογο πνευματικό ἀγώνα, ἀντιτάσσοντας στόν πρῶτο πειρασμό αὐτή καθαυτή τή νηστεία, στόν δεύτερο τήν ἀδιάλειπτο λατρεία τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί στόν τρίτο τήν ταπείνωση ὡς μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν.<br /><br />Ὅμως, ἡ χριστοκεντρική αὐτή θεμελίωση τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί ἡ σωτηριολογική θεώρησή της, ὡς μιᾶς ξεχωριστῆς εὐκαιρίας μίμησης τοῦ Χριστοῦ, φαίνεται ἰδιαίτερα στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διοργανώνεται καί νοηματίζεται κατά τήν περίοδο αὐτή ἡ κοινή προσευχή τῆς Ἐκκλησίας. Καί δέν ἀναφερόμαστε ἐδῶ στήν πνευματική πανδαισία πού προσφέρουν στούς πιστούς οἱ δοξολογικές ἀκολουθίες τῶν πέντε Κυριακῶν τῶν Νηστειῶν ἤ ἡ τόσο λαοφιλής καί πανηγυρική ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου, πού ψάλλεται κατά τίς ἑσπερινές λατρευτικές συνάξεις κάθε Παρασκευῆς, ὡς προεόρτιος ἤ μεθεόρτιος ἀκολουθία τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Ἐννοοῦμε κυρίως τόν κύκλο τῶν ἀκολουθιῶν τοῦ Νηχθημέρου (Μεσονυκτικό, Ὄρθρος, Ὧρες, Ἑσπερινός, Μέγα Ἀπόδειπνο), στίς ὁποῖες καί ἐγκρύπτεται κυρίως τό ἐσώτερο νόημα τῆς πνευματικότητας τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Διότι ἐμπλουτισμένες, κατά τήν περίοδο αὐτή, μ' ἕνα πλῆθος ἐκλεκτῶν ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων καί κατανυκτικῶν ὕμνων, καί σέ συνδυασμό μέ τή νηστεία καί τήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, οἱ ἀκολουθίες αὐτές ἀποτελοῦν μιά θαυμάσια ἔκφραση τοῦ ἰδανικοῦ καί τῆς ἀδιάλειπτης δοξολογίας τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα τό πλαίσιο μιᾶς καθημερινῆς πνευματικῆς "ἀποδεκάτωσης" τῆς ζωῆς μας, ὅπως ὁρίζει τήν πνευματικότητα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ὁ ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης.<br /><br />Ὅσο, ὅμως, κι ἄν οἱ ἀκολουθίες αὐτές ἀποτελοῦν τά εὔοσμα ἐκεῖνα ἄνθη, πού φαιδρύνουν μέ τήν παρουσία τους τήν πνευματική ἔρημο τῆς τεσσαρακονθήμερης νηστείας, εἶναι ἐπίσης γεγονός ὅτι, ἐξ αἰτίας ἱστορικῶν συγκυριῶν καί τῆς προοδευτικῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἡ πρόσβαση σ' αὐτές ἀποτελεῖ σήμερα προνόμιο μόνο τῶν μοναχῶν καί ὁρισμένων ἄλλων φιλακόλουθων χριστιανῶν. Γι' αὐτό καί εἶναι εὔλογο τό ἀπό πολλές πλευρές διατυπούμενο αἴτημα τῆς ἀναπροσαρμογῆς τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν στά δεδομένα τῆς σύγχρονης ζωῆς. Κάτω ἀπό τίς προϋποθέσεις αὐτές ἡ περισσότερο ἀξιοποιήσιμη ποιμαντικά εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ Ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, πού ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα τῆς καθημερινῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, κατά τήν περίοδο αὐτή.<br /> </span></div><div><span style="font-family: arial;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBeakFGJM7-xp1W4yMLL-K_yhbTVDzLDJr1cxRhFCKdm1DBm8Ep4Ymv2WZ836td6uG6rPPS2RUseEGZgxpoIoG6ar8Q_ACae-mPo1h27m3k6q9zlEFoNEP5JamVBgDETmQCUjkwedMP1Cq4bWEKF8DVDCzLiNlm0JFJ6s4rP4TmAuM3WRBLM9XZ3HDO4ex/s700/DSC01222.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="466" data-original-width="700" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBeakFGJM7-xp1W4yMLL-K_yhbTVDzLDJr1cxRhFCKdm1DBm8Ep4Ymv2WZ836td6uG6rPPS2RUseEGZgxpoIoG6ar8Q_ACae-mPo1h27m3k6q9zlEFoNEP5JamVBgDETmQCUjkwedMP1Cq4bWEKF8DVDCzLiNlm0JFJ6s4rP4TmAuM3WRBLM9XZ3HDO4ex/w400-h266/DSC01222.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: arial;">Πράγματι, ἡ ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Δώρων εἶναι μιά ἰδιαίτερη ἑσπερινή ἀκολουθία, πού ψάλλεται κατά τίς Τετάρτες καί Παρασκευές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί τά ἰδιάζοντα στοιχεῖα τῆς ὁποίας νοηματίζουν κατά ἕνα ξεχωριστό τρόπο τήν ἑσπερινή προσευχή τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν περίοδο αὐτή. Ἔτσι, Τά πρός Κύριον (Ψαλμ. 119-133) εἶναι οἱ λεγόμενες Ὠδές τῶν Ἀναβαθμῶν, πού ἔψαλλαν οἱ εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι, καθώς ἀνέβαιναν λιτανεύοντας τά σκαλιά τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί διά μέσου τῶν ὁποίων ἐκφράζεται καί σήμερα κατά ἕνα μοναδικό τρόπο ὁ πόθος τοῦ λατρεύοντος χριστιανοῦ γι' αὐτή τήν ἑσπερινή του συνάντηση μέ τόν Κύριο. Ἡ εὐλογία τοῦ λαοῦ μέ τήν ἀναμμένη λαμπάδα καί ἡ ἱερατική ἀναφώνηση "Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι" ἕλκουν τήν καταγωγή τους ἀπό τήν ἀρχαία χριστιανική συνήθεια τῆς εὐλογίας τοῦ ἑσπερινοῦ φωτός καί ἀποτελοῦν μιά συμβολική ἀναγωγή στήν ἔννοια τοῦ πνευματικοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. η´ 12· Ματθ. ιδ´ 20), πού συνδέεται ἄμεσα καί πρός τά ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα πού ἀκολουθοῦν. Πρόκειται γιά τά ἴδια περίπου ἀναγνώσματα, πού διαβάζονταν στίς ἀντίστοιχες ἑσπερινές κατηχητικές συνάξεις τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας καί μᾶς μεταφέρουν στήν ἀτμόσφαιρα τῆς πνευματικῆς προετοιμασίας τῶν πρός τό Ἅγιο Φώτισμα (Βάπτισμα) εὐτρεπιζομένων ἀδελφῶν, πού γινόταν κατά τήν περίοδο αὐτή, καί ὑπέρ τῶν ὁποίων ὥς σήμερα γίνονται εἰδικές δεήσεις στά πλαίσια τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς. Χαρακτηριστικό στοιχεῖο τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς εἶναι ἀκόμη ἡ ἀσματική ψαλμώδηση τοῦ ἀναδιπλούμενου 140 ψαλμοῦ τοῦ λυχνικοῦ, μέ ἐφύμνιο τόν β´ στίχο τοῦ "Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου...", πού ἐπέχει θέση προκειμένου ἤ ἀλληλουαρίου τῶν ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων καί τή λειτουργικότητα τοῦ ὁποίου, ὡς ψαλμοῦ μετανοίας στά πλαίσια τῆς ἑσπερινῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐξαίρει ἰδιαίτερα ὁ ἱερός Χρυσόστομος.<br /><br />Ἐκεῖνο, ὅμως, τό ὁποῖο διαφοροποιεῖ οὐσιαστικά τήν ἀκολουθία αὐτή ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη ἑσπερινή ἀκολουθία εἶναι κυρίως τό γεγονός ὅτι κατά τήν τέλεσή της δίδεται στούς πιστούς ἡ δυνατότητα μιᾶς πραγματικῆς συνάντησης καί κοινωνίας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, ἀφοῦ μποροῦν νά μεταλάβουν ἀπό τά Τίμια Δῶρα, πού καθαγιάστηκαν κατά τή Θεία Λειτουργία τῆς προηγούμενης Κυριακῆς. Καί αὐτό, διότι κατά τίς ἡμέρες αὐτές ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε νά μήν τελεῖται ἡ κανονική Θεία Λειτουργία, γιά νά μήν διαταράσσεται ἀπό τόν δοξολογικό της χαρακτήρα ἡ κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν. "Ὁμοῦ δέ χαίρειν καί πενθεῖν ἀσύμβατόν τε καί ἀνακόλουθον", ὅπως λέγει ἕνα ἀρχαῖο κείμενο.<br /> </span></div><div><span style="font-family: arial;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiOsuX5NGiWy8iV9oRssnDzRkIv7v1rUlRJEdkfjxGZzHjTBhV2NcZfXTZkLMetDTcKgHvryquzK8T_O9VMoiaf4z9haZQ9YDYpm3e_JZzaxahoLR296yLdLWg81Vl8k7u1okUCqiWP4qxtAq16tuSY2kCObDkQ4kMrHfwpaxzKuSeoSPJejt6ZmWAlHc8/s400/%D0%9B%D0%B8%D1%82%D1%83%D1%80%D0%B3%D0%B8%D1%8F%20%D0%9F%D1%80%D0%B5%D0%B6%D0%B4%D0%B5%D0%BE%D1%81%D0%B2%D1%8F%D1%89%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D1%8B%D1%85%20%D0%94%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%B2%20%D0%B8%D0%BC%D0%B5%D0%B5%D1%82%20%D0%B2%D0%B0%D0%B6%D0%BD%D0%B5%D0%B9%D1%88%D0%B5%D0%B5%20%D0%B0%D1%81%D0%BA%D0%B5%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B5%20%D0%B7%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5%20%D0%B4%D0%BB%D1%8F%20%D0%BD%D0%B0%D1%81%20%D1%85%D1%80%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D0%B0%D0%BD%20XXI%20%D0%B2%D0%B5%D0%BA%D0%B0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="288" data-original-width="400" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiOsuX5NGiWy8iV9oRssnDzRkIv7v1rUlRJEdkfjxGZzHjTBhV2NcZfXTZkLMetDTcKgHvryquzK8T_O9VMoiaf4z9haZQ9YDYpm3e_JZzaxahoLR296yLdLWg81Vl8k7u1okUCqiWP4qxtAq16tuSY2kCObDkQ4kMrHfwpaxzKuSeoSPJejt6ZmWAlHc8/w400-h288/%D0%9B%D0%B8%D1%82%D1%83%D1%80%D0%B3%D0%B8%D1%8F%20%D0%9F%D1%80%D0%B5%D0%B6%D0%B4%D0%B5%D0%BE%D1%81%D0%B2%D1%8F%D1%89%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D1%8B%D1%85%20%D0%94%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%B2%20%D0%B8%D0%BC%D0%B5%D0%B5%D1%82%20%D0%B2%D0%B0%D0%B6%D0%BD%D0%B5%D0%B9%D1%88%D0%B5%D0%B5%20%D0%B0%D1%81%D0%BA%D0%B5%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B5%20%D0%B7%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5%20%D0%B4%D0%BB%D1%8F%20%D0%BD%D0%B0%D1%81%20%D1%85%D1%80%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D0%B0%D0%BD%20XXI%20%D0%B2%D0%B5%D0%BA%D0%B0.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: arial;">Ὡστόσο αὐτό τό "συνεσκιασμένον καί πενθηρόν καί μυστικόν" τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς τελετῆς δέν ἔχει καμιά σχέση πρός τό κραυγαλέο πένθος τῆς δυτικῆς πνευματικότητας ἤ τά μελαμβαφῆ ἄμφια, πού κατέκλυσαν τά τελευταῖα χρόνια καί τούς δικούς μας ναούς. Ἀλλά ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ τό χαροποιόν πένθος τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας, μ' αὐτό τό θρηναγάλλιασμα τῆς ψυχῆς, πού ἐκφράζεται κατά ξεχωριστό τρόπο στόν εἰδικό χερουβικό ὕμνο τῆς ἀκολουθίας, "Νῦν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σύν ἡμῖν ἀοράτως λατρεύουσιν...". Πρόκειται γιά τόν ὕμνο πού ψάλλεται κατά τήν εἰσόδευση τῶν Προηγιασμένων Δώρων ἀπό τήν πρόθεση στήν ἁγία τράπεζα καί προσδίδει στήν ὅλη στιγμή μιά μυστική καί ὑπερκόσμια μεγαλοπρέπεια, "γιατί ἐκφράζει λειτουργικά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ καί τό τέλος μιᾶς μακρᾶς νηστείας, προσευχῆς καί ἀναμονῆς· τόν ἐρχομό τῆς βοήθειας, τῆς ἀνακούφισης καί τῆς χαρᾶς πού περιμένουμε".<br /><br />Ὄντας, λοιπόν, ἀπό τή φύση της ἡ Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων μιά ἑσπερινή ἀκολουθία, συνδυασμένη μέ προσέλευση στή Θεία Κοινωνία, ἀποτελεῖ τό καλύτερο ἐφαλτήριο ἐκκίνησης σ' αὐτό τό μεῖζον ἀγώνισμα χρησιμοποίησης τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, στό ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἰδιαίτερα κατ' αὐτή τήν ἱερή περίοδο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Διότι, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐκεῖνο πού μᾶς σώζει τελικά δέν εἶναι οὔτε ἡ νηστεία, οὔτε ἡ ψαλμωδία, οὔτε ἡ προσευχή ἀπό μόνα τους, ἀλλά "τό ἐκτελεῖσθαι ταῦτα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ... ὅταν ἀτενῶς ἡ διάνοια ἐκείνῳ ἐνορᾶ, καί διά τό πρός αὐτόν ὁρᾶν καί νηστεύῃ καί ψάλλῃ καί προσεύχηται". Αὐτή δέ ἡ "ἀτενής ἐνόραση" τοῦ Θεοῦ καί ἡ καύση τῆς καρδίας (Λουκ. κβ´ 32) ἐν ὄψει τῆς βραδυνῆς Θείας Κοινωνίας εἶναι ἀκριβῶς αὐτό πού δίνει ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό νόημα σέ κάθε στιγμή τῆς ἡμέρας πού πέρασε καί ἀποτελεῖ τήν σταυραναστάσιμη ἐκείνη γεύση πού αὐξάνει τόν πόθο τῶν χριστιανῶν γιά περισσότερη χριστοποίηση τῆς ζωῆς τους "ὅτι χρηστός ὁ Κύριος" (Ψαλ. λγ´ 9).</span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div><span style="font-family: arial;"><a href="https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=selides_katixisis/contents_MegaliSarakosti.asp&main=kat007&file=2.14.htm">ΠΗΓΗ</a><br /></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-31170217430979377712024-03-16T21:52:00.007+02:002024-03-16T21:52:53.518+02:00ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpYS8thRZxhQWrS-smRZq2AYUCnoB_hqhmqJhdfYGt3gk88jFT8qobAh7fyjYKScEhPRZMUKIVHhyi3cnXjkDUEBXdCoDf47RjsPaFgDcEttkEsNVoJIdNirM5XaXui04-sG0tL8mOH9d9qh7dE0WCAucVrLajkAIyymylejSm_i_ENMFOCB3_I5BU3yDi/s350/Athanasios_Diakos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="257" data-original-width="350" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpYS8thRZxhQWrS-smRZq2AYUCnoB_hqhmqJhdfYGt3gk88jFT8qobAh7fyjYKScEhPRZMUKIVHhyi3cnXjkDUEBXdCoDf47RjsPaFgDcEttkEsNVoJIdNirM5XaXui04-sG0tL8mOH9d9qh7dE0WCAucVrLajkAIyymylejSm_i_ENMFOCB3_I5BU3yDi/w400-h294/Athanasios_Diakos.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /><div style="text-align: center;"><b>ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ</b> </div></span><div><span style="font-family: verdana;"> <br />Επιμέλεια κειμένου :<b> Μυργιώτης Παναγιώτης Μαθηματικός </b></span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Ο Εθνομάρτυς και αγωνιστής της Ελευθερίας της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας<br /><br />Αθανάσιος Διάκος, γνωστός ήρωας της επανάστασης του 1821 με μαρτυρικό <br /><br />τέλος. Κοιμήθηκε ως Έλληνας ήρωας και γενναίος χριστιανός. ΣΔεν απαρνήθηκε <br /><br />την πίστη του, ούτε και την ελληνικότητά του. Ανδρείος στο φρόνημα ως <br /><br />ελληνορθόδοξος μαχητής. Τον κατέγραψε η ιστορική και λαϊκή μνήμη στις <br /><br />χρυσές σελίδες που (πρέπει να) εμπνέουν και (να) καθοδηγούν τις μετέπειτα <br /><br />γενεές.<br /><br />Το πραγματικό όνομα του Διάκου, κατά μια εκδοχή, ήταν Αθανάσιος Μασαβέτας <br /><br />και κατά άλλη εκδοχή Αθανάσιος Γραμματικός. Γεννημένος το 1788, μυήθηκε <br /><br />στην Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Είχε <br /><br />έφεση στη θρησκεία και η μητέρα του σε ηλικία 12 ετών τον πήγε στο <br /><br />μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη στην Αρτοτίνα Φωκίδας για να εκπαιδευτεί. Έγινε <br /><br />μοναχός και λόγω του μεγάλου ζήλου γρήγορα χειροτονήθηκε διάκος. Η λαϊκή <br /><br />παράδοση αναφέρει ότι, όταν ο Αθανάσιος Διάκος ήταν μοναχός ένας τούρκος <br /><br />πασάς με τα στρατεύματά του επισκέφθηκε το μοναστήρι εντυπωσιάστηκε από την <br /><br />εμφάνιση του νεαρού διάκου και με τα λεγόμενα του (και την μετέπειτα <br /><br />πρότασή του) πρόσβαλε τον διάκο, ο οποίος πάνω στον καυγά που επακολούθησε <br /><br />σκότωσε τον τούρκο και αναγκάστηκε να φύγει στα βουνά και να γίνει κλέφτης. <br /><br />Σύμφωνα με άλλη εκδοχή σε ένα γάμο την Αρτοτίνα όπου γλεντούσαν και <br /><br />πυροβολούσαν ένα βόλι σκότωσε τον γιό της Κοντογιάννενας από μεγάλο σόι, <br /><br />γειτονικού χωριού. Στον γάμο αυτό παρών ήταν και ο Διάκος, ο οποίος <br /><br />κατηγορήθηκε ότι αυτός είναι ο φονιάς, χωρίς να είναι βέβαιο ότι αυτός <br /><br />άθελά του τον σκότωσε. Έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει στα βουνά. Αργότερα, <br /><br />στο πανηγύρι της Παναγιάς ο Διάκος κατέβηκε στο χωριό και οι Τούρκοι τον <br /><br />συνέλαβαν μαζί με κάποιον Καφέτζο που κυνηγούσαν και τους οδήγησαν στις <br /><br />φυλακές από τις οποίες κατάφεραν να δραπετεύσουν και να καταφύγουν και πάλι <br /><br />στα βουνά. Μαζί έφτασαν στο λημέρι του ξακουστού κλέφτη της Δωρίδας Τσαμ <br /><br />Καλόγερου. Σε μια συμπλοκή με τους τούρκους ο καπετάνιος Τσάμ Καλόγερος <br /><br />πληγώθηκε βαριά και ο Διάκος με ηρωισμό και αυτοθυσία τον έσωσε από βέβαιο <br /><br />θάνατο μεταφέροντάς τον στους ώμους του σε απάτητο ύψωμα δυο ώρες πορεία. <br /><br />Εκεί ο καπετάνιος Τσάμ Καλόγερος είπε παρουσία όλων των ανδρών της ομάδος <br /><br />του: «Αν πεθάνω, αυτός πρέπει να γίνει καπετάνιος σας».<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDnFQy5ln5ZzS1mla2OrpwY1bphyphenhyphen7jHC9AuEGnxRoYdiNnkoIIVDdj6lhyXSvVdfsfjEYmx1DSKaOYFBt6aJ9KULyBMlr9N7IqCUDTDskq68D7FFi4g4z4xqJQBrZo8kefYl0BuQWZCwiB7Z14I2LsWhuk5s972zDOWLFW2NYuDQsbVUiJX2f8ASQkYZXA/s963/diakos_main01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDnFQy5ln5ZzS1mla2OrpwY1bphyphenhyphen7jHC9AuEGnxRoYdiNnkoIIVDdj6lhyXSvVdfsfjEYmx1DSKaOYFBt6aJ9KULyBMlr9N7IqCUDTDskq68D7FFi4g4z4xqJQBrZo8kefYl0BuQWZCwiB7Z14I2LsWhuk5s972zDOWLFW2NYuDQsbVUiJX2f8ASQkYZXA/w400-h225/diakos_main01.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span><div><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Αργότερα οι άνδρες της ομάδας του Τσάμ Καλόγερου χωρίστηκαν σε τρείς <br /><br />ομάδες, εις την μία αρχηγός ήταν ο Διάκος, ο Γούλας και ο Σκαλτσοδήμος. <br /><br />Εκείνο το διάστημα πληροφορείται ο Διάκος ότι τουρκικό απόσπασμα συνέλαβε <br /><br />και σκότωσε τον πατέρα του και έναν από τους αδελφούς του και ορκίζεται να <br /><br />τιμωρήσει αυστηρά την τουρκιά. Κάθε απόσπασμα που ξεμυτούσε αποδεκατίζετο <br /><br />από τους άνδρες του Διάκου.<br /><br />Εκείνη την εποχή ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων κατέστρωνε σχέδια εναντίον του <br /><br />Σουλτάνου και κάλεσε στην έδρα του καπεταναίους, μεταξύ αυτών και τον <br /><br />Σκαλτσοδήμο, ο οποίος έστειλε τον Διάκο. Ο Διάκος υπήρξε αρματολός από το <br /><br />1814 έως το 1816 και όταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έγινε καπετάνιος υπήρξε <br /><br />πρωτοπαλίκαρό του. Αργότερα δημιουργεί δική του ομάδα και όπως συμβαίνει <br /><br />και με άλλους καπετάνιους γίνεται και μέλος της Φιλικής Εταιρείας <br /><br />προετοιμαζόμενος για τον μεγάλο, πάνδημο ξεσηκωμό. Αφού άρχισε η επανάσταση <br /><br />ο Διάκος με τον φίλο του και ντόπιο καπετάνιο Βασίλειο Μπούσγο πολιορκούν <br /><br />την Λιβαδειά και την ελευθερώνουν. Την 4η Απριλίου 1821 η ελληνική σημαία <br /><br />κυματίζει περήφανα στην ελεύθερη Λιβαδειά. Ο Χουρσίτ Πασάς με εντολή του <br /><br />Σουλτάνου στέλνει δυο από τους καλύτερους διοικητές από την Θεσσαλία, τον <br /><br />Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ-Μεχμέτ πασά με 8000 πεζούς και 1000 ιππείς με <br /><br />σκοπό να καταστείλουν την επανάσταση στην Ρούμελη και στη συνέχεια να <br /><br />προχωρήσουν στην Πελοπόννησο. Ο Διάκος και η ομάδα του που ενισχύθηκαν με <br /><br />τον Πανουργιά και τον Δυοβουνιώτη αποφάσισαν να αποκόψουν την πορεία των <br /><br />τούρκων στη Ρούμελη λαμβάνοντας θέσεις κοντά στις Θερμοπύλες. Οι 1500 <br /><br />Έλληνες μαχητές χωρίστηκαν σε τρείς ομάδες. Η ομάδα του Διάκου ανέλαβε να <br /><br />υπερασπιστεί την γέφυρα της Αλαμάνας στον Σπερχειό ποταμό. Ο Δυοβουνιώτης <br /><br />την Γέφυρα του Γοργοποτάμου και ο Πανουργιάς τα ύψη της Χαλκωμάτας. Ο <br /><br />Δυοβουνιώτης γρήγορα οπισθοχώρησε και η ομάδα του Πανουργιά, όταν ο ίδιος <br /><br />πληγώθηκε, οπισθοχώρησαν και πολλοί χάσανε τη ζωή τους, μεταξύ αυτών και ο <br /><br />επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας και ο αδελφός του Παπαγιάννης. Οι τούρκοι <br /><br />συγκέντρωσαν όλες τις δυνάμεις των εναντίον του Διάκου. Ο συνεργάτης <br /><br />Μπούσγος του προτείνει να οπισθοχωρήσουν πριν περικυκλωθούν από τους <br /><br />πολυάριθμους εχθρούς. Ο Διάκος αρνείται λέγοντας "Ο Διάκος δεν φεύγει, ούτε <br /><br />εγκαταλείπει τους συντρόφους του" και έμεινε με 48 παλικάρια.<br /><br /> </span><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgao3fDxcYvKNbsOz9sWURhQ39ZXh4WsE6OgaPEM6OtbkTSL6mOEMCkolqplBMRKl26VgJkmPmb57FROwEq0-_bKIVG2w57VImrN23vaQn5s0eoVqGND50xyTnmMrlaegrytAEkIy0ihkGptoAed9B97JRqs-UuMi6ldQjkGTe6mydCGbxiDgTarREGmOu5/s877/6442257f49a98.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="877" data-original-width="660" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgao3fDxcYvKNbsOz9sWURhQ39ZXh4WsE6OgaPEM6OtbkTSL6mOEMCkolqplBMRKl26VgJkmPmb57FROwEq0-_bKIVG2w57VImrN23vaQn5s0eoVqGND50xyTnmMrlaegrytAEkIy0ihkGptoAed9B97JRqs-UuMi6ldQjkGTe6mydCGbxiDgTarREGmOu5/w301-h400/6442257f49a98.jpg" width="301" /></a></div><br /><div><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Η μάχη της Αλαμάνας.<br /><br />Πολεμώντας γενναία τραυματίζεται και συλλαμβάνεται από πέντε Τσάμηδες, οι <br /><br />συμμαχητές του Μπακογιάννης και Καλύβας ορμούν να τον ελευθερώσουν αλλά <br /><br />πέφτουν νεκροί από τα βόλια των εχθρών. Ο Διάκος οδηγείται στη Λαμία και <br /><br />τον παρουσιάζουν στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος γνώριζε και εκτιμούσε τον Διάκο <br /><br />από την περίοδο που ήταν μαζί στην αυλή του Αλή Πασά. Ο Βρυώνης προσφέρει <br /><br />αξιώματα και πολλά δώρα και θέτει ως όρο να αλλαξοπιστήσει ο Διάκος και να <br /><br />ασπαστεί το Ισλάμ. Του ζητείται να προδώσει Χριστό και Ελλάδα. Να γίνει <br /><br />εφιάλτης. Αν είναι δυνατόν. Ο Αθανάσιος Διάκος απαντά με υπερηφάνεια και <br /><br />λεβεντιά. "Εγώ Γραικός εγεννήθηκα, Γραικός θε να αποθάνω!" Το γνωρίζει και <br /><br />το αντιλαμβάνεται ότι τον περιμένει ο θάνατος. Ο Ομέρ Βρυώνης δείχνει <br /><br />συμπάθεια προς τον Διάκο αλλά, τον οδηγεί προς τον θάνατο, πιεζόμενος από <br /><br />τους υπόλοιπους τούρκους. Ο Διάκος αντιμετωπίζει τον θάνατο με ψυχραιμία. <br /><br />Ένα παράπονο βγαίνει από τα χείλη του, αφού δεν θα ζήσει την ημέρα της <br /><br />ελευθερίας. Είπε, λοιπόν: "Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, <br /><br />τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι». Στη Λαμία κλείνουν <br /><br />τον Διάκο σε ένα παλιό χάνι. Τρείς Έλληνες παρακολουθούν κρυφά από <br /><br />χαλασμένα παραθυρόφυλλα του χανιού τα τεκταινόμενα μέσα σε αυτό. Τον έδεσαν <br /><br />με σχοινιά σε ένα παχνί και τον φυλάγανε. Ο διάκος πονούσε αλλά δεν <br /><br />παραπονιότανε. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και εμφανίζονται δυο μπέηδες, ο Ομέρ <br /><br />Βρυώνης και ο σκληρός Χαλήλ Μπέης, ο οποίος αφού βεβαιώνεται ότι ο Διάκος <br /><br />είναι δεμένος παριστάνει τον γενναίο παλικαρά. Κτυπά τον δεμένο Διάκο. Τον <br /><br />διακόπτει ο Βρυώνης και αρχίζει διάλογος μεταξύ Διάκου και Βρυώνη. Οι <br /><br />παρατηρητές δεν ακούνε αλλά βλέπουν τον Διάκο να απορρίπτει τις προτάσεις <br /><br />του Βρυώνη κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του. Ο Βρυώνης εξαγριώνεται και <br /><br />αρχίζει να φωνάζει, μα ο Διάκος τον αντιμετωπίζει με απόλυτη ηρεμία. Οι δυο <br /><br />μπέηδες φεύγουν και αναλαμβάνει πλέον ο δήμιος.<br /><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9fF86j9EJBHeWPYMoVPM4QqJIMSDiISkheHt9Z4hZazareQH8M7wgqWwBZ9E9M2rtT0HXuZBcqSk9GT1p56AnELmSZX70MKBqv0dWAXCjC2PVaRZI_vb4inPXUTFyI-aXI3yH40UJiCG5B-J62ZsBLXPkBcJttEiKNOBbWWSUjijeyDuLPXHPLwBQGg8B/s1038/%CE%97_%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1038" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9fF86j9EJBHeWPYMoVPM4QqJIMSDiISkheHt9Z4hZazareQH8M7wgqWwBZ9E9M2rtT0HXuZBcqSk9GT1p56AnELmSZX70MKBqv0dWAXCjC2PVaRZI_vb4inPXUTFyI-aXI3yH40UJiCG5B-J62ZsBLXPkBcJttEiKNOBbWWSUjijeyDuLPXHPLwBQGg8B/w400-h260/%CE%97_%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Το μαρτυρικό τέλος του Αθανασίου Διάκου.<br /><br />Αρχίζουν οι τούρκοι τις προεργασίες για το τέλος της επίγειας ζωής του <br /><br />Εθνομάρτυρα. Στο μισοσκόταδο βλέπει ο Διάκος και οι τρείς παρακολουθούντες <br /><br />τους τούρκους να ανάβουν φωτιά και να βάζουν πάνω μια σιδεροστιά και ένα <br /><br />μεγάλο χάλκινο κακάβι στο οποίο ρίχνουν μέσα λάδι. Πιάνουν τον Διάκο καθώς <br /><br />είναι δεμένος χειροπόδαρα και τον βάζουν να καθίσει πάνω σε ένα σκαμνί, <br /><br />ώστε τα πόδια του να κρέμονται. Οι τούρκοι τον περιπαίζουν και του <br /><br />υπόσχονται διάφορα. Αυτός απαντά κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του. Σε κάθε <br /><br />άρνηση οι βασανιστές μπήγουν πιο βαθειά τα καρφιά στο σώμα του ήρωα, ο <br /><br />οποίος αναταράζεται ολόκληρος από τους πόνους. Η μυρωδιά του καιόμενου <br /><br />λαδιού τρυπά τις μύτες όλων. Βλέπουν οι τρείς αυτόπτες μάρτυρες τους <br /><br />τούρκους να παίρνουν το καυτό λάδι και να το ρίχνουν στα γυμνωθέντα πόδια <br /><br />του Διάκου, ο οποίος σφαδάζει από τους πόνους κάθε φορά που πέφτει καυτό <br /><br />λάδι στα πόδια του. Όταν διαπίστωσαν ότι δεν αντιδρά έντονα άφησαν τα <br /><br />πόδια, τον ξεγύμνωσαν το επάνω μέρος του σώματος σχίζοντας την πουκαμίσα <br /><br />και το γιλέκο. Αρχίζουν να ρίχνουν το καυτό λάδι στο κορμί, στο στήθος και <br /><br />στα χέρια. Βουβή η αντίδραση του εθνομάρτυρα. Η βουβή αντίδραση τους <br /><br />εκνευρίζει τον βασανίζουν αλλά, προσέχουν να μη πεθάνει, αυτή είναι η <br /><br />εντολή που έχουν. Το σώμα του φαίνεται ότι αρχίζει να νεκρώνεται αλλά το <br /><br />πνεύμα του φαίνεται καθάριο από τις αντιδράσεις και τις αρνήσεις του. <br /><br />Εξοργίζονται και επινοούν νέους τρόπους βασανισμών. Με τα καρφιά αρχίζουν <br /><br />να σπάνε τις φυσαλίδες που δημιουργηθήκανε από το καυτό λάδι σε ολόκληρο το <br /><br />σώμα του. Το χάραμα βρήκε τον Διάκο να κρατιέται όρθιος με τα σχοινιά και <br /><br />τους βασανιστές του αποκαμωμένους από το ξενύχτι και την κούραση. Όταν ο <br /><br />ήλιος ανέβηκε ψηλά βγάζουν τον Διάκο έξω σέρνοντάς τον χωρίς όμως να <br /><br />δείχνει ότι καταλαβαίνει. Τον οδηγούν στο τελικό μαρτύριο, στο σούβλισμα. <br /><br />Με την άδεια του Χαλήλ Μπέη πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε για να δει το <br /><br />απάνθρωπο μαρτύριο. Για να φοβηθεί, αυτός ήταν ο στόχος των τούρκων. <br /><br />Ανάμεσα στο πλήθος ξεχωρίζει η μάνα του Διάκου, η οποία πληροφορήθηκε το <br /><br />γεγονός και ήλθε να αποχαιρετήσει τον υιό της από την επίγεια τούτη <br /><br />προσωρινή ζωή. Η εμφάνιση του δημίου με ένα σουβλί στα χέρια μαρτυρά τις <br /><br />προθέσεις των τούρκων. Ο δήμιος τρέμει από τον φόβο γιατί πρέπει ο <br /><br />Αθανάσιος Διάκος να μη πεθάνει κατά την διάρκεια του σουβλίσματος. Το έργο <br /><br />του δημίου λεπτό και φοβερό. Δένει τον Διάκο σε ένα σαμάρι ανάσκελα και με <br /><br />τα πόδια ανοικτά και αρχίζει το έργο. Χώνει την πολύ καλά λεπτυσμένη άκρη <br /><br />του σουβλιού, ξεκινώντας απ' τη βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα <br /><br />επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρμα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην <br /><br />πλάτη του, λίγο κάτω απ' το δεξιό του το αυτί. Από κάποιες μικροκινήσεις <br /><br />που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, <br /><br />δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός. Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι <br /><br />και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και <br /><br />ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ' ένα δέντρο.<br /><br />Στη συνέχεια, σπεύδουν να συγυρίσουν τη φωτιά που έχουν ανάψει. Και τότε <br /><br />γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες. Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του <br /><br />άλογο στέκε¬ται μπροστά στο σουβλισμένο, βγάζει τη διμούτσουνη όρθια <br /><br />κουμπούρα του και τη στρέφει στο Διάκο. Δύο κουμπουριές ακούγονται που <br /><br />βρίσκουν κατάστηθα το Διάκο. Κι ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, <br /><br />χάνε¬ται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια. Ο Χαλήλ Μπέης, βλέπει αυτό και <br /><br />αφρίζει απ' το θυμό του. Και δίνει εντολή, να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω <br /><br />στη φωτιά, και να τον γυρίσουν λίγο!<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjren2pL3Pva-ozeFhHW2rdVIwDqokKiL1nkO4XiDv-Pvhyphenhyphena3QqDXNisVRKFTUpd6rhD5FEEFjipestmie8g41-XLPVy97qs2Hz3IA8jI35w0LYmf2p8E8RI8EqXNOqGl83gjZfW2SDtdb4raHJwMPjzsj5nq-tpVcojcKneN8dDEKoQjQsJJjOICavJ5hx/s1199/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82%20-%20Athanasios%20Diakos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1199" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjren2pL3Pva-ozeFhHW2rdVIwDqokKiL1nkO4XiDv-Pvhyphenhyphena3QqDXNisVRKFTUpd6rhD5FEEFjipestmie8g41-XLPVy97qs2Hz3IA8jI35w0LYmf2p8E8RI8EqXNOqGl83gjZfW2SDtdb4raHJwMPjzsj5nq-tpVcojcKneN8dDEKoQjQsJJjOICavJ5hx/w268-h400/%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82%20-%20Athanasios%20Diakos.jpg" width="268" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /> Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτή την κτηνωδία μένει άφωνος. Στη συνέχεια ο <br /><br />Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποίητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το <br /><br />σουβλί τον νεκρό τον Διάκο και να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος. <br /><br />Άφησαν τον νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχεδόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. Οι <br /><br />φρουροί αποχώρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν <br /><br />ευκαιρία κάποιοι χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν <br /><br />λάκκο εκεί ακριβώς που σήμερα είναι ο τάφος του. Του έβγαλαν το σουβλί, τον <br /><br />καθάρισαν λίγο και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό, <br /><br />από φόβο.<br /><br />Περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με <br /><br />μετάθεση στη Λαμία και είχε πληροφορηθεί πού περίπου είχαν θά¬ψει το Διάκο <br /><br />έκανε έρευνες να τον βρει.<br /><br />Στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε τον Διά¬κο όπως έπρεπε. Αφού ανακαίνισε <br /><br />τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο <br /><br />ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυ¬πτήρια επίσημα, παρουσία και <br /><br />του Βασιλέως Γεωργίου Α' και της βασιλικής οικογένειας, υπουργών, <br /><br />στρα¬τιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.<br /><br /></span><span style="font-family: verdana;">Ο αείμνηστος μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος προώθησε την αίτηση ανακήρυξης</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />της αγιότητας του Αθανασίου Διάκου, αλλά η πρότασή του δεν έχει γίνει δεκτή <br /><br />έως σήμερα από την Ιερά Σύνοδο. Για το θέμα ο μακαριστός μητροπολίτης <br /><br />δήλωσε: «Ο Αθανάσιος Διάκος δικαίως ονομάσθηκε “Ο ηρωικότερος των ηρώων της <br /><br />Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 και ο γενναιότερος των γενναίων”. Υπήρξε <br /><br />ομολογητής του Χριστού και μάρτυρας με τη γνησιότητα και τη ζωντάνια των <br /><br />μαρτύρων της πρωτοχριστιανικής εποχής. Προκλήθηκε να αρνηθεί την πίστη του <br /><br />με πλούσιες ανταμοιβές και δελεάσματα, αλλά έμεινε αμετακίνητος, προτιμήσας <br /><br />τον μαρτυρικό θάνατο από την προδοσία και την ατιμία. Ο δι’ ανασκολοπισμού <br /><br />μαρτυρικός θάνατός του υπήρξε “το γνησιώτερον βάπτισμα”, όπως χαρακτηρίζουν <br /><br />οι Διαταγές των Αποστόλων τον θάνατο του μάρτυρος, το οποίο εξάλειψε κάθε <br /><br />αμαρτία και τον παρέδωσε καθαρόν και άγιον εις τον Θεόν».<br /><br />Πληροφορία που τιμά την Εκκλησία μας και τον ελληνικό Λαό.<br /><br />Το κέντρο νεότητας «Άγιος Φώτιος» της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους και <br /><br />Κατερίνης με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Γεωργίου και <br /><br />την άοκνη προσπάθεια του πατρός Παύλου Ντούρου, που έγραψε το σενάριο και <br /><br />έκανε τη σκηνοθεσία, και πληθώρας εθελοντών ετοίμασε κινηματογραφική ταινία <br /><br />για τον άξιο Εθνομάρτυρα, και ίσως ιερομάρτυρα, Αθανάσιο Διάκο.<br /></span></div></div></div></div></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-22822396785113728022024-03-16T21:29:00.003+02:002024-03-16T21:29:57.644+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ <div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVdINIocqATSOUZoIOqAfPM4CtdoUxhR_hNiVsNKY0LL04-j47wOarafMBY31aP19wnSnszBsnPuL-gUIlO72dMR1C9Xl9y6I4cZmG-Wk0goyrAuERu7sU43fbgOA7v2cU01HZtYAYT7jftbf2XzsifqwAS7dSoKfTYnuEKgULsaPwHMtVZuOfkPshDHHY/s573/432777967_815979300565367_3949984348708068715_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="573" data-original-width="526" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVdINIocqATSOUZoIOqAfPM4CtdoUxhR_hNiVsNKY0LL04-j47wOarafMBY31aP19wnSnszBsnPuL-gUIlO72dMR1C9Xl9y6I4cZmG-Wk0goyrAuERu7sU43fbgOA7v2cU01HZtYAYT7jftbf2XzsifqwAS7dSoKfTYnuEKgULsaPwHMtVZuOfkPshDHHY/w368-h400/432777967_815979300565367_3949984348708068715_n.jpg" width="368" /></a></div><br /><br />Η τέταρτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο της τρυφής. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό ως το τελειότερο και εκλεκτότερο δημιούργημα του Θεού, ως «εικόνα και καθ' ομοίωσις» αυτού ( Γέν.1,26). Πλάστηκε να ζει αιώνια μέσα στη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, ατέρμονο βίο άπαυτης ευδαιμονίας. Αυτή τη σημασία έχει η βιβλική διήγηση περί του κήπου της Εδέμ (Γεν.2 ο κεφ.). Ο άνθρωπος έκαμε κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του και προτίμησε το κακό. Ο αρχέκακος διάβολος τον παρέσυρε στην πτώση και την καταστροφή. Αυτό του στέρησε τον παράδεισο, δηλαδή την αέναη και ζωοποιό παρουσία του Θεού και την κοινωνία των ακένωτων ευλογιών Του.<br /><br />Μέγα χάσμα ανοίχτηκε ανάμεσά τους (Εφ.2,13). Η αγία Γραφή αναφέρει συμβολικά πως οι πρωτόπλαστοι διώχτηκαν από τον κήπο της Εδέμ και δύο αγγελικά όντα τάχθηκαν να φυλάγουν με πύρινες ρομφαίες την πύλη του, για να μην μπορούν να την παραβιάσουν αυτοί. Το ατέλειωτο δράμα του ανθρωπίνου γένους άρχισε!<br /><br />Ο Αδάμ και η Εύα τότε κάθισαν απέναντι από τον κήπο της τρυφής και θρηνούσαν για το κακό που τους βρήκε.<br /><br />Αναλογίζονταν την πρότερη ευδαιμονία τους, την σύγκριναν με την τωρινή δυστυχία τους, προέβλεπαν το μέλλον ζοφερό και γι' αυτό έκλαιγαν γοερά. Τα καυτά τους δάκρυα πότιζαν την άνυδρη γη και οι σπαραχτικές κραυγές τους έσπαζαν την ηρεμία της έξω του παραδείσου ερήμου.<br /><br />Όμως δυστυχώς ο θρήνος των πρωτοπλάστων δεν ήταν αποτέλεσμα μεταμέλειας για την ανυπακοή και την ανταρσία τους κατά του Θεού. Δεν ήταν πράξη μετάνοιας και αίτημα συγνώμης προς το Θεό, αλλά ωφελιμιστικός σπαραγμός. Δε θρηνούσαν για τη χαμένη αθωότητα και αγιότητα, αλλά για τη χαμένη υλική ευμάρεια του παραδείσου. Ούτε ένας λόγος μετάνοιας δεν ακούστηκε από τα χείλη τους! Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως αν εκείνη την τραγική στιγμή οι προπάτορές μας μετανοούσαν ειλικρινά και ζητούσαν ταπεινά συγνώμη από τον απόλυτα φιλάνθρωπο Θεό, θα είχαν αποκατασταθεί στην πρότερη της πτώσεως κατάστασή τους.</span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.facebook.com/people/%CE%99%CE%9D-%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B1%CF%82/100064599137729/">ΠΗΓΗ</a><br /></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-65407103683052749662024-03-15T19:40:00.003+02:002024-03-15T19:40:55.600+02:00ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0-ZRaFs18wenOx9ibJH0c7iF7Zv1UHtfHDkJVrV3-1FY-HjjFpULTrf_oKNbkCt4pQM4UlxKqDfhrX2k0bUBjYqQaGs0tt0iTSFQXz-2haGdPRFykfGgpNbSx8coohvsT25Gp-JslYKhcxzJD6qp352hJr3ycYMtbhkOBVft07qtAk6zVZog7ZsJMIc4V/s800/%CE%99%CE%9D%CE%95%CE%98%CE%95.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="580" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0-ZRaFs18wenOx9ibJH0c7iF7Zv1UHtfHDkJVrV3-1FY-HjjFpULTrf_oKNbkCt4pQM4UlxKqDfhrX2k0bUBjYqQaGs0tt0iTSFQXz-2haGdPRFykfGgpNbSx8coohvsT25Gp-JslYKhcxzJD6qp352hJr3ycYMtbhkOBVft07qtAk6zVZog7ZsJMIc4V/w464-h640/%CE%99%CE%9D%CE%95%CE%98%CE%95.jpeg" width="464" /></a></div><br /> <p></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-3309602444919025112024-03-10T00:08:00.003+02:002024-03-10T00:08:45.136+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ - ΑΓΑΠΗ ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ; - ΠΡΩΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ <span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY2UtTS8D59xHAlGQnaBLDqzAYCndfBa69ziaN7Rxm4Q5XPuabGueV1P2SPa6yzgsZBwBL-qF8raP8PN0smJf5an9OGpgFprNamD1v_NSO5ube9PKwOobqpHSbcLToLas-D5aA8Iu6T76KhRy8ICHJQF9A9bV0u1VY_fKGFQGM9o1ZG4macB3kwnmZTeP5/s1590/deytera-parousia-vasnetsov-2020.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1590" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY2UtTS8D59xHAlGQnaBLDqzAYCndfBa69ziaN7Rxm4Q5XPuabGueV1P2SPa6yzgsZBwBL-qF8raP8PN0smJf5an9OGpgFprNamD1v_NSO5ube9PKwOobqpHSbcLToLas-D5aA8Iu6T76KhRy8ICHJQF9A9bV0u1VY_fKGFQGM9o1ZG4macB3kwnmZTeP5/w400-h303/deytera-parousia-vasnetsov-2020.jpg" width="400" /></a></div><br /> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><i><b>Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><br /></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>Ματθαίου κε' 31-46.</b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b><br /></b></i></div><div style="text-align: center;"><i><b>ΑΓΑΠΗ ΝΑΙ· ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ;</b></i></div><br /><br /><br /><br />«ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»<br />(Ματθ. κε' 40).<br /><br />1. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια. Την περασμένη Κυριακή μίλησε το ιερό Ευαγγέλιο για την αγαθότητα του Θεού- Πατέρα, που περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη Του. Ο Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας. Είναι και δίκαιος Κριτής. «Οὔτε ὁ ἔλεος αὐτοῦ ἄκριτος, οὔτε ἡ κρίσης ἀνελεήμων» λέγει ο Μ. Βασίλειος. Θα κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα όχι αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας φέρνει, λοιπόν, η σημερινή περικοπή ενώπιον του γεγονότος της κρίσεως. Και λέμε «γεγονότος», γιατί η παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας εσχατολογική βεβαιότητα και πραγματικότητα, που ομολογείται σ' αυτό το Σύμβολο μας ως εκκλησιαστική πίστη: «Και πάλιν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς...».<br /><br />Καλούμεθα, λοιπόν, σήμερα να συνειδητοποιήσουμε τρία πράγματα. Πρώτον, ότι Κριτής μας θα είναι ο Ι. Χριστός, ως Θεός. Σωτήρ ο Χριστός αλλά και Κριτής. Αν την πρώτη φορά ήλθε ταπεινός στη γη, «ἵνα σώσῃ τόν κόσμον», τώρα θα έλθει «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ», ίνα κρίνη τον κόσμον. Αυτός που έγινε για μας «κατάρα» πάνω στον Σταυρό, έχει κάθε δικαίωμα να μας κρίνει, αν αφήσαμε να μείνει μέσα μας και στην κοινωνία μας ανενέργητη η θυσία Του. Δεύτερον θα κρίνει όχι μόνο τούς Χριστιανούς, ούτε μόνο τούς εθνικούς, όπως πίστευαν οι Εβραίοι για την κρίση του Θεού. Θα κρίνει όλους τούς ανθρώπους, χριστιανούς και μη, πιστούς και απίστους. Τρίτον βάση της κρίσεως, το κριτήριο, θα είναι η αγάπη. Η στάση μας δηλαδή απέναντι στους συνανθρώπους μας. Καθολική - παγκόσμια η κρίση, καθολικό - παγκόσμιο και το κριτήριο. Ο παγκόσμιος νόμος της ανθρωπιάς, στον όποιο συναντώνται όλοι, χριστιανοί και μη. Και όσοι εγνώρισαν τον Χριστό και όσοι δεν μπόρεσαν να τον γνωρίσουν και γι' αυτό έμειναν μακριά από το Ευαγγέλιό Του. Στο νόμο αυτό, δεν υπάρχει χώρος για προφάσεις και δικαιολογίες. Η πείνα, η δίψα, η γύμνια, η αρρώστια, η φυλακή βοούν, δεν μπορούν να μείνουν κρυφά, για να έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί κάποιος πώς δεν τα πρόσεξε... Δεν μπορεί να τ' αγνοήσει κανείς, χωρίς προηγουμένως να παύσει να έχει συναισθήματα ανθρώπου, αν δεν έχει τελείως «αχρειώσει», εξαθλιώσει, την εικόνα του Θεού μέσα του.<br /><br />2. Το συγκλονιστικό μεγαλείο και την φρικτότητα της ώρας της Κρίσεως ζωγραφίζουν με υπέροχα χρώματα οι ύμνοι της ημέρας. «Ὦ, ποία ὥρα τότε! ὅταν... τίθωνται θρόνοι καί βίβλοι ἀνοίγωνται, καί πράξεις ἐλέγχωνται καί τά κρυπτά τοῦ σκότους δημοσιεύονται»! Είναι φρικτή και η απλή σκέψη της ώρας της κρίσεως, γιατί όχι μόνο υπενθυμίζει την ανετοιμότητά μας να εμφανισθούμε μπροστά στο βήμα του φοβερού Κριτού, αλλά και διότι αποκαλύπτει την τραγικότητα της ζωής μας, την οποία δαπανάμε μέσα σε έργα ματαιότητος, που δεν αντέχουν στο φως της αιωνιότητος. Δεν δικαιούμεθα ενώπιον του κριτού μας για όσα ο κόσμος θεωρεί μεγάλα και σπουδαία: γνώσεις, θέσεις, τίτλους, αξιώματα, πλούτο, δόξα. Αυτά όλα είναι δυνατό μάλιστα να οδηγήσουν στην καταδίκη μας.<br /><br />Κρινόμεθα βάσει της έμπρακτης εφαρμογής της αγάπης μας. Όχι ως άτομα δηλαδή, αλλά ως μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο θεός δεν έπλασε άτομα, αυτόνομα και ανεξάρτητα. Μάς έπλασε, για να γίνουμε πρόσωπα και κοινωνία προσώπων. Και οι μεγαλύτερες αρετές, αν μείνουν απλώς ατομικές, είναι μετοχές χωρίς αντίκρυσμα ενώπιον του Μεγάλου Κριτού. Γιατί δεν βρήκαν την πραγμάτωση τους μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν καταξιώθηκαν σε διακονίες. Έτσι λ.χ. η γνώση είναι θεία ευλογία, όταν όμως θηρεύεται για χάρη του συνανθρώπου, για την διακονία του πλησίον. Το ίδιο και η εγκράτεια και η ευλάβεια, και η νηστεία και σύνολη η άσκησή μας. Αν όλα αυτά γίνονται για μια ατομική δικαίωση και όχι ως διακονία των αδελφών, των πλησίον, μας ελέγχει η φωνή του Θεού: «Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν» (Ματ. θ΄ 13)! Αγάπη θέλω και όχι την θρησκευτικότητα, που αποβλέπει στην αυτοέξαρση και την αυτοπροβολή. Πού βλέπει τον τύπο ως πεμπτουσία της ευσέβειας.<br /><br />3. Ο κόσμος έχει μάθει να εξαγοράζει τα πάντα, ακόμη και τις συνειδήσεις. Στο χώρο όμως της πίστεως δεν ισχύει ο νόμος αυτός. Η ατομική ευσέβεια δεν μπορεί να εξασφαλίσει θέση στην βασιλεία του Θεού, αν δεν γίνει πρώτα εκκλησιαστική, αν δεν συνοδεύεται δηλαδή από τα έργα της αγάπης. Ο στίβος του χριστιανού είναι και η κοινωνία και όχι μόνο το «ταμιείον». Εις το ταμιείον του καταφεύγει ο Χριστιανός για τον πνευματικό του ανεφοδιασμό. Ποτέ όμως δεν εξαντλείται η πολιτεία του στο στενό χώρο της ατομικότητας του. Αν η πνευματικότητα μας είναι ορθή, θα οδηγεί σε ανιδιοτελή αγάπη. Ας το ακούσουμε μια για πάντα: Το επιχείρημα των γλυκανάλατων χριστιανών της ανευθυνότητος και του «λάθε βιώσας» δεν έχει καμμιά δύναμη: «Κύτταξε την ψυχή σου» δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από δειλία και υποχώρηση, αν δεν συνοδεύεται και από το στίβο: «Πάλευσε για να φτιάξεις τη χριστιανική σου κοινωνία». Διαφορετικά είμασθε κατά λάθος ανάμεσα σε χριστιανούς. Η θέση μας είναι κάπου στην Άπω Ανατολή, στη νέκρωση του νιρβάνα.<br /><br />4. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να προλάβω στο σημείο αυτό μια απορία. Αν κρινόμασθε βάσει της έμπρακτης αγάπης μας, τότε που πηγαίνει η πίστη; Ποια σημασία έχει ο υπέρ της πίστεως και της καθαρότητος του δόγματος αγώνας; Αν δεν έχει διαστάσεις αιώνιες, τότε γιατί να γίνεται;<br /><br />Κατά την ώρα της κρίσεως η πίστη, και ως αφοσίωση και ως διδασκαλία, δεν αποκλείεται, όπως πιστεύουν εν πρώτοις πολλοί. Προϋποτίθεται. Κριτής μας είναι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Μας σώζει η μας κατακρίνει η συμπεριφορά και στάση μας απέναντι του. Γιατί μας διευκρινίζει ότι στο πρόσωπο Του αναφέρεται κάθε πράξη μας προς τον συνάνθρωπό μας, καλή ή κακή. Ηθικά αδιάφορες πράξεις δεν υπάρχουν. Αν τονίζει σαν κριτήριο την αγάπη, δεν σημαίνει πώς θέλει ν' αποκλείσει την πίστη. Θέλει να προλάβει ακριβώς την καταδίκη της πίστεως εκ μέρους μας σ' ένα σύνολο θεωρητικών αληθειών χωρίς ανταπόκριση και εφαρμογή στη ζωή μας. Όπως ο κεκηρυγμένος άθεος και ο συνειδητός αρνητής της πίστεως μεταφράζει την αθεΐα και απιστία του σε αντίθεα έργα, έτσι και ο πιστός πρέπει να κάμει την πίστη του κινητήρια δύναμη της ζωής του. Γιατί «ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων» (Ιακ. β΄ 20) της αγάπης, είναι νεκρά. Δεν αποκλείει, λοιπόν, την πίστη, αφού αυτή είναι η προϋπόθεση του ορθού βίου και της σωτηρίας. Αλλά και κάτι περισσότερο. Όχι μόνο «ὁ μή πιστεύσας» (εις τον Χριστό) δεν σώζεται, αλλά και ο μη ορθώς πιστεύσας. Ο Θεός δεν είναι μόνο αγάπη, είναι και αλήθεια (Ιωαν. ιδ' 6· Α' Ιωαν. δ' 8· δ' 16· ε' 6) και μάλιστα Αυτοαλήθεια. Όποιος προδίδει την αλήθεια προδίδει και την αγάπη. Η αγάπη του Χριστού «συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 6) συζεί δηλαδή και συνευδοκιμεί με την αλήθεια, δεν υπάρχει χωρίς αυτήν. Να λοιπόν πώς καταξιώνεται ο αγώνας για την καθαρότητα του δόγματος. Γιατί είναι αγώνας για την αγάπη, είναι η μεγαλύτερη εκκλησιαστική διακονία. Είναι αγώνας πρώτιστα κοινωνικός, γιατί γίνεται χάριν του Λαού του Θεού, για να μείνει ανεπηρέαστος από την πλάνη, που είναι πραγματική αυτοκτονία.<br /><br />Αδελφοί μου!<br /><br />Όταν ο Χριστός μας ανέφερε την παραβολή της Κρίσεως, οι λόγοι του μπορούσαν να νοηθούν όχι μόνο σε συνάρτηση προς τούς συγχρόνους του, αλλά και προς όσους έζησαν πριν απ' Αυτόν. Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό, μπορούν να έχουν λόγους να κριθούν μόνον για την αγάπη τους, μολονότι αγάπη χωρίς πίστη στον Θεό δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει. Όποιος ειλικρινά ασκεί την αγάπη «δέχεται» τον Θεό, έστω και αν τον αγνοεί. Ο άπιστος δεν δύναται να έχει παρά μόνο φαινομενικά αγάπη. Και μόνο εκεί, που υπάρχει βάπτισμα και «άγιο Πνεύμα», είναι δυνατό να υπάρξει «τελεία αγάπη», αγάπη χριστιανική.<br /><br />Το ζήτημα όμως πρέπει, νομίζω, να τεθεί κατ' άλλο τρόπο. Όταν εμείς σήμερα ακούμε την παραβολή, δύο χιλιάδες χρόνια μετά την σάρκωση του Υιού του Θεού, πώς είναι δυνατόν να χωρίσουμε από την αγάπη μας την (ορθή) πίστη; Το Ευαγγέλιο λέγει καθαρά: «ὁ… μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» (Ίωαν. γ' 18). Μετά την ένσαρκη δηλαδή οικονομία η κρίση είναι συνέπεια της στάσης κάθε ανθρώπου έναντι του Χρίστου. Κριτήριο μένει η αγάπη. Αγάπη όμως που προϋποθέτει την εις Χριστόν πίστη. Γιατί αυτή είναι η μόνη αληθινή. Αυτή μονάχα δικαιώνει και σώζει...<br /><br /><div style="text-align: center;"><b>ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΈΡΟΥ</b></div><div style="text-align: center;"><b>ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ</b></div><div style="text-align: center;"><b>ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ</b></div><div style="text-align: center;"><b>«Κηρύγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα»</b></div><div style="text-align: center;"><b>Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"</b></div><div style="text-align: center;"><b>Θεσσαλονίκη</b></div><div style="text-align: center;"><b>τηλ. 2310 212659</b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: left;"><b><br /></b></div><div style="text-align: left;"><b><a href="https://www.impantokratoros.gr/metallhnos_kyriakh_apokreo.el.aspx">ΠΗΓΗ</a><br /></b></div></span>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-68011899658825138162024-03-08T22:38:00.001+02:002024-03-08T22:38:53.722+02:00Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΥ <span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTmSV1yNjv6SzKdwOCFSUo8RKMlO7JH296p3Axe_jK2R-A18yn5OKIPv-rYvN0ms4-Mprue5U80PVgmfHl0u1kWg6WbB6njze2Ndg19VlcF5MSsQaLmF3SKs7P6pdd39KOgusG8smlCoOxzSdWuZ5u7WYS2-IzGDtxUr2iflyOQDUQ_cCDL69ctMTyBwhH/s599/koliv.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="599" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTmSV1yNjv6SzKdwOCFSUo8RKMlO7JH296p3Axe_jK2R-A18yn5OKIPv-rYvN0ms4-Mprue5U80PVgmfHl0u1kWg6WbB6njze2Ndg19VlcF5MSsQaLmF3SKs7P6pdd39KOgusG8smlCoOxzSdWuZ5u7WYS2-IzGDtxUr2iflyOQDUQ_cCDL69ctMTyBwhH/w400-h266/koliv.jpg" width="400" /></a></div><br /></span><div><span style="font-family: verdana;"><br /> Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα που βλέπομε να ζει, να κινείται, να εργάζεται, να χαίρεται, να υποφέρει, να γηράσκει και να πεθαίνει.<br /><br />Είναι και η ψυχή η αθάνατη, που ευρίσκεται ενωμένη με το σώμα, όσο εκείνο ζη. Όταν όμως πεθάνει το σώμα, η ψυχή ζη, υπάρχει και παραμένει αθάνατη.<br /><br />Είναι πνευματική υπόσταση, αιώνια και μεταφέρεται στον αόρατο κόσμο των πνευμάτων,αλλάζει δηλαδή κατάσταση και τρόπο ύπαρξης Και η Εκκλησία, σαν φιλόστοργη μητέρα, δεν είναι μόνο για όσους ζουν στον κόσμο τούτο, αλλά και για τα παιδιά της που πέθαναν και η ψυχή των βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο.<br /><br /><br />Η διδασκαλία αυτή είναι βασική αλήθεια της ορθοδόξου πίστεώς μας. Σαν συνέχεια αυτού του δόγματος είναι και μια άλλη διδασκαλία στενά ενωμένη με την προηγούμενη.<br /><br />Είναι η διδασκαλία περί της κρίσεως. Ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα έργα τους στην Δευτέρα Παρουσία.<br /><br />Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός και ένοχος μπροστά στην θεία δικαιοσύνη, για μικρές ή μεγάλες αμαρτίες.<br /><br />Το σοβαρότερο καθήκον του ανθρώπου είναι να ευρίσκεται πάντα έτοιμος για την άλλη ζωή,γιατί είναι άγνωστος ο χρόνος και οτρόπος της αναχώρησης μας απο τον κόσμο αυτόν.<br /><br />Η Εκκλησία εύχεται πάντοτε για την σωτηρία των παιδιών της. Αγωνίζεται να καταρτίζει αγίους, για τη βασιλεία των ουρανών.<br /><br />Πολλοί όμως άνθρωποι πεθαίνουν με ορισμένες ατέλειες και ρύπους, όχι γιατί ήσαν άπιστοι και ασεβείς, αλλά από αδυναμίες ίσως να ήλθε και ο θάνατος ξαφνικά και έφυγαν ατελείς και ελαττωματικοί στην αρετή και την αγιότητα.<br /><br /><br />Η Εκκλησία λοιπόν έρχεται βοηθός και παρήγορος και γι'; αυτές τις ψυχές. Παράδοση Αποστολική, αρχαία, να προσφέρονται δώρα και προσφορές, κερά, λιβάνια, κανδήλια, υπέρ των νεκρών. «Δεκτά γαρ ταύτα Θεώ και πολλήν φέροντα την αντίδοσιν», λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, «Ας φροντίσομε για την ωφέλεια των νεκρών μας. Ας τους δώσομε την πρέπουσα βοήθεια, ελεημοσύνες και προσφορές, γιατί αυτό τους δίδει πολλή ανακούφιση και κέρδος και ωφέλεια.<br /><br /><br />Γιατί αυτά δεν νομοθετήθηκαν στην τύχη αλλά από τους πανσόφους Μαθητές και Αποστόλους του Κυρίου παρεδόθησαν στην Εκκλησία, να μνημονεύει ο ιερέας πάνω στα άχραντα Μυστήρια τους πιστούς που εκοιμήθησαν», λέγει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.<br /><br />Και προσθέτει πως «όσοι λησμονούν και αποφεύγουν να τελέσουν τα νενομισμένα στους νεκρούς των θα έχουν ευθύνη και αμαρτία».<br /><br /><br />Τα μνημόσυνα, λειτουργίες, ελεημοσύνες και όσα άλλα γίνονται για τους νεκρούς, έχουν μεγαλύτερη σημασία για κείνους που πέθαναν σε πολέμους, συμφορές και καταστροφές, σε ερημιές, σε θάλασσες, με θανάτους διαφόρους, και μάλιστα όταν δεν είχαν κανένα δικό τους να ενδιαφερθεί για την ψυχή τους.<br /><br />Η Εκκλησία μνημονεύει «των από περάτων κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών», γιατί γνωρίζει την ευσπλαχνία του Θεού και ότι «νικά το φιλάνθρωπον».<br /><br /><br />Η στοργή αυτή της Εκκλησίας για τους νεκρούς είναι και μέγα μάθημα για τους ζώντες, γιατί τους καλεί σε συναίσθηση της αμαρτωλότητός των, στην μετάνοια και στην σταθερή προετοιμασία για την σωτηρία της ψυχής των στην αιωνιότητα του Θεού.<br /><br />Η Εκκλησία μας έχει και δυο Ψυχοσάββατα στα οποία μνημονεύονται όλοι οι χριστιανοί από αρχής του κόσμου μέχρις εσχάτων.<br /><br /><br />Το πρώτο Ψυχοσάββατο το όρισαν οι Πατέρες την Κυριακή προ τής Κρίσεως (Απόκρεω).<br /><br /><br />Αυτή τη μέρα ή Εκκλησία τελεί μνημόσυνα για τα παιδιά της πού πέθαναν σε ξένη γη, είτε στη Θάλασσα, είτε στην έρημο γη αυτούς δεν έχουν γίνει κανονικά μνημόσυνα και έχουν στερηθεί την ωφελεία τους.<br /><br />Οι Θείοι Πατέρες κινούμενοι από φιλανθρωπία όρισαν να τελούνται μνημόσυνα όπερα όλων «των κεκοιμημένων», για να συμπεριλαμβάνονται και κείνοι πού δεν τούς έγιναν ειδικά μνημόσυνα. Για ποιο λόγω όμως διάλεξαν οι Πατέρες αυτό το Σάββατο;<br /><br />Επειδή θα τοποθετούσαν την επόμενη μέρα τη Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού, ταιριαστά μνημονεύουν και τις ψυχές, για να παρακαλέσουν τον φοβερό Κριτή να χρησιμοποίηση τη συνηθισμένη του συμπάθεια και να τις κατάταξη στην απόλαυση πού τις υποσχέθηκε.<br /><br /><br />Το δεύτερο Ψυχοσάββατο το τελεί η Εκκλησία μας εννέα μέρες μετά την Ανάληψη τού Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, δηλαδή το Σάββατο προ τής Πεντηκοστής.<br /><br />Στο μνημόσυνο αυτό ή ‘Εκκλησία μας μνημονεύει όλους τούς ευσεβείς κοιμηθέντες από Αδάμ μέχρι σήμερα. Προσεύχεται γι’ αυτούς και ζητά από το Χριστό πού αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατρός να τους αξίωση την ώρα τής Κρίσεως να δώσουν καλή απολογία σ’ Αυτόν πού Θα κρίνη όλη τη γη.<br /><br />Να παρασταθούν στα δεξιά Του, στη χαρά, με το μέρος των δικαίων και στην φωτεινή τάξη των αγίων. Να γίνουν άξιοι κληρονόμοι τής Βασιλείας και δεν εύχεται μόνο για τούς Χριστιανούς, διότι δεν ήταν κανένας χριστιανός από Αδάμ μέχρι Χριστού, αλλά για όλους τούς ανθρώπους.<br /><br />Στο σημείο αυτό μπορεί να δη κανείς την αγάπη τής Εκκλησίας μας για όλο το ανθρώπινο γένος.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.romfea.gr/pneumatika/943-ti-einai-kai-poia-i-ennoia-tou-psuxosabbatou">ΠΗΓΗ</a><br /></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-75509463567800512462024-03-08T22:26:00.005+02:002024-03-08T22:26:48.927+02:00ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgh9EvG3VLFvnLWU6RmV4Gp1JoycBsIkJq78jgTTDddBiOkM-VAVuIlGNMx8aAp5r-XStSP8AH-xNAS5scbvjcBgjw3TNtjVfnMRNDXsXC4fTdMDoFHCEieUwY0YEGcuwv6RmeHqx8MH7nZF1bV7AtkuwiXj9O7kTDtu5Ff-13ioPyox4PUSJ7DSCA8DiH/s696/psychosavvato-696x392.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="696" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgh9EvG3VLFvnLWU6RmV4Gp1JoycBsIkJq78jgTTDddBiOkM-VAVuIlGNMx8aAp5r-XStSP8AH-xNAS5scbvjcBgjw3TNtjVfnMRNDXsXC4fTdMDoFHCEieUwY0YEGcuwv6RmeHqx8MH7nZF1bV7AtkuwiXj9O7kTDtu5Ff-13ioPyox4PUSJ7DSCA8DiH/w400-h225/psychosavvato-696x392.jpg" width="400" /></a></div><br /><div><br /></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Τι κάνουν οι ψυχές το Ψυχοσάββατο- Τι κάνουμε τα Ψυχοσάββατα για να συγχωρεθεί η ψυχή των αγαπημένων μας προσώπων<br /><br /><br />Η Ορθόδοξη εκκλησία για τη Σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή έχει αφιερώσει δυο <a href="https://armyvoice.gr/tag/psychosavvato/">Ψυχοσάββατα</a> κάθε χρόνο.<br /><br />Σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά βιβλία, τα Ψυχοσάββατα είναι ένα είδος άκαιρου (μη προγραμματισμένου) μνημόσυνου που αναλαμβάνει η ίδια εκκλησία για όσους δεν μπορούν για οποιοδήποτε λόγο να τελέσουν τα καθιερωμένα μνημόσυνα.<br /><br />Η πρόβλεψη αυτή υπάρχει κυρίως για όσους πέθαναν στη ξενιτιά ή σε δύσκολες συνθήκες ή ακόμη και για τους φτωχούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τα κανονικά μνημόσυνα.<br /><br />Τα Ψυχοσάββατα λοιπόν είναι ένα μνημόσυνο που κάνει η εκκλησία ώστε όλοι να έχουν την δυνατότητα να συγχωρεθούν και να κριθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία.<br /><br />Τα Ψυχοσάββατα για να συγχωρεθεί η ψυχή των αγαπημένων μας προσώπων συνηθίζεται να προσφέρουμε κόλλυβα. Τα πηγαίνουμε στην εκκλησία για να διαβαστούν είτε στον Εσπερινό της Παρασκευής είτε στη Θεία Λειτουργία του Σαββάτου.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEmVZw60MV9AYwWWJ8Q-PLP414nzWi2btjBXmNYd14fvp_Uz3AHVzYbwwpuKfJdMChGtNaB5iI43AGseYdIMwlXLG08CMTEdJePStshFpO04AWp6LS5zWNAlSX02gfz-Q4Vf-Mg36ie4OUT75S8iCYsnMN2NL4V2L_VoHbA1uu6kt-gkFMrIUvqrX0I0lo/s696/keria4-696x464.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="696" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEmVZw60MV9AYwWWJ8Q-PLP414nzWi2btjBXmNYd14fvp_Uz3AHVzYbwwpuKfJdMChGtNaB5iI43AGseYdIMwlXLG08CMTEdJePStshFpO04AWp6LS5zWNAlSX02gfz-Q4Vf-Mg36ie4OUT75S8iCYsnMN2NL4V2L_VoHbA1uu6kt-gkFMrIUvqrX0I0lo/w400-h266/keria4-696x464.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Τι κάνουν οι ψυχές το Ψυχοσάββατο<br /><br />Οι παλαιότεροι θεωρούσαν γιορτινή την ημέρα του <a href="https://armyvoice.gr/2024/02/psychosavvato-2024-ton-agion-theodoron-proto/">Ψυχοσάββατου</a>. Πίστευαν ότι είχαν τη δυνατότητα, πηγαίνοντας στα νεκροταφεία, να επικοινωνήσουν νοητικά με τους αγαπημένους τους που αναπαύονταν εκεί.<br /><br />Τα μνημόσυνα είναι ένα πανάρχαιο έθιμο. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως με δεήσεις, θυσίες και προσφορές ήταν δυνατόν να πετύχουν την συγνώμη των Θεών για τα αμαρτήματα των νεκρών.</span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Verdana, BlinkMacSystemFont, -apple-system, "segoe ui", Roboto, Oxygen, Ubuntu, Cantarell, "open sans", "helvetica neue", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Εκείνη την εποχή υπήρχαν και <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;">ιερείς</span> αγύρτες που επισκέπτονταν τις οικίες των πλουσίων, ισχυριζόμενοι πως είχαν από τους θεούς την εξουσία να συγχωρούν τις αμαρτίες με κατάλληλες για αυτές ιεροτελεστίες και θυσίες.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Verdana, BlinkMacSystemFont, -apple-system, "segoe ui", Roboto, Oxygen, Ubuntu, Cantarell, "open sans", "helvetica neue", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Συνώνυμο του Ψυχοσάββατου είναι τα κόλλυβα που είναι σιτάρι βρασμένο και προσφέρονται στους παρευρισκόμενους σε μνημόσυνα στην εκκλησία. Στην συνέχεια διανέμονται σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια. Το έθιμο προέρχεται από τα παλαιότερα χριστιανικά χρόνια και έχει σχέση με τα<span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700;"> περίδειπνα</span> των Ελλήνων και άλλων λαών.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Verdana, BlinkMacSystemFont, -apple-system, "segoe ui", Roboto, Oxygen, Ubuntu, Cantarell, "open sans", "helvetica neue", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">Τα υλικά που παρασκευάζονται τα κόλλυβα έχουν τη σημασία τους. Το μεγαλύτερο ποσοστό αποτελείται από σιτάρι που είναι το σύμβολο της γης και συμβολίζει και τις ψυχές των πεθαμένων.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Verdana, BlinkMacSystemFont, -apple-system, "segoe ui", Roboto, Oxygen, Ubuntu, Cantarell, "open sans", "helvetica neue", sans-serif; font-size: 15px; margin-bottom: 26px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;"><a href="https://armyvoice.gr/2024/03/kanoun-psyches-psychosavvato/">ΠΗΓΗ</a><br /></p></div></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-72173668918887849642024-02-28T23:31:00.000+02:002024-02-28T23:31:05.949+02:00ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ<p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdwrt6v8KD5ykHMl-EIdHdV_reZQxsWN8LF7ByT31V2Q1BCpdMMGLXYsSnNe9COffx3eRkZf0wZ7jsI1b5bcP0s5LlVm0qDy6GlV6fIMn3oWnegyrZ5pa7UknaD-ydNxCzAG_GijtEWG-Fn-aP82pJiH9yn2Ez6IBJ_EGOKuJSl57vwKkYaLs6DtMRbsDC/s800/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%842401.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="580" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdwrt6v8KD5ykHMl-EIdHdV_reZQxsWN8LF7ByT31V2Q1BCpdMMGLXYsSnNe9COffx3eRkZf0wZ7jsI1b5bcP0s5LlVm0qDy6GlV6fIMn3oWnegyrZ5pa7UknaD-ydNxCzAG_GijtEWG-Fn-aP82pJiH9yn2Ez6IBJ_EGOKuJSl57vwKkYaLs6DtMRbsDC/w464-h640/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%842401.jpg" width="464" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ </td></tr></tbody></table><br /></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-72371157583442093512024-02-24T20:07:00.004+02:002024-02-24T20:07:47.792+02:00ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ( του Μαθηματικού κ. Μυργιώτη Παναγιώτη )<span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNRuS8c9CXkGZy8trKiuFgtljUnZhDT-FpNiinm2rEBH_QCy7162IlHQpozERfZGDhdQlUJ-TUJQVa_1oGWNbR8P87wWWckLiy6XLU-_rqZJek6oNHYAdc2lzuzax8Cx3wIHBh6rt9seElqvWlSLmUFZkf5Blg3M8nH0sOKQJdsYPcjvYQAzQetV69STAR/s1000/27054907_vembo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="717" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNRuS8c9CXkGZy8trKiuFgtljUnZhDT-FpNiinm2rEBH_QCy7162IlHQpozERfZGDhdQlUJ-TUJQVa_1oGWNbR8P87wWWckLiy6XLU-_rqZJek6oNHYAdc2lzuzax8Cx3wIHBh6rt9seElqvWlSLmUFZkf5Blg3M8nH0sOKQJdsYPcjvYQAzQetV69STAR/w286-h400/27054907_vembo.jpg" width="286" /></a></div><br /></span><div><span style="font-family: verdana;"><br /><br /> Σοφία Βέμπο η Ελληνική φωνή ης πραγματικής αντίστασης.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Σοφία Βέμπο, ένα όνομα - σύμβολο μιας εποχής δύσκολης για την πατρίδα. Μιας <br />εποχής κατά την οποία τα παιδιά της Ελλάδας έπρεπε με αγώνα και αίμα να <br />υπερασπιστούν την μακραίωνη Ιστορία του τόπου και την Ελευθερία και την <br />Δημοκρατία σε Ελλάδα και Ευρώπη.<br />Σε αυτή την δύσκολη εποχή η Σοφία Βέμπο έδωσε αγωνιστικό παρόν. Δεν <br />φυγομάχησε, αλλά, πολέμησε. Δεν κρύφτηκε, αλλά, φανερά αγωνιζόταν. Για την <br />Ελλάδα. Για τον κόσμο ολόκληρο.<br />Ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή. Η Σοφία γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του <br />έτους 1910 εις την Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης . Από μικρή σε ηλικία, <br />μέσω Κωνσταντινούπολης, με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1914, έφθασε εις <br />την Τσαριτσάνη της Λάρισας, το χωριό του πατέρα της, και από εκεί εις τον <br />Βόλο, όπου οι γονείς της δούλευαν ως καπνεργάτες. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο <br />για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια, η οποία είχε άλλα τρία παιδιά, <br />άρχισε να δουλεύει.<br />Τον Σεπτέμβριο του 1933 ο αδελφός της Γιώργος πήγε εις την Θεσσαλονίκη για <br />σπουδές και για δουλειά. Επειδή δεν είχαν νέα του η Σοφία με την κιθάρα της <br />πήρε το πλοίο της γραμμής για να πάει εις την Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια <br />του ταξιδιού αρχίζει να παίζει την κιθάρα της και να τραγουδά. Οι επιβάτες <br />ενθουσιάζονται και χειροκροτούν. Την πλησιάζει ο καλοντυμένος κύριος <br />Κωνσταντίνος Τσίμπας, ο οποίος της προτείνει να ασχοληθεί με το τραγούδι. <br />Με τη σύμφωνη γνώμη του αδελφού της Γεωργίου δέχεται την πρόταση του κυρίου <br />και υπογράφει το πρώτο συμβόλαιο. 13 Οκτωβρίου 1933. Η πρώτη δημόσια <br />εμφάνιση της Βέμπο ως τραγουδίστριας , η οποία καταχειροκροτήθηκε. Εις την <br />συνέχεια ο Τσίμπας, ο οποίος είναι άνθρωπος που ασχολείται με την εύρεση <br />εργασίας σε καλλιτέχνες πείθει Αθηναίους επιχειρηματίες του χώρου να <br />προσλάβουν την Σοφία.<br />Το πρώτο συμβόλαιο υπογράφει με τον θεατρικό επιχειρηματία του θεάτρου <br />“ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ” Φώτη Σαμαρτζή με μηνιαίο μισθό 14.000 δραχμές τον μήνα, ποσό <br />πολύ μεγάλο για την εποχή. Η Βέμπο ζήτησε από τη Λόλα Βώττη η οποία ήταν η <br />μουσικοσυνθέτρια του θεάτρου να της γράψει ένα τσιγγάνικο τραγούδι. Έτσι <br />γεννήθηκε το πρώτο της τραγούδι το “Όμορφη Τσιγγάνα”. 25 Οκτωβρίου 1933 <br />είναι η πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης και το τραγούδι της Σοφίας <br />ενθουσιάζει το κοινό, το οποίο την αναγκάζει να το τραγουδήσει 4 φορές. Η <br />Βέμπο από την αφάνεια έρχεται εις την επιφάνεια.<br />Η δισκογραφική εταιρεία Columbia ενδιαφέρθηκε να συνεργαστεί μαζί της για <br />το τραγούδι “Μη ζητάς φιλιά” των Ντ’ Αντζελίς – Πωλ Νορ. Ο καλλιτεχνικός <br />διευθυντής της εταιρείας ήταν ανένδοτος. Tελικά το τραγούδι κυκλοφόρησε από <br />την PARLOPHONE και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Μετά από αυτό ο <br />καλλιτεχνικός διευθυντής της Columbia επισκέπτεται την Σοφία και υπογράφουν <br />συμβόλαιο συνεργασίας, το οποίο η Βέμπο τήρησε μέχρι το τέλος της ζωής <br />της. Η περίοδος 1933 έως 1940 είναι πολύ καλή περίοδος για την Σοφία <br />τραγουδώντας μεγάλες και αξέχαστες επιτυχίες.<br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicVYRtbyfrXHH68H-HgB7MbkwQSy_JUfunlX3byiW13N41ZpyODv6DrZsMgQS6Xl6sLXy8h2bX8a9NB4E8I9OZKiI8XiDi1GuYzK4QBKwqOizj-Y6sKcnGfGvRaedkDSCQEQR0FIy5vcaiDBEP8yEjMQ71Tj9Vunu1654BuU_9EVhEmTI0OmBdbzVhfStv/s284/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="177" data-original-width="284" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicVYRtbyfrXHH68H-HgB7MbkwQSy_JUfunlX3byiW13N41ZpyODv6DrZsMgQS6Xl6sLXy8h2bX8a9NB4E8I9OZKiI8XiDi1GuYzK4QBKwqOizj-Y6sKcnGfGvRaedkDSCQEQR0FIy5vcaiDBEP8yEjMQ71Tj9Vunu1654BuU_9EVhEmTI0OmBdbzVhfStv/w400-h249/images.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Η έλευση του 1940 βρίσκει την Σοφία εις την πρώτη γραμμή. Προσπαθεί να <br />διασκεδάσει τον ανήσυχο λαό με τραγούδια και θεατρικές παραστάσεις, οι <br />οποίες σημειώνουν επιτυχία.<br />28 Οκτωβρίου 1940, ώρα 10:00 π.μ. ο ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών διακόπτει <br />το πρόγραμμά του και ο εκφωνητής μεταδίδει το πρώτο έκτακτο ανακοινωθέν του <br />Γενικού Ελληνικού Στρατηγείου. Ο Κώστας Σταυρόπουλος, εκφωνεί ΕΚΤΑΚΤΟΝ <br />ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ. Το γλέντι του πολέμου αρχίζει, όλος ο κόσμος ξεχύνεται εις <br />τους δρόμους αποφασισμένος να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη, την Ελευθερία <br />του, την Δημοκρατία και την Ορθοδοξία. Όλος ο Λαός μια γροθιά ενωμένος <br />απέναντι εις τον εισβολέα. Τα θέατρα αλλάζουν τα προγράμματά τους και <br />ανεβάζουν επιθεωρήσεις για να εμψυχώσουν τους φαντάρους που πολεμούν, τη <br />μάνα που έδωσε την ευχή της εις τον υιό της να πάει εις το μέτωπο, την <br />σύζυγο η οποία ξεπροβόδησε τον σύζυγο για το πεδίο της μάχης υπέρ πατρίδας <br />και ελευθερίας. Όλοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Όπως έλεγε ο Αλέκος <br />Σακελάριος πρωταγωνίστρια ήταν η Σοφία Βέμπο.<br />Πληροφορήθηκε η Βέμπο ότι ο Μίμης Τραϊφόρος γράφει ωραίους στίχους και του <br />ζήτησε να γράψει ένα τραγούδι πάνω στη μουσική της «Ζέχρα» του Μ. Σουγιούλ. <br />Πράγματι ο Τραϊφόρος εις την διάρκεια της θεατρικής παράστασης γράφει το <br />τραγούδι «Της Ελλάδος τα παιδιά». Το τραγούδι αυτό ήταν η αιτία να <br />αγαπηθούνε και μετά από χρόνια, το 1957, να παντρευτούνε. Διαβάζοντας το <br />τραγούδι η Βέμπο θεώρησε ότι οι τελευταίοι στίχοι ήταν σκληροί και ο <br />Τραϊφόρος τους άλλαξε. Οι στίχοι λέγανε «Αν δεν΄ ρθήτε νικηταί, να μην <br />έρθετε ποτέ». Οι στίχοι αυτοί έγιναν «Με της Νίκης τα κλαδιά, σας <br />προσμένουμε παιδιά». Το ίδιο βράδυ η Σοφία το τραγουδά μέσα από το χαρτί. <br />Το κοινό ενθουσιάζεται. Παραληρεί. Γεννιέται μια τεράστια επιτυχία. Μια <br />βόμβα ενθουσιασμού και πατριωτισμού. Ο μαχόμενος ελληνισμός αντλεί δύναμη <br />και κουράγιο. Τονωτική ένεση ελληνικότητας και πατριωτισμού. Το θέατρο κάθε <br />βράδυ ασφυκτικά γεμάτο. Οι μισές εισπράξεις της βραδιάς διατίθενται για τον <br />εθνικό αγώνα.<br />Κάθε βράδυ η Βέμπο με τον Μένιο Μανωλιτσάκη στο ακορντεόν και τη Μαρίκα <br />Κοτοπούλη, που την παρουσίαζε, γυρίζουν όλα τα θέατρα διακόπτοντας την <br />παράσταση, προκειμένου να μαζέψουν χρήματα για το σύλλογο “Η Φανέλα του <br />Στρατιώτη”. Ο ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών την κάλεσε και της ζήτησε <br />συνεργασία παραχωρώντας της μια ώρα την ημέρα να τραγουδά ζωντανά με το <br />συγκρότημά της. Έτσι η Βέμπο δημιούργησε μια μικρή ορχήστρα με τον <br />Μοσχούτη στο πιάνο, Μένιο Μανωλιτσάκη στο ακορντεόν και Αβατάγγελο στο <br />βιολί, τον Τραϊφόρο κονφερασιέ και την αδελφή της Αλίκη. Με αυτή τη μικρή <br />ορχήστρα γύριζε κάθε μέρα από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να ψυχαγωγεί <br />τους τραυματίες που επέστρεφαν από το μέτωπο. Οι Γερμανοί μπήκαν στην <br />έρημη Αθήνα στις 27 Απριλίου του 1941, ενώ η Βέμπο τραγουδούσε ζωντανά από <br />το ραδιοφωνικό σταθμό του Ζάππειου. Κάποια στιγμή το τραγούδι της <br />σταμάτησε και η φωνή του εκφωνητή Κώστα Σταυρόπουλου ακούστηκε βροντώδης να μεταδίδει το τελευταίο μήνυμα. Η Βέμπο γίνεται στόχος των Ιταλογερμανών. <br />Ήταν λογικό και αναμενόμενο. Είναι η φωνή της πραγματικής εθνικής αντίστασης<br /> Την γρονθοκοπούν ένα βράδυ που γυρίζει εις το σπίτι της, μπλε πολυκατοικία <br />εις τα Εξάρχεια, τη φυλακίζουν εις τις φυλακές Αβέρωφ, της αφαιρούν την <br />άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, (κάποια στιγμή αργότερα της την επέστρεψαν) . <br />Θα μπουν και εις τη δισκογραφική εταιρεία Columbia και θα καταστρέψουν όλες <br />τις μήτρες των τραγουδιών της. Η εταιρεία θα κλείσει και θα <br />επαναλειτουργήσει μετά την κατοχή.<br />Η ζωή της κινδυνεύει. Με τη βοήθεια των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών <br />(αρχηγός των οποίων ήταν ο ταγματάρχης Ι. Τσιγάντε), σε συνεργασία με τον <br />Άγγελο Έβερτ (διοικητή της Ασφάλειας Αθηνών, πατέρα του Μιλτιάδη Έβερτ) και <br />το Αγγλικό Επιτελείο Μέσης Ανατολής, οργανώνεται η απόδρασή της στη Μ. <br />Ανατολή, όπου ήδη έχει αρχίσει να γεννιέται ο πυρήνας μιας ελεύθερης <br />Ελλάδας. Μαζί της φυγαδεύεται κι ο αδελφός της Γεώργιος.<br />Στις 8 Οκτωβρίου 1942, η Σοφία μαζί με τον αδελφό της, φορώντας παλιόρουχα, <br />μπαίνουν σ’ ένα καΐκι εις την Κύμη Ευβοίας και φυγαδεύονται εις τη Μέση <br />Ανατολή. Η Σοφία είναι ντυμένη καλογριά κι έχει πλαστή ταυτότητα με τ’ <br />όνομα Σοφία Βαμβέτσου. Ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι, που κρατάει <br />σχεδόν ένα μήνα, φθάνουν στα παράλια της Τουρκίας και συνεχίζουν για Συρία <br />(Χαλέπι, Δαμασκό) Παλαιστίνη, Αίγυπτο.<br />Ο αντίλαλος των τραγουδιών της Βέμπο, γεμάτα Ελλάδα και πατριωτισμό, <br />μεταφέρεται από τα ελληνικά βουνά εις την Μέση Ανατολή. Διασκεδάζει και <br />εμψυχώνεις τους Έλληνες φαντάρους και τους συμμάχους.. Πάνω σ’ ένα τζιπ <br />διασχίζει αποστάσεις κι ερήμους κάνοντας αμέτρητες φορές τον γύρο της <br />Συρίας, Παλαιστίνης και Αιγύπτου. Η λέξη «κούραση» δεν υπάρχει εις το <br />λεξιλόγιό της.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijr3WBBka3WitLq1wv277xPBK5qrotCuDiAknmmoRvllfNlMctGNzbkKDMK6t-Fl6DAkmzwIInCusm-hK3XNYrfhgpVohpWvGgYJle_8s3T7UiBbnrWq0L1AAbKx4tVc8rONdwmAzy_SWKsthRuHdZk5qmMzQi_pQPMpCF299OObixaVzqsFbRGrR8ih3Y/s810/sofia-vempo%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="535" data-original-width="810" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijr3WBBka3WitLq1wv277xPBK5qrotCuDiAknmmoRvllfNlMctGNzbkKDMK6t-Fl6DAkmzwIInCusm-hK3XNYrfhgpVohpWvGgYJle_8s3T7UiBbnrWq0L1AAbKx4tVc8rONdwmAzy_SWKsthRuHdZk5qmMzQi_pQPMpCF299OObixaVzqsFbRGrR8ih3Y/w400-h264/sofia-vempo%20(1).jpg" width="400" /></a></div> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /> Σε 20.000 λίρες υπολογίζονται οι προσφορές της για τη “Νίκη” στη Μ. <br />Ανατολή (“Εθνικός Κήρυξ” Ν. Υόρκης, Σάββατο 3 Μαΐου 1947), ποσό τεράστιο <br />για την εποχή. Προσφέρει συνέχεια, σε οικογένειες φαντάρων, σε θύματα <br />κατοχής, σε ανάπηρους πολέμου, σε ορφανοτροφεία (Σπετσοπούλειο, <br />Κανισκάρειο) σε πρόσφυγες, εις τον Ερυθρό Σταυρό. Έως το Φεβρουάριο του <br />1946, λοιπόν, είναι εις την Αίγυπτο.<br />Ο πόλεμος έχει πια τελειώσει και η Βέμπο αποχαιρετά την Αίγυπτο μέσα σε μια <br />ατμόσφαιρα μεγάλης συγκίνησης ύστερα από τη λατρεία που της χάρισε το κοινό <br />της, αλλά και ευτυχισμένη που θα γύριζε εις την πατρίδα της. Φθάνει εις <br />τον Πειραιά 16 Φεβρουαρίου του 1946, με το σημαιοστολισμένο αντιτορπιλικό <br />“ΚΡΗΤΗ”. Στο επόμενο διάστημα ως το τέλος του 1946 η Βέμπο από τη σκηνή <br />του θεάτρου “ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ” θα λανσάρει τη μεγάλη επιτυχία της «Κάνε κουράγιο <br />Ελλάδα μου» σε μουσική Λεό Ραπίτη και στίχους Μίμη Τραϊφόρου. Η <br />επιθεώρηση ήταν γεμάτη εθνικό παλμό, με συγγραφείς Τραϊφόρο-Βασιλειάδη και <br />μουσική του Λεό Ραπίτη και εξέφραζε το παράπονο της χώρας για την αδικία <br />που της είχαν κάνει οι μεγάλοι εις την μοιρασιά στέλνοντας το μήνυμα της <br />συμφιλίωσης προς όλους τους Έλληνες.<br />Την περίοδο αυτή ο αδελφός της Γεώργιος την πείθει να πάνε για περιοδεία <br />εις την Αμερική, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του Τραϊφόρου. Εκεί γνωρίζει <br />τεράστια επιτυχία. Έλληνες και Αμερικανοί τρέχουν να τη γνωρίσουν και να <br />την ακούσουν από κοντά. Την είχαν ¨γνωρίσει¨ από τους δίσκους της, τώρα <br />είναι μπροστά τους η φωνή της Ελλάδας, η φωνή της αντίστασης.<br />Επιστρέφοντας από την Αμερική οργάνωσε περιοδείες για να συγκεντρώσει <br />χρήματα για να αποκτήσει δικό της θέατρο. Η πρεμιέρα στο θέατρο “ΒΕΜΠΟ” <br />δόθηκε στις 18 Ιουνίου του 1950. Ανέβασε την επιθεώρηση «Βίρα τις Άγκυρες» <br />και συγγραφείς ήταν οι Μίμης Τραϊφόρος και Γιώργος Γιαννακόπουλος.<br />Συμμετείχε εις το έργο του Κακογιάννη, «Στέλλα». Όταν ¨πέφτουν¨ τα ονόματα <br />το μόνο όνομα που το μέγεθος των γραμμάτων του είναι ίδιο με εκείνο της <br />πρωταγωνίστριας Μελίνας Μερκούρη είναι της Σοφίας Βέμπο.<br />Το Νοέμβριο του 1973 την τραγική βραδιά του Πολυτεχνείου, το σπίτι της, εις <br />την οδό Στουρνάρα εκατό μέτρα από τα γεγονότα, έγινε καταφύγιο για δεκάδες <br />νέους τραυματισμένους. Το πρωί που οι αστυνομικοί κτύπησαν την πόρτα της <br />τη ρώτησαν αν είχε φιλοξενήσει κόσμο εις το σπίτι της. Τους απαντά «Βεβαίως <br />και φιλοξένησα. Κι εσείς αν μου χτυπούσατε την πόρτα τρέμοντας από φόβο και <br />με σπασμένα κεφάλια το ίδιο θα έκανα!!». Με απόλυτη ασφάλεια έφυγαν <br />αργότερα για τα σπίτια τους όλοι οι φιλοξενούμενοί της.<br />Μετοίκησε εις τη ζώνη των αθανάτων στις 11 Μαρτίου του 1978, ήσυχη για το <br />ότι έκανε το χρέος της απέναντι εις την Πατρίδα της, εις την οποία μόνο <br />έδωσε.<br />«Όσο μεγάλωνα τόσο γινόταν συνείδησις μέσα μου ο προορισμός της ζωής μου. <br />Και προορισμός μου επίστευα πως ήταν να παντρευτώ και να δημιουργήσω δική <br />μου οικογένεια. Εάν μου έλεγαν τότε ότι το 1947 θα ήμουν ανύπανδρη και θα <br />είχα ως επάγγελμα να λέω τραγούδια στο θέατρο, ομολογώ πως θα εθύμωνα πολύ <br />και ίσως έβαζα τα κλάματα. Στο σπίτι μου επίστευαν και με εδίδασκαν ότι <br />έπρεπε να γίνω μια καλή νοικοκυρά, μια τρυφερή σύζυγος και μια στοργική <br />μητέρα», γράφει εις την αυτοβιογραφία της, η οποία δημοσιεύτηκε από την <br />Πέμπτη 15 Μαΐου ως το Σάββατο 25 Ιουλίου 1947, όταν βρισκόταν σε περιοδεία <br />στις Ηνωμένες Πολιτείες.<br />Αυτά πίστευε, αυτά ονειρευότανε. Άλλες οι βουλές του Κυρίου. Κέρδισε την <br />κοσμική αθανασία. Και μια καλή θέση εις την Ιστορία.<br />Αυτή εν συντομία η ζωή της Σοφίας Βέμπο το πατρικό όνομα ήταν Μπέμπου και <br />το άλλαξε, νόμιμα, σε Βέμπο ,όπως την αποκαλούσαν οι θαυμαστές της.<br />Σημείωση: Πηγή των κειμένων είναι τα βιβλία του επίσημου βιογράφου της <br />Ανδρέα Μαμάη, «Σοφία Βέμπο η φωνή της Ελλάδας», των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ, και το <br />λεύκωμα «ΒΕΜΠΟ» των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ ων. Κάποιες αναφορές εις το κείμενο <br />είναι από το λεύκωμα της Κατερίνας Κ. Πετρίδου «Σοφία Βέμπο».<br />Κλείνω το μικρό αυτό ¨μνημόσυνο¨ με τους στίχους του τραγουδιού ¨Παιδιά, <br />της Ελλάδας παιδιά¨<br />Μεσ’ τους δρόμους τριγυρνάνε οι μανάδες και κοιτάνε ν’ αντικρίσουνε,<br />τα παιδιά τους π’ ορκιστήκαν στο σταθμό όταν χωριστήκαν<br />να νικήσουνε.<br />Μα για ‘κείνους που ‘χουν φύγει και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε,<br />και ποτέ καμιά ας μη κλάψει, κάθε πόνο της ας κάψει, κι ας ευχόμαστε:<br /><br />Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,<br />παιδιά στη γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε όλες να ‘ρθετε ξανά.<br />Λέω σ’ όσες αγαπούνε και για κάποιον ξενυχτούνε και στενάζουνε,<br />πως η πίκρα κι η τρεμούλα σε μια τίμια Ελληνοπούλα, δεν ταιριάζουνε.<br /><br />Ελληνίδες του Ζαλόγγου και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες,<br />όσο κι αν πικρά πονούμε, υπερήφανα ασκούμε σαν Σουλιώτισσες.<br /><br />Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,<br />παιδιά στη γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.<br />Με της νίκης τα κλαδιά, σας προσμένουμε παιδιά.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><b>Μυργιώτης Παναγιώτης</b></div><div style="text-align: center;"><b>Μαθηματικός</b></div></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-91137888602912756952024-02-10T22:10:00.000+02:002024-02-10T22:10:03.906+02:00Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ - ΒΙΟΣ <span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLK1RP2EeXKmlLTzjx4bI3xomSHCpdTbHaoB7owNup-fN3-T0GqTbJDbEn3oD1Ew7pTNu9fOK91vhXT2p3TozfY2kIjnRK7rCbUwI0CUeXK-kqmn9ZQ6aZ4B6705Er59rlpREth9EkN7wSy76WC2BiLw0LtATRZMFXHAPX6x3jJEiuMv1tvy7NnWfO8KYb/s600/4053-%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A3-%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A3-70X50-750.00-%CE%95%CE%A5%CE%A1%CE%A9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="421" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLK1RP2EeXKmlLTzjx4bI3xomSHCpdTbHaoB7owNup-fN3-T0GqTbJDbEn3oD1Ew7pTNu9fOK91vhXT2p3TozfY2kIjnRK7rCbUwI0CUeXK-kqmn9ZQ6aZ4B6705Er59rlpREth9EkN7wSy76WC2BiLw0LtATRZMFXHAPX6x3jJEiuMv1tvy7NnWfO8KYb/w281-h400/4053-%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A3-%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9C%CE%A0%CE%9F%CE%A3-70X50-750.00-%CE%95%CE%A5%CE%A1%CE%A9.jpg" width="281" /></a></div><div><br /></div><div>ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ </div><br /></span><div><span style="font-family: verdana;">Ο ιερεύς της Μαγνησίας<br /><br />Ο Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυς και θαυματουργός, γεννήθηκε στην Μαγνησία το 90 μ.Χ. περίπου και μαρτύρησε στα χρόνια των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης. Η Μαγνησία αυτή κατά πάσαν πιθανότητα ήτανε στη Θεσσαλία. Τα ερείπιά της σώζονται ακόμη κοντά στο χωριό που λέγεται «Μηλιές». Είχε το ευτύχημα να γεννηθή από γονείς ευσεβείς χριστιανούς που κρατούσανε την πίστι τους στο Χριστό με κίνδυνο της ζωής τους στους δύσκολους, αλλά ηρωικούς εκείνους χρόνους των διωγμών.<br /><br />Στην Μαγνησία έζησε όλη του την ζωή ο Άγιος Χαράλαμπος. Εκεί σαν νέος, ήτανε φωτεινό παράδειγμα συνετής ζωής. Αργότερα η πίστις του στο Χριστό έγινε πιο φλογερή και η επιθυμία του να βοηθήση τους Χριστιανούς και τους ειδωλολάτρες, να σωθούνε, πιο μεγάλη. Δεν μπορούσε να ησυχάση, όταν σκεπτότανε, ότι υπάρχουν άνθρωποι μακρυά από το Χριστό, που δεν ξέρουν ποιος είναι ο προορισμός τους και γιατί ζουν εδώ στη γη.<br /><br />Είναι κρίμα, έλεγε, είναι τρομερό, είναι αδιανόητο να ζούνε οι άνθρωποι στην πλάνη της ειδωλολατρείας και να πάνε κατόπιν στην Κόλασι.<br /><br />Αφιερώθηκε, λοιπόν, εις την υπηρεσία του Χριστού. Έγινε ιερέας το 130 μ.Χ. Από την θέσι του τώρα αυτή, από το θείο αυτό αξίωμα της Ιερωσύνης, ανέλαβε τον μεγάλον αγώνα, αφ’ ενός ν’ ανοίξη τα μάτια του κόσμου και να δουν τον κίνδυνον από την ειδωλολατρικήν πλάνην και αφ’ ετέρου ν’ αγιάζη με τα μυστήρια τους πιστούς και να τους οδηγή στην τελειότητα. Μπροστά σε Χριστιανούς και ειδωλολάτρες, άρχισε τα φλογερά χριστιανικά κηρύγματά του. Καίτοι σ’ όλη του τη μακρά ζωή — έζησε 113 χρόνια — έγιναν πολλοί διωγμοί των Χριστιανών και αυτός ποθούσε το μαρτύριο, και δεν ελάμβανε κανένα μέτρο, εν τούτοις επέζησε, διότι ο Θεός τον εφύλαττε γι’ αργότερα. Εμαρτύρησε το 202 μ.Χ.<br /><br /> <br /><br />Γαλήνιος μπροστά στον οργισμένο άρχοντα.<br /><br />Τότε αυτοκράτορας στη Ρώμη ήτανε ένας ασεβής και χριστιανομάχος, ο Σεβήρος (193-211 μ.Χ.). Ο αυτοκράτορας αυτός και τα γράμματα αγαπούσε και τις τέχνες υποστήριζε και λαμπρές υπηρεσίες στη νομοθεσία προσέφερε. Μένει όμως εις αίσχος και εντροπήν του το ότι, όχι μόνο τον Χριστιανισμό δεν μπόρεσε να εννοήση, αλλά και τους Χριστιανούς σκληρά τους κατεδίωξε. Είχε κηρύξει φοβερό διωγμό εναντίον των Χριστιανών. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις είχε διορίσει ηγεμόνες ειδωλολάτρες και είχε δώσει αυστηρές διαταγές. Όποιος ήτανε Χριστιανός, όποιος καταφρονούσε τα είδωλα, όποιος δεν ακολουθούσε τις διαταγές του, τον περίμεναν σκληρά βασανιστήρια και φρικτός θάνατος.<br /><br />Ηγεμόνας στην περιοχή εκείνη της Μαγνησίας, που ζούσε ο Άγιος Χαράλαμπος, ήτανε τότε ένας κακόψυχος και θηριόψυχος, Λουκιανός ονομαζόμενος. Αυτός σκόρπιζε γύρω του την απειλή και την φοβέρα. Μόλις μάθαινε, ότι σε κάποια πόλι ή επαρχία υπήρχαν Χριστιανοί και ότι καταφρονούσαν τα είδωλα, έτρεχε εκεί μανιασμένος. Μάζευε τους Χριστιανούς και τους φυλάκιζε. Έπειτα άρχιζαν τα βασανιστήρια. Πλημμύριζαν με το αγνό τους αίμα οι πλατείες, οι χώροι συγκεντρώσεων, τα στάδια και οι δρόμοι.<br /><br />Όταν έμαθε ο ηγεμόνας Λουκιανός την χριστιανική δραστηριότητα του Ιερέως Χαραλάμπους, ωργίσθηκε πολύ. Έξαλλος από το κακό του, έστειλε στρατιώτες στην Μαγνησία να τον συλλάβουν και να τον φέρουνε μπροστά του. Πράγματι οι απεσταλμένοι του Λουκιανού φέρανε σιδηροδέσμιο τον γέροντα κληρικό μπροστά στον ηγεμόνα. Ήτανε τότε υπέργηρος. Εκατόν δέκα τριών (113) ετών.<br /><br />Ο ηγεμόνας τον κοίταξε με βλοσυρό και άγριο βλέμμα, και τον ρώτησε απειλητικά:<br /><br />— Γιατί, Γέροντα, καταφρονείς και παραβαίνεις τις βασιλικές διαταγές; Και γιατί μιλάς εναντίον των θεών μας;<br /><br />— Εγώ, του απήντησε ο Άγιος, υπακούω και υποτάσσομαι στον Βασιλέα των Ουρανών, τον Χριστόν μου. Γονατίζω ευλαβικά στα δικά Του προστάγματα, γιατί ξέρω πως είναι ποτισμένα με δικαιοσύνη, με αγάπη και σωτηρία της ψυχής. Ο δικός σας βασιλεύς διατάζει παράλογα πράγματα. Σας προστάζει να προσκυνάτε Θεούς αναίσθητους, νεκρά στοιχεία, είδωλα άψυχα. Σας νεκρώνει την ζωή και σας σκοτώνει την ψυχή. Ο ιδικός μου Βασιλεύς, ο Χριστός, μας οδηγεί στην λύτρωσι, στην αιωνία ζωή. Όποιος ζητήση με θερμή προσευχή και πίστι την δύναμίν Του, γίνεται και αυτός ισχυρός. Με την δύναμί Του γίνεται δυνατός. Με την δύναμί Του, εξαφανίζονται οι αρρώστειες και συντρίβονται οι δαίμονες...<br /><br />— Φθάνει, Γέροντα... αρκετά! Δεν έχω όρεξι ν’ ακούω τις ανοησίες σου. Το κήρυγμά σου, κράτησέ το για άλλους. Εγώ ένα έχω να σου πω. Κι’ αυτό είναι το συμφέρον σου. Προσκύνα τα είδωλα, γιατί έτσι μονάχα θα μπορέσης να γλυτώσης τα βασανιστήρια, που σε περιμένουν... Τ’ ακούς, ξεροκέφαλε;<br /><br />Ο Άγιος χαμογέλασε και του είπε:<br /><br />— Κακώς νόμισες, ότι έναν ιερέα του Χριστού θα τον τρομάξουνε οι φοβέρες για βάσανα και θάνατο. Εγώ έπρεπε να είχα κοιμηθή προ πολλού. Και εάν με θανατώσης, θα μου δώσης εκείνο, που περιμένω. Άλλωστε ημείς οι Χριστιανοί τα βάσανα και το θάνατο δεν τα αποφεύγομε, αλλά τα θέλουμε και τα ποθούμε. Γιατί ημείς είμεθα εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους και όπως οι γενναίοι στρατιώτες, δεν επιθυμούμε τον ήσυχο θάνατο της κλίνης, αλλά τον δοξασμένο της μάχης.<br /><br />— Είσαι γέροντας και λυπούμαι τα γεράματά σου, να σε βάλω σε βασανιστήρια, είπε ο Λουκιανός.<br /><br />— Ας είμαι γέροντας. Μη με λυπάσαι καθόλου. Αλλά να μάθης, ότι στους ιδικούς μας αγώνας το παν είναι η ψυχή. Αυτή δεν γηράσκει με την ηλικία. Αμφιβάλλεις, Έπαρχε, γι’ αυτό; Δοκίμασε. Και θα δης, ότι οι δήμιοί σου θα κουρασθούνε και ο ιερεύς Χαράλαμπος, με την χάριν του Χριστού, δεν θα τους πη να τον λυπηθούνε. Άλλωστε, χωρίς στερήσεις, χωρίς υπομονή και χωρίς βάσανα, πως θα κερδίσουμε την Βασιλεία των Ουρανών; Αυτά, άρχοντά μου, τα βάσανα, μας ανοίγουν τις πόρτες της αιωνίου ευτυχίας. Υπάρχει καλλίτερο από τα βάσανα; Αυτά μας φέρνουνε κοντά στον Χριστό μας. Γιατί, λοιπόν, να τ’ αποφεύγουμε; Έπειτα όλα αυτά περνούν τόσο γρήγορα!<br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIXEzrxdSJLZHD2RxQEGJsZaWYEgehOTPwSLV5hI9FOlEgNr6feXm7gw5Y7Jx27ZKPMlO8D5O1OWH8hLs4I1F3LNt2qHr0pwb2Oh3AvjwD9XQXjOT8LUOIKvbRiHa1-6mqMc-oTFIYEUG92nuG9KJXzW_x_At7V7Uvls9CyeAWrhy_7yeKe05rPEu_dcZ9/s225/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIXEzrxdSJLZHD2RxQEGJsZaWYEgehOTPwSLV5hI9FOlEgNr6feXm7gw5Y7Jx27ZKPMlO8D5O1OWH8hLs4I1F3LNt2qHr0pwb2Oh3AvjwD9XQXjOT8LUOIKvbRiHa1-6mqMc-oTFIYEUG92nuG9KJXzW_x_At7V7Uvls9CyeAWrhy_7yeKe05rPEu_dcZ9/s1600/9.jpg" width="225" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Τον γδέρνουν!<br /><br />Έπειτα από την σταθερή αυτή απάντησι το συμβούλιο των αρχόντων τα έχασε. Του φέρανε όμως μπροστά του όλα τα σύνεργα των βασανιστηρίων, για να τον φοβίσουν και για να τον κλονίσουν. Του τα δείξανε ένα προς ένα. Του είπανε, πώς σχίζονται με αυτά οι σάρκες, πώς τσακίζονται τα κόκκαλα και πώς βγαίνουν τα νύχια. Ο Άγιος τα κοίταζε με αδιαφορία και απάθεια.<br /><br />— Ξεροκέφαλε, του λέγει ο Έπαρχος, μη σκέφτεσαι καθόλου. Θυσίασε στους μεγάλους θεούς μας. Το καταλαβαίνεις;<br /><br />— Αυτό, τους αποκρίθηκε, δεν θα γίνη ποτέ. Δεν είμαι ανόητος να ζητώ την καταστροφή μου. Δεν πουλάω την ψυχή μου στον Σατανά. Μια ζωή ολόκληρη προσφέρω θυσία στο Χριστό και τώρα να την προσφέρω στο Σατανά; Θεός φυλάξοι!<br /><br />Από τα λόγια του αυτά οι άρχοντες των ειδωλολατρών αγριέψανε και γίνανε θηρία. Οργή και μίσος απάνθρωπον και κακία απερίγραπτος φούντωσε στις καρδιές τους. Διέταξαν αμέσως να γδάρουν τον υπέργηρον Ιερέα του Υψίστου ζωντανόν! Δεν λυπηθήκανε οι αλητήριοι τα βαθειά γηράματά του. Δεν σεβαστήκανε τα 113 του χρόνια!<br /><br />Τον γύμνωσαν αμέσως, του πετάξανε καταγής την ιερή στολή του και αρχίσανε το απάνθρωπο γδάρσιμο. Αρχίσανε από την κεφαλήν και κόβανε και χωρίζανε το δέρμα από τις σάρκες. Ο πόνος ήτανε φοβερός, τρομερός, αβάστακτος. Ο Άγιος όμως σφίγγει τα δόντια του. Κρατάει γερά. Προσεύχεται και λέγει:<br /><br />— Θεέ μου, Σε ευχαριστώ, διότι μου έκανες την μεγάλην τιμήν και μου έδωσες την περιπόθητη ευκαιρία να καταταγώ μεταξύ των Μαρτύρων. Θεέ μου βοήθησέ με. Δος μου υπομονή να μείνω πιστός. Σας ευχαριστώ και σας, παιδιά μου, που μου βασανίζετε το σώμα. Μ’ αυτό, που κάνετε, μου χαρίζετε την ευτυχία της ψυχής και την ατελείωτη χαρά της Βασιλείας του Θεού.<br /><br />Ενώ όμως έλεγε αυτά ο Άγιος, όλοι όσοι τον βλέπανε (οι στρατιώτες, οι δούλοι, οι βασανισταί και οι άρχοντες), μένανε με το στόμα ανοιχτό. Δεν μπορούσανε να καταλάβουνε ποιο ήτανε εκείνο που μέσα σ’ αυτόν τον μεγάλο πόνο, έδιδε στον Μάρτυρα τόση δύναμι και τόση ευτυχία. Δύο μάλιστα δήμιοι, που τον γδέρνανε, ο Πορφύριος και ο Βάπτος, όταν είδανε την υπομονήν του Μάρτυρος, για να κερδίση την Βασιλεία του Θεού, πιστέψανε. Πετάξανε τα μαχαίρια και φωνάξανε:<br /><br />— Είμαστε και ημείς Χριστιανοί! Φιλούσανε έπειτα τον Άγιο και του ζητούσανε να τους συγχωρέση.<br /><br />Ο Έπαρχος τότε διέταξε και τους απεκεφάλισαν. Με χαρά το δέχτηκαν. Τότε και τρεις γυναίκες είπανε δυνατά:<br /><br />— Και εμείς πιστεύουμε στο Χριστό !<br /><br />Χαρούμενες και αυτές μαρτυρήσανε για το Χριστό. Η Εκκλησία τους γιορτάζει και τους 5 την 10ην Φεβρουαρίου μαζί με τον Άγιον Χαράλαμπον.<br /><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisBBRufJw_9fsrGpMSgqP2CC33hp0CcM0QXoyrHm_VlHi-5jEclMAGTGjaDOzkBctJotNBbmAqJGJTUWfqnNuF1f1zeFcpJkSt2sG4MGGdlOE8l8Mpn2gM_rjvK9BoByt9DZo0S6jFUU5AKTB_r3y-C59kizjrW9hECpbqau0DZRR-kC4d0Ag0COVZz73g/s552/AgiosCharalambos08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="552" data-original-width="365" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisBBRufJw_9fsrGpMSgqP2CC33hp0CcM0QXoyrHm_VlHi-5jEclMAGTGjaDOzkBctJotNBbmAqJGJTUWfqnNuF1f1zeFcpJkSt2sG4MGGdlOE8l8Mpn2gM_rjvK9BoByt9DZo0S6jFUU5AKTB_r3y-C59kizjrW9hECpbqau0DZRR-kC4d0Ag0COVZz73g/w265-h400/AgiosCharalambos08.jpg" width="265" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Στομώνουν οι χειράγρες<br /><br />Του είχανε γδάρει το κεφάλι οι δυο δήμιοι, που μαρτυρήσανε. Οι άλλοι, που τους διεδέχθησαν, αρπάξανε τις χειράγρες. Αυτές ήσανε κάτι σαν σιδερένια χέρια με μυτερά νύχια. Αρχίσανε λοιπόν μ’ αυτές, απάνθρωπα να τους ξεσχίζουν τις σάρκες. Τρομερό το μαρτύριο. Ο Άγιος παρέμεινε προσευχόμενος.<br /><br />Ξαφνικά όμως, συνέβη κάτι το περίεργο και θαυμαστό: Οι χειράγρες, τα σατανικά δηλ. όργανά τους, με τα οποία τραβούσανε λωρίδες από το κορμί του Αγίου, στομώσανε! Δεν μπορούσανε να σχίσουν το δέρμα και τις σάρκες του Αγίου! Τότε οι βασανισταί λέγανε κατάπληκτοι:<br /><br />— Τί συμβαίνει; Μήπως αυτός εδώ είναι ο ίδιος ο Χριστός και ήλθε να μας τιμωρήση; Μήπως ο Θεός, που πιστεύει ο Χαράλαμπος, είναι αληθινός και γι’ αυτό στομώνει τις χειράγρες;<br /><br />Τότε ένας δούκας, που άκουσε αυτές τις συζητήσεις, θύμωσε πολύ. Σηκώθηκε και βρίζοντας στρατιώτες, δούλους και βασανιστάς, τους είπε:<br /><br />— Είστε χαμένοι, είστε παράλυτοι, είστε ανίκανοι, τρέμουνε τα χέρια σας... Τώρα θα του δείξω εγώ... Αρπάζει αμέσως, αυτός μόνος του, τις χειράγρες και μανιασμένος θέλησε να τις μπήξη στο γέρικο υπεραιωνόβιο και ασκητικό κορμί του Ιερομάρτυρα. Ο Θεός όμως, για να ενισχύση την πίστι του Αγίου και για να του δείξη, ότι βρίσκεται κοντά του και παρακολουθεί τους πόνους του, έκαμε το θαύμα Του. Κόπηκαν αμέσως τα χέρια του δούκα από τους αγκώνας και κάτω και μείνανε κολλημένα με τις χειράγρες στο σώμα του Αγίου! Τρομαγμένος τότε ο δούκας, πονώντας και αυτός αφόρητα, έπεσε χάμω, φωνάζοντας, κλαίγοντας και λέγοντας:<br /><br />— Βοηθήστε με. Αυτός εδώ είναι επικίνδυνος. Μου έκοψε τα χέρια. Σώστε με... Σώστε με. Βοηθήστε με... Είναι μάγος...<br /><br />Τότε ο ηγεμόνας πλησίασε και σαν είδε τα χέρια του δούκα κρεμασμένα από το σώμα του Μάρτυρα, από το κακό του έγινε έξω φρενών και έφτυσε τον Άγιο στο πρόσωπο. Ο Θεός όμως του το έδωσε και αυτού αμέσως το θαύμα. Στράβωσε αμέσως ο λαιμός του και κύτταζε τώρα το πρόσωπό του προς την πλάτη του! Ήτανε ο δυστυχής ένα ελεεινό και αξιολύπητο θέαμα.<br /><br />Ο λαός της Μαγνησίας, που έβλεπε αυτές τις τιμωρίες του Θεού φοβήθηκε και παρακαλούσε τον Άγιο, λέγοντας:<br /><br />— Σταμάτα, σε παρακαλούμεν, Άγιε, την οργήν του Κυρίου. Μην ανταποδίδης κακόν αντί κακού. Αλλά όπως λέγει ο Χριστός, ευεργέτησε εκείνους, που σε μισούν.<br /><br />— Ζη Κύριος ο Θεός μου, αποκρίθηκε ο Άγιος. Σας βεβαιώ, δεν το κάνω εγώ από κακία, αλλά τους τιμωρεί ο Κύριος, διότι είναι κακοί και ασεβείς. Το κάνει ο Κύριος ακόμη και διότι θέλει να τα βλέπετε σεις και να γίνουν παράδειγμα, για σας. Θέλει να Τον πιστέψετε, να Τον ακολουθήσετε και να σας δώση την αιώνια ζωή και Βασιλεία.<br /><br />Το πλήθος τότε φώναξε συγκινημένο προς τον Κύριο, λέγοντας:<br /><br />— Μην κάνης να χαθούμε, Δέσποτα. Αλλά συγχώρησέ μας σε ό,τι Σου φταίξαμε. Τότε πολλοί από αυτούς, που είδανε με τα μάτια τους τη Δύναμι του Θεού και τα θαύματα, πιστέψανε. Αλλά και ο δούκας τώρα παρακαλούσε τον Άγιο, λέγοντας:<br /><br />— Άγγελε του Θεού και ουράνιε άνθρωπε, βοήθησέ με τον ταλαίπωρον. Εγώ υποφέρω από πόνους τρομερούς, αλλά και συ έχεις επάνω σου το βάρος των κομμένων χεριών μου. Γιάτρεψέ με σε παρακαλώ, για να απαλλαγώ εγώ από τους πόνους και συ από το βάρος. Σου υπόσχομαι, ότι αν γιατρευθώ, θα πιστέψω στον δικό σου τον Θεό. Ο Άγιος τον λυπήθηκε και προσευχήθηκε στον Κύριο ως εξής:<br /><br />— Σε ευχαριστούμεν, Δέσποτα, διότι πάντοτε μας προστατεύεις. Ίδε τώρα την ταπείνωσιν των πεπεδημένων δούλων Σου και λύσε τους από τα αόρατα αυτά δεσμά, εις δόξαν του Αγίου Ονόματός Σου.<br /><br />Μόλις είπεν τα λόγια αυτά, ακούστηκε από τον Ουρανό φωνή, που του έλεγε:<br /><br />—Χαίρε, αθλητά Χαράλαμπε, συνόμιλε των Αγγέλων και ομότροπε των Αποστόλων. Ήκουσα την δέησίν σου και δίδω την ίασιν εις τους ασεβείς.<br /><br />Αυτοστιγμεί τότε γιατρεύτηκαν όλοι, όσοι τιμωρήθηκαν! Ο δούκας που του αποκαταστάθηκαν τα χέρια του σαν πρώτα, πίστεψε στον Χριστό και βαφτίστηκε. Και ο ηγεμόνας που επανήλθε το πρόσωπό του στη θέσι του, σταμάτησε τον διωγμό κατά των Χριστιανών μέχρις ότου αναφέρει τα γενόμενα στον βασιλέα.<br /><br />Ο Άγιος μεταφέρθηκε εν συνεχεία στο σπιτάκι του. Αυτό το σπίτι του έγινε προσκύνημα. Πηγαίνανε οι κάτοικοι της Μαγνησίας και των περιχώρων και τον βλέπανε. Κατάκοιτος και εξαντλημένος από όσα έπαθε, από το κρεββάτι του, τους δίδασκε τι πρέπει να κάνουν, για να σωθούνε. Εξωμολογούντο τις αμαρτίες τους. Αλλά και πολλοί ειδωλολάτρες πιστεύανε και εβαπτίζοντο.<br /><br />Τότε, μετά το μαρτύριό του, ο Άγιος έκανε πολλά θαύματα και πολλές θεραπείες ασθενών. Τυφλοί αναβλέπανε, κουτσοί περιπατούσανε, δαιμονιζόμενοι απαλλάσονταν από τα δαιμόνια και βρίσκανε γαλήνη. Και πολλές άλλες αρρώστειες με την ευχή του Αγίου εξαφανιζόντανε. Ακόμη και αναστάσεις νεκρών έγιναν με την προσευχή του Αγίου.<br /><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiTGEMfTAEvprl0Mdp7IF01yInZq2HkiuMgHEVWWggexk28jTRHkBNuPlSYWvongzUNh_BQ5W2zXepzcntwknnVmWIMcTsoGq5_6eP1-OKkJ5ePskp8pRVXx-60T7kOD8FFibfPhiEOctP6w55_5tcVCKWDpwBDemhCjDjhPCu1d1QwVkstC4e78-1ChqN/s225/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiTGEMfTAEvprl0Mdp7IF01yInZq2HkiuMgHEVWWggexk28jTRHkBNuPlSYWvongzUNh_BQ5W2zXepzcntwknnVmWIMcTsoGq5_6eP1-OKkJ5ePskp8pRVXx-60T7kOD8FFibfPhiEOctP6w55_5tcVCKWDpwBDemhCjDjhPCu1d1QwVkstC4e78-1ChqN/s1600/9.jpg" width="225" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Καρφιά στη ράχη του<br /><br />Ο ηγεμόνας όμως βλέποντας αυτά τα θαυμάσια, σηκώθηκε και πήγε μόνος του στο βασιληά. Του ανέφερε καταλεπτώς δια τον Άγιο όλα όσα συνέβησαν. Ο ασεβής Σεβήρος, αντί να πιστέψη, μόλις τ’ άκουσε, άναψε από τον θυμό του και έλεγε:<br /><br />— Γιατί αμελείτε θεοί αιώνιοι, και δεν εξολοθρεύετε από προσώπου της γης αυτούς τους ασεβείς, που σας υβρίζουνε, και σας εμπαίζουνε;<br /><br />Αμέσως κατόπιν έστειλε αρκετούς στρατιώτες με την διαταγή να καρφώσουν σ’ όλη τη ράχη του Μάρτυρος καρφιά κατόπιν να τον σύρουν από την Μαγνησία σε κάποια άλλη πόλι, Αντιόχεια ονομαζομένη. Δεν φαίνεται να ήταν η μεγάλη Αντιόχεια της Συρίας, διότι ήτανε πολύ μακρυά. Κατά δε την αρχαιότητα υπήρχαν και άλλες είκοσι οκτώ πόλεις, που έφεραν το όνομα Αντιόχεια.<br /><br />Πράγματι! Πήγανε οι στρατιώτες και μπήξανε τα καρφιά με πολλή σκληρότητα και ασπλαχνία στο σώμα του Μάρτυρος. Κατόπιν τον δέσανε από την μεγάλην γενειάδα του και τον τραβούσανε αλύπητα οι απάνθρωποι, χωρίς καθόλου να σκεφθούν τα βαθειά γεράματά του.<br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih3uzBHmKL3DQrNfL-6y76fiey6ULxAYrGQv4TTlEUBOrg-uxRrTJ4jdjzHdIwomG2Q4GYFhE8FxX_oA3r7F3UnlnlDZbNqPIfkwyw6jKcyL-rJUUmtW5187P4zNsT9ChNbFOmFK8nLk2eS0RnLhR1klbvBdZ3FQdOTCQ3TijVTQDWlt4XO6jLE47146p8/s1024/agios-xaral.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="662" data-original-width="1024" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih3uzBHmKL3DQrNfL-6y76fiey6ULxAYrGQv4TTlEUBOrg-uxRrTJ4jdjzHdIwomG2Q4GYFhE8FxX_oA3r7F3UnlnlDZbNqPIfkwyw6jKcyL-rJUUmtW5187P4zNsT9ChNbFOmFK8nLk2eS0RnLhR1klbvBdZ3FQdOTCQ3TijVTQDWlt4XO6jLE47146p8/w400-h259/agios-xaral.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br />Στην φωτιά να τον κάψουν<br /><br />Έπειτα από αυτό οι στρατιώτες φοβηθήκανε και πήγανε τον Άγιο με άνεσιν στην Αντιόχεια. Δεν θελήσανε όμως και να παραβούν το πρόσταγμα του άρχοντός των.<br /><br />Αλλά ο διάβολος μετασχηματίστηκε σαν γέροντας και φάνηκε στον Σεβήρο λέγοντας:<br /><br />— Αλλοίμονό σου, βασιλεύ. Εγώ είμαι ο βασιλεύς των Σκυθών και ήλθε στην πατρίδα μου ένας μάγος, που τον λένε Χαραλάμπη, αυτός μου πήρε όλους τους στρατιώτες και ήλθα να σου το πω για να φυλαχθής να μη πάθης και συ το ίδιο.<br /><br />Αυτό τον εξαγρίωσε τον Σεβήρο εναντίον του Αγίου. Γι’ αυτό όταν φέρανε μπροστά του τον Άγιο διέταξε να του καρφώσουν στο στήθος μια μεγάλη σούβλα. Κατόπιν να φέρουν ξύλα, ν’ ανάψουν φωτιά και να καίνε τον Άγιο, ώσπου να ξεψυχήση.<br /><br />Περάσανε λοιπόν τη σούβλα στον Άγιο και επί πολλή ώρα τον καίγανε, αλλά δεν έπαθε τίποτε ο Άγιος, διότι η φωτιά έσβυσε. Ο Άγιος λες και ξανάνοιωσε. Στεκότανε ευθυτενής και ροδοκόκκινος.<br /><br />Τότε ο βασιλεύς είπε να τον λύσουν και να τον πάνε κοντά του. Πράγματι τον λύσανε. Και ο βασιλεύς, δια να δικαιολογηθή του είπε:<br /><br />— Σου τα έκαμα αυτά τα μαρτύρια από φόβο διότι μου είπε ο βασιλεύς των Σκυθών ότι είσαι μεγάλος μάγος... Σε παρακαλώ να μην μνησικακήσης εναντίον μου και σε ό,τι σε ερωτήσω να μου απηντήσης. Πες μου πρώτα πόσων χρονών είσαι.<br /><br />— Εκατόν δέκα τριών χρονών, του απάντησε ο Άγιος.<br /><br />— Αφού λοιπόν τόσα χρόνια έζησες, πώς δεν έχεις λίγο μυαλό να γνωρίσης τους αθανάτους θεούς, παρά κάθεσαι και προσκυνάς τον Χριστόν, σαν να είσαι ανόητος;<br /><br />— Επειδή, του αποκρίθηκε ο Άγιος, τόσα πολλά χρόνια έζησα, εγνώρισα την Αλήθεια και προσκυνώ τον Αληθινό Θεό, τον Παντοδύναμο και Πανοικτίρμονα!<br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg77xdDy0vK54g0KpOsRpcVBbTf3HOFOQp76fh-y2W0geLbZ7vTNg3hxKL1GjRhetv9gWZW0SdCGA2T4IdqvpOzPS5ddK5t1paFL2GvQd7K-ef9aF7mB7lmfjBqWYaPDtUOEHFbBITrFIw5xFxDIHcbvvwSry9ynhhQI4sYbK-04mHT-ht9t5-FGm1GBs43/s700/florina-me-kathisterisi-to-anoigma-ton-sxoleion-simera-ti-tha-ginei-me-tous-paidikous-agios-xaralampos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="472" data-original-width="700" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg77xdDy0vK54g0KpOsRpcVBbTf3HOFOQp76fh-y2W0geLbZ7vTNg3hxKL1GjRhetv9gWZW0SdCGA2T4IdqvpOzPS5ddK5t1paFL2GvQd7K-ef9aF7mB7lmfjBqWYaPDtUOEHFbBITrFIw5xFxDIHcbvvwSry9ynhhQI4sYbK-04mHT-ht9t5-FGm1GBs43/w400-h270/florina-me-kathisterisi-to-anoigma-ton-sxoleion-simera-ti-tha-ginei-me-tous-paidikous-agios-xaralampos.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Τα δύο θαύματα<br /><br />— Άκουσα, λέγει ο βασιλεύς, ότι μπορείς και νεκρούς ν’ αναστήσης.<br /><br />— Αυτό, του απήντησε, μόνον ο Δεσπότης — Χριστός μπορεί να το κάμη, όχι άνθρωπος. Τότε ο Σεβήρος διέταξε και φέρανε εκεί ένα δαιμονισμένο, που βασανιζότανε ο δυστυχής από τον σατανά 36 χρόνια. Όταν αυτός έφθασε κοντά στον Άγιο, λες και καιγότανε από φωτιά, πονούσε τρομερά, γι’ αυτό φώναζε ο δαίμονας:<br /><br />— Σε παρακαλώ, δούλε του Χριστού, μη με βασανίσης, αλλά ειπέ ένα λόγο και βγαίνω. Και αν θέλης να διατάξης, θα σου πω, διατί μπήκα σε αυτόν τον άνθρωπον.<br /><br />— Λέγε, ακάθαρτο πνεύμα, του είπε ο Άγιος.<br /><br />— Αυτός, είπε το πονηρόν πνεύμα, έκλεψε τα πράγματα του γείτονά του και κατόπιν εσκότωσε τον κληρονόμον του. Και αφού τον βρήκα σε τέτοια αμαρτία, μπήκα μέσα του και τον βασανίζω τώρα 36 χρόνια.<br /><br />Τότε ο Άγιος επετίμησε τον δαίμονα και εξήλθε.<br /><br />—Πραγματικά, Μέγας είναι ο Θεός των Χριστιανών, είπε θαυμάζοντας ο βασιλεύς. Έπειτα από τρεις ημέρες, απέθανε κάποιος νέος. Και ο βασιλεύς λέγει στον Άγιο:<br /><br />—Ανάστησέ τον αυτόν τον νεκρόν αν μπορής.<br /><br />Ο Άγιος για να δοξασθή το όνομα του Θεού, έκαμε πολλή προσευχή και αναστήθηκε ο νεκρός. Αυτό έκαμε μεγάλη κατάπληξιν σε όλους και πολλοί από τον όχλον πιστέψανε στον Χριστό. Ο πορωμένος όμως έπαρχος Κρίσπος είπε στον βασιλέα:<br /><br />—Θανάτωσέ τον επί τέλους αυτόν τον άνθρωπον, γιατί με τις μαγείες του κάνει αυτά τα τερατουργήματα.<br /><br />Αμέσως τότε ο Σεβήρος άλλαξε γνώμην και λέγει προς τον Μάρτυρα.<br /><br />— Θυσίασε, Χαράλαμπε, στους θεούς για ν’ απαλλαγής από τα βασανιστήρια.<br /><br />— Όσο περισσότερο με βασανίσης, του είπε ο Άγιος, τόσο περισσότερο ευφραίνεται η ψυχή μου.<br /><br />Τότε εξεμάνη ο βασιλεύς και διέταξε να του συντρίψουν με πέτρες τις σιαγόνες, και να κάψουν με λαμπάδες την γενειάδα και το πρόσωπόν του. Το πυρ όμως λες και είχε λογική, πήδησε και έκαψε όσους στεκόντουσαν κοντά.<br /><br />Θαυμάζοντας με αυτά, που έβλεπε, ρωτούσε τους γύρω του άρχοντας ο βασιλεύς ποιος είναι ο Χριστός, που κάμνει τέτοια τερατουργήματα. Ο Κρίσπος, που ήταν έπαρχος είπε περιφρονητικά:<br /><br />—Γεννήθηκε από μια γυναίκα, που την λέγανε Μαρία, ανύπαντρη και αμαρτωλή...<br /><br />—Μη βλασφημάς έπαρχε, του είπε ο Αρίσταρχος, διότι εσύ δεν ξεύρεις από τέτοια μυστήρια.<br /><br /> <br /><br />Οι τύραννοι αιωρούνται<br /><br />Τότε ο βασιλεύς μανιασμένος, γιατί δεν μπορούσε να κάμη τίποτε στον Άγιο γύρισε προς τον ουρανό και έρριχνε βέλη επάνω στον αέρα λέγοντας.<br /><br />— Κατέβα, Χριστέ, αν είσαι Θεός στη γη να πολεμήσουμε. Τότε όμως έγινε μεγάλος σεισμός. Φόβος και τρόμος κατέλαβε όλους. Από το σεισμό φαινότανε ο ουρανός ότι εσείετο σαν ένα δένδρο. Αστραπές και βροντές μεγάλες ηκούοντο και αίφνης ο βασιλεύς Σεβήρος και ο έπαρχος Κρίσπος κρεμαστήκανε ψηλά στον αέρα. Φώναζε δε τότε ο βασιλεύς προς τον Άγιον λέγοντας:<br /><br />— Κύριε μου Χαράλαμπε, δίκαια τα παθαίνω. Παρακάλεσε όμως τον Κύριο και Θεό σου να με γλυτώση από την τιμωρία αυτή και εγώ υπόσχομαι να γράψω σε όλες τις πόλεις να δοξάζηται το Όνομά Του.<br /><br />Τότε ήλθε εκεί και η κόρη του βασιλέως, που την λέγανε Γαλήνη και του λέγει:<br /><br />—Πίστεψε στον Κύριο για να σε γλυτώση και να σε λύση απ’ αυτά τα δεσμά, γιατί είναι Οικτίρμων και Πανάγαθος. Πίστεψε, γιατί αυτός ο Χριστός είναι Αληθινός, Θεός Αθάνατος. Όταν τα είπε αυτά προσκύνησε τον Άγιο και του είπε:<br /><br />—Παρακάλεσε τον Κύριο ν’ απαλλάξη τον πατέρα μου από αυτούς τους πόνους και εάν μεν πιστέψη θα γίνη μεγάλο καλό, εάν όχι θα έχης τουλάχιστον εσύ τον μισθόν σου μετά θάνατον.<br /><br />Τότε προσευχήθηκε ο Άγιος και σταμάτησε η οργή του Θεού. Κατέβηκαν στη γη ο βασιλεύς και ο έπαρχος και επήγανε στο παλάτι. Μείνανε τρεις ημέρες έχοντας στο νου τους διαρκώς τον φόβον του Θεού και την οργήν Του.<br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNzoS6LPVKYQ3II54YQ23RcsuWD9EDhHuUEt3gM1zAuDw3MSMQ4i4zSzX1gGuYCaKoCf7SC1RvTxHFP08dWamlwtCJzE20m_Jf_2a_ywzdmr6BZKrCUKgLXwhml5VF6_Bq3PpOOdZQI9-wXIbJY2AvqpUu3kQxGMgImO4QyryQh8KD17Wt5y5K0NHPrLWo/s259/images%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="259" data-original-width="194" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNzoS6LPVKYQ3II54YQ23RcsuWD9EDhHuUEt3gM1zAuDw3MSMQ4i4zSzX1gGuYCaKoCf7SC1RvTxHFP08dWamlwtCJzE20m_Jf_2a_ywzdmr6BZKrCUKgLXwhml5VF6_Bq3PpOOdZQI9-wXIbJY2AvqpUu3kQxGMgImO4QyryQh8KD17Wt5y5K0NHPrLWo/w300-h400/images%20(1).jpg" width="300" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Η Αγία Γαλήνη<br /><br />Η κόρη του βασιλέως Γαλήνη είδε εν τω μεταξύ ένα όραμα και το ανέφερε στον Άγιο.<br /><br />—Μου φάνηκε, του είπε, πως βρέθηκα σε ένα περιβόλι ωραιότατο, που είχε δένδρα ευωδέστατα και κρυστάλλινη πηγή. Εκεί κοντά ήτανε ο πατέρας μου και ο έπαρχος, αλλά ο φύλαξ του κήπου τους έδιωξε με μια πύρινη ράβδο, εμένα όμως με εσήκωσε και με έβαλε μέσα με τιμή και μου είπε:<br /><br />— Σε σένα δόθηκε η κατοικία αυτή και σε όσους σου ομοιάζουν για να ευφραίνεσθε μαζί πάντοτε. Αυτά είδα και σε παρακαλώ, διδάσκαλε, να μου τα εξηγήσης.<br /><br />— Ο κήπος, της αποκρίθηκε ο Άγιος, που είδες είναι ο Παράδεισος των δικαίων και εναρέτων εις τον οποίον σε έβαλε ο Δεσπότης - Χριστός. Και τούτο γιατί Τον πίστεψες. Τον πατέρα σου όμως και τον έπαρχο τους έδιωξε γιατί δυστυχώς θα αποστατήσουν πάλιν από Αυτόν και θα μας κακοποιήσουν οι δυστυχείς και αχάριστοι.<br /><br />Έπειτα από τριάντα ημέρες ο Σεβήρος άλλαξε γνώμη. Κάλεσε τον Άγιον και του είπε:<br /><br />— Θυσίασε στους θεούς. Μ’ αυτό θα υπακούσης στην εντολήν μου και θα τιμήσης τον εαυτόν σου.<br /><br />— Τα λόγια σου, βασιλεύ, είναι πικρά και ασύνετα. Δεν πρέπει να συμμορφωθώ σ’ αυτά, εγώ είμαι δούλος του Θεού και σ’ Αυτόν υπακούω.<br /><br />Του κακοφάνηκε του βασιληά, που του αντιμίλησε. Γι’ αυτό διέταξε να βάλουν στον στόμα του ένα χαλινάρι, σαν να ήταν άλογο, και να τον σύρουν σ’ όλη την πόλι για να τον ρεζιλέψουν. Το είπαν και το κάμανε. Ο Άγιος όμως στο διάστημα αυτό προσευχότανε λέγοντας:<br /><br />— Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Συ έπλασες τον άνθρωπον και τον τίμησες με την θείαν Σου Εικόνα. Επίβλεψε και ίδε την μανίαν του εκτελεστού τυράννου διότι τα παθαίνω αυτά για το Όνομά Σου το Άγιον.<br /><br /> <br /><br />Στο σπίτι της ακόλαστης χήρας<br /><br />Τότε θύμωσε ο τύραννος κι’ έστρεψε την οργή του στον Άγιο, που δίδαξε την Γαλήνη. Και για να τον εξευτελίση διέταξε να τον παραδώσουν σε μια χήρα και ακόλαστη γυναίκα για να τον φυλάξη στο σπίτι της. Αλλά ο Θεός τον εφύλαξε από τον εξευτελισμόν ως εξής:<br /><br />Μόλις πήγε ο Άγιος στο σπίτι της ακούμπησε σε ένα ξηρόν ξύλινο στύλο. Και ω! του θαύματος αμέσως ο ξηρός στύλος εβλάστησε κι’ έκανε τόσα κλωνάρια ώστε εγέμισε όλο το σπίτι. Η χήρα εκείνη μόλις είδε τέτοιο παράδοξο θαύμα προσκύνησε τον Άγιο και του είπε;<br /><br />— Πήγαινε από το σπίτι μου κύριε, γιατί δεν είμαι αξία για να είσαι κοντά μου.<br /><br />— Μη φοβάσαι παιδί μου, της είπε ο Άγιος, πίστεψε μονάχα στον Κύριο, που είναι Θεός σπλαχνικός.<br /><br />Την άλλην ημέρα, που είδαν οι γείτονες της χήρας τέτοιο μεγάλο δένδρο με άνθη και καρπούς μέσα στο δωμάτιό της, εθαύμασαν και μπήκανε μέσα στο σπίτι. Βρήκανε εκεί τον Άγιο, που δίδασκε και τον ερώτησαν:<br /><br />— Πες μας, συ είσαι ο Χριστός, που λένε;<br /><br />—Όχι, τους απάντησε. Εγώ είμαι δούλος του Δεσπότου — Χριστού του Αληθινού Θεού και με την Χάριν Του και την δύναμίν Του κάμνω τα θαύματα.<br /><br />Τότε η γυναίκα εκείνη τους είπε την υπόθεσιν και εγκωμίαζε τον Άγιον. Όλοι τους δε τον προσκύνησαν, πιστέψανε στον Χριστό και βαπτιστήκανε. Την άλλην ημέρα ανήγγειλαν στο βασιληά το θαυμαστό αυτό γεγονός. Και ενώ όλοι εθαυμάζανε, ο πορωμένος έπαρχος είπε:<br /><br />—Πρόσταξε βασιλεύ ν’ αποκεφαλίσουν αυτόν τον πλάνον, για να μην μείνη και κάνη και άλλα τέρατα και σημεία και πιστέψουν στον Χριστό περισσότεροι.<br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF8OYcmA1FlzH8A-t5zbmA_-0ZJZZPdPtrEbqqDOv4j3xSuxoHWLpOqCVdFR7xKgykQLSe3ME7sU5y4N4fu1-uIBaJkh32K-r36-VYZJ3TpaPwTzhIJN6ILOpaZsq2O74KIAIro_RqQjiH_3FegHMgqB2wm7v9HjLvLjBDrfj1RVUONNO4vSg08xHwn6oe/s245/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="245" data-original-width="206" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF8OYcmA1FlzH8A-t5zbmA_-0ZJZZPdPtrEbqqDOv4j3xSuxoHWLpOqCVdFR7xKgykQLSe3ME7sU5y4N4fu1-uIBaJkh32K-r36-VYZJ3TpaPwTzhIJN6ILOpaZsq2O74KIAIro_RqQjiH_3FegHMgqB2wm7v9HjLvLjBDrfj1RVUONNO4vSg08xHwn6oe/w336-h400/images.jpg" width="336" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Τέλος ειρηνικόν<br /><br />Πράγματι ο βασιλεύς εξέδωκε εναντίον του Αγίου την καταδικαστικήν απόφασιν. Οι δήμιοι επήραν την απόφασιν, πήρανε και τον Άγιο και τον φέρανε στον τόπο της θανατικής εκτελέσεως.<br /><br /> <br /><br />Ο Άγιος Χαράλαμπος καιόμενος επί της πυράς<br /><br />Ο Άγιος όμως στο δρόμο, καθώς έσερνε τα κουρασμένα και πληγωμένα και γέρικα πόδια του, προσευχότανε με ψαλμούς προς τον Κύριον, που τους ήξερε απ’ έξω. Έλεγε μεταξύ των άλλων και τον εκατοστό ψαλμό:<br /><br />«Έλεος και κρίσιν άσομαί Σοι Κύριε...».<br /><br />Όταν ο Άγιος έφτασε εκεί σήκωσε τα χέρια του και τα μάτια του στον ουρανό και προσευχήθηκε:<br /><br />— Σ’ ευχαριστώ, Κύριε, είπε, γιατί είσαι ελεήμων και φιλάνθρωπος. Συ Παντοδύναμε εκτύπησες τον εχθρόν μας διάβολον. Συ εκτύπησες και τον Άδην με το να απαλλάξης από τον θάνατο το ανθρώπινο γένος. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου.<br /><br />Τότε συνέβη και το εξής θαυμαστόν. Ανοίξανε για μια στιγμή οι Ουρανοί, φάνηκε ο Χριστός με πλήθος Αγγέλων. Κατέβηκε κοντά του και του λέγει:<br /><br />— Έλα, προσφιλέστατε και αγαπημένε μου Χαράλαμπε, που τόσο πολύ κακοπάθησες, για τ’ Όνομά Μου. Ζήτησέ Μου ποίαν χάριν θέλεις και θ’ ακούσω την δέησίν σου.<br /><br />— Και το ότι αξιώθηκα, αποκρίθηκε ο Μάρτυρας, να ιδώ την φοβεράν δόξαν της παρουσίας Σου, αυτό είναι μεγάλο χάρισμα σ’ εμένα τον ελάχιστο. Αλλά επειδή η αγαθότης Σου, Κύριε, με προστάζει να Σου ζητήσω χάρι, παρακαλώ να μου κάνης την εξής:<br /><br />Σε όποιο τόπο βρεθή τεμάχιο από το λείψανόν μου και σ’ όποια χώρα γιορτάζουν το μαρτύριό μου, να μην γίνη εκεί ποτέ πείνα, ούτε πανώλης που θα θανατώνη τους ανθρώπους πρόωρα. Ούτε πονηρός άνθρωπος που να βλάπτη τους καρπούς, αλλά να είναι σ’ αυτόν τον τόπον ειρήνη σταθερή, ψυχών σωτηρία και σωμάτων θεραπεία. Να είναι αφθονία σίτου, οίνου, ελαίου, τετραπόδων και άλλων χρησίμων πραγμάτων.<br /><br />Τύλαγε δε γερά τα βόδια και όλα τα τετράποδα ζώα των ανθρώπων για να γεωργούν τη γη και να δοξάζηται το Όνομά Σου. Συγχώρεσε, Κύριε, σε παρακαλώ και τις αμαρτίες των, ως Αγαθός και Φιλάνθρωπος.<br /><br />—Να γίνη πιστέ Μου δούλε, το θέλημά σου! Είπε ο Κύριος και αμέσως εξηφανίσθη.<br /><br />Μετά ταύτα, ο Άγιος παρέδωσε αμέσως την αγιασμένη του ψυχή στο Χριστό ειρηνικά, πριν προλάβη ο δήμιος να του κόψη την κεφαλήν! Ο Θεός δεν θέλησε να ταλαιπωρηθή περισσότερο. Αρκετά βασανίστηκε.<br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFvaFaLxZa9cUbKWYcmjze8JCQm2qJnsjE4tNXdvmPx3zfJDKm8N2Pdh-N0T0Y2QYeKkF6-LHP-qVgHXWBKLHWi8QcNG4hZ4nazqxfUI6sBxHh8sfKNrYxxhbalZxhJShycyXE7T6B5-wJUysVBYOZT7Huz-cNQhNIWh-np0AyL7YsrvyxjipwBElGz72_/s800/viber_image_2024-02-10_00-34-48-809.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFvaFaLxZa9cUbKWYcmjze8JCQm2qJnsjE4tNXdvmPx3zfJDKm8N2Pdh-N0T0Y2QYeKkF6-LHP-qVgHXWBKLHWi8QcNG4hZ4nazqxfUI6sBxHh8sfKNrYxxhbalZxhJShycyXE7T6B5-wJUysVBYOZT7Huz-cNQhNIWh-np0AyL7YsrvyxjipwBElGz72_/w400-h400/viber_image_2024-02-10_00-34-48-809.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br />Τα άγια λείψανά του θαυματουργούν<br /><br />Το Άγιό του λείψανο το παρέλαβε κατόπιν η μακαρία Γαλήνη και το ενεταφίασε μέσα σε χρυσή θήκη, αφού του έβαλε πολύτιμα μύρα και αρώματα. Κατόπιν το Άγιο και πανσεβάσμιο λείψανο του ενδόξου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, μοιράστηκε χάριν ευλαβείας στους απανταχού Ορθοδόξους Χριστιανούς. Διώχνει δε το Άγιο λείψανο τα βάσανα και κάθε ασθένεια, από όσους τον παρακαλούνε.<br /><br />Υπάρχουν και σήμερα σε πολλούς Ναούς και Μοναστήρια τεμάχια λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους. Η Αγία και πάντιμος Κάρα του βρίσκεται επάνω στα Μετέωρα της Θεσσαλίας, εις το Μοναστήρι του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Κάμνει δε συχνά παράδοξα κι’ εκπληκτικά θαύματα. Υπάρχει εκεί και φυλλάδα, που περιέχει τα θαύματα του Αγίου.<br /><br />Ιδίως φυλάττει τους ανθρώπους από την φοβερή νόσο της πανώλους. Γι’ αυτό όσες φορές ενέσκηπτε η φοβερή αυτή αρρώστεια, κατεβάζανε οι Πατέρες την Αγία Κάρα του κάτω στις πόλεις και το κακό σταματούσε αμέσως. Το 1812 η τρομερή αρρώστεια της πανώλους εθέριζε όλη την Ήπειρο. Τότε κάποιος, Μολοσσός ονόματι, πατέρας του Ζώτου Μολοσσού, που έγραψε το λεξικό των Αγίων Πάντων, επήγε στα Μετέωρα κι’ έφερε στην Ήπειρο την Τιμία Κάρα του Αγίου Χαραλάμπους και σταμάτησε το θανατικό.<br /><br />Επίσης πολλοί πιστοί την καλούνε στα σπίτια τους, την κατασπάζονται μ’ ευλάβεια και κάνουν Αγιασμό. Και έτσι απαλλάσσονται από κάθε κακό.<br /><br />Το 1897 έγινε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος. Τότε οι Τούρκοι πήρανε την Αγία Κάρα και την εκτύπησαν με χίλιους δυο τρόπους για να ανοίξη και να πάρουν μόνον το αργυρό κουτί της. Δεν μπορέσανε όμως να το ανοίξουνε. Ο Θεός τους έδωσε την τιμωρίαν, γιατί κάνανε οι Τούρκοι και άλλες ιεροσυλίες. Αρρωστήσανε δε όλοι τους βαριά. Πεθάνανε τότε 35.000 Τούρκοι στην Θεσσαλία από τύφο δια θαύματος του Αγίου.<br /><br />Όταν έμαθε ο Σουλτάνος, ότι χάθηκε τόσος πολύς στρατός στην Θεσσαλία, έγραψε στον Διοικητή του τουρκικού στρατού, Εδέμ, επίσημο γράμμα και τον ρωτούσε:<br /><br />—Πώς χάθηκε αυτός ο στρατός, αφού δεν έγινε καμμιά μάχη με τους Έλληνας; Και ο Εδέμ απήντησε τότε ως εξής!<br /><br />—Όσοι Τούρκοι χάλασαν Εκκλησίες και Μοναστήρια πεθάνανε από τύφο. Εγώ το χέρι του Θεού δεν μπόρεσα να Το εμποδίσω. Όλοι οι κακοί Τούρκοι κακώς απέθαναν!</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.impantokratoros.gr/agios-charalampos.el.aspx">ΠΗΓΗ</a><br /></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-599073330952319952024-02-03T21:34:00.005+02:002024-02-03T21:35:19.295+02:00ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ - (του Μαθηματικού κ. Παναγιώτη Μυργιώτη)<div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5JgkfvaBrkcb4q3XVT2rNqvpwSn7bZsbQufZ4SeZ7qqWO1OnYL0Ys3LSm4TlwLti1dlcRIKgK62eE4v1mYYluFQ-CNobIDksdf8wqjhyZu_AOGqqxE8ibalh9jPoCZbohE5LcIsKAw3LLLQYQq-ZTNIWXIAOPwqUmBbbt-2vok0k73oGXO_PfAuJnHPSm/s770/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="597" data-original-width="770" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5JgkfvaBrkcb4q3XVT2rNqvpwSn7bZsbQufZ4SeZ7qqWO1OnYL0Ys3LSm4TlwLti1dlcRIKgK62eE4v1mYYluFQ-CNobIDksdf8wqjhyZu_AOGqqxE8ibalh9jPoCZbohE5LcIsKAw3LLLQYQq-ZTNIWXIAOPwqUmBbbt-2vok0k73oGXO_PfAuJnHPSm/w400-h310/3.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο Iσαπόστολος Άγιος Μέγας Φώτιος υπέρμαχος των γραμμάτων. Διέσωσε την</span></div><span style="font-family: verdana;">αρχαία γραμματεία.<br />Ο Άγιος Φώτιος είναι προσωπικότητα ξεχωριστή και με μεγάλη προσφορά στην <br />Ορθοδοξία, στα γράμματα και στην κοινωνία. Ο τίτλος «Μέγας» που του έχει <br />δοθεί δεν δόθηκε τυχαία. Δεν είναι πολλοί οι ονομασθέντες «Μέγας». Ο τίτλος <br />είναι βαρύς για να δοθεί σε πολλούς. Ελάχιστοι ξεχωρίζουν και αυτοί <br />διακρίνονται. Θα προσπαθήσουμε με το παρόν άρθρο να παρουσιάσουμε με αδρές <br />γραμμές την προσωπικότητα του Αγίου Φωτίου και να αναδείξουμε τους λόγους <br />που οδήγησαν στην απονομή του τίτλου Μέγας.</span><div><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOzn-aSnnCE76hJhy99EL-1_OjnC3UZrQqbbHEs7_sIgtPBb0-JGI1de1vmvFX783bnFOP97j6YSFjpE3oTc_WRPchF0MQAOcCgqqIM9SfGSgI2TZ_q7GeHLE5HaH1IwlchFv6eluzvk-U9zhtgf-1jJ1VhqhyphenhyphenrvNGTxSIewBCkitcusNkmtc66fmiY542/s225/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOzn-aSnnCE76hJhy99EL-1_OjnC3UZrQqbbHEs7_sIgtPBb0-JGI1de1vmvFX783bnFOP97j6YSFjpE3oTc_WRPchF0MQAOcCgqqIM9SfGSgI2TZ_q7GeHLE5HaH1IwlchFv6eluzvk-U9zhtgf-1jJ1VhqhyphenhyphenrvNGTxSIewBCkitcusNkmtc66fmiY542/s1600/9.jpg" width="225" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Γεννήθηκε το 810 μ.Χ. ή κατά άλλη άποψη το 820 από γονείς πλουσίους και <br />εικονόφιλους και ήταν ανεψιός του εικονόφιλου πατριάρχη Ταρασίου και για <br />τον λόγο αυτή υπέστη πιέσεις από το εικονομαχικό καθεστώς. Άρχισε μια <br />λαμπρή καριέρα στον δημόσιο τομέα της Βασιλεύουσας και έφθασε μέχρι τον <br />βαθμό του πρωτοασηκρήτη. Το 858 παραιτείται ο πατριάρχης Ιγνάντιος και <br />εκλέγεται πατριάρχης, με τη στήριξη της αυγούστας Αγίας Θεοδώρας και του <br />αδελφού της Βάρδα. Σε 6 ημέρες διήλθε όλους τους βαθμούς της ιεροσύνης. Το <br />γεγονός αυτό τον έφερε σε προστριβή και σύγκρουση με την εκκλησία της Ρώμης.<br />Ένα από τα νέα έργα του νέου Πατριάρχη ήταν η αναδιοργάνωση και <br />ανασυγκρότηση της Εκκλησίας. Η διαμάχη των εικονόφιλων και εικονομάχων <br />διήρκεσε ένα αιώνα και πλέον. Δημιούργησε και άφησε πληγές και προβλήματα. <br />Έπρεπε αυτά να επουλωθούν και να προχωρήσει το έργο Της η Εκκλησία. <br />Προσλαμβάνει ικανούς συνεργάτες και εστιάζει το ενδιαφέρον του στην <br />πνευματική αναμόρφωση του λαού και εις την ιεραποστολική δράση, η οποία <br />είχε ανασταλεί λόγω της εικονομαχίας. Ο Μέγας Φώτιος μελέτησε σε βάθος και <br />ακολούθησε πιστά την ιεραποστολική δραστηριότητα του ιερού Χρυσοστόμου, <br />στην οποία αναφέρεται πολλές φορές στο έργο του. Αρχίζει με τον <br />εκχριστιανισμό των Βουλγάρων , αναθέτοντας στους Θεσσαλονικείς αδελφούς <br />Κύριλλο και Μεθόδιο το δύσκολο αυτό έργο. Οι δυο ιεραπόστολοι <br />εκχριστιάνισαν τους Βουλγάρους και τους έκαναν συγχρόνως και φίλους του <br />Βυζαντίου. Παρά τις προσπάθειες του επισκόπου Ρώμης Νικολάου και τις <br />αντιδράσεις των Φράγκων διατήρησε αυτούς υπό την κανονική δικαιοδοσία του <br />Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDEE29sUvS552BMqRJZEICearBqabFXjL-wSCqd5KCtL0CHg9xLZBR9UV_1Fc6fFV2jD2CfIBtJKIN1nw5BTS8nY4tn3cTs9-nphSF14NWi-kksBc5dv_sAFiRhCT2IWt0tOkl-SnPZ5_auSnhsej-JZG4AsxvSbr3qJtdDKuPdpLQs1iC0S7BPPXAGKm3/s327/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="327" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDEE29sUvS552BMqRJZEICearBqabFXjL-wSCqd5KCtL0CHg9xLZBR9UV_1Fc6fFV2jD2CfIBtJKIN1nw5BTS8nY4tn3cTs9-nphSF14NWi-kksBc5dv_sAFiRhCT2IWt0tOkl-SnPZ5_auSnhsej-JZG4AsxvSbr3qJtdDKuPdpLQs1iC0S7BPPXAGKm3/w400-h350/2.jpg" width="400" /></a></div></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο καθηγητής Ιωάννης Καραγιαννόπουλος <br />για την απαράμιλλη ιερά εκκλησιαστική τακτική του Μεγάλου Φωτίου αναφέρει <br />ότι « ο Φώτιος ήτο μια εκ των αξιολογωτέρων προσωπικοτήτων της εποχής του. <br />Λίαν πεπαιδευμένος, οξυνούστατος και με διπλωματικά χαρίσματα πρώτης <br />τάξεως, ήτο ο ενδεδειγμένος αρχηγός της ανατολικής Εκκλησίας κατά την <br />κρίσιμον εκεἰνην περίοδο και αντάξιος αντίπαλος του Νικολάου και των <br />Οικουμενικών του αξιώσεων.<br />Η προσπάθεια εκχριστιανισμού των Βουλγάρων άρχισε κατά την βασιλεία του <br />ηγεμόνος των Βόριδα (852-889) Ο Βόριδας από ειδωλολάτρης γίνεται χριστιανός <br />και βαπτιζόμενος λαμβάνει το όνομα Μιχαήλ. Ακολουθεί η κατήχηση και το <br />βάπτισμα των Βουλγάρων. Τα γεγονότα αυτά συμβαίνουν το 864 μ .Χ. Ο <br />πατριάρχης Φώτιος στέλνει μια επιστολή στον Μιχαήλ, η οποία απαντά στο <br />ερώτημα «Τι εστίν έργο του άρχοντος;». Ερώτημα που απασχολεί πολλούς και <br />χθες κι σήμερα και θα απασχολεί και τον άνθρωπο και αύριο. Η παρουσίαση <br />ολόκληρης της επιστολής, για λόγους πρακτικούς, δεν είναι εφικτή, γι' αυτό <br />και θα περιοριστούμε μόνον σε μια σύντομη αλλά αρκούντως σαφή και <br />διαφωτιστική αναφορά.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ8WjBmvzHy7rLvvTOvczn7xk_EIkRh16_kRFqbKoTu09SSWHroHYWeVzacOpXPqRS51ykNtauoUecmLNmNnoI8JBHSjZ8BLccVqzjDL1Yr1mtEAMPrDt99bAZKwck0wFuVU-HQi9hoXn30PHjRk8E57pKOe0YbWkRK3MDPu8ndRhslLaHQJUSF5pYuIV3/s225/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ8WjBmvzHy7rLvvTOvczn7xk_EIkRh16_kRFqbKoTu09SSWHroHYWeVzacOpXPqRS51ykNtauoUecmLNmNnoI8JBHSjZ8BLccVqzjDL1Yr1mtEAMPrDt99bAZKwck0wFuVU-HQi9hoXn30PHjRk8E57pKOe0YbWkRK3MDPu8ndRhslLaHQJUSF5pYuIV3/s1600/9.jpg" width="225" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Γράφει λοιπόν ο Άγιος και Μέγας διδάσκαλος της οικουμένης Φώτιος:<br /><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><b>1ον).</b> «Ο των αρχόντων τρόπος νόμος γίνεται τοις υπό χείρα».<br />Το ήθος των αρχόντων γίνεται νόμος για τον απλό λαό. Πρώτοι και κύριοι <br />υπεύθυνοι για την φαυλότητα (ή την σπουδαιότητα) μιας χώρας είναι οι <br />άρχοντές της, που αποτελούν ''υπογραμμόν και παράδειγμα''. Φαύλοι άρχοντες <br />διαπλάθουν φαύλους πολίτες.<br /><b>2ον).</b> «Οι περί τον άρχοντα φαύλοι και τον εκείνου συνδιαβάλλουσι τρόπον».<br />Στον εκφαυλισμό των αρχόντων (και συνακόλουθα του λαού) συμβάλλει τα <br />μέγιστα το ''περιβάλλον'' τους.<br /><b>3ον).</b> «Όταν τις άρχη εαυτού, τότε νομιζέτω και τών υπηκόων άρχειν αληθώς».<br />Όταν ο άρχων άρχει στον εαυτό του (και στο περιβάλλον του), τότε άρχει <br />πραγματικά και στον λαό.<br /><b>4ον).</b> «Κτώ τοίνυν φίλους μη τους φαύλους, αλλά τους αρίστους».<br />Κάνε, λοιπόν, φίλους, όχι τους φαύλους, αλλά τους πιο καλούς.<br /><b>5ον).</b> «Μη ζήτει δε παρά φίλων ακούειν τα ηδέα, αλλά τα αληθή μάλλον. Διο <br />μέγιστον ηγού φίλους κολάκων διαφέρειν».<br />Μη ζητάς από τους φίλους να ακούς ό, τι σε ευχαριστεί, αλλά την αλήθεια. <br />Άλλο πράγμα οι φίλοι και άλλο οι κόλακες.<br /><b>6ον).</b> «Πολλαχόθεν δει τον άρχοντα θηρεύειν των υπηκόων τας γνώμας, και ούτω <br />κοινωνοίς χρήσθαι φιλίας και αρχής και βουλευμάτων».<br />Στις αποφάσεις για την ευδαιμονία των πολιτών ανάγκη να ζητάς την γνώμη <br />τους, ώστε να τους κάνεις μετόχους και φιλίας και αρχής και αποφάσεων. <br />(Φωνή λαού και στα ''μεσαιωνικά'' Βαλκάνια...).<br /><b>7ον).</b> «Άρχοντας μεν τινες έφησαν αρετήν εκ μικράς μεγάλην πόλιν ποιήσαι· <br />εγώ δε μάλλον αν φαίην το εκ φαύλης σπουδαίαν παρασκευάσαι».<br />Λένε πως άξιος άρχοντας είναι όποιος κάνει μεγάλη μια μικρή χώρα. Εγώ όμως <br />λέω πως ακόμα σημαντικότερο είναι αν κατορθώσει να κάνει σπουδαία μια <br />πολιτεία φαύλη.<br /><b>8ον).</b> «Τας μετά σφοδρότητος υποσχέσεις ευλαβείσθαι χρη».<br />Πρέπει να προσέχεις τις υπερβολικές υποσχέσεις.<br /><b>9ον).</b> «Χρυσός άπαντα τα ανθρώπινα στρέφει. Άχρηστον και νομίζων και πάσιν <br />επιδεικνύς τον τοις φιλούσιν ισχυρόν επίβουλον, χρυσόν».<br />Το χρυσάφι ανατρέπει τα πάντα στους ανθρώπους. Να θεωρείς άχρηστον τον <br />χρυσό, που είναι φοβερή παγίδα όσων τον αγαπούν, και να το δείχνεις σε <br />όλους.<br /><b>10ον).</b> «Όσω δε τις προέχει τη αρχή, τοσούτω χρεωστεί πρωτεύειν και τη <br />αρετή».<br />Όσο πιο μεγάλη εξουσία αποκτά κάποιος, τόσο πιο πολύ οφείλει να διακρίνεται <br />και στην αρετή.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSbl12vXemmMNbG3iVa9vW4rlgYsVEjvHKb6x6EOfRZ1y5Fj3habuSKJ9s7Ejh9ET2biN4dmRr3TXe-CPHgIvOl_SGsmlxfhR-DZ4ePrPqQ194yTr2Xsj8we85QowpeO-uV4OlzbLjeoYYCiC8OtvI9nhQEftr37miJWb-pInwqzQN49IHWJu0lDQVwfLS/s358/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="358" data-original-width="250" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSbl12vXemmMNbG3iVa9vW4rlgYsVEjvHKb6x6EOfRZ1y5Fj3habuSKJ9s7Ejh9ET2biN4dmRr3TXe-CPHgIvOl_SGsmlxfhR-DZ4ePrPqQ194yTr2Xsj8we85QowpeO-uV4OlzbLjeoYYCiC8OtvI9nhQEftr37miJWb-pInwqzQN49IHWJu0lDQVwfLS/w279-h400/5.jpg" width="279" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /> Την επιστολή αυτή του Αγίου Φωτίου πρέπει όλοι μας να διαβάσουμε. Άρχοντες <br />και αρχόμενοι. Μικροί και μεγάλοι. Πλούσιοι και πτωχοί. Νέοι και γέροι.<br />Στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή της <br />Πατρίδας μας, υπάρχουν άραγε ικανοί και πρόθυμοι άνθρωποι να βάλουν σε <br />εφαρμογή τις πολύτιμες αυτές παραινέσεις του Μεγάλου Φωτίου;<br />Προσωπικώς εκτιμώ πως υπάρχουνε και μάλιστα πολλοί. Απλώς η φανέρωσή τους <br />θα έρθει στην ώρα που θα το δικαιούμαστε: Όταν δηλαδή, ως λαός, <br />ομολογήσουμε με ειλικρινή συντριβή τα λάθη μας και αποφασίσουμε με πίστη <br />και θάρρος να τα διορθώσουμε.<br />Τα ξένα πρότυπα, δυστυχώς, αποδείχθηκαν ολέθρια για το Γένος μας. Καιρός <br />λοιπόν να ξαναγυρίσουμε στις ρίζες μας· να επιστρέψουμε στις πατροπαράδοτες <br />αξίες και τα πανάρχαια ιδανικά μας. Διότι εκεί μονάχα θα ξαναβρούμε τις <br />δυνάμεις και το κουράγιο, που τώρα χρειαζόμαστε.<br />Εκχριστιανίστηκαν και άλλοι λαοί της Ευρώπης από τον Μέγα Φώτιο και για <br />τον λόγο αυτό θεωρείται ως ο ουσιαστικός εκσυγχρονιστής της Δυτικής Ευρώπης <br />και ισαπόστολος.<br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgwfpJEvVf_1Jdbx65E5T8C9jWIczA6XI0RBmpU-Vx-u3pLokonNudJ9xj99wp05CTU_Kf7CiQ9VXzUwK22U2FcW3IRW1fPIVPtXrT_pLAWpvLCcHz3-vx8AMbL3OzNZyUOJKZXMo7MvULCkdOsF7qIIjKXPqHcryrB26cVcpCd-lLMYwtdkTf4gcz4wyG/s225/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgwfpJEvVf_1Jdbx65E5T8C9jWIczA6XI0RBmpU-Vx-u3pLokonNudJ9xj99wp05CTU_Kf7CiQ9VXzUwK22U2FcW3IRW1fPIVPtXrT_pLAWpvLCcHz3-vx8AMbL3OzNZyUOJKZXMo7MvULCkdOsF7qIIjKXPqHcryrB26cVcpCd-lLMYwtdkTf4gcz4wyG/s1600/9.jpg" width="225" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Στον εκπαιδευτικό και μορφωτικό τομέα ήταν πρωτοπόρος για την <br />εποχή του. Πίστευε ακράδαντα ότι η μόρφωση και η παιδεία ήταν απαραίτητα <br />στοιχεία για την ολοκλήρωση του ανθρώπου. Πίστευε ότι η χριστιανική πίστη <br />συνδυασμένη με την «θύραθεν» παιδεία δημιουργεί άρτιες προσωπικότητας και <br />υψηλά πολιτισμικά ιδεώδη. Γι’ αυτό και ίδρυε παντού σχολεία, στα οποία <br />διδάσκονταν όλες οι γνώσεις και οι επιστήμες. Το πιο ονομαστό σχολείο που <br />ίδρυσε είναι το περίφημο πανεπιστήμιο της Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη, <br />όπου κλήθηκαν να διδάξουν οι πιο ικανοί δάσκαλοι της οικουμένης. Δίδαξε και <br />ο ίδιος φιλοσοφία για πολλά χρόνια, παράλληλα με τα ποιμαντικά του <br />καθήκοντα. Εκτιμούσε πάρα πολύ την αρχαία γραμματεία και εκτιμούσε τους <br />αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Ανέθεσε σε καλλιγράφους μοναχούς να <br />αντιγράφουν τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς και φιλοσόφους. Στο μνημειώδες <br />και μοναδικό στο είδος έργο του με τον τίτλο «Μυριόβιβλος» έχουν διασωθεί <br />τα πιο σπάνια έργα των αρχαίων. Μάλιστα βεβαιώνουν οι ειδικοί, πως αν ο <br />Φώτιος δεν μας άφηνε αυτό το έργο η γνώση, για τους αρχαίους συγγραφείς, θα <br />ήταν ελλιπής.<br />Ο ισαπόστολος Άγιος Φώτιος ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα, πράγμα που του <br />αναγνωρίζουν και εκείνοι που τον επέκριναν, όπως ήταν ο Νικήτας Δαβίδ ο <br />Παφλαγών, που γράφει χαρακτηριστικά: «Πάντα συνέτρεχεν επ’ αυτώ η <br />επιτηδειότης της φύσεως, η σπουδή, ο πλούτος, η μελέτη, που διήρχετο άυπνος <br />τις νύκτες, για την εμμελή ανάγνωση των συγγραφέων». Η αδιάφθορη <br />συνείδηση της Εκκλησίας και του Γένους, ομολόγησαν αυτόν Άγιο και <br />Ισαπόστολο «τοις ουρανίοις αδύτοις εγκατοικιζόμενον», ως «αοίδιμον μεν τοις <br />διωγμοίς, δεδοξασμένον δε τοις θανάτοις». Το θεολογικό του έργο δικαίωσε <br />τους αγώνες της Εκκλησίας, βεβαίωσε την Ορθόδοξη πίστη και ενέπνευσε την <br />Εκκλησιαστική συνείδηση, για την συνεχή εγρήγορση του Εκκλησιαστικού <br />Σώματος.<br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt_YgXsbNeOSf1kvIs3lsZBHBZg3LfhlutiAdd5frbqxcoOOj2RX6xrgrOJvf6a5m-mFevQM1vyb3s_TG0cGCpAAqDTuBnXeblbeVYhN7m_uxOgOLgcPzPOH3zNKxnfD-AX5FYlokIaQayKoBFSdlNGJv7Zl5RrzKcnFuUaM4fMet5rgPynfHhzdljef3m/s350/6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="350" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt_YgXsbNeOSf1kvIs3lsZBHBZg3LfhlutiAdd5frbqxcoOOj2RX6xrgrOJvf6a5m-mFevQM1vyb3s_TG0cGCpAAqDTuBnXeblbeVYhN7m_uxOgOLgcPzPOH3zNKxnfD-AX5FYlokIaQayKoBFSdlNGJv7Zl5RrzKcnFuUaM4fMet5rgPynfHhzdljef3m/w400-h286/6.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;">Επιμέλεια κειμένου : <b>Μυργιώτης Παναγιώτης Μαθηματικός</b> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο Μέγας Φώτιος, επειδή γνώριζε καλώς, ότι κάθε εκτροπή απ’ την αληθή πίστη, <br />έχει ως συνέπεια την έκπτωση από την πνευματικότητα, κατακρίνει «το της <br />γνώμης αστήρικτο» και καταδικάζει, ως «αμαρτία προς θάνατον», κάθε εκτροπή <br />απ’ την Ορθοδοξία και την «των παραδοθέντων αθέτηση» ή «καταφρόνηση» από <br />εκείνους που «κατά των ιδίων ποιμένων υπερήφανον αναλαμβάνουν φρόνημα, <br />εκείθεν δε κατά του κοινού Ποιμένος και Δεσπότου παρατείνουν την απόνοιαν». <br />Με αυτό το σκεπτικό αντέκρουσε όχι μόνο τους εικονομάχους αλλά και τις <br />αξιώσεις του Πάπα Ρώμης και το Δόγμα του Filioque. Η Σύνοδος, του 867 μ.Χ. <br />στην Κωνσταντινούπολη, καθαίρεσε τον Πάπα Νικόλαο, για τις αιρετικές και <br />αντικανονικές του θέσεις. Διεξήγαγε μεγάλους και επιτυχείς αγώνες εναντίων <br />των Μανιχαίων, των Εικονομάχων και άλλων αιρετικών και επανέφερε στους <br />κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας πολλούς από αυτούς<br />Ιδιαιτέρως ο Μ. Φώτιος, εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα, κατανόησε την <br />αποστασία της Δυτικής χριστιανοσύνης και προείδε τα σπέρματα της παπικής <br />κατάπτωσης. Και γι’ αυτό αγωνίστηκε για τη διάσωση της ορθής διδασκαλίας <br />της Εκκλησίας και ο αγώνας του ήταν αποτυπώνεται στο έργο και τις αποφάσεις <br />της Η΄ Οικουμενικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως (879-880). η ιστορία τον <br />δικαίωσε. Οι φόβοι του δυστυχώς επαληθεύτηκαν, αφού η Δυτική χριστιανοσύνη, <br />οδηγήθηκε τελικά εκτός της Εκκλησίας και παραμένει εκτός, ως τα σήμερα. <br />Τρανή απόδειξη το μίσος των δυτικών κατά του Μεγάλου Φωτίου, τον οποίο, όχι <br />μόνο δεν τον τιμούν ως άγιο, αλλά του προσάπτουν απίστευτες συκοφαντίες εδώ <br />και δέκα αιώνες!.<br />Για μας τους Ορθοδόξους ο Μέγας Φώτιος, ανήκει στη χορεία των μεγάλων αγίων <br />Πατέρων της εποχής του, αλλά και επομένων εποχών. Δια πάντα ταύτα μετά του <br />υμνωδού μεγαλύνομεν αυτόν και λέγομεν: «Χαίροις ορθοδόξων φωταγωγέ, και της <br />Εκκλησίας, νυμφοστόλε και οδηγέ· χαίρεις κακοδόξων, η δίστομος ρομφαία, ώ <br />Φώτιε τρισμάκαρ, ρητόρων έξοχε».<br /> Το πνευματικό κέντρο της μητρόπολης Κίτρους Κατερίνης και Πλαταμώνος, Ο <br />Άγιος Φώτιος, κάθε χρόνο τιμά τη μνήμη του προστάτου του με λατρευτικές και <br />πολιτιστικές εκδηλώσεις, τα «Φώτια».<br /><br /><br />Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’ – Τὸν συνάναρχον Λόγον<br /><br /><br />Τῆς σοφίας ἐκφάντωρ λαμπρὸς γενόμενος, Ὀρθοδοξίας ἐδείχθης θεοπαγῆς <br />προμαχών, τῶν Πατέρων καλλονὴ Φώτιε μέγιστε, οὐ γὰρ αἱρέσεων δεινῶν, <br />στηλιτεύεις τὴν ὀφρύν, Ἐώας τὸ θεῖον σέλας, τῆς Ἐκκλησίας λαμπρότης, ἣν <br />διατηρεῖ Πάτερ ἄσειστον.<br /><br /><br />Ἕτερον Ἀπολυτίκιον<br /><br /><br />Ὡς τῶν ἀποστόλων ὁμότροπος καὶ τῆς οἰκουμένης διδάσκαλος, τῷ Δεσπότῃ τῶν <br />ὅλων ἱκέτευε, Φώτιε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρίσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν <br />τὸ μέγα ἔλεος.<br /><br /><br />Μυργιώτης Παναγιώτης<br />Μαθηματικός</span><br /></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-62488744250872489542024-01-30T21:31:00.000+02:002024-01-30T21:31:03.822+02:00ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ - ΜΕΛΙΡΥΤΤΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΣΟΦΙΑΣ. (του Μαθηματικού κ. Παναγιώτη Μυργιώτη) <div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVDz6rvRe1jaq9zqPsQmjxu2WUkjMymD1iqorMn0fiYU3sxEDaw6aFnPaTwG1mTk_g6Tej8FPXEqCUCucuJz9GF_Vk-4_hB0hfVtM5z4G6apoYZ0wKkZYsfenbCfnw0UMHoT6o474FCP1kRX9cwmaVs4iNO5-T0y0fWp1-pS71HEVDD-CdeoDzVbRb3Pur/s1200/treis-ierarxes-768x522-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1200" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVDz6rvRe1jaq9zqPsQmjxu2WUkjMymD1iqorMn0fiYU3sxEDaw6aFnPaTwG1mTk_g6Tej8FPXEqCUCucuJz9GF_Vk-4_hB0hfVtM5z4G6apoYZ0wKkZYsfenbCfnw0UMHoT6o474FCP1kRX9cwmaVs4iNO5-T0y0fWp1-pS71HEVDD-CdeoDzVbRb3Pur/w400-h240/treis-ierarxes-768x522-1.jpg" width="400" /></a></div><br /><br /></span></div><span style="font-family: verdana;">Επιμέλεια κειμένου :<b> Μυργιώτης Παναγιώτης Μαθηματικός<br /><br /><div style="text-align: center;">Τρείς Ιεράρχες. Μελίρρυτος ποταμός Σοφίας.</div></b></span><div><br /></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Εορτάζει και πανηγυρίζει η αγία εκκλησία τους τρείς μελιρρύτους ποταμούς, <br /><br />τους τρεις ιεράρχες, που συνέδεσαν άρρηκτα και άρρητα την Ορθοδοξία και <br /><br />τον ελληνισμό, ώστε να μπορούμε να ομιλούμε για ελληνορθοδοξία.<br /><br />Μεγάλα εκκλησιαστικά αναστήματα, πατέρες της ορθοδοξίας και για την εποχή <br /><br />τους πανεπιστήμονες. Σπούδασαν όλες τις τότε σύγχρονες επιστήμες στο <br /><br />πανεπιστήμιο της ειδωλολατρικής Αθήνας. Αφοσιωμένοι στην σπουδή τους, <br /><br />γνωρίζοντας δυο δρόμους∙ από το σπίτι στο σχολείο και από το σπίτι στην <br /><br />εκκλησία.<br /><br />Νέοι ήταν, αλλά δεν παρασύρθηκαν στην ευκολία και στην μόδα της εποχής των. <br /><br />Γνώριζαν τον προορισμό τους, να σώσουν την αθάνατη ψυχή και όχι να <br /><br />ικανοποιήσουν και να κορέσουν∙ τα πάθη του φθαρτού σώματος.<br /><br />Οι λαμπρές σπουδές τους άνοιγαν μπροστά τους λαμπρούς δρόμους κοσμικής <br /><br />καριέρας. Τα απαρνήθηκαν. Δεν είναι κακό, βέβαια, να χρησιμοποιήσει τις <br /><br />σπουδές του κάποιος για κοσμική καριέρα. Εξαρτάται τι θα προτάξει: το <br /><br />χρήμα, τη δόξα, την άσωτη ζωή ή την αφιλοκερδή προσφορά προς τον συνάνθρωπο <br /><br />αδύναμο αδελφό. Η κοινωνία χρειάζεται καλούς και ενάρετους πολίτες, <br /><br />χρήσιμους εργάτες του αμπελώνος.<br /><br />Οι τρείς ιεράρχες ακολούθησαν τον μοναχικό βίο. Διέπρεψαν νικητές εναντίον <br /><br />του κακού και τροπαιούχοι στεφανηφόροι του Χριστού. Ο καθένας τους έχει <br /><br />ξεχωριστή ημέρα που η αγία εκκλησία τιμά την μνήμη τους: Ο Μέγας Βασίλειος <br /><br />την 1η Ιανουαρίου, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος την 25η του αυτού και ο Ιωάννης ο <br /><br />Χρυσόστομος την 27η του ιδίου. Την 30ή του αυτού μηνός τιμά και εορτάζει η <br /><br />εκκλησία μας την μνήμη και των 3 ιεραρχών και η πολιτεία όρισε την ημέρα <br /><br />αυτή ως ημέρα των γραμμάτων και των τεχνών.<br /><br />Τεράστιο και πολυσχιδές το έργο των ιεραρχών που άφησαν στους επιγόνους. <br /><br />Υπηρέτησαν τον πάσχοντα και αδύνατο άνθρωπο με το φιλανθρωπικό τους έργο. <br /><br />Όλοι μας έχουμε γνώση για την περίφημη Βασιλειάδα που περιέθαλπε και <br /><br />γηροκομούσε ανήμπορους με τα χέρια του ο Άγιος Βασίλειος. Το συγγραφικό <br /><br />έργο αξιολογότατο ,περίλαμπρο και ογκώδες. Θησαυρός σοφίας και φιλοσοφίας <br /><br />θείας με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Έδινε λύσεις στα προβλήματα της <br /><br />εποχής εκείνης, αλλά απαντά και στα σημερινά προβλήματα και αδιέξοδα του <br /><br />υπερήφανου και φίλαυτου ανθρώπου της καταναλωτικής κοινωνίας, της ύλης και <br /><br />της εγωπάθειας. Είναι θησαυρός διαμαντιών κρυμμένος σε κάποιες βιβλιοθήκες <br /><br />και πρέπει να τον γνωρίσουμε… χθες και όχι αύριο. Πολλά προβλήματα των <br /><br />συγχρόνων κοινωνιών δεν θα υπήρχαν αν ο κάθε μας προσωπικά και όλοι μαζί <br /><br />στρεφόμασταν στον απέραντο πλούτο της ελληνορθόδοξης γραμματείας.<br /><br />Είναι κρίμα τα ελληνόπουλα, η νεολαία, το καμάρι και το μέλλον του τόπου <br /><br />μας, να τρέφεται με πνευματικά ξυλοκέρατα (και πολλές φορές κακής <br /><br />ποιότητας) και να περιφρονούν την θρεπτική τροφή που παρέχουν τα έργα των <br /><br />Αγίων Τριών Ιεραρχών. Δυστυχώς, υπάρχουν και πολλοί νέοι που αγνοούν την <br /><br />ύπαρξή των. Ασχολούμαστε με την δυτική φιλοσοφία που αποτελεί, θα λέγαμε, <br /><br />παραστρατημένο-νόθο παιδί της αρχαιοελληνικής γραμματείας και όχι γνήσιο. <br /><br />Μεγάλη η ευθύνη όλων μας. Ποτέ βέβαια δεν είναι αργά.<br /><br />Ο ετήσιος εορτασμός των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου θεότητας μάς <br /><br />δίνει την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις - προτάσεις και να <br /><br />προβληματιστούμε για τη σημερινή κατάσταση στην παιδεία - εκπαίδευση και <br /><br />για το μέλλον της, δηλαδή για το μέλλον του τόπου. Η μεγαλύτερη βιομηχανία <br /><br />της μικρής σε έκταση Ελλάδος είναι ο πολιτισμός της και το χρυσοφόρο φορτίο <br /><br />της παιδείας και του ελληνικού πνεύματος του ιστορικού παρελθόντος, το <br /><br />οποίο ανακαλύπτει και πάλι η δύση μέσω της αρχαίας γλώσσας.<br /><br />Λαμπρά κάθε χρόνο πρέπει να τιμούμε τους μελίρρυτους ποταμούς της σοφίας <br /><br />και να εορτάζουμε ουσιαστικά την ημέρα των γραμμάτων (30 Ιανουαρίου) πέρα <br /><br />και έξω από τετριμμένους πανηγυρικούς και επίδοση βραβείων. Και αυτά <br /><br />χρειάζονται, αλλά δεν αρκούν. Να καθιερωθεί τουλάχιστον ένα τριήμερο με <br /><br />ομιλίες, ημερίδες και αφιερώματα ουσίας και πραγματικού προβληματισμού για <br /><br />το έργο των ιεραρχών και της εκπαίδευσης-παιδείας-πολιτισμού. Του ελληνικού <br /><br />πολιτισμού, του μέτρου της δημοκρατίας και της πνευματικής προσφοράς του <br /><br />ελληνικού πνεύματος, του αρχαίου αλλά και του σύγχρονου, στην πνευματική <br /><br />πορεία όλου του κόσμου.<br /><br />Πολλά θα ανακαλύψουμε και από πολλά θα εκπλαγούμε, ευχάριστα.<br /><br />Να κοιτάξουμε μπροστά, ας προχωρήσουμε. Σήμερα μπορεί να είμαστε λίγοι. <br /><br />Αύριο θα γίνουμε πολλοί. Θα προσχωρήσουν και οι αλληθωρίζοντες σημερινοί <br /><br />εθνομηδενιστές. Θα είναι έργο ευλογημένο. Οι επόμενες γενεές θα μας <br /><br />ευχαριστούν και η σημερινή γενεά θα διαπιστώσει ότι υπάρχει πλούτος, <br /><br />υπάρχει διέξοδος φωτεινή (ελληνική) από την αδιέξοδη μαύρη λογική της δύσης.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimQbkEVau6tlg69_XSvYbJ96EQIMW_yYW3ld3SkRUenkXQR1ODmCQI5TtJ3mQ6Czx79Kqr5xq45gdSztSA74vCIhxpDBfzPShRZRAOrlz_CUxqXTa5S8Isozua0P0Ic9_WjqYbsmJX2WFCZ2V0CeSnDmCMczKfnfWDRC1CSLGX3fimm8j5nOfNUfy-8bLK/s667/apolytikio-3-ierarxes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimQbkEVau6tlg69_XSvYbJ96EQIMW_yYW3ld3SkRUenkXQR1ODmCQI5TtJ3mQ6Czx79Kqr5xq45gdSztSA74vCIhxpDBfzPShRZRAOrlz_CUxqXTa5S8Isozua0P0Ic9_WjqYbsmJX2WFCZ2V0CeSnDmCMczKfnfWDRC1CSLGX3fimm8j5nOfNUfy-8bLK/w360-h400/apolytikio-3-ierarxes.jpg" width="360" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-999092305305338402024-01-30T21:09:00.001+02:002024-01-30T21:09:34.885+02:00ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ<p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7vrYrckUwVXgn5CT4FsnL_Vm7Ep0DkuaVex68Disy9o1UnMeAK10bcjoRoiGRm_ZyIW1N_M-hGbFZL0QAs5DbfTt8TzBqYC4VLe-NtI5pl3c1bP4crIS3He61oAHHL3YZ-DiMzCHZlEO7l1Ku4Mq3wVpTbdiB0iDOJExKNaGm0_81LnGFV4DZJDnbkeX7/s800/%CE%A6%CE%95%CE%92%CE%A124.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="580" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7vrYrckUwVXgn5CT4FsnL_Vm7Ep0DkuaVex68Disy9o1UnMeAK10bcjoRoiGRm_ZyIW1N_M-hGbFZL0QAs5DbfTt8TzBqYC4VLe-NtI5pl3c1bP4crIS3He61oAHHL3YZ-DiMzCHZlEO7l1Ku4Mq3wVpTbdiB0iDOJExKNaGm0_81LnGFV4DZJDnbkeX7/w464-h640/%CE%A6%CE%95%CE%92%CE%A124.jpeg" width="464" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;">- ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - <br />ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ</span></td></tr></tbody></table><br /></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-89791662489168864802024-01-28T21:59:00.003+02:002024-01-28T22:01:25.539+02:00ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVi-ENL-lpumfbE5wiq_bHzSNLUiDXk4jFLqTiyHqyqLb1llHjmJcpCAgx4CT5sIujSzvTB_wA8kUpxSPXzAHYaTnih3XU_uVv9GOJVb9n8zTlruAfi89JXSMEBgtFdodnWFrWjbo5HPkK03e6UuweiILhzSDc25EozhmcuQ6JuXdjC8TnjjNstNBeOPtU/s960/%CE%99%CE%A3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVi-ENL-lpumfbE5wiq_bHzSNLUiDXk4jFLqTiyHqyqLb1llHjmJcpCAgx4CT5sIujSzvTB_wA8kUpxSPXzAHYaTnih3XU_uVv9GOJVb9n8zTlruAfi89JXSMEBgtFdodnWFrWjbo5HPkK03e6UuweiILhzSDc25EozhmcuQ6JuXdjC8TnjjNstNBeOPtU/w400-h250/%CE%99%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><br /><br /><div style="text-align: center;">Το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου την νομοθέτηση γάμου και</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">τεκνοθεσίας των Ομοφυλοφίλων</div><br /><br /><br />Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι.) της Εκκλησίας της Ελλάδος συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση, σήμερα Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024, με μοναδικό θέμα την εξαγγελθείσα νομοθέτηση γάμου και «τεκνοθεσίας» υπέρ ζευγαριών του ιδίου φύλου.<br /><br />Μετά την καθιερωμένη προσευχή, η Ι.Σ.Ι. άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, επί της οποίας ακολούθησε διάλογος, και εκφράζει ομόφωνα τις θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του θέματος, ως εξής:<br /><br />Η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού. Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή.<br /><br />Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα - γυναίκας και παιδιών ότι:<br /><br />α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («… και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων· αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…», Γένεσις 1, 27-28),<br /><br />β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («… ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά… το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),<br /><br />γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση - και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά,<br /><br />δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής («Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου», Έξοδος 20, 12).<br /><br />Προφανώς η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά αυτή η παράμετρος ούτε στερεί την ελευθερία του λόγου από την Εκκλησία ούτε απαλλάσσει την Εκκλησία από το καθήκον ενημέρωσης του πιστού λαού ούτε μπορεί να της υποδείξει σε τι συνίσταται η αμαρτία. Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται.<br /><br />Από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σε ζευγάρια του ιδίου φύλου όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες του γάμου με κύρια εξαίρεση τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με υιοθεσία ή παρένθετη κύηση. Το σύνθημα της «ισότητας στον γάμο» αποβλέπει σε ένα στόχο, στην απόκτηση παιδιών από «ομόφυλα ζευγάρια».<br /><br />Ανακοινώθηκε ότι θα επιτρέπεται ο «ομόφυλος γάμος» και η «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας και (με διάφορες διόδους) μέσω παρένθετης κύησης. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων. Με βάση το νομοσχέδιο, ομοφυλόφιλοι μονογονείς θα μπορούν να επιβάλουν στο παιδί τους τον σύντροφό τους ως «πατέρα 2» ή ως «μητέρα 2».<br /><br />Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων. Η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεί στέρηση του ενός γονέα, αλλά όχι σύγχυση των ρόλων των γονέων. Αντίθετα, η ομοφυλοφιλική συμβίωση προξενεί και τα δύο. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους. Δεν θα έχουν επίσης το προσωπικό βίωμα της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των «ομόφυλων γονέων» τους) μέσα σε μία ετερόφυλη σχέση. Τα παιδιά με πατέρες 1 και 2 ή με μητέρες 1 και 2 (ή και παραπάνω) θα είναι τα θύματα ενός αφύσικου μηχανισμού τεκνοθεσιών.<br /><br />Δημοσιοποιήθηκε ότι: α) θα επιτρέπεται στα «ομόφυλα ζευγάρια» η από κοινού υιοθεσία και η υιοθεσία από τον «ομόφυλο σύζυγο» του γονέα (θα ισχύσει και για τα σημερινά παιδιά από παρένθετη κύηση), β) δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα η παρένθετη κύηση υπέρ «ομόφυλου ζευγαριού», αλλά αυτή θα αναγνωρίζεται, αν έγινε νόμιμα σε άλλο κράτος. Οι ρυθμίσεις αυτές θα αποτελέσουν κίνητρα για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών.<br /><br />Εάν τα προαναφερθέντα ισχύσουν, πρόκειται για ένα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο με αντιφάσεις και τρόπους παράκαμψης των απαγορεύσεών του (μέσω κυήσεων στο εξωτερικό) και είναι πιθανή η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω διακρίσεων, οπότε η χώρα θα αναγκασθεί να νομοθετήσει και στο έδαφός της την παρένθετη κύηση.<br /><br />Το νομοσχέδιο καταργεί όχι μόνο κανόνες βιοηθικής, χριστιανικές αξίες και την ελληνική οικογενειακή παράδοση, αλλά ανατρέπει τα δικαιώματα μελλοντικών παιδιών και τους ρόλους των φύλων ως στοιχείων συνοχής της κοινωνίας -και αυτό αφορά τον καθένα, έστω και αν δεν αποδέχεται τη χριστιανική ηθική. Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά: Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της απόφασης που αλλάζει συνολικά και άρδην τον θεσμό του γάμου και την ιδιότητα του γονέα και γιατί προωθείται με τόση επιμονή;<br /><br />Η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει μόνο το Ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και απορρίπτει τον πολιτικό γάμο ασχέτως φύλου. Εν προκειμένω τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου «ομόφυλων ζευγαριών» για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός οδηγεί αναπόδραστα σε «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας ή παρένθετης κύησης. Η νομοθέτηση αυτή συγκρούεται τόσο με τη χριστιανική ανθρωπολογία, όσο και με το καθήκον της κοινωνίας να εξασφαλίζει στα παιδιά ευημερία και σωστή ανατροφή, αλλά και με το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατρική και μητρική παρουσία και φροντίδα. Για όλους τους προηγούμενους λόγους και με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης, η Αγία Εκκλησία μας είναι κάθετα αντίθετη προς το προωθούμενο νομοσχέδιο.<br /><br />Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε: α) τη σύνταξη σχετικής επιστολής με τις θέσεις της προς τα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, β) την ανακοίνωση των θέσεών της στους Ιερούς Ναούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και τη διάθεση σχετικού φυλλαδίου «Προς τον Λαό» μέσω των Ιερών Ναών και της ιστοσελίδας της, γ) την παροχή εξουσιοδότησης προς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να προχωρήσει, εντός της επαρχίας του και κατά την έμφρονα ποιμαντική κρίση του, σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ως προς την επικείμενη νομοθέτηση και τον θεσμό της οικογένειας.</span>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-38257765926069842472024-01-17T21:41:00.006+02:002024-01-17T21:45:19.514+02:00ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ - ΒΙΟΣ <span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTObAiabgEn_l2-ZVBdQG9_4DNRkBnpE-Z6VBB5acmIHU-ATAh1fnXWDCXL83iXwO-swNUIdSAgiin7mCI9wm06IKpUQeYe3CeuWX-TeDJ3ySnQ6cJlaCe-hqRDqUSOKJjcAN5PeSlSd-C9DMPNtrPuxYiApMYoW-gmv1Qv7xeizpccNK9sRvWDZnKFjc7/s300/-%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-e1610921636442.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="300" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTObAiabgEn_l2-ZVBdQG9_4DNRkBnpE-Z6VBB5acmIHU-ATAh1fnXWDCXL83iXwO-swNUIdSAgiin7mCI9wm06IKpUQeYe3CeuWX-TeDJ3ySnQ6cJlaCe-hqRDqUSOKJjcAN5PeSlSd-C9DMPNtrPuxYiApMYoW-gmv1Qv7xeizpccNK9sRvWDZnKFjc7/w400-h400/-%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-e1610921636442.jpg" width="400" /></a></div>ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ <br /></span><div><span style="font-family: verdana;"><br /><br /> Είναι κοινή διαπίστωση, μα και λυπηρά δυστυχώς, στις ημέρες μας αντιστραφήκανε οι όροι. Οι όροι της λογικής, της τάξεως και της ευπρέπειας. Τα κάτω, τα μικρά, τα ανάξια λόγου τα βάλαμε στα επάνω σκαλοπάτια της κλίμακος των αξιών και τα μεγάλα στα χαμηλά. Σεβόμαστε, αναγνωρίζουμε και ηρωποιούμε τους μικρούς, τους ανάξιους, αντί τους μεγάλους και τους άξιους. Τους μεγάλους ευεργέτες της ανθρωπότητας, τους κορυφαίους της επιστήμης, των τεχνών και των γραμμάτων, τους ήρωες της πίστεως και της πατρίδας τους περιφρονούμε, δεν τους αναγνωρίζουμε.<br /><br /><br />Είμαι βέβαιος ότι, οι περισσότεροι, της νέας γενιάς, γνωρίζουν πιο πολλά για τους διάφορους ηθοποιούς, τραγουδιστές, χορευτές, ποδοσφαιριστές, παρά για τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, για τον Θεμιστοκλή και τον Αλκιβιάδη, για τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη και τους άλλους ήρωες της πατρίδας μας, που όμως ένεκα της θυσίας τους απολαμβάνουμε εμείς τώρα την ελευθερία μας.<br /><br /><br />Για τον άγιο Αθανάσιο που υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αγωνιστές της πίστεώς μας, της Ορθοδόξου πίστεώς μας, πολύ λίγοι και λίγα γνωρίζουμε. Αλήθεια τι γνωρίζουμε για τη ζωή, τους αγώνες και τα βάσανα του; Και όμως, η ιστορία, τον θεωρεί, τον αναγνωρίζει ως τον ηρωικότερο των αγίων και των αγιώτερο των ηρώων.<br /><br /><br />Και επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η κατάσταση της ανατροπής των πάντων, στην κλίμακα των αξιών, επειδή τα αληθινά μεγάλα και τους πραγματικά μεγάλους τους βάζουμε στα κατώτερα σκαλοπάτια των αξιών και βάλαμε τα μικρά και τους μικρούς ψηλά και αγωνιζόμαστε, για τούτο, πιο πολύ να τα αποκτήσουμε και να τους μοιάσουμε, αυτούς τους αναξίους, για τούτο και εμείς, υπηρέτες του αγαθού, του ορθού και του λογικού, και σαν άνθρωποι του Θεού που θέλουμε την αλήθεια του Θεού, την τάξη και την ορθότητα και που έχουμε καθήκον και υποχρέωση να καθοδηγούμε τους ανθρώπους στα σωστά και τα πρέποντα, θα σας παρουσιάσω τη μεγάλη προσωπικότητα, που όχι μόνο υπήρξε ο ηρωικότερος των αγίων και ο αγιότερος των ηρώων, αλλά και ο πατέρας της Ορθοδοξίας. Και αυτός δεν είναι άλλος παρά ο άγιος Αθανάσιος, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, αυτός που πήρε και τον τίτλο Μέγας.<br /><br />Είναι πατέρας της Ορθοδοξίας, γιατί αυτός γέννησε με το μυαλό του, το φωτισμένο από το Θεό, όλα εκείνα, τους όρους και τα διδάγματα, που μας ξεκαθαρίσανε το έδαφος της πίστεως μας από τις διάφορες αιρετικές διδασκαλίες. Είναι αυτός που αγωνίστηκε όσο κανένας άλλος για να διαφυλάξει την Ορθοδοξίαν άσπιλον και αμόλυντο και να την έχουμε και μεις σήμερα καύχημα μας.<br /><br />Ακόμη κάτι. Πήρε τον τίτλο Μέγας και για δύο λόγους και για τους αγώνες του, μα και για την πρακτική ζωή του, για την αγιότητα του. Δεν είναι το αξίωμα του μονάχα που του έδωσε τον τίτλο του μεγάλου, είναι και η αρετή του.<br /><br /><br />Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος σε εγκωμιαστικόν του λόγο γι' αυτόν, τον ταυτίζει με την ιδίαν την αρετήν. Λέγει δε, « Αθανάσιον επαίνων αρετήν επαινέσομαι. Ταυτόν γαρ εκείνο τε ειπείν και επαινέσαι». (Επαινώντας τον Αθανάσιον θα επαινέσω την αρετήν. Γιατί Αθανάσιος και αρετή είναι το ίδιο πράγμα. Όταν αναφέρομαι εις αυτόν επαινώ την αρετήν). (Γρηγ. του Θεολόγου Λόγος Κ.Α.' Β.Ε.Π.Ε.Σ., τόμος 59, σελ. 148).<br /><br /><br />Λοιπόν, αγαπητοί μου, και εγώ για όλα αυτά, θα σας πω για τον βίον και την δράσιν του Αγ. Αθανασίου. Και θα δείτε πραγματικά ότι, τα όσα σας είπα είναι όχι μόνο αληθινά, μα και πόσον στερούνται, από την πραγματικότητα. Γιατί ο Αθανάσιος βρίσκεται πέραν πάσης περιγραφής.<br /><br /><br />Και ύστερα πάλι, που τώρα στους καιρούς μας, ιδιαίτερα οι αιρέσεις και οι αιρετικοί οργιάζουν κυριολεκτικά, πολύ θα διδαχθείτε, πολύ θα ωφεληθείτε από τη ζωή του, τους αγώνες και το παράδειγμα του Μ. Αθανασίου, που τον γιορτάζουμε στις 18 Ιανουαρίου μαζί με ένα άλλο εξέχοντα ιεράρχη τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, που μακάρι να έχουμε τις ευχές και τις ευλογίες τους.<br /><br /><br />ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ<br /><br />Τους γονείς του Μ. Αθανασίου ακριβώς δεν τους γνωρίζουμε. Δεν έχουμε πληροφορίες για αυτούς. Μα φαίνεται ότι ήσαν ευσεβείς άνθρωποι, γιατί την ευσέβεια διδάξανε στο παιδί τους. Από μικρό παιδί, τον ποτίσανε με τα νάματα τής χριστιανικής θρησκείας, από μικρό τον θρέψανε με το μάννα τής θεϊκής τροφής.<br /><br /><br />Και τούτο το καταλαβαίνουμε, γιατί βρίσκουμε τον Αθανάσιο από μικρό παιδί να ζει με τον Θεό, με τα του Θεού. Και έζησε όχι μονάχα έτσι αφηρημένα και γενικά τα του Θεού, μα έμπρακτα και εφηρμοσμένα και στην αρετή και στα μυστήρια τής Εκκλησίας μας. Δεν έπαιζε άλλα παιχνίδια, τα παιχνίδια του ήταν θρησκευτικά. Παίζανε με τα άλλα συνομήλικα παιδιά του, αναπαράσταση τής Θ. Λειτουργίας και των άλλων μυστηρίων της Εκκλησίας μας.<br /><br /><br />Μια φορά μάλιστα, κάποια μέρα, που οι χριστιανοί της Αλεξανδρείας, είχαν μεγάλη γιορτή εις μνήμην του επισκόπου Πέτρου, που μαρτύρησε κατά τον διωγμό του Μαξιμίνου, ο Αθανάσιος με άλλα παιδιά παίζανε στην ακροθαλασσιά διάφορα εκκλησιαστικά παιχνίδια. Εκεί κοντά βρισκόταν και το σπίτι του Πατριάρχου Αλεξάνδρου, Αλεξανδρείας. Ο Πατριάρχης εκείνη την ήμερα είχε καλέσει και μερικούς άλλους κληρικούς να φάνε μαζί του το μεσημέρι. Εκεί λοιπόν που τους περίμενε, κοιτάζει για μια στιγμή από το παράθυρο και βλέπει τα παιδιά να παίζουν ένα παιχνίδι. Του τράβηξε την προσοχή ιδιαίτερα τούτο το παιχνίδι. Παρατηρεί, ότι τα παιδιά έπαιρνε το κάθε ένα και ένα ρόλο, θα έλεγε κανείς, των αξιωματούχων της Εκκλησίας. Το ένα ήταν αναγνώστης, το άλλο διάκονος, άλλο ιερέας και το άλλο επίσκοπος.<br /><br /><br />Τον Αθανάσιο τον χειροτονήσανε Πατριάρχη και στο τέλος παρατηρεί με κατάπληξη, μα και με ιερή συγκίνηση, ότι βαφτίζανε ένα παιδάκι. Η έκπληξη και η χαρά του Πατριάρχη ήταν απερίγραπτη. Τα παιδιά κάνανε τη βάπτιση ακριβώς κατά την τάξιν της Εκκλησίας. Όλα τα παιδιά βοηθήσανε, προΐστατο δε ο Αθανάσιος.<br /><br /><br />Αυτός καθοδηγούσε όλα τα άλλα τα παιδάκια πώς και τι να κάνουν. Κατασυγκινημένος ο Πατριάρχης Αλέξανδρος, κάλεσε τα παιδάκια και ήλθανε κοντά του. Τα αγκάλιασε, τα ασπάσθηκε, τα ευλόγησε, τους έδωσε τις ευχές του. Η παράδοση λέγει ότι ύστερα, όταν ο Πατριάρχης έμαθε, ότι το παιδάκι που βαπτίσανε, ο Αθανάσιος και οι περί αυτόν, ήταν αβάπτιστο πραγματικά, ανεγνώρισε την βάπτιση που έκανε ο Αθανάσιος και τα άλλα παιδιά. Απλώς όμως συμπλήρωσε ο ίδιος, με το μυστήριο του Χρίσματος που γίνεται πάντα μετά το βάπτισμα. Εν πάση περίπτωση ο Πατριάρχης, φωτισμένος και από τον Θεό, πρόσεξε ιδιαίτερα τον Αθανάσιο. Κάλεσε τους γονείς του, τους παίνεψε για το παιδί τους και για την ανατροφή που του δώσανε και τους συμβούλεψε για το πως να το καθοδηγήσουν στον δρόμο του Θεού, πως να διαφυλαχθεί ανέγκιχτο από τις παγίδες του σατανά, πως να διατηρηθεί αγνό και αμόλυντο από την απατηλή και προκλητική γλυκύτητα της αμαρτίας. Τους είπε ακόμη, ότι έπρεπε να μορφώσουν τον Αθανάσιο, να μάθει γράμματα, και πιο πολύ εκείνα, που είναι αναγκαία και απαραίτητα για να γνωρίσει πιο καλά τον Θεό και τα του Θεού. Και έτσι να εφαρμόζει το άγιο θέλημα Του και να ζήσει πιο ενάρετα και πιο άγια.<br /><br /><br />Ο Πατριάρχης διείδε στη ψυχή, στην παιδική ψυχή του Αθανασίου, ότι αυτός προωριζότανε να γίνει μεγάλος μεγάλος. Μεγάλος για τη δόξα του Χριστού, για την πίστη των Χριστιανών. Για τούτο, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τον Αθανάσιο. Τον παρακολουθούσε στο μεγάλωμα και στην ανάπτυξή του. Είπε μάλιστα στους γονείς του, σαν γίνει δεκαοκτώ χρονών, να τον φέρουνε κοντά του. Και έτσι έγινε.<br /><br /><br />Για την μόρφωση που πήρε ο άγιος δεν γνωρίζουμε και πάλι πολλά πράγματα. Τότε στην Αλεξάνδρεια υπήρχαν φημισμένες σχολές ανωτέρας μορφώσεως και ξακουστοί διδάσκαλοι. Ο Αθανάσιος, σίγουρα, θα παρακολούθησε τέτοιες σχολές, θα πήρε τέτοια μαθήματα, όχι όμως πολλά. Δεν ενέσκυψε στη βαθειά φιλολογία, φιλοσοφία, νομική κτλ. σαν τον <a href="https://www.impantokratoros.gr/D59C1345.el.aspx">Άγιο Βασίλειο</a> ή τον Γρηγόριο τον Θεολόγο. Ο Θεός όμως τον φώτισε και σπούδασε, μελέτησε όλα εκείνα που του ήσαν ύστερα απαραίτητα και αναγκαία για το μεγάλο του έργο. Για την υποστήριξη και σταθεροποίηση της Ορθοδοξίας. Λέγει ο άγιος Γρηγόριος στο εγκώμιο του, που σας ανέφερα και προηγουμένως, ότι «ολίγα των εγκυκλίων εφιλοσόφησεν του μη δοκείν πάντα πάσι των τοιούτων των απείρως έχειν» (Φιλοσόφησε λίγο από τα εγκυκλοπαιδικά και τούτο για να μη φαίνεται σ' αυτά ότι δεν έχει καμμίαν πείραν, καμμίαν γνώσιν) (ΡG 35 1088 Β).<br /><br /><br />Εκεί πού ενέσκυψε πιό πλατειά και πιό βαθειά ήταν στην Αγ. Γραφή, την Π. και Κ. Διαθήκην. Αυτήν την έμαθε απ' έξω. Και για τούτο συνδιάζοντας την των δύο ειδών μόρφωσιν διέπρεψε στην όλη ενάρετον ζωήν του, όπως επίσης και στους αγώνες του, υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως. Με τα παρακάτω πάλι λόγια, ο άγιος Γρηγόριος τον χαρακτηρίζει «όρον μεν επισκοπής είναι τον εκείνου βίον και τρόπον, νόμον δε Ορθοδοξίας τα εκείνου δόγματα» (Ο βίος του ήτανε όρος, δόγμα και τρόπος, παράδειγμα για την επισκοπική ζωή κάθε ιεράρχου και νόμος οι εντολές και οι αποφάσεις του) (ΡG 103 420 Β). Λοιπόν, ο Αθανάσιος πατέρας της Ορθοδοξίας, στύλος της Ορθοδοξίας. Παράδειγμα προς μίμησιν, από κάθε ορθόδοξον χριστιανόν, μα προ πάντων, κάθε κληρικού και μάλιστα αυτού που κατέχει τον ανώτατον βαθμόν του Επισκόπου, πρότυπον ή μάλλον «τύπον Χριστού», όπως θέλει κάθε επίσκοπον και ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.<br /><br /> <br /><br />Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ<br /><br />Όταν έγινε δεκαοκτώ χρονών οι γονείς τον Αθανασίου τον πήγανε στον Πατριάρχη, όπως εκείνος τους είχε ζητήσει, τότε που τους κάλεσε και τους μίλησε για τον Αθανάσιο, τότε που ήτανε παιδί και που με τα άλλα παιδιά κάνανε εκείνη τη βάπτιση.<br /><br /><br />Ο Πατριάρχης ήτανε ένας πολύ καλός και άγιος ποιμενάρχης. Είχε πολλές καλωσύνες και αρετές. Ήτανε «φιλόθεος, φιλάνθρωπος, φιλόπτωχος, καταδεκτικός, πράος, επιεικής», μα και αυστηρός στην αλήθεια και την αγιότητα. Ήτανε ένας άγιος.<br /><br /><br />Βρήκε λοιπόν εκεί και καλό παράδειγμα ο Αθανάσιος. Ακόμη, εκεί στο Πατριαρχείο έβλεπε να περνάνε λαϊκοί, κληρικοί και επίσκοποι επίσης, που πολλοί φέρανε στο σώμα τους, τα στίγματα των παθημάτων του Χριστού, από τα μαρτύρια και τα βασανιστήρια που υφίσταντο κατά τους διωγμούς. Είδε άλλους να κουτσαίνουν, άλλους να μην βλέπουνε, άλλους να τους λείπει ένα χέρι, ένα αυτί ή και τα δύο, ή γενικά κάτι από τα μέλη του σώματος τους. Ναι, πολλοί ήσαν οι ακρωτηριασμένοι, οι άρρωστοι, οι ταλαιπωρημένοι από τις φυλακίσεις, τα φρικτά βασανιστήρια, από τις κακουχίες γενικά, που υπέστησαν για την χάριν και την δόξαν του Χριστού μας. Με ένα λόγο ο Αθανάσιος μπορούσε να δει και να διδαχθεί τα μέγιστα, από το παράδειγμα των αγωνιστών και των ηρώων της πίστεως μας. Και πραγματικά αυτοί, όχι μονάχα του εμπνεύσανε την αγωνιστικότητα και το ηρωικό φρόνημα στην ψυχήν, μα και του την γεμίσανε, του την πληρώσανε μέχρις επάνω. Και έτσι, όπως είπαμε και πιο πάνω, ξεπέρασε όλους τους άλλους και ανεδείχθει «ο ηρωικότερος των αγίων και ο αγιότερος των ηρώων». Τον βοήθησε τα μέγιστα και ο Πατριάρχης. Και με τις συμβουλές και με το παράδειγμα του.<br /><br />Λίγο αργότερα ο Αθανάσιος, έτσι νεαρός στην ηλικία, επισκέφθηκε και ήλθε σε στενή επαφή με τους μοναχούς της ερήμου της Αιγύπτου. Τότε η διψώσα έρημος εποτίζετο, τότε η άγονος έρημος εκαρποφορούσε. Την ποτίζανε οι μοναχοί με τα δάκρυα της μετανοίας τους, οι ίδιοι την καρποφορούσανε με τους αγώνες και τις αγωνίες τους, με την εις την βάθος καλλιέργειαν της ψυχής τους. Ναι, οι μοναχοί τότε φθάσανε σε ύψη αρετής, σε σφαίρες αγιότητος, θαυματουργούσανε, επιτελούντες θαύματα μεγάλα και εξαίσια.<br /><br /><br />Όλα τα είδε, τα άκουσε, τα έζησε ο Αθανάσιος. Συνεδέθη με μεγάλους ασκητές της ερήμου, με τον καθηγητή της ερήμου τον άγιο Αντώνιο. Και από αυτούς πήρε ιδιαίτερα μαθήματα. Μαθήματα αγωνιστικότητας, μαθήματα νηστείας, αγρυπνίας, προσευχής, μαθήματα αρετής και αγιότητας. Και για τούτο αργότερα δεν υστέρησε καθόλου από αυτούς. Αντίθετα και πολλούς τους ξεπέρασε. Και για τούτο υπήρξε Μέγας. Σε όλα Μέγας.<br /><br /> <br /><br />Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ<br /><br />Πατριάρχης, βλέποντας όλα αυτά τα προσόντα και τα χαρίσματα, μα και τις αρετές του Αθανασίου, τον έκρινε άξιο για κληρικό. Και το έτος 312 τον χειροτόνησε αναγνώστη και τον προσέλαβε για γραμματέα του. Ύστερα από επτά χρόνια τον χειροτόνησε διάκονό του.<br /><br />Και ενώ ήτανε διάκονος ο Αθανάσιος είχε καταστεί σύμβουλος του Πατριάρχου Αλεξάνδρου. Ο Πατριάρχης τον πήρε μαζί του στη Νίκαια και έλαβε μέρος στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 325 μ.Χ. Εδώ ο Αθανάσιος θριάμβευσε, ανεδείχθει ανώτερος όχι μονάχα του πατριάρχου του, μα και όλων των άλλων που λάβανε μέρος στην μεγάλη αυτήν Σύνοδον. Για την δράσιν του, για την δραστηριότητά του και για τις ιδέες του στη Σύνοδο αυτή, θα τα πούμε πιο κάτω.<br /><br /><br />Ο Αθανάσιος τούτα τα χρόνια εξέδωσε και τα πρώτα συγγράματά του, «Λόγος κατά Ελλήνων» και «Περί ενανθρωπήσεως του Λόγου». Με το πρώτο έδωσε απάντηση στους ειδωλολάτρες που υποστήριζαν την πολυθεΐαν. Τους απέδειξε με τούτη τη μελέτη του, ότι ένας είναι ο Θεός. Συγκεκριμένα εκείνοι υποστήριζαν ότι υπάρχει και θεός του κακού. Μα ο Αθανάσιος τους απέδειξε, ότι ένας και μοναδικός είναι ο Θεός. Το κακό υπάρχει ανεξάρτητα από τον Θεό. Γιατί, τι Θεός θα ήταν, αν αυτός ο Θεός θέλησε και έφτιαξε το κακό; Σίγουρα, Θεός δεν θα μπορούσε να είναι. Δαίμονας ναι, όχι όμως Θεός, Θεός αγαθός αληθινός. Έτσι όπως το λέγει και η Αγ. Γραφή, «Κύριος ο Θεός ένας είναι».<br /><br /> <br /><br />ΑΡΕΙΟΣ ΚΑΙ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ<br /><br />Μα σαν άρχισε ο Αθανάσιος και συνεχιζόταν ο πόλεμος κατά της ειδωλολατρείας, ξέσπασε στους κόλπους της Εκκλησίας ένα μεγάλο κακό.<br /><br /><br />Ο Άρειος που καταγώτανε από τή Λιβύη και πού χειροτονήθηκε στην Αλεξάνδρεια σαν ιερέας και αργότερα πήρε και το οφφίκιο του πρωθιερέα, θέλησε να ανατρέψει την τάξη της Εκκλησίας που είχε και πίστευε μέχρι τότε. Με την ύπουλη και κατά τα άλλα γλυκειά του διδασκαλία, θέλησε να νοθέψει την πίστη μας, να καταστρέψει την Ορθοδοξία μας. Αφού άφησε και μπήκε μέσα του ο σατανάς, αυτός του υπέβαλλε ιδέες λανθασμένες και αμαρτωλές για τον Χριστό μας. Τον πήρε ο εγωισμός, ότι αυτός τα ήξερε όλα καλύτερα, και από τους πατριάρχας και από τους μάρτυρας και ομολογητάς της Εκκλησίας μας. Ακόμη και από τους οσίους και ασκητές της ερήμου, που με την αγιασμένη τους ζωή θαυματουργούσανε κιόλας. Παραδεχόταν και δίδασκε πράγματα αιρετικά, βλάσφημα για τον Χριστό μας. Ισχυριζόταν ότι ο Χριστός δεν ήταν Θεός, αλλά το πρώτον κτίσμα, δημιούργημα του Θεού. Ότι δεν είναι ίσιος με τον Θεό Πατέρα, μα είναι δεύτερο και κατώτερο δημιούργημα του, πλάσμα του Θεού. Και μάλιστα έλεγε «ην ποτέ ότε ουκ ην». Ήταν κάποτε, υπήρξε καιρός προηγουμένως που δεν ήταν ο Χριστός. Το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος δεν ήταν, δεν υπήρχε.<br /> <br />Με την ύπουλη, είπαμε, αυτή του διδασκαλία και με την γλαφυρότητα της γλώσσας του, μα και με κάποια ποιήματα του, δίδασκε την λανθασμένη αυτή διδασκαλία του. Και επειδή φαινόταν εξωτερικά πως ήταν και ευσεβής, τον ακολούθησαν πολλοί άνθρωποι. Άνθρωποι που δεν γνώριζαν την αλήθεια και την ορθότητα της πίστεώς μας.<br /><br /><br />Ανάμεσα σ' αυτούς και 700 νεαρές παρθένες και μερικοί κληρικοί που είχαν μεγάλη θέση και φαινόντουσαν σοβαροί και μυαλωμένοι. Έτσι άρχισε το κακό. Ο Πατριάρχης έβλεπε την ανάπτυξή του και ανησυχούσε. Για τούτο και ευθύς αμέσως παίρνει μέτρα για την καταστολή του.<br /><br /><br />Τώρα, γιατί ήταν τόσο μεγάλο κακό τούτα που δίδασκε ο Άρειος, θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως. Πρέπει να το ξέρετε, γιατί στους σημερινούς καιρούς μας πάλι εξουσιάζει ο σατανάς, υπάρχουν και διδάσκονται πολλές τέτοιες αιρέσεις. Και μάλιστα η παναίρεσις του <a href="http://www.oodegr.com/paratir/neo/neo.htm">χιλιασμού.</a><br /><br /><br />Λοιπόν αγαπητοί μου, σας λέγω πρώτα για την κάθε αίρεση. Ο Χριστός μας είπε: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή». (Εγώ είμαι ο σωστός ο δρόμος, εγώ είμαι η αληθινή Αλήθεια, εγώ είμαι η πραγματική ζωή). (Ιωάν. ιδ' 6) Είναι λοιπόν η αλήθεια ο Χριστός.<br /><br />Ο Ίδιος πάλι είπε ότι θα Ιδρύσει την Εκκλησία του. Και ο απ. Παύλος δήλωσε ότι η Εκκλησία είναι «στύλος και εδραίωμα της Αληθείας». (Η Εκκλησία είναι το στήριγμα πού κρατά και σταθεροποιεί την Αλήθεια). (Α' Τιμ. γ' 15)<br /> Λοιπόν οι αιρετικοί, ναι όλοι οι αιρετικοί, είναι έξω της Εκκλησίας. Και εφ' όσον είναι έξω της Εκκλησίας είναι έξω της Αλήθειας. Άρα δεν κατέχουν ασινή και αλώβητον ανόθευτον την Αλήθειαν.<br /><br /><br />Ναι, νοθέψανε την Αλήθεια. Σμίξανε Χριστόν και σατανά. <a href="https://www.impantokratoros.gr/F0A73215.el.aspx">Αλήθεια και ψέμα</a>.<br /><br /><br />Θα πει κάποιος μπορεί να είναι λίγο το ψέμα, μικρό το λάθος. Αγαπητοί μου, λίγο ή πολύ το ψέμα είναι του σατανά. Και πίστη στον σατανά λίγη ή πολλή δεν επιτρέπεται. Ο Χριστός θέλει όλη την πίστη μας θερμουργόν και ζέουσαν. Δεν δέχεται με κανένα τρόπο να ενωθεί με τον σατανά.<br /><br /><br />Πιο απλά. Λίγο πετρέλαιο στο προζύμη βρωμίζει όλο το ζυμάρι, καταστρέφει όλα τα ψωμιά. Λίγο δηλητήριο στην κατσαρόλα, δηλητηριάζει όλο το φαγητό. Και σας λέγω και σας το τονίζω, άλλωστε καμμιά αίρεση είναι με λίγο ψέμα, αλλά με πολύ όλες, άρα δηλητηριάζει τις σχέσεις μας με το Θεό, με την αλήθεια, δηλαδή με τον Χριστό. Αποκοπτώμαστε από Αυτόν, άρα χανώμαστε. Δεν υπάρχει σωτηρία εφ' όσον είμαστε αιρετικοί. Γιατί; Διότι:<br /><br />1). Αν ο Χριστός δεν ήταν Θεός δεν θα υπήρχε σωτηρία του ανθρώπου, όλων των ανθρώπων. Ήταν και είναι τόσες πολλές και μεγάλες οι αμαρτίες που κανένας άνθρωπος, ή άγγελος ακόμη, δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος και το φορτίο τους.<br /><br />2). Ακόμη, ο σατανάς ήταν και είναι πολύ δυνατός. Και μάλιστα μετά την <a href="https://www.impantokratoros.gr/A087C68D.el.aspx">πτώση των πρωτοπλάστων</a>, η δύναμη του εξιψώθηκε με την αδυναμία που ήλθε στους ανθρώπους. Ποιος λοιπόν, άνθρωπος η άγγελος θα νικούσε τον σατανά; Κανένας. Μόνο ο Θεός θα το μπορούσε τούτο. Χρειαζόταν λοιπόν για την σωτηρία μας ο Θεός. Ένας Θεός. Μα πολλοί Θεοί δεν υπάρχουν. Και για τούτο το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος ο Ιησούς, Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος καθ' όλα όμοιος σαν και μας, εκτός αμαρτίας, και έσωσε τον άνθρωπο, το ανθρώπινο γένος. Δηλαδή αυτός που ήλθε, ο Ιησούς Χριστός, ήταν έτσι. Έτσι έπρεπε να ήταν. Θεός και άνθρωπος μαζί, Θεάνθρωπος. Διαφορετικά σωτηρία δεν υπήρχε. Δηλαδή, έτσι νικήθηκε ο σατανάς και οι δυνάμεις του.<br /><br />3). Με το τίμιο και άπειρο σε αξία αίμα του Κυρίου μας πληρώθηκε και το λύτρο, το τίμημα για να αποκτήσει ο άνθρωπος την ελευθερία του, από την εξουσία του διαβόλου, από τα δεσμά της αμαρτίας.<br /><br />Να λοιπόν, αγαπητοί μου, γιατί ο Λυτρωτής έπρεπε να είναι Θεός και άνθρωπος μαζί. Να γιατί, ή διδασκαλία του Αρείου ήταν λανθασμένη. Και σαν λανθασμένη, σαν ψεύτικη, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο. Όμως ο αρχηγός της Άρειος και οι ομόφρονές του επέμεναν στην πλάνη τους και παράσυραν και πολλούς άλλους. Μεγάλο λοιπόν κακό ξέσπασε, μεγάλη σύγχυσις δημιουργήθηκε, μεγάλος σκανδαλισμός επεκράτησε. Η ειρήνη διώχθηκε και από την Εκκλησία και από την πολιτεία.<br /><br /><br />Ο πατριάρχης Αλέξανδρος, δεν χάνει καιρό. Λαμβάνει τα ενδεδειγμένα μέτρα. Καλεί όλους τους επισκόπους της Αλεξάνδρειας και της Μαρεώτιδος και τους δίνει να υπογράψουν επιστολή με την οποία ο πατριάρχης καλούσε τον Άρειο και τους ομόφρονές του να μετανοήσουν και να αποκηρύξουν την αίρεση τους.<br /><br /><br />Εν τω μεταξύ, κάλεσε Σύνοδο των επισκόπων της δικαιοδοσίας του, το 321 μ.Χ. Στη Σύνοδο έρχονται 100 περίπου επίσκοποι. Αφού μελέτησαν το θέμα, αναθεμάτισαν τον Άρειο, την αίρεση του και τους οπαδούς της.<br /><br /><br />Ο Άρειος έπειτα φεύγει για την Παλαιστίνη και εκεί συνεχίζει το ανόσιο έργο του.<br /><br /><br />Ο Αθανάσιος κοντά στον επίσκοπο του είναι όχι μονάχα το δεξί του χέρι, μα ακόμη και περισσότερο. Αυτός πιο πολύ σκέπτεται, μελετά και εργάζεται για το σταμάτημα του μεγάλου αυτού κακού.<br /><br /><br />Εν τω μεταξύ, είπαμε και προηγουμένως, επέρχεται σύγχυσις, ταραχή και τα πνεύματα όλο και εξάπτονται πιο πολύ. Ο Μ. Κωνσταντίνος που αντελήφθη ότι, αν άφηνε έτσι τα πράγματα μόνα τους σύντομα θα ξέσπαγε θύελλα, ανέλαβε πρωτοβουλίες. Συνεκάλεσε στη Νίκαια της Βυθηνίας Σύνοδο. Ήταν ή Α' Οικουμενική Σύνοδος.<br /><br /><br />Σε αυτήν πήραν μέρος έξοχοι ιεράρχες και μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας μας. Όπως ο άγιος Νικόλαος, επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο όσιος Κορδούης, ο άγιος Σπυρίδωνας, Τριμυθούντος της Κύπρου, ο όσιος Πανφούτιος, ο Μάρκελλος Αγγύρας κ.ά. Ανάμεσα στους παρευρισκομένους ήταν και μάρτυρες και ομολογητές της Εκκλησίας μας. Όπως και πιο μπροστά είπαμε, πολλοί φέρνανε και τα σημάδια του μαρτυρίου πάνω τους.<br /><br /><br />Αυτή η Α' Οικουμενική Σύνοδος, είπαμε, έλαβε χώραν τον Ιούλιον του 325 μ.Χ. Μαζεύτηκαν περί τους 318 θεοφόροι Πατέρες. Στην πρώτη συνεδρίαση τους πήρε μέρος και ο αυτοκράτορας Μ. Κωνσταντίνος. Με το χαιρετισμό του εξέφρασε και την ευχή του για ειρήνευση της Εκκλησίας.<br /><br />Άρχισε η συζήτηση. Αναπτύχθηκε γιατί είναι αίρεση η διδασκαλία του Αρείου. Ύστερα κλήθηκε ο Άρειος να απαντήσει. Μα στα ερωτήματα που του τέθηκαν, εκείνος δεν απάντησε. Απλώς ξαναεπανέλαβε την αίρεση του. Ενώ δε, έλεγε τις βλάσφημες δοξασίες του, πολλοί άγιοι πατέρες τόσο στεναχωρήθηκαν που έκλεισαν τα αυτιά τους για να μην τον ακούνε. Λέγεται ότι ο άγιος Νικόλαος, τόσο στεναχωρήθηκε πού σηκώθηκε από τη θέση του και ράπισε τον Άρειο. Μίλησαν πολλοί και διάφοροι άγιοι πατέρες. Ο άγιος Σπυρίδωνας έκανε και το θαύμα του. Πήρε ένα κεραμίδι και στάθηκε στο μέσον. Το κράτησε στη χούφτα του, το ψήλωσε λιγάκι για να το βλέπουν όλοι και είπε: «Εις το όνομα του Πατρός» και βλέπουν όλοι ότι φωτιά έφυγε τότε από το κεραμίδι προς τα πάνω. Ύστερα συνέχισε: «Και του Υιού» και ευθύς νερό έτρεξε στη γη. Και μετά είπε: «Και του Αγίου Πνεύματος» και είδαν όλοι ότι στο χέρι του έμεινε χώμα. Και έτσι με το θαύμα αυτό κατη-σχύνθησαν οι αιρετικοί. Απεδείχθη το δόγμα τής Αγίας Τριάδος.<br /><br /><br />Στο τέλος, καταδικάστηκε ο Άρειος με την αίρεση του και τους οπαδούς του. Τα ονόματα τους διαγράφτηκαν από τα δίπτυχα τής Εκκλησίας. Ψηφίστηκαν τότε και τα επτά άρθρα του συμβόλου τής πίστεως. Ακόμη, δογμάτισε η Σύνοδος ότι, ο Χριστός είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, ομοούσιος με τον Πατέρα. Στη Σύνοδο ανεδείχθη, θριάμβευσε ο τότε διάκονος Αθανάσιος. Αυτός με τις σκέψεις του, με τα δυνατά του λόγια, με τα ακαταμάχητα επιχειρήματα του κατετρόπωσε τον Άρειο και τους οπαδούς του. Έκανε τους ορθόδοξους να κατανοήσουν καλύτερα και πιο ξεκάθαρα τις αλήθειες τής πίστεως μας και να αποφανθούν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήταν όχι μονάχα άνθρωπος, αλλά και Θεός μαζί. Θεάνθρωπος.<br /><br /><br />Ο Άρειος, μετά την καταδίκη του, ανεχώρησε στα μέρη της Παλαιστίνης όπου είχε ισχυρούς προστάτες. Πρώτος και καλύτερος ο Ευσέβιος Νικομήδειας πού μάλιστα συνδεόταν και με τον αυτοκράτορα.<br /><br /> <br /><br />ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ<br /><br />Ο Αλέξανδρος και ο Αθανάσιος γύρισαν ύστερα στην Αλεξάνδρεια και εργάζονται. Εργάζονται πυρετωδώς και ακούραστα για το ποίμνιον. Ο Αθανάσιος και εδώ αναδεικνύεται κορυφαίος. Ο Πατριάρχης τον αναγνωρίζει και πιο πολύ τον αγαπά. Μα περισσότερο ο Διάκονος Αθανάσιος κερδίζει την εκτίμηση και την αγάπη του λαού του Θεού. Κλήρος και λαός τον σέβεται και τον εκτιμά.<br /><br /><br />Εκτός της ορθοδόξου διδασκαλίας του, ο Αθανάσιος είχε την αληθινή ορθόδοξο ζωή. Είχε αγιότητα βίου. Δεν φάνηκε σκληρός απέναντι του Αρείου. Αυστηρός υπήρξε απέναντι στη διδασκαλία του Αιρεσιάρχη.<br /><br /> <br />Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ - ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ<br /><br />Τον επόμενο χρόνο, τον Φεβρουάριο του 326, ο Πατριάρχης Αλέξανδρος αρρωστά. Είναι και ηλικιωμένος. Κατάλαβε ότι θα φύγει από τον κόσμο αυτό. Ο Αθανάσιος απομακρύνεται από τον Πατριάρχη. Δεν θέλει να ανακατευθεί στη διαδοχή. Μα ο πατριάρχης καταλαβαίνει γιατί έφυγε ο Αθανάσιος και του διαμηνύει: «Αθανάσιε νομίζεις ότι θα ξεφύγεις από του να γίνεις Πατριάρχης. Όμως δεν θα μπορέσεις».<br /><br /><br />Ο Πατριάρχης πέθανε στα τέλη του μηνός. Και ζητάνε τώρα πατριάρχη. Οι επίσκοποι συνέρχονται, συσκέπτονται και συζητούν. Μα δεν καταλήγουν σε απόφαση. Η απόφαση όμως του λαού είναι εκπεφρασμένη. Μόνος υποψήφιος, μόνος εκλεγμένος είναι ο Αθανάσιος. Με χίλιες δυό εκδηλώσεις εκφράζει ο λαός την αγάπη του και την απόφαση του για τον Αθανάσιο. Αυτός να γίνει πατριάρχης.<br /><br /><br />Έτσι και γίνεται. Χειροτονείται πατριάρχης. Λέγει δια την εκλογή του Αθανασίου ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος: «ούτω μεν και δια ταύτα ψηφώ του λαού παντός ου κατά τον ύστερον νικήσαντα πονηρόν τύπον ουδέ φονικώς τε και τυραννικώς, άλλ' άποστολικώς τε και πνευματικώς επί τον Μάρκου θρόνον ανάγεται». (Έτσι λοιπόν και δι' όλα αυτά, με ψήφον όλου του λαού, όχι κατά τον μετέπειτα πονηρόν τρόπον, ούτε με φόνους και τυρρανικόν τρόπον, αλλά με αποστολικόν και πνευματικόν τρόπον αναβιβάζεται στον θρόνον του Αγ. Μάρκου). Β.Ε.Π.Ε.Σ. τόμος 59 σελ. 151).<br /><br /> <br />ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΠΕΡΙΣΣΗ, ΜΕ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΑΦΘΑΣΤΗ<br /><br />Τώρα γίνεται πιο αυστηρός στη πνευματικήν ζωήν του, στα όσα αφορούν τον ίδιον. Τώρα γίνεται περισσότερο χειροπιαστή η αγάπη του για το ποίμνιό του και πιο πυρακτωμένη για τον Θεόν. Όλους τους αγκαλιάζει, όλους τους εξυπηρετεί. Και όλοι μαζί προχωρούνε στην κατά Χριστόν ζωή, στα χριστιανικά βιώματα. Αγωνίζεται, ακόμη πιο πολύ τώρα, για την Ορθοδοξία. Και γίνεται για όλους θυσία, ολοκαύτωμα για το Θεό και για τα πνευματικά παιδιά του. Είναι ο βοηθός, ο υπερασπιστής, ο προστάτης και ο καθοδηγητής.<br /><br /> <br /><br />ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ<br /><br />Μα είναι και ο σατανάς, ο φθονερός κακούργος, που τώρα με την ήττα του αγρίεψε ακόμη πιο πολύ. Βρυχάται πιο δυνατά και απαίσια, επιτίθεται με μεγαλύτερο πάθος και ορμή κατά του Αθανασίου που είναι ο πρωταίτιος της ήττας και της καταισχύνης του. Που επεκράτησε η Ορθοδοξία και όχι ο Άρειος.<br /><br /><br />Και αρχίζουν οι συκοφαντίες για τον Αθανάσιο. Προσέξατε παρακαλώ, και αληθινά θα φρίξετε για τη μανία και για τα ψεύδη του σατανά και των οπαδών του αιρετικών.<br /><br />Είπαμε ότι ο Ευσέβιος Νικομήδειας ήτανε φίλος του Αρείου και εχθρός του Αθανασίου. Ακόμη φίλος του αυτοκράτορα. Ετοίμασαν λοιπόν τις κατηγορίες τους κατά του Αθανασίου.<br /><br />Τον κατηγόρησαν ότι «ανάξια και παράνομα», κατέλαβε το θρόνο του Πατριάρχη, ότι δήθεν φορολογεί τους κληρικούς, ότι είναι εχθρός του βασιλέως, ότι είναι φιλοχρήματος και άδικος. (Αρχιμ. Χαρ. Βασιλόπουλου, Βίοι Αγίων, ο Μέγας Αθανάσιος, Αθήναι 1988, σελ. 22).<br /><br /><br />Βρήκανε όργανα για να μεταφέρουν και να διαδόσουν τις κατηγορίες από την Αλεξάνδρεια. Μάλιστα τους τις δώσανε γραπτές.<br /><br /> <br /><br />ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ - ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ<br /><br />Τις πήρε κάποιος ψευδοϊερέας που ονομαζόταν Ισχύρας. Είπα ψευδοϊερέας γιατί στην πραγματικότητα δεν χειροτονήθηκε από κανένα επίσκοπο. Αυτοχειροτονήθηκε. Παρουσιάσθηκε σαν ιερέας. Πήγε λοιπόν ο Ισχύρας στη Νικομήδεια. Ο Αθανάσιος όμως έστειλε ένα δικό του ιερέα, τον Μακάριο, να πάει εκεί και να διαπίστωση αν χειροτονήθηκε πραγματικά ο Ισχύρας. Ο Μακάριος διεπίστωσε ότι, καθόλου δεν ήταν χειροτονημένος ο Ισχύρας.<br /><br />Αυτός λοιπόν ο ψευδοϊερέας διέδωσε την συκοφαντία, κοντά στα άλλα, ότι ο Μακάριος, ο φίλος του Αθανασίου του άρπαξε την Θ. Κοινωνία, από το χέρι, την έρριψε κάτω στο πάτωμα και την ποδοπάτησε. Αυτές οι συκοφαντίες φθάσανε και στον Ευσέβειο. Και ο Ευσέβειος τις μετέφερε στον Αυτοκράτορα. Και ζήτησε μάλιστα την απομάκρυνση του Πατριάρχη από τον θρόνο του.<br /><br /><br />Ο Αυτοκράτορας, μία μέρα τυχαία, συνάντησε τον Πατριάρχη που και αυτός είχε έλθει εδώ για να πάρει μέρος σε μια σύνοδο και να ακούσει και τις συκοφαντίες πού εξετοξεύοντο εναντίον του. Ο Πατριάρχης είπε στον Αυτοκράτορα, ότι όλες οι κατηγορίες είναι ψεύτικες και του εξήγησε και ποιος ήταν ο Ισχύρας. Ο Αυτοκράτορας κατάλαβε και έστειλε πίσω τον Αθανάσιο στην Αλεξάνδρεια με συνοδευτική επιστολή του.<br /><br />Στη σύνοδο πού έγινε ο Μακάριος μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος. Μα όμως ξεσκέπασε τον ψευδοϊερέα. Κανένας δεν απάντησε στο ερώτημα του Μακαρίου, ποιος χειροτόνησε τον Ισχύρα. Ο Μακάριος αθωώθηκε και ελευθερώθηκε.<br /><br /><br />Ο σατανάς όμως μπορεί να ησυχάσει; Όχι. Και οι οπαδοί του το ίδιο.<br /><br /><br />Νέα συκοφαντία χαλκεύεται κατά του Αθανασίου. Λέγουν τώρα οι συκοφαντίες και διαδίδουν, ότι ο Άγιος έκοψε το χέρι κάποιου Αρσενίου και με αυτό έκαμνε μάγια. Ο Αρσένιος ήταν ένας αναγνώστης, πού θέλησε να ανέβει στα εκκλησιαστικά αξιώματα.<br /><br /><br />Προηγούμενα όμως διέπραξε μια αισχρότητα και εξαφανίστηκε. Ήταν φυγόδικος. Οι του Αρείου νομίζοντες ότι δεν θα ξαναεμφανισθεί ο Αρσένιος εκμεταλλεύτηκαν την περίπτωση. Λοιπόν, κατηγόρησαν τον πατριάρχη Αθανάσιο και ζητούσαν και την καταδίκη του. Στο τέλος έφτιαξαν και μια θήκη και έβαλαν μέσα ένα χέρι και το παρουσίαζαν για να αποδείξουν την κατηγορία τους.<br /><br /><br />Έγινε πάλι σύγχυση. Η συκοφαντία έφθασε και στον Αυτοκράτορα. Και ο Αυτοκράτορας ανάθεσε στον αδελφό του Κήνσορα Δαλμάτιο να εξιχνιάσει την υπόθεση.<br /><br /><br />Εν τω μεταξύ συγκαλείται Σύνοδος στην Τύρο για να καταδικάσει τον Άγιο.<br /><br /><br />Ο Αθανάσιος έρχεται στην Τύρο. Και να εδώ τώρα είναι και ο Αρσένιος. Και ο Θεός βοηθός. Τα έμαθε ο Αρσένιος και δεν ήθελε να καταδικαστεί ένας αθώος. Για τούτο πηγαίνει στον Άγιο, το βράδυ, και του λέγει: «Το ξέρω πώς είμαι αμαρτωλός. Μα δεν θέλω να καταδικαστείς εσύ ο αθώος». Και ο Άγιος του είπε: «Μη φανερωθείς σε κανέναν. Μη μιλήσεις τίποτε. Να έλθεις αύριο, έξω από τη Σύνοδο, και όταν θα σου φωνάξω να μπεις μέσα».Έτσι και έγινε. Την άλλη μέρα άρχισαν οι κατήγοροι να μιλούν ατή Σύνοδο και να δείχνουν κιόλας το κομμένο χέρι του Αρσενίου. Ύστερα πήρε το λόγο ο Αθανάσιος. Τους ρώτησε: «Είστε βέβαιοι ότι έκοψα το χέρι του Αρσενίου;» «Βεβαιότατοι» απαντούν εκείνοι.<br /><br /><br />«Γνωρίζετε τον ίδιον;» τους ρωτά. «Ναι -του λένε με μία φωνή- τον γνωρίζουμε καλά». «Και το χέρι στη θήκη είναι σίγουρα του Αρσενίου;» «Ναι, βεβαιότατα» του απαντούν.<br /><br /><br />Τότε ο Πατριάρχης κάλεσε μέσα τον Αρσένιο. Αυτός ήλθε. Και ρωτά ο Άγιος: «Αυτός είναι ο Αρσένιος;» «Ναι» του λέγουν. Και λέγει ο Πατριάρχης στον Αρσένιο: «Πόσα χέρια έχεις;» «Δύο» απαντά εκείνος. «Για δείξε μας τα» του λέγει ο Άγιος. Και αυτός τα δείχνει. Και ρωτάει ο αρχιερέας του Θεού: «Δύο χέρια έχει ο Αρσένιος, όχι τρία. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με δύο χέρια. Πως εσείς θέλετε τον Αρσένιο με τρία χέρια;» Και καταντροπιάστηκαν όλοι οι εχθροί του Αγίου. Οι αιρετικοί, οι απόστολοι του σατανά. Έτσι ρεζιλεύονται οι εναντίον του Θεού.<br /> <br /><br />Μα παρά την ήττα του και πάλι, δεν κάθεται ήσυχος ο Σατανάς. Εφευρίσκει νέες συκοφαντίες. Άνθρωποί του αιρετικοί κατηγορούν τώρα τον Άγιο ότι διέφθειρε μια γυναίκα. Βρήκαν και πλήρωσαν μια κολασμένη και την έφεραν στη Σύνοδο για να μαρτυρήσει κατά του Πατριάρχη. Κρατά και το μωρό στο χέρι. Μα υπάρχει Θεός.<br /><br /><br />Ο Άγιος Αθανάσιος έρχεται στη Σύνοδο και με κάποιο γνωστό του ιερέα που ήταν και φίλος του.<br /><br /><br />Λεγόταν Τιμόθεος ο ιερέας αυτός. Είχε παρουσιαστικό ιεράρχη.<br /><br /><br />Λοιπόν μπήκε μέσα πρώτος ο Τιμόθεος και εκείνη τη στιγμή φωτισμένος απ' το Θεό ρώτησε τη γυναίκα: «Εγώ αμάρτησα μαζί σου;» Και αυτή απάντησε: «Ναι, εσύ είσαι που με κατέστρεψες». Και απευθυνόμενη προς τους άλλους φώναζε ακόμα πιο δυνατά. Τούτος, άγιοι αρχιερείς είναι ο βρωμερός Αθανάσιος, που διέπραξε μαζί μου την αμαρτία. Δεν είναι άξιος να είναι αρχιερέας.<br /><br /><br />Ο Θεός και πάλι νίκησε. Προστάτεψε το δικό του, τον εκλεκτό του, το παιδί του, τον Αθανάσιο. Ο Θεός και πάλι ντρόπιασε τους αιρετικούς. Μα είναι δυνατόν όταν ένας πάρει τον κατήφορο να σταματήσει; Όχι. Έτσι και οι αιρετικοί. Θέλουν να παρασύρουν και άλλους στο βάραθρό τους. Νέα λοιπόν κατηγορία κατά του Αθανασίου. Ότι σχεδίαζε να εμποδίσει την αποστολή σιταριού από την Αλεξάνδρεια στην Κωνσταντινούπολη. Ο αυτοκράτορας πείσθηκε από τον ραδιούργο Ευσέβειο Νικομήδειας και εξώρισε τον Άγιο στην Γαλλία το 336. Μετά από τον θάνατο του Μ. Κωνσταντίνου, την 21η Μαΐου 337, επανήλθε ο άγιος στην έδρα του. Η επάνοδός του ήταν θριαμβευτική. Κλήρος και λαός τον υποδέχθηκαν με παραλληρήματα ενθουσιασμού και αγάπης.<br /><br /> <br /><br />ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ<br /><br />Εν τω μεταξύ, σημειώσατε, ότι ο Άρειος, όπως είπαμε, βρίσκεται στην Παλαιστίνη κοντά στους υποστηρικτές του και ιδιαίτερα υποστηρικτής του αναφέραμε, είναι ο Ευσέβειος Νικομήδειας. Επίσης, ο Νικομήδειας, συνδέετο με τον αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο.<br /><br /><br />Ενώ λοιπόν ο Άγιος ευρίσκετο στην εξορία, ο Νικομήδειας ενήργησε και ύστερα από υποκριτική ομολογία του Αρείου προς τον Αυτοκράτορα, κατόρθωσε να πάρει συγχώρεση και άδεια να λειτουργήσει σε Ορθόδοξο Ναό και με ορθόδοξο ιερέα.<br /><br /><br />Πολύ στενοχωρήθηκε ο τότε Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως και προσευχήθηκε στο Θεό. Και ο Θεός επενέβη. Ο Άρειος το πρωί της Κυριακής που επρόκειτο να λειτουργήσει, που πήγε για σωματικήν του ανάγκη, υπέστη αιμορραγία και πέθανε. Ο Θεός δεν επέτρεψε στον αιρεσιάρχη να λειτουργήσει. Να βεβηλώσει την Θ. Λειτουργία.<br /><br /> <br /><br />ΝΕΕΣ ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΕΣ<br /><br />Λίγος καιρός όμως πέρασε και να, νέες ραδιουργίες από τους εχθρούς τού Πατριάρχη. Οι περί τον Ευσέβειο τον κατηγορούν ότι παίρνει χρήματα από το κρατικό συτάρι. Αντί να το διανέμει δωρεάν, το πουλάει, στη Λιβύη και στην Αίγυπτο. Ότι γίνεται αιτία πολλών συμπλοκών και φόνων και εξορίας κληρικών.<br /><br /><br />Ο αυτοκράτωρας τώρα Κωνσταντίνος, δυστυχώς πιστεύει και εξορίζει τον Άγιο. Ακόμα συγκροτεί σύνοδο, με συγκατάθεση του Κώνσταντος, στην Αντιόχεια και καταδικάζει τον Άγιο. Στο θρόνο του βάζουνε τον ημιαρειανό Ευσέβιο Εμισηνό. Αυτός όμως δεν αποδέχεται και εκλέγεται άλλος. Ο Καπαδόκης Γρηγόριος. Όταν όμως αυτός έφτασε στην Αλεξάνδρεια, ο λαός τον περιφρόνησε. Αυτός οργίζεται και διατάζει να μαστιγωθούν νεαρές παρθένες και ευσεβείς άνθρωποι.<br /><br /><br />Ο έπαρχος Φιλάγριος παρακινεί τους ειδωλολάτρες και τους Ιουδαίους κατά των Χριστιανών. Και αυτοί καταδικάζουν και φονεύουν τους Χριστιανούς. Πάσχα του 340 και οι Χριστιανοί το γιορτάζουν με αιματηρές σκηνές. Εξωρίζεται και πάλι ο Πατριάρχης. Και μεταβαίνει στη Ρώμη. Επίσκοπος εδώ ήταν τότε ο Ιούλιος. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τότε η Εκκλησία της Ρώμης ήταν ενωμένη με την όλη άλλη Εκκλησία. Δεν υπήρχε ακόμα το σχίσμα. Είχε τότε η Ρώμη τιμητικό προβάδισμα γιατί ήταν η πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κράτους. Ύστερα, τότε δεν υπήρχε το πρωτείο, το αλάθητο, το Φιλιόκβε και οι άλλες αξιώσεις του πάπα. Οι πάπες ήταν όπως όλοι οι άλλοι ορθόδοξοι ιεράρχες.<br /><br /><br />Δέχθηκαν λοιπόν τον Αθανάσιο μα φιλοφρονήσεις ουκ ολίγες Ο πάπας Ιούλιος συνεκάλεσε σύνοδο το 341 και ανεγνώρισε τον Αθανάσιο, ως τον κανονικό επίσκοπο της Αλεξανδρείας. Τον κήρυξε αθώο από όλες τις κατηγορίες. Ο εξόριστος Πατριάρχης έφερε στη Ρώμη τις ιδέες του μοναχισμού και ιδρύθηκαν τότε τα πρώτα μοναστήρια κατά το ανατολικό πρότυπο.<br /><br /> <br /><br />Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ<br /><br />Την εποχή αυτή και ο Μ. Αντώνιος μπαίνει στον αγώνα για την Ορθοδοξία. Αφήνει τα ασκηταριά του και κατεβαίνει στην Αλεξάνδρεια.<br /><br /><br />Γράφει και ελέγχει τον ασεβή Βαλάκιο. Του γράφει μάλιστα ότι αν δεν αλλάξει θα τον βρει η οργή του Θεού, πράγμα που γίνεται. Ο Βαλάκιος σαν διάβασε το γράμμα οργίστηκε και το πέταξε στη γη, ύστερα το ποδοπάτησε και το έφτυσε. Όμως έπαθε όπως του προφήτευσε ο άγιος Αντώνιος. Μια μέρα ενώ προχωρούσαν έφιπποι, αυτός και ο Νεκτάριος, έξω από την Αλεξάνδρεια, το άλογο του Νεκταρίου άρπαξε τον Βαλάκιο, τον έριξε κάτω από το άλογο του, τον ποδοπάτησε και τον δάγκωνε. Αιμόφυρτο τον έφεραν στην Αλεξάνδρεια και μετά από τρεις μέρες πέθανε. Το 343 ο Κωνστάντιος πιεζόμενος από τον αδελφό του Κώνστα, συνεκάλεσε σύνοδο στη Σαρδική της Υλλυρίας, (την σημερινή Σόφια). Στη σύνοδο αυτή νίκησε ο Αθανάσιος. Τον κήρυξε αθώο και κανονικό επίσκοπο της Αλεξάνδρειας. Το 346 γυρίζει στην Αλεξάνδρεια. Η υποδοχή που του γίνεται είναι μεγαλειώδης, θριαμβευτική. Τον δέχεται ο λαός του. Ένα πλήθος έξαλλο έκλαιγε και πανηγύριζε. Η Αλεξάνδρεια ξαναβρήκε τον πνευματικό της πατέρα. Όμως και πάλι για λίγο καιρό κράτησε η γαλήνη. Ο Κωνστάντιος, το 350, όταν έγινε μονοκράτορας και αφού πείστηκε από νέες κατηγορίες από φίλους του Αρείου κατά του Πατριάρχη, καταδικάζει τον πρόμαχο της Ορθοδοξίας. Και με δύο συνόδους στην Αρελάτη, το 353 και στα Μεδιόλανα το 355, καταδικάζουν τον Αθανάσιο. Και το βράδυ της 9ης Φεβρουαρίου, ενώ τελείωνε αγρυπνία με πλήθος πιστών, ο στρατηλάρχης Συριανός με 5000 στρατιώτες, τους επετέθηκε. Τον παρακαλούσαν να φύγει, μα εκείνος έμεινε μαζί τους. Και μάλιστα στο σπίτι της Αγίας Συγκλητικής. Τον οδήγησαν ύστερα στην έρημο, στα ασκητήρια των μοναχών. Εκεί όταν έφτασε του έκαναν μεγάλη υποδοχή. Μα και οι ασκητές διαπίστωσαν ότι ο άγιος τους ξεπερνούσε στην αρετή και ωφελήθηκαν.<br /><br /> <br /><br />Ο ΑΣΕΒΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΣ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ<br /><br /> Πολεμώντας τον <a href="https://www.impantokratoros.gr/C8F87940.el.aspx">Ιουλιανό τον Παραβάτη,</a> πέθανε το Νοέμβριο τού 361. Ο Ιουλιανός κατ' αρχήν για να φανεί αρεστός στους Χριστιανούς και να στερεώσει το θρόνο του ελευθερώνει όλους τους εξόριστους. Ελευθερώνεται και ο Άγιος. Γυρίζει ξανά στο μαρτυρικό του ποίμνιο. Μα ο Ιουλιανός σαν θέλησε να επιβάλει ξανά την ειδωλολατρία, κηρύσει διωγμό κατά των Χριστιανών. Πρώτος παίρνει διάταγμα εξορίας ο άγιος Αθανάσιος. Η διαταγή στην πραγματικότητα έλεγε για τον θάνατο του Ιεράρχου. Τον έβαλαν σε ένα πλοιάριο και τον πήραν για να τον εκτελέσουν. Βέβαια, δεν είπαν την αλήθεια στον Πατριάρχη, μα και πάλι επεμβαίνει ο Θεός.<br /> <br /><br />Ενώ προχωρούσε το πλοιάριο για την έρημο τής Θηβαΐδος, μόνο του άλλαξε πορεία και γύρισε προς τα πίσω. Οι στρατιώτες που θα τον φόνευαν, ήταν σε άλλο καραβάκι και κόψαν πίσω, μακριά. Σαν συναντήθηκαν τώρα τα πλοιάρια με τον άγιο, δεν τον κατάλαβαν και τους ρώτησαν αν είδαν κανένα πλοιάριο να πηγαίνει μπροστά τους. Και αυτοί τους απάντησαν ότι το πλοιάριο είναι μπροστά τους και προχώρησαν οι στρατιώτες για να το βρουν. Έτσι όμως, κατ' οικονομία Θεού, γλίτωσε ο Άγιος και οι μετ' αυτού. Στο τέλος ήρθαν στην Θηβαΐδα στους μοναχούς. Και αντί να τον παρηγορήσουν, τους παρηγόρησε όλους ο Πατριάρχης. Τους έλεγε: «Μη στενοχωρήσθε, νεφύδριον εστί και θάττον παρελεύσεται». (Συννεφάκι είναι και γρήγορα θα προσπεράσει). Και πέρασε. Στις 26 Ιουνίου 363 Ιουλιανός σκοτώθηκε και μάλιστα λένε ότι, την ώρα πού ξεψυχούσε φώναξε: «Νενικήκας με Γαλιλαίε».<br /><br /><br />Τον Ιουλιανό διαδέχεται ο Ιωβιανός. Ο στρατός τον διάλεξε για αυτοκράτορα. Και ο Αθανάσιος ξαναγυρίζει στην Αλεξάνδρεια. Δεν παρουσιάστηκε όμως. Και δεν έζησε και πολύ ο Ιωβιανός. Πέθανε ξαφνικά στην Γαλατία. Τον διαδέχθηκε ο Ουλεντιανός. Αυτός κυβέρνησε την Δύση και ο αδελφός του Ουάλης την Ανατολή. Και τούτος τάραξε την εκκλησία. Υποστήριζε τους αιρετικούς. Βγάζει διαταγή και εξορίζονται όλοι οι κληρικοί που εξόρισε ο Κωνστάντιος. Το 365 ο έπαρχος με στρατιώτες έρχονται να συλλάβουν τον Πατριάρχη. Οι ορθόδοξοι φυλάνε τον πνευματικό τους σαν πατέρα τους. Και τον φυγαδεύουν κρυφά. Κλείνεται τώρα και μένει για ένα χρονικό διάστημα στο νεκροταφείο, μέσα στον τάφο του πατέρα του. Ο λαός στασιάζει και τον αναζητά. Και ο Ουάλης φοβάται και τους ελευθερώνει. Και ο Πατριάρχης και πάλι ανάμεσα στο ποίμνιο του, την 1η Φεβρουαρίου 366. Τώρα εργάζεται ειρηνικά μέχρι τον θάνατό του στις 21 Μαΐου 373.<br /><br /><br />Έγραψε και πολλά σπουδαία συγγράμματα ο Μ. Αθανάσιος. Και δογματικά και διδακτικά.<br />Έγραψε επίσης και τον βίο του αγίου Αντωνίου.<br />Τα όσα γράφουμε, νομίζω αγαπητοί μου, αποδεικνύουν του λόγου την αλήθεια. Ότι ο άγιος Αθανάσιος, ο Μέγας υπήρξε «ο ηρωικότερος των αγίων και αγιότερος των ηρώων».<br /><br /><br />Και πρέπει να ξέρετε ότι τέτοιοι ήρωες χρειάζονται, ιδιαίτερα στις μέρες μας, για να σωθούμε. Ελάτε λοιπόν να του μοιάσουμε για να γλιτώσουμε. Ακούστε τα προμηνύματα. Ας συνετισθούμε.</span><div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: center;">ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ "Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ"</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: left;"><a href="https://www.impantokratoros.gr/93B58196.el.aspx">ΠΗΓΗ</a><br /></div></span></div></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-79769286870842818402024-01-17T21:26:00.001+02:002024-01-17T21:26:23.799+02:00Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ - ΒΙΟΣ <span style="font-family: verdana;"> </span><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGq9Z81MI11NTkDDI6cF_OzQ3K7FrvyIe1VVYZ24b2IhYTP9mPhDr7m6dy3G-TxCT8zHgTjN0kP0cHNxMeWH279LJHia5_D73tGhjl-aYOWyfeWjqYZjgFZHFDwa73FxiDBT0i6brKUCzFLl0w4R1A7QKBH4sOsK31hQEayBMHfY8XBI3NeEMw9mmf_95h/s1024/Agios-Antonios-1024x638.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="638" data-original-width="1024" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGq9Z81MI11NTkDDI6cF_OzQ3K7FrvyIe1VVYZ24b2IhYTP9mPhDr7m6dy3G-TxCT8zHgTjN0kP0cHNxMeWH279LJHia5_D73tGhjl-aYOWyfeWjqYZjgFZHFDwa73FxiDBT0i6brKUCzFLl0w4R1A7QKBH4sOsK31hQEayBMHfY8XBI3NeEMw9mmf_95h/w400-h249/Agios-Antonios-1024x638.jpg" width="400" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Συνοπτικὸς Βίος τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Ὁ Μέγας Ἀντώνιος γεννήθηκε περὶ τὸ 251 στὴν πόλη Κόμα τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, κοντὰ στὴ Μέμφιδα, ἀπὸ γονεῖς εὐλαβεῖς καὶ εὔπορους. Ἔζησε στὰ χρόνια των αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284-305) καὶ Μαξιμιανοῦ (285-305) μέχρι καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ εὐσεβοῦς αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου καὶ τῶν παιδιῶν του.<br /><br />Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ἦταν ὀλιγαρκὴς καὶ αὐτάρκης, «μόνοις δὲ οἶς εὕρισκεν ἡρκεῖτο καὶ πλέον οὐδὲν ἐζήτει». Σὲ νεαρὰ ἡλικία, περίπου 18 ἐτῶν, ἔχασε τοὺς γονεῖς του. Ἕξι μῆνες μετὰ τὴν κοίμηση τῶν γονέων του, ἄκουσε στὴν ἐκκλησία τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τοῦ πλουσίου νεανίσκου, στὴν ὁποία ἀναφέρεται, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν πλούσιο νέο: «πώλησον τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ δὸς πτωχοῖς». Τόση μεγάλη ἐντύπωση προξένησε ἡ εὐαγγελικὴ αὐτὴ προτροπὴ στὴ ψυχὴ τοῦ Ἀντωνίου, ὥστε ἀμέσως διένειμε τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς πτωχοὺς καὶ ἐνδεεῖς, ἀφοῦ ἐφύλαξε τὰ ἀπολύτως ἀναγκαῖα γιὰ τὴ συντήρηση αὐτοῦ καὶ τῆς μικρῆς του ἀδελφῆς, τὴν ὁποία φρόντισε νὰ παραδώσει σὲ Χριστιανὲς νέες παρθένους ποὺ εἶχαν ἀφιερωθεῖ στὴ χριστιανικὴ ἀρετή, βέβαιος ὅτι κοντά τους θὰ εἶναι κατὰ πάντα ἀσφαλής.<br /><br />Ἀπὸ τότε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ἄρχισε νὰ ζεῖ ἀσκητικὸ βίο, ἐργαζόμενος ἀδιάκοπα καὶ ὑποβαλλόμενος σὲ αὐστηρὴ νηστεία, γιὰ νὰ κατανικήσει τοὺς πειρασμοὺς τῆς σάρκας, ἀγρυπνώντας ὁλόκληρη τὴ νύχτα καὶ τρώγοντας ἐλάχιστα.<br /><br />Στὴ συνέχεια ἀπῆλθε σὲ τόπο ἔρημο καὶ μακρυνὸ ὅπου ὑπῆρχαν μνήματα καὶ ἀφοῦ εἰσῆλθε σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἔκλεισε τὴ θύρα. Ἡ τροφή του ἦταν ἐλάχιστη καὶ τοῦ τὴν πήγαινε σὲ καθορισμένες μέρες ἕνας συνασκητής του. Ἐκεῖ ὑπερνίκησε, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, νέους πειρασμούς. Ἀργότερα πῆγε κοντὰ στὰ ἐρείπια ἑνὸς φρουρίου καὶ κατοίκησε σὲ σπήλαιο χωρὶς νὰ τὸν βλέπει κανένας καὶ χωρὶς νὰ δέχεται κανένα παρὰ μόνο ἕνα γνωστό του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔφερνε κάθε ἕξι μῆνες ψωμὶ γιὰ ὁλόκληρο τὸ ἑξάμηνο.<br /><br />Μετὰ ἀπὸ εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια ἀσκήσεως καὶ ἀφοῦ ἔφθασε σὲ ὕψη πνευματικῆς τελείωσης ἐμφανίσθηκε στὸν κόσμο καὶ τότε ἄρχισαν νὰ συρρέουν περὶ αὐτὸν πολλοὶ ποὺ τὸν θαύμαζαν ὡς ἀσκητὴ καὶ θαυματουργό. Μαρτυρεῖται ὅτι ἐνῶ ὁ Ἅγιος βρισκόταν ἀκόμη ἐν ζωῇ, ἔβλεπε τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων τὴ στιγμὴ ποὺ ἐξέρχονταν ἀπὸ τὸ σῶμα τους, καθὼς καὶ τοὺς δαίμονες ποὺ τὶς ὁδηγοῦσαν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι πολὺ θαυμαστό, ἀφοῦ μιὰ τέτοια δυνατότητα εἶναι γνώρισμα μόνο νοερᾶς καὶ ἀσώματης φύσεως.<br /><br />Τὸ 311, κατὰ τὸ διωγμὸ τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμίνου (307-313) κατῆλθε στὴν Ἀλεξάνδρεια, γιὰ νὰ ἐνθαρρύνει καὶ νὰ βοηθήσει τοὺς πιστούς, τοὺς Ὁμολογητὲς καὶ τοὺς Μάρτυρες. Ὅταν ἔπαυσε ὁ διωγμός, ὁ Ὅσιος ἐπανῆλθε στὴν ἔρημο, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ αἰσθανόταν ἐνοχλημένος ἀπὸ τὴν παρουσία πολλῶν, ποὺ πήγαιναν γιὰ νὰ τὸν συναντήσουν, ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἦλθε σὲ τόπο ἔρημο, ὁ ὁποῖος βρισκόταν σὲ ὄρος ὑψηλὸ κοντὰ στὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα. Καὶ ἐκεῖ ὅμως προσέρχονταν πολλοὶ γιὰ νὰ λάβουν τὴν εὐλογία του, νὰ διδαχθοῦν καὶ νὰ θεραπευθοῦν. Θεράπευε δὲ τοὺς ἀσθενεῖς «οὐ προστάζων, ἀλλ᾿ εὐχόμενος καὶ τὸν Χριστὸν ὀνομάζων».<br /><br />Ἡ φήμη τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου ἔφθασε μέχρι τοὺς βασιλεῖς τόσο, ὥστε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καὶ οἱ υἱοί του, Κωνστάντιος καὶ Κώνστας, ἔγραφαν σ᾿ αὐτόν, σὰν νὰ ἦταν πατέρας τους, καὶ τὸν παρακαλοῦσαν νὰ τοὺς ἀπαντήσει.<br /><br />Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἀσκητικοῦ του βίου ποτὲ δὲν ἄλλαξε ἔνδυμα καὶ ποτὲ δὲν ἔνιψε τὸ σῶμα ἢ τὰ πόδια του μὲ νερό. Ὁ Ὅσιος, ἂν καὶ ἀγράμματος στὴν ἀνθρώπινη σοφία, ἦταν σοφὸς κατὰ Θεόν. Εἶχε λόγο «ἠρτυμένον τῷ θείω ἅλατι καὶ χαρίεντα». Ἐδίδασκε τοὺς μαθητές του νὰ μὴν θεωροῦν τίποτε ἀνώτερο ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μὴν νομίζουν ὅτι, ἐπειδὴ ἀπέχουν ἀπὸ τὰ κοσμικὰ ἀγσθά, στεροῦνται κάτι ἀξιόλογο. Τὸ νὰ ἀφήνει κανεὶς τὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ εἶναι σὰν νὰ καταφρονεῖ μιὰ δραχμὴ ἀπὸ χαλκό, γιὰ νὰ κερδίσει ἑκατὸ χρυσές. Δὲν πρέπει, ἔλεγε, νὰ λησμονοῦμε ὅτι ὁ ἀνθρώπινος βίος εἶναι πρόσκαιρος συγκρινόμενος πρὸς τὸν μέλλοντα αἰώνα. Γὶ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ κοπιάζουμε γιὰ τὴν ἀπόκτηση πρόσκαιρων ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦμε νὰ πάρουμε μαζί μας, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀπόκτηση αἰωνίων ἀγαθῶν, δηλαδὴ τῆς φρονήσεως, τῆς δικαιοσύνης, τῆς σωφροσύνης, τῆς ἀνδρείας, τῆς συνέσεως, τῆς ἀγάπης.<br /><br />Ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ἀφοῦ ἔζησε ἑκατὸν πέντε ἔτη, κοιμήθηκε ὁσίως τὸ 356. Ἂν καὶ ὅπως λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, μιὰ ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἐπιθυμίες τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου ἦταν νὰ μείνει κρυφὸς ὁ τόπος τῆς ταφῆς του, οἱ μοναχοὶ ποὺ ἐμόναζαν κοντά του ἔλεγαν ὅτι κατεῖχαν τὸ ἱερὸ λείψανό του, τὸ ὁποῖο, ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ (561), κατατέθηκε στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀργότερα, τὸ 565, μεταφέρθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη.</span><h1 style="color: #cc0000; font-size: 12pt; margin-bottom: 12px; margin-top: 30px; text-align: center;"></h1></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><a href="http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osios_antwnios_megas_ka8hghths_ths_erhmoy.htm#%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%9F%CE%A0%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3_%CE%92%CE%99%CE%9F%CE%A3">ΠΗΓΗ</a><br /></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-71596978101850273752024-01-10T20:34:00.004+02:002024-01-10T20:34:50.839+02:00ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ή ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ <p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDNO9s8Vy12STYgcl4FYOaYagOYh6HYqulZmHlgwTallEzfGGHFeB7MCQUZEybKeiJiyXYdq8w9YXDbhyphenhyphenurrT6QezIhn2BGwopftJcgpg1jgL5t9IW6f8clx-_4Bym4T4HnMjxAf7ApabBzXQODEPXcsofZxlNCuJlEXCJfqoYrS0A29a9XA44f1BKN71M/s292/%CE%A0%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%B7%CE%BC%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="172" data-original-width="292" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDNO9s8Vy12STYgcl4FYOaYagOYh6HYqulZmHlgwTallEzfGGHFeB7MCQUZEybKeiJiyXYdq8w9YXDbhyphenhyphenurrT6QezIhn2BGwopftJcgpg1jgL5t9IW6f8clx-_4Bym4T4HnMjxAf7ApabBzXQODEPXcsofZxlNCuJlEXCJfqoYrS0A29a9XA44f1BKN71M/w400-h236/%CE%A0%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%B7%CE%BC%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82.jpg" width="400" /></a></b></span></div><p></p><p style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Το «Πάτερ Ημών» είναι η πιο γνωστή Προσευχή. Ονομάζεται ΚυριακήςΠροσευχή και μας την δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. </i></b></span><b style="font-family: verdana;"><i>Σχεδόν όλοι οι χριστιανοί γνωρίζουν αυτήν την προσευχή πόσοι, όμως, γνωρίζουν ακριβώς τι σημαίνει;</i></b></p><p style="text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><b><i><br /></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Πάτερ ημών</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>ο εν τοις ουρανοίς,</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>αγιασθήτω το όνομα Σου.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Ελθέτω η βασιλεία Σου.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i><br /></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i><br /></i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b><i>Αμήν.</i></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Μετάφραση – Ερμηνεία</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς = Πατέρας μας που βρίσκεται στους ουρανούς</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Αγιασθήτω το όνομα Σου = Ας αγιασθεί το Όνομα Σου</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ελθέτω η βασιλεία Σου = Ας έρθει η βασιλεία Σου</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Γενηθήτω το θέλημα Σου = Ας γίνει το θέλημα Σου</span></p><p><span style="font-family: verdana;">ως εν ουρανώ και επί της γης = Όπως στον ουρανό (από τους αγγέλους),</span></p><p><span style="font-family: verdana;">έτσι και στη γη από τους (ανθρώπους)</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τον άρτον ημών τον επιούσιον = Το ψωμί μας το καθημερινό</span></p><p><span style="font-family: verdana;">δος ημίν σήμερον = Δώσε μας σήμερα</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών = Και άφησε μας τα χρέη μας</span></p><p><span style="font-family: verdana;">(συγχώρησε τις αμαρτίες μας)</span></p><p><span style="font-family: verdana;">ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών = Όπως και εμείς αφήνομε τους χρεώστες μας ( Όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας έφταιξαν)</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν = Και μη μας βάλεις σε δοκιμασία</span></p><p><span style="font-family: verdana;">αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού= αλλά απομάκρυνέ μας από το κακό</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Αμήν =Αληθινά</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Σύντομη Επεξήγηση:</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Πάτερ</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η Κυριακή προσευχή αρχίζει με αυτή την επίκληση. Μας διδάσκει ο Κύριος να ονομάζουμε τον Θεό Πατέρα. Πατέρα, γιατί είναι ο δημιουργός και πλάστης μας. Ο χορηγός του είναι, της ζωής.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ημών</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κύριος μας διδάσκει να προσφωνούμε τον Θεό όχι μόνο Πατέρα, αλλά Πάτερ ημών. Πατέρα μας. Όχι Πατέρα μου. Έτσι μας αποτρέπει από μια εγωιστική σχέσι με τον Θεό. Υπάρχει ο Θεός και εμείς, όχι ο Θεός και εγώ.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο εν τοις ουρανοίς</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο Πανάγιος Θεός είναι Πατέρας μας, αλλά και ο μόνος εν τοις ουρανοίς Πατέρας. Διευκρινίζει ο άγιος Χρυσόστομος: Δεν περιορίζει δηλαδή τον Θεό στον ουρανό αλλά υψώνει από την γη τον προσευχόμενο και τον προσηλώνει στους ανώτερους χώρους και τις άνω κατοικίες. Την αγιότητα λοιπόν του Θεού Πατρός δηλώνει το “εν ουρανοίς” και όχι τον τόπο του πανταχού παρόντος Θεού</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Αγιασθήτω το όνομά σου</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Είναι το πρώτο αίτημα της Κυριακής προσευχής. Το “αγιασθήτω” σημαίνει “δοξασθήτω”, κατά τον άγιο Χρυσόστομο. Δεν έχει ασφαλώς ο άκτιστος Θεός την ανάγκη να δοξάζεται από τα κτιστά του πλάσματα. Θέλει όμως να τον δοξάζουμε, γιατί αυτό ωφελεί εμάς τους ανθρώπους. Μας προφυλάσσει από τον κίνδυνο να δοξάζουμε τον εαυτό μας με δόξα ψευδή, που δεν μας ανήκει. Η φιλοδοξία είναι γέννημα της φιλαυτίας.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ελθέτω η Βασιλεία σου</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όταν ο Θεός βασιλεύη στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ελευθερώνεται, ειρηνεύει, αναπαύεται, αγιάζεται. Όταν δεν βασιλεύη ο Θεός στον άνθρωπο, ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος στην τυραννία του διαβόλου που τον υποδουλώνει στα πάθη, στην φιλαυτία και τον φέρνει στην ανία, στο κενό, στην πλήξι, στην μοναξιά, κάνοντας την ζωή του κόλασι. Ο σημερινός κόσμος που αρνείται την βασιλεία του Θεού, βασανίζεται από φρικτές δαιμονικές καταστάσεις, όπως την μαγεία, τις δεισιδαιμονίες, τα ναρκωτικά, την τρομοκρατία, τα εγκλήματα, την διάλυσι της οικογενείας. Μας διδάσκει λοιπόν ο Κύριος να ζητούμε να έλθη η Βασιλεία του, που κατά τους αγίους Πατέρας είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Το εγωιστικό θέλημα εχώρισε τον άνθρωπο από τον Θεό, τον εξώρισε από τον παράδεισο και έγινε αιτία όλων των κακών. Αν δεν απαρνηθή ο άνθρωπος το εγωιστικό του θέλημα και δεν υιοθετήση το άγιο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να θεραπευθή από την βαρειά αρρώστια της φιλαυτίας και του εγωισμού.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Με το αίτημα αυτό ζητούμε, κατά τους αγίους Πατέρας, όχι μόνο τον υλικό άρτο, αλλά κυρίως τον πνευματικό Άρτο, που είναι ο Χριστός. Ο Χριστός προσφέρεται σε μας με το λόγο Του και με το Σώμα και με το Αίμα Του. Σε κάθε Θεία Λειτουργία γίνεται αυτή η προσφορά.</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όσο ο άνθρωπος ζη εγωκεντρικά, δεν μπορεί να συγχωρήση τον συνάνθρωπό του. Ο θιγόμενος εγωισμός του δεν του το επιτρέπει. Όταν όμως αποφασίση δια της μετανοίας να ζήση θεοκεντρικά, τότε συγχωρεί όσους τον εστενοχώρησαν, αδίκησαν και έβλαψαν. Η απαλλαγή από την μνησικακία θέλει αγώνα, γιατί ο εγωισμός δυναστεύει τον έσω άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Κύριος μας εδίδαξε να ζητούμε την συγχώρησί μας από τον Θεό, υπό τον όρο ότι και εμείς θα συγχωρούμε τους πταίοντας σε μας.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Και μη επιτρέψης, Κύριε, να πέσωμε σε πειρασμό, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρό.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Δύο ειδών είναι οι πειρασμοί κατά τον άγιο Μάξιμο. Οι ενήδονοι και οι ενόδυνοι. Αυτοί που φέρουν ηδονή και αυτοί που φέρουν οδύνη. Οι πρώτοι είναι εκούσιοι και γεννούν τα πάθη. Οι δεύτεροι είναι ακούσιοι και διώχνουν τα πάθη. Τους εκούσιους πρέπει να αποφεύγουμε. Τους ακούσιους να μη επιδιώκουμε και να απευχώμεθα, διότι είμεθα αδύνατοι και μπορεί να υποκύψουμε΄ αλλ’ όταν έλθουν, να τους υπομένουμε με γενναιότητα ως “καθαρτήριον” της ψυχής.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ότι Σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Είναι φυσικό να τελειώνη η Προσευχή με την δοξολογία του Θεού και όχι με την παράκλησι να ρυσθούμε από τον πονηρό. Τον τελευταίο λόγο στον κόσμο έχει ο παντοδύναμος Θεός, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο διάβολος μπορεί να φέρη αναστάτωσι, να επικρατεί προσωρινά στον κόσμο με τα όργανά του, αλλά τελικά θα γίνη το θέλημα του Κυρίου. Ο Χριστός είναι ο Αιώνιος Κύριος και Βασιλεύς.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Γι’ αυτό και μόνο στον Τριαδικό Θεό ανήκει η δόξα.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.ekklisiaonline.gr/ekklisiaonline/pos-erminevete-i-prosefchi-pater-imon/">ΠΗΓΗ</a><br /></span></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-64364777994277989022024-01-04T21:34:00.004+02:002024-01-04T21:53:36.294+02:00ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ - ΒΙΟΣ <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvrs6pKsKjxuH-Zy64bLhU4xxPOK0pK5AR-ug5z9vMa7XoJewbEIviRRwY6GHX9DRt_4yfUr2iTbww3ZW_hmrqvVPj3GgVZ6D2t0fApOdpmViTsRzsl2dpe0H6_a3OFrI4okc_FNc68RjEMAMCIQa1OYPvxh87TG4zlmSYQIt3vRxy4exZxl8hRqkaoy7O/s400/9695c.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="300" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvrs6pKsKjxuH-Zy64bLhU4xxPOK0pK5AR-ug5z9vMa7XoJewbEIviRRwY6GHX9DRt_4yfUr2iTbww3ZW_hmrqvVPj3GgVZ6D2t0fApOdpmViTsRzsl2dpe0H6_a3OFrI4okc_FNc68RjEMAMCIQa1OYPvxh87TG4zlmSYQIt3vRxy4exZxl8hRqkaoy7O/w300-h400/9695c.jpg" width="300" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br />Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι, καστανοχώρι στα δυτικά του Νομού με υγιεινό κλίμα, με όμορφα δάση, πλούσια νερά, φαράγγια και σπήλαια. Το χωριό αυτό έχει μια ιδιομορφία που δεν την συναντούμε συχνά: είναι χωρισμένο σε ένδεκα γειτονιές, οι οποίες πήραν και το όνομα τους από τις οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν εκεί. <br /><br />Έτσι ο Άγιος μας γεννήθηκε στην γειτονιά των Κωστογιάννηδων. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών, έφυγε από το σπίτι του. Ο παππούς του που είχε αναλάβει να τον μεγαλώσει τον πήγε στα Χανιά να εργαστεί εκεί σ’ ένα κουρείο για να μάθει την δουλειά. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό.<br /><br />Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφύγει τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.<br /><br />Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947).<br />Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).<br /><br />Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.<br /><br />Το 1957 έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.<br /> </span><div><span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGhXI3UIqF4aN6O98CknWun06GSSIE0ExKPkFX9TyRHy2RSxGto3VumycaGamjd2aP8dBbCNrK0Kw8CbNaMvDA6WxQ96dws-Yi9JLKE0GmEM6ukUduOWvXr9ieSSYZZu-03v96mojR2j_JKns5FY9mHJpjebr0CT5QCH7CDujLU5JDcIPbEAsOGp74LK5P/s759/%CE%9D%CE%9B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="759" data-original-width="594" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGhXI3UIqF4aN6O98CknWun06GSSIE0ExKPkFX9TyRHy2RSxGto3VumycaGamjd2aP8dBbCNrK0Kw8CbNaMvDA6WxQ96dws-Yi9JLKE0GmEM6ukUduOWvXr9ieSSYZZu-03v96mojR2j_JKns5FY9mHJpjebr0CT5QCH7CDujLU5JDcIPbEAsOGp74LK5P/w313-h400/%CE%9D%CE%9B1.jpg" width="313" /></a></div><br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Εκεί, στον αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Παραθέτομε μερικές μαρτυρίες όσων τον γνώρισαν:<br /><br />«Ενώ ο ίδιος του ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία». «Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων.Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος.» « Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».<br /> </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx8ulORbeI4bq8f47jPoE-NzWrSSVjnxnVKOsKcTOaWDtkdiA-lnVQg7ff5kOS5ZmXt-K_WdGvWEOtwOJhWptf7PDk05TUt0bpmSpcJNknO8ueubEKkn6ZGJhb62LbqWNVP4ohAZlKN9c6obOPUxarv6YPubJPI8I8_g1pIFuMp6Fmjeakq4435YweX2pV/s1213/%CE%9D%CE%9B2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1213" data-original-width="850" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx8ulORbeI4bq8f47jPoE-NzWrSSVjnxnVKOsKcTOaWDtkdiA-lnVQg7ff5kOS5ZmXt-K_WdGvWEOtwOJhWptf7PDk05TUt0bpmSpcJNknO8ueubEKkn6ZGJhb62LbqWNVP4ohAZlKN9c6obOPUxarv6YPubJPI8I8_g1pIFuMp6Fmjeakq4435YweX2pV/w280-h400/%CE%9D%CE%9B2.jpg" width="280" /></a></div><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου. Λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας ο βίος του Οσίου Νικηφόρου, ήταν ευάρεστος στο Θεό διότι υπέμεινε πολλά. Για το λόγο αυτό και έχουμε πολλές μαρτυρίες: ότι ο Άγιος μας είχε δεχθεί από το Πανάγιο Πνεύμα το χάρισμα της διορατικότητας καθώς και πλήθος άλλων χαρισμάτων. Χρειάζεται επίσης να σημειώσομε ότι πλείστα είναι τα θαύματα που είναι καταγραμμένα καθώς μέχρι και σήμερα ο άγιος δίδει απλόχερα βοήθεια σε όποιον έχει ανάγκη. Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα πολλά θαυμαστά που δεν θα έχουν έρθει στην επιφάνεια.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGLgTZwY5lj3XanEX3eWtI0Q3bhXfRMBWk_SVWJ5aVhr6vNJ5BpYJUHe37486z4NNkAeEbYzpfKEeaFHchmDKl_7fdJAWmeqUmaee_qBebIWICF4HLEys9ZNvyNDeCxtZ2CeGn3saZu5L1SpWOc3CWF8OFHIzq044ebRUU7A2Q25VfxkgSEUncvNFPzSgf/s620/1111%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="620" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGLgTZwY5lj3XanEX3eWtI0Q3bhXfRMBWk_SVWJ5aVhr6vNJ5BpYJUHe37486z4NNkAeEbYzpfKEeaFHchmDKl_7fdJAWmeqUmaee_qBebIWICF4HLEys9ZNvyNDeCxtZ2CeGn3saZu5L1SpWOc3CWF8OFHIzq044ebRUU7A2Q25VfxkgSEUncvNFPzSgf/w400-h300/1111%CE%B1.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><a href="http://www.imlemesou.org/index.php/psifides-pisteos-2/eortologio/2248-osios-nikiforos-o-lepros">ΠΗΓΗ</a><br /></span></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-40568885339766207542024-01-04T21:22:00.001+02:002024-01-04T21:22:13.271+02:00Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ - ΒΙΟΣ <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr-DtvDi7cW3-td6R03lnfFxYS2OLMC2IOo8Jh31Jf6Cx_ZjdnB_dbSyo7Q30r-bUKwe6dgGLme5MOMDhdShoqUAlDFssI0xiVtRd-ItFYdLujPTDQk8GPcDajLZgm1tLH_IZHDZfQeEMfi2UAgfi5EgCcgCQnXVXDkyrA2vapIevrAiSeUjlcHG5qQ7hp/s245/OsiosSerafimSarof01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="245" data-original-width="206" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr-DtvDi7cW3-td6R03lnfFxYS2OLMC2IOo8Jh31Jf6Cx_ZjdnB_dbSyo7Q30r-bUKwe6dgGLme5MOMDhdShoqUAlDFssI0xiVtRd-ItFYdLujPTDQk8GPcDajLZgm1tLH_IZHDZfQeEMfi2UAgfi5EgCcgCQnXVXDkyrA2vapIevrAiSeUjlcHG5qQ7hp/w336-h400/OsiosSerafimSarof01.jpg" width="336" /></a></div><p></p><p><span style="font-family: verdana;">Επιμέλεια: Γιώτα.Α.Παμπάλου,agioritikovima.gr</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο Άγιος Σεραφείμ έζησε έδρασε και έλαμψε τον 18ον και 19ον αιώνα (1759— 1833). Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη Κούρσκ και παρέμεινε εκεί μέχρι το 18ο έτος της ηλικίας του. Σε αυτήν την ηλικία αποφάσισε να αφοσιωθεί στο Θεό και οδήγησε τα βήματα του στο Μο¬ναστήρι του Σάρωφ.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Στην μοναχική του κουρά ονομάσθηκε Σεραφείμ — προηγουμένως είχε το όνομα Πρόχορος. Διάκονοςέγινε σε ηλικία 19 ετών και σε ηλικία 34 ετών Ιερέας. Όταν λειτουργούσε, πετούσε στα ουράνια, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έβλέπε θαυμαστά οράματα άκουγε αγγελικές παρουσίες.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Αποσύρθηκε σε μια ερημική περιοχή ως ανάγκη αναζήτησης του Θεού. Έλαβε λοιπόν από τη Μονή την άδεια πέντε χρόνια αφοσιώθηκε στην άσκηση και στην προσευχή. Βαθειά μέσα στο δάσος αγωνιζόταν να ανεβαίνει ημέρα με την ημέρα την κλίμακα που οδηγεί στον Ουρανό. Τότε έκανε και την γνωστή άσκηση, τις «χίλιες νύχτες προσευχής». Ανεβασμένος πάνω σε μια μεγάλη πέτρα ,χίλιες νύχτες ξαγρύπνησε προσευχόμενος!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Με προσευχή διάβαζε ακατάπαυστα την Αγία Γραφή. Χαρακτηριστικά έλεγε:«Πρέπει να τρέφεις, την ψυχή με τον λόγον του Θεού, διότι ο λόγος του Θεού είναι ο «άρ¬τος των αγγέλων». Με αυτόν πρέπει να τρέφονται οι ψυ¬χές που αγαπούν με πάθος τον Θεόν». Αγαπούσε αφάνταστα την Θεοτόκο. Σε εκείνην εύρισκε πνευματική αγαλλίαση ,γαλήνη.Για εκείνον η Παναγία ήταν «η χαρά, η μεγαλύτερη απ’ όλες τις χαρές».</span></p><p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh8w88bzGxl9E7XH_q5YO415wsWjUkl-pXQI3z6tG6fbAaZXxvvoFJkbaD2Qirw6RxO-Kjk56JmNk5EeKJ17Jq3vgCuhX_-jnEg81F5HhGGX3Ch5aZGQqSQQm522gjzM3JD5rwzUymTmXD4z1wbNiK7SrohY3PiIcG349eXjAoujJyQy2lI87TpSp_9g2_/s804/OsiosSerafimSarof02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="547" data-original-width="804" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh8w88bzGxl9E7XH_q5YO415wsWjUkl-pXQI3z6tG6fbAaZXxvvoFJkbaD2Qirw6RxO-Kjk56JmNk5EeKJ17Jq3vgCuhX_-jnEg81F5HhGGX3Ch5aZGQqSQQm522gjzM3JD5rwzUymTmXD4z1wbNiK7SrohY3PiIcG349eXjAoujJyQy2lI87TpSp_9g2_/w400-h272/OsiosSerafimSarof02.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;"><br /> </span><span style="font-family: verdana;">Με τις ατέλειωτες προσευχές , ασκήσεις και μελέτες έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, όλος από χάρη,σοφία και πνευματική δύναμη. Απέκτησε φήμη αγίου , ο κόσμος έτρεχε κοντά του να ξεδιψάσει. Στην αρχή απέφευγε τον κόσμο, αλλά αργό¬τερα, το 1815, σε ηλικία 56 ετών, κατόπιν οράματος και προσταγής της Θεοτόκου, άνοιξε το κελλί του και δεχό¬ταν τους πάντας. Τώρα πια άρχισε το έργο του «στάρετς», του πνευματικού καθοδηγητού.</span><p></p><p><span style="font-family: verdana;">Η δράση του ως «στάρετς» υπήρξε καταπληκτική. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος έτρεχε κοντά του. Πήγαιναν να βρουν σ’ εκείνον τη γαλήνη, τη σωτηρία.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Και όσοι δεν μπορούσαν να τον συναντήσουν από κοντά , τον κατέκλυζαν με επιστολές. Καθώς προσευχόταν γι’ αυτούς, και τους ευλογούσε με το ση¬μείο του Σταυρού, καθώς εμύρωνε το μέτωπό τους με λάδι από την καντήλι της Παναγίας, τους έδινε πνευματικές συμβουλές.., ενώ μια δύναμη απλωνόταν στις ψυχές τους και γαλήνη. «Οποιος ερχόταν στον στάρετς Σεραφείμ, ένοιωθε να τον εγγίζει η θεϊκή φλόγα που υπήρχε σ’ αυτόν και να γεμίζει την ψυχή του».</span></p><p><span style="font-family: verdana;"> </span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw98JDSm5VOaouDba7yjNW7wI2GUGjT-NB5KCuY1WHkPCOuz171cjUUb9vHYDPqsyTZ-6KfgVA8MPfMBcuEP-dVla7glzYAfyYKX-ApMWvnn_Y6vrsyfHalaiBz7rVLmRTWrHFsmdEV8gz4gdLKul8GlnPYuN43mHO7tjWf8_LU4bNkQ7AzqhzOJIw_52c/s400/OsiosSerafimSarof03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="271" data-original-width="400" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw98JDSm5VOaouDba7yjNW7wI2GUGjT-NB5KCuY1WHkPCOuz171cjUUb9vHYDPqsyTZ-6KfgVA8MPfMBcuEP-dVla7glzYAfyYKX-ApMWvnn_Y6vrsyfHalaiBz7rVLmRTWrHFsmdEV8gz4gdLKul8GlnPYuN43mHO7tjWf8_LU4bNkQ7AzqhzOJIw_52c/w400-h271/OsiosSerafimSarof03.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p>Έλεγε για την εσωτερική ειρήνη: «Απόκτησε την πνευ¬ματική ειρήνη και τότε χίλιες ψυχές ολόγυρα σου θα βρουν τη λύτρωση» ,όπως και: «Σκοπός του ανθρώπινου βίου είναι να αποκτή¬σουμε μέσα μας το Άγιον Πνεύμα». Χαιρετούσε τους επισκέ¬πτες του με τα λόγια: «Χαρά μου, Χριστός ανέστη» ! Kαι κάθε φορά που κοινωνούσε, απήγγελλε τον πασχαλινό κα¬νόνα «Αναστάσεως ημέρα…».</span><p></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τα πνευματικά χαρίσματα του; Τόσα πολλά! Είχε βλέμμα προφήτου. Προέβλεπε τα μέλλοντα. Απαν¬τούσε σε επιστολές, χωρίς να τις ανοίξει, καθώς γνώριζε το περιεχόμενο τους με Φώτιση Κυρίου!. Ήταν και θαυματουργός.Σκόρπιζε θεραπείες σε αρρώστους. Πολλές φορές το πρόσωπό του άστραφτε σαν ήλιος. Και μέσα στο δάσος, όταν ασκήτευε, είχε φιλίες με άγρια πουλιά και ζώα. Όπως με μια αρκούδα, που κάθε ήμερα ερχόταν να κοντά του! Τα λόγια του και τα έργα του θα δυναμώνουν πάντα τους πιστούς και θα είναι φάρος πίστης στο πρόσωπο του Χριστού.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix380-vhLFvx-Rw11XtAaCyddc3obpMfoV1205YNZ1adV18Ol79XwgEJ0SAVC1gXMOumOzo1bIFbptYscWTPel5xiq_8uW3Ll6CW9Wr0DwSNyyg7wS-Ang-m_hPMLRXnJscNHmbGrgCTm7qBzIhWhYC6fQgjEDA3xnkJkjNWUfOtX-UDrvpa2aMRt-ooGE/s507/OsiosSerafimSarof04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="507" data-original-width="492" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix380-vhLFvx-Rw11XtAaCyddc3obpMfoV1205YNZ1adV18Ol79XwgEJ0SAVC1gXMOumOzo1bIFbptYscWTPel5xiq_8uW3Ll6CW9Wr0DwSNyyg7wS-Ang-m_hPMLRXnJscNHmbGrgCTm7qBzIhWhYC6fQgjEDA3xnkJkjNWUfOtX-UDrvpa2aMRt-ooGE/w389-h400/OsiosSerafimSarof04.jpg" width="389" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;"><br /> </span><p></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο θάνατός του υπήρξε οσιακός. Βρέθηκε 2 Ια¬νουαρίου τον 1833 νεκρός, γονατισμένος, με τα μάτια του στην εικόνα της Παναγίας, ενώ την προηγουμένη ημέρα είχε κοινωνήσει των Αχράντων Μυ¬στηρίων και είχε αποχαιρετήσει τους πατέρες του Μονα¬στηριού. Άγιος ανεκηρύχθηκε το 1903. Εορτάζεται η μνήμη Του στις 2 Ιανουαρίου και στις 19 Ιουλίου. Η αγιότητα του γίνεται γνωστή , όλο και περισσότερο , σ’ όλο το χριστιανικό κόσμο.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Το παράδειγμά του ας μας εμπνέει και ας μας φωτίζει.Αμήν!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.vimaorthodoxias.gr/osiou-serafeim-tou-sarof/osios-serafeim-tou-sarof/">ΠΗΓΗ</a><br /></span></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-67838772439264548222023-12-30T21:19:00.001+02:002023-12-30T21:19:14.953+02:00ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ - ΒΙΟΣ <span style="font-family: verdana;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb0Ghw952LZNkdcWcdIlPNKbURHOzfR4yQ8y3i_Hr_DezO-HvD6WVJJVf7E_Hhc290ki_zQXyLZ5ukK_nqucZSNNrF-xiBsExr9bxPFAIQfzlQwkfsZChEDMlb79l94HoofqAnUxkDvsnkIo2Tv3Zw-oHlef9LheqG2OkG7bkNbOuCRewNxVv_DVWCekmg/s632/STEFANOS1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="632" data-original-width="467" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb0Ghw952LZNkdcWcdIlPNKbURHOzfR4yQ8y3i_Hr_DezO-HvD6WVJJVf7E_Hhc290ki_zQXyLZ5ukK_nqucZSNNrF-xiBsExr9bxPFAIQfzlQwkfsZChEDMlb79l94HoofqAnUxkDvsnkIo2Tv3Zw-oHlef9LheqG2OkG7bkNbOuCRewNxVv_DVWCekmg/w295-h400/STEFANOS1.jpg" width="295" /></a></div><br /> </span><div><span style="font-family: verdana;"> Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος<br /><br />Πρώτο θύμα του λυσσαλέου πολέμου ο αρχιδιάκονος της πρώτης Εκκλησίας Στέφανος, άνδρας πλήρης «πνεύματος και σοφίας» (Πραξ.6,3). Ήταν ένας από τους επτά διακόνους, τους οποίους εξέλεξε η χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων για να διακονούν τους πιστούς στις «αγάπες», δηλαδή στα κοινά τραπέζια, ώστε να εκλείψουν τα παράπονα από τους ελληνιστές πιστούς, οι οποίοι παραθεωρούνταν σ’ αυτά. Το όνομά του είναι ελληνικό που σημαίνει τον άνθρωπο που φορά στεφάνι, στέμμα, δηλαδή τον διαλεχτό και αξιόλογο άνθρωπο. Ήταν πιθανότητα ελληνικής καταγωγής και είχε μόρφωση και ήθος, τα οποία τον καθιστούσαν ξεχωριστό στην Ιερουσαλήμ. Ασκούσε τη διακονία που του ανέθεσε η Εκκλησία με ιδιαίτερο ζήλο, υπηρετώντας τις χήρες, τα ορφανά, τους ασθενείς, τους φτωχούς και όλους τους καταφρονεμένους. Θεωρούσε με θέρμη ότι υπηρετούσε στα πρόσωπα των ενδεών αδελφών του τον ίδιο το Χριστό.<br /><br /><br /><br /><br />Αλλά δεν εξαντλούνταν η δραστηριότητά του μόνο στον τομέα της κοινωνικής διακονίας. Αξιοποιώντας τα φυσικά του χαρίσματα, δίδασκε το λόγο του Θεού με ιδιαίτερη θέρμη. Μάλιστα αξιώθηκε από το Θεό να κάνει «τέρατα και σημεία εν τω λαώ» (Πραξ.6,8), ώστε να μέσω αυτών να δοξάζεται ο αληθινός Τριαδικός Θεός και να τελεσφορεί το σωτήριο κήρυγμα της νεαρής Εκκλησίας.<br /><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHgI6fZs-foehLlkVz2gF-dEO1D5XfWOvzzLem7024HlyfLtZSfYjTJFrVUXRk-Kwa9c1D-9qNPWEtpgu5t3p_eIuvaXw83VvMFBA4b7NcprdU6AXh2Q71FtZWaPUrRx_ay5b59S56PGfIMxIXh1qmqebBZxx20zfJUUXHCrzYOuNLpjU-eIVzMhcvb1kY/s388/STEFANOS2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="388" data-original-width="300" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHgI6fZs-foehLlkVz2gF-dEO1D5XfWOvzzLem7024HlyfLtZSfYjTJFrVUXRk-Kwa9c1D-9qNPWEtpgu5t3p_eIuvaXw83VvMFBA4b7NcprdU6AXh2Q71FtZWaPUrRx_ay5b59S56PGfIMxIXh1qmqebBZxx20zfJUUXHCrzYOuNLpjU-eIVzMhcvb1kY/w309-h400/STEFANOS2.jpg" width="309" /></a></div><br /><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br />Η διδασκαλία του εξόργισε τους Ιουδαίους<br /><br />Αυτό όμως εξόργισε τους φανατικούς Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν αρχίσει σκληρό διωγμό εναντίον της νέας πίστεως, η οποία ήδη είχε διαφοροποιηθεί από τον ιουδαϊσμό. Ορισμένα από τα μέλη της συναγωγής των λεγομένων Λιβερτίνων, των Κυνηναίων και Αλεξανδρέων, καθώς και κάποιοι από των Ιουδαίων που κατάγονταν από την Κιλικία και την Ασία κάλεσαν τον Στέφανο να συζητήσουν μαζί τους για τη νεοφανή πίστη. Αλλά δε μπόρεσαν να τον αντικρούσουν, «ουκ ίσχυον αντιστήναι τη σοφία και τω πνεύματι ω ελάλει» (Πραξ.6,10). Τότε σκέφτηκαν να τον συκοφαντήσουν ότι δήθεν άκουσαν «αυτού λαλούντος ρήματα βλάσφημα εις Μωυσήν και τον Θεόν» (Πραξ.6,11). Τον παρέδωσαν στον φανατισμένο όχλο και στους άτεγκτους πρεσβυτέρους και γραμματείς για παραδειγματική τιμωρία. Επίσης τον παρέπεμψαν στο συνέδριο να δικαστεί και επιστράτευσαν ψευδομάρτυρες, οι οποίοι υποστήριζαν πως «ο άνθρωπος ούτος ου παύεται ρήματα βλάσφημα λαλών κατά του τόπου του αγίου τόπου. Ακηκόαμεν γαρ αυτού λέγοντος ότι Ιησούς ο Ναζωραίος ούτος καταλύσει τον τόπον τούτον και αλλάξει τα έθη α παρέδωκεν ημίν Μωυσής» (Πραξ.6,14). Αλλά την ώρα που ξεστόμιζαν εναντίον του τις ψευδομαρτυρίες είδαν να λάμπει το πρόσωπό του και να μοιάζει με άγγελος του Θεού.<br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisO5l-0Fwucc0oboI5mPW3y0no_zu6fgW_Bp37vaxjklC75-xmeD0j5kLzoobFu3dC7kYC87GYKGxq4RMvRKf-BWa6-9BO_S5R2_boxRIRF16yCzQFbu5JOVnKmI-MPIhox8wM3u7TA3fwU2HrOlWamQWmvycyT6ZEjLoUn7K8jX7LuDT4vMS7rfXFreEx/s400/STEFANOS3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="292" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisO5l-0Fwucc0oboI5mPW3y0no_zu6fgW_Bp37vaxjklC75-xmeD0j5kLzoobFu3dC7kYC87GYKGxq4RMvRKf-BWa6-9BO_S5R2_boxRIRF16yCzQFbu5JOVnKmI-MPIhox8wM3u7TA3fwU2HrOlWamQWmvycyT6ZEjLoUn7K8jX7LuDT4vMS7rfXFreEx/w293-h400/STEFANOS3.jpg" width="293" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Η απολογία<br /><br />Ο Στέφανος πήρε θάρρος και έκανε μια καταπληκτική απολογία, εξιστορώντας τις δωρεές του Θεού προς τον ιουδαϊκό λαό, και στηλιτεύοντας με έμφαση τις αποστασίες των προγόνων του. Αλλά και τους συγχρόνους του, καταλήγοντας ως εξής: «Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τη καρδίᾳ και τοις ωσίν, υμείς αεὶ τω<br /><br /><br />Πνεύματι τω Αγίῳ αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών και υμείς. Τίνα των προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; και απέκτειναν τους προκαταγγείλαντας περὶ της ελεύσεως του δικαίου, ου νυν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε· οίτινες ελάβετε τον νόμον εις διαταγὰς αγγέλων, και ουκ εφυλάξατε» (Πραξ.7,51-53).<br /><br /><br /> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPE02WYab1PqXkez2I8tbqq3UEgCHo9vn8MZVUpimsgvTJid-7GVHUL2GwhP_W_76QcWTt0EFEpWhfV3NvF7fVzvA_-LV-qMwklh6oo1iLKmrQAxysHVu-njmQmI2_vqXS2tPiEXC7o6bGKdDCaE3sN7zKgGpWjCC2UltOz2qhOvcQBCuubhbM6hyphenhyphenHsFau/s480/STEFSNOS4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPE02WYab1PqXkez2I8tbqq3UEgCHo9vn8MZVUpimsgvTJid-7GVHUL2GwhP_W_76QcWTt0EFEpWhfV3NvF7fVzvA_-LV-qMwklh6oo1iLKmrQAxysHVu-njmQmI2_vqXS2tPiEXC7o6bGKdDCaE3sN7zKgGpWjCC2UltOz2qhOvcQBCuubhbM6hyphenhyphenHsFau/w400-h300/STEFSNOS4.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="font-family: verdana;"><br /><br />Το μαρτύριο και το τέλος του Αγίου<br /><br />Οι δικαστές του όταν άκουσαν την θαρραλέα απολογία του Στεφάνου άρχισαν να τρίζουν τα δόντια τους από θυμό και αγανάκτηση. Εκείνος σηκώνοντας τα μάτια τους τον ουρανό είδε την δόξα του Θεού και τον Κύριο Ιησού Χριστό να στέκεται δίπλα στο θρόνο της Θεότητας και είπε «ιδοὺ θεωρώ τους ουρανοὺς ανεῳγμένους και τον υιὸν του ανθρώπου εκ δεξιών του Θεού εστώτα» (Πραξ.7,56). Όταν άκουσαν αυτά έφριξαν, κλείνοντας τα αφτιά τους, να μην ακούν τις δήθεν βλασφημίες του αγίου άνδρα. Αμέσως τον άρπαξαν και τον οδήγησαν έξω της πόλεως να τον σκοτώσουν με λιθοβολισμό. Μαζί τους ήταν και κάποιος νεαρός, ονόματι Σαούλ, μαθητευόμενος φαρισαίος, ο οποίος φύλαγε τα ρούχα των δημίων, που λιθοβολούσαν τον Στέφανο. Πρόκειται για τον απόστολο Παύλο, ο οποίος αργότερα θα μεταστρέφονταν και θα γινόταν ο θερμότερος απόστολος του Χριστού. Τη στιγμή του μαρτυρίου του ο Στέφανος προσεύχονταν «Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου. Θεις δε τα γόνατα έκραξε φωνή μεγάλη· Κύριε, μη στήσῃς αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην. Και τούτο ειπὼν εκοιμήθη» (Πραξ.7,60). Η μνήμη του τιμάται στις 27 Δεκεμβρίου.</span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.ekklisiaonline.gr/nea/agios-stefanos-o-protomartyras-o-vios-tou-agiou-pou-eortazi-simera-27-dekemvriou/#google_vignette">EKKLISIAONLINE.GR</a><br /></span><br /></div></div>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-66999901561933574862023-12-27T23:23:00.004+02:002023-12-27T23:23:55.388+02:00ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛIΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga5p98-4Zz23pTsNj0v2GbAF_gdy63YmHuWeDbPJbD9q-9juvSVQEX67IkCdDIiB3JgQvdmfWSnAZx8Dz-brfsg0sEjC4WUZyAl0v7CLMeouVFPV-lr-G0ZgFP-KrcKIEdmM12sfcULcSFTrYtcTDAG3PApuTMnPzrPkvtyYKv4JOMSLJdEABAypLjBf2L/s800/jan24.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="580" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga5p98-4Zz23pTsNj0v2GbAF_gdy63YmHuWeDbPJbD9q-9juvSVQEX67IkCdDIiB3JgQvdmfWSnAZx8Dz-brfsg0sEjC4WUZyAl0v7CLMeouVFPV-lr-G0ZgFP-KrcKIEdmM12sfcULcSFTrYtcTDAG3PApuTMnPzrPkvtyYKv4JOMSLJdEABAypLjBf2L/w464-h640/jan24.jpeg" width="464" /></a></div><br /> <p></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-68862227032537057232023-12-24T22:02:00.003+02:002023-12-24T22:02:22.795+02:00Ο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtVSKj7CwjXisgrZMxCs8EE7RQr_fGxwqID7ofyABqTjXlKezOmCwakzJYGVK3mHASaYTb-kikLqImT-QE6JfaRf9Tvv-ib7KPNJj_pItW0w0hrIRjgnUxyP26gd5qOObK2KQIT742Hj30sbw1p6GXL8guSb0Djx3mx-TX9ZBEMt5-Lec-UsERiEVstL5z/s791/25d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="791" data-original-width="604" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtVSKj7CwjXisgrZMxCs8EE7RQr_fGxwqID7ofyABqTjXlKezOmCwakzJYGVK3mHASaYTb-kikLqImT-QE6JfaRf9Tvv-ib7KPNJj_pItW0w0hrIRjgnUxyP26gd5qOObK2KQIT742Hj30sbw1p6GXL8guSb0Djx3mx-TX9ZBEMt5-Lec-UsERiEVstL5z/w305-h400/25d.jpg" width="305" /></a></div><br /><p><span style="font-family: verdana;">Σ’ αυτόν λοιπόν που θ’ αμφισβητήσει την άσπορη γέννηση του Λόγου του Θεού, θα επικαλεστώ ως μάρτυρα την αμόλυντη σφραγίδα της παρθενίας.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Πες μου λοιπόν, Ιουδαίε, γέννησε η Παρθένος ή όχι;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Κι αν μεν γέννησε, γιατί δεν ομολογείς την υπερφυσική γέννηση; Αν πάλι δεν γέννησε, γιατί εξαπάτησες τον Ηρώδη; Όταν εκείνος ζητούσε να μάθει που θα γεννηθεί ο Χριστός, εσύ δεν είπες «στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας» (Ματθ. 2:4); Μήπως εγώ γνώριζα την πόλη ή τον τόπο; Μήπως εγώ γνώριζα την αξία του Βρέφους που ήρθε στον κόσμο; Ο Ησαΐας και οι προφήτες σας δεν μίλησαν γι’ Αυτό; Κι εσείς, οι αγνώμονες εχθροί, δεν εξηγήσατε την αλήθεια; Εσείς, οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι, οι ακριβείς φύλακες του νόμου, δεν μας διδάξατε για το Χριστό; Εσείς δεν ερμηνεύσατε τις Γραφές;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Μήπως εμείς γνωρίζαμε τη γλώσσα σας; Και όταν γέννησε η Παρθένος, εσείς δεν παρουσιάσατε στον Ηρώδη τη μαρτυρία του προφήτη Μιχαία, «Αλλ’ από σένα, Βηθλεέμ, πόλη της περιοχής του Εφραθά, αν και είσαι μια από τις μικρότερες πόλεις του Ιούδα, θα αναδειχθεί αρχηγός του Ισραήλ» (Μιχ. 5:1);</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Πολύ καλά είπε ο προφήτης «από σένα». Από σας προήλθε και παρουσιάστηκε σ’ ολόκληρο τον κόσμο.</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Παρουσιάστηκε ως άνθρωπος, για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους. Παρουσιάστηκε ως Θεός, για να σώσει την οικουμένη.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Μα τί ωφέλιμοι εχθροί που είστ’ εσείς! Τι φιλάνθρωποι κατήγοροι!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Εσείς κατά λάθος δείξατε πως το νεογέννητο της Βηθλεέμ είναι Θεός. Εσείς Τον κηρύξατε χωρίς να το θέλετε. Εσείς Τον φανερώσατε, πασχίζοντας να Τον κρύψετε. Εσείς Τον ευεργετήσατε, επιθυμώντας να Τον βλάψετε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τι αστοιχείωτοι δάσκαλοι είστε, αλήθεια; Εσείς πεινάτε, και τρέφετε άλλους. Εσείς διψάτε, και ποτίζετε άλλους. Πάμφτωχοι είστε, και πλουτίζετε άλλους.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε! Ελάτε να πανηγυρίσουμε! Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής -όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Οι δαίμονες δραπέτευσαν.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο θάνατος καταργήθηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο παράδεισος ανοίχτηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η κατάρα εξαφανίστηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η αμαρτία διώχτηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η πλάνη απομακρύνθηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όλα έγιναν ένα.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Γιατί;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Γιατί κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τρέχουν κοντά Του οι μάγοι. Τρέχουμε κι εμείς.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τρέχει και τ’ αστέρι για να φανερώσει τον Κύριο τ’ ουρανού. Μα… κι Εκείνος τρέχει. Τρέχει προς την Αίγυπτο. Και φαίνεται βέβαια, πως πηγαίνει εκεί για ν’ αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Όμως τούτο γίνεται για να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια:</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">«Την ημέρα εκείνη ο ισραηλιτικός λαός θα πάρει τρίτος, μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, την ευλογία του Θεού πάνω στη γη» (Ησ. 19:24).</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τί λες, Ιουδαίε; Εσύ που ήσουν πρώτος έγινες τρίτος;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά, και ο πρωτότοκος Ισραήλ πήγε πίσω;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ναι. Έτσι είναι. Οι Ασσύριοι θα γίνουν πρώτοι, επειδή αυτοί πρώτοι με τους μάγους τους προσκύνησαν τον Κύριο. Πίσω τους οι Αιγύπτιοι, που Τον δέχτηκαν, όταν κατέφυγε στα μέρη τους για ν’ αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Τρίτος και τελευταίος ο Ισραηλιτικός λαός, που γνώρισε τον Κύριο από τους αποστόλους, μετά τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τι άλλο μένει να πω;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Δημιουργό και φάτνη βλέπω… Βρέφος και σπάργανα… Λεχώνα παρθένα, περιφρονημένη. Φτώχεια πολλή… Ανέχεια πολλή…</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Είδες όμως τι πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια; Ο Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας. Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα. Μέσα σε ταπεινό παχνί Τον έχουν αποθέσει…</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ω φτώχεια, πλούτου πηγή!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Μέσα σε σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Τί να πω και τί να λαλήσω;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Να Βρέφος σπαργανωμένο!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Να η Μαρία, Μητέρα και Παρθένος μαζί!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Να ο Ιωσήφ, πατέρας τάχα του Παιδιού!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Εκείνη η γυναίκα, αυτός ο άνδρας. Νόμιμες οι ονομασίες, αλλά χωρίς περιεχόμενο.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο Ιωσήφ μνηστεύθηκε μόνο τη Μαρία, και το Άγιο Πνεύμα την επισκίασε. Έτσι, γεμάτος απορία, δεν ήξερε τι να υποθέσει για το Βρέφος: Να πει πως ήταν καρπός μοιχείας, δεν τολμούσε. Να προσφέρει λόγο βλάσφημο εναντίον της Παρθένου, δεν μπορούσε. Ούτε πάλι δεχόταν το Παιδί σαν δικό του, γιατί του ήταν άγνωστο το πως και από ποιόν γεννήθηκε.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Αλλά να, που, πάνω στη σύγχυσή του, παίρνει απάντηση από τον ουρανό, με τη φωνή του αγγέλου: «Ιωσήφ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαριάμ, γιατί το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα» (Ματθ. 1:20). Και φανέρωσε έτσι σ’ εκείνον και σ’ εμάς ότι το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παρθένο.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Γιατί όμως ο Χριστός θέλησε να γεννηθεί από παρθένα, αφήνοντας αβλαβή την παρθενία της;</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Να γιατί:</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Κάποτε ο διάβολος εξαπάτησε την παρθένα Εύα. Τώρα ο άγγελος έφερε το λυτρωτικό μήνυμα στην Παρθένο Μαριάμ.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Κάποτε η Εύα ξεστόμισε λόγο, που έγινε αιτία θανάτου. Τώρα η Μαρία γέννησε το Λόγο, που έγινε αιτία αιώνιας ζωής.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο λόγος της Εύας έδειξε το δέντρο, που έβγαλε τον Αδάμ από τον παράδεισο.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο Λόγος της Μαρίας έδειξε το Σταυρό, που έβαλε τον Αδάμ πάλι στον παράδεισο.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Σ’ αυτόν λοιπόν, το Λόγο του Θεού και Υιό της Παρθένου, που άνοιξε δρόμο μέσα σε τόπο αδιάβατο, ας αναπέμψουμε δοξολογία μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">(Από τη σειρά των φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής.)</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><a href="https://agiospatrokosmas.gr/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1/o-sygklonistikos-logos-tou-agiou-ioannou-tou-xrusostomou-sth-gennhsh-tou-xristou">ΠΗΓΗ</a><br /></span></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-26163944820325932142023-12-18T14:40:00.001+02:002023-12-18T14:40:46.056+02:00ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-X9Rdst9ZGLdCA80G7JDeptOekmg5Cjw_SzBKCKBgdklI3ML5kltzYq4x8hdRVmAQLgw60ZzUxeR6fK9nrtSVAyyEIM5axROOm4moPPcj_x0XRVj7iwV8R6evtgslvxs2xo1xTHmrklKfsAnXwflhV8j_0L1nvTQOGEf6DfbduS24kK9ljPBw7_goKhA_/s2338/af.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2338" data-original-width="1654" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-X9Rdst9ZGLdCA80G7JDeptOekmg5Cjw_SzBKCKBgdklI3ML5kltzYq4x8hdRVmAQLgw60ZzUxeR6fK9nrtSVAyyEIM5axROOm4moPPcj_x0XRVj7iwV8R6evtgslvxs2xo1xTHmrklKfsAnXwflhV8j_0L1nvTQOGEf6DfbduS24kK9ljPBw7_goKhA_/w453-h640/af.jpg" width="453" /></a></div><br /> <p></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527866444391803332.post-34972895794113271912023-12-17T22:25:00.004+02:002023-12-17T22:25:55.509+02:00ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΩ - Η ΕΛΕΗΜΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY1C1tY_YsJaFE8P_JVWz_bPY9BiLO-McuwtyjIcrQ7BuZ9_Q3eJTjGjxy9BYTvuTbzxCCN4LUGwcfnYcfSVTGFBQJw7apx5sZfjvZgMBi4YvqMGv1ncTQnQSbq4ldDK6IeG_AnjErD1cDwz02axZQftyoE3LJdT0i6owuTImYILyn9nhZYZgFwuT7bGrc/s931/agia-theofano.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="931" data-original-width="635" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY1C1tY_YsJaFE8P_JVWz_bPY9BiLO-McuwtyjIcrQ7BuZ9_Q3eJTjGjxy9BYTvuTbzxCCN4LUGwcfnYcfSVTGFBQJw7apx5sZfjvZgMBi4YvqMGv1ncTQnQSbq4ldDK6IeG_AnjErD1cDwz02axZQftyoE3LJdT0i6owuTImYILyn9nhZYZgFwuT7bGrc/w273-h400/agia-theofano.jpg" width="273" /></a></div><br /><p></p><p><span style="font-family: verdana;">Γεννήθηκε το 862 στην Κωνσταντινούπολη από γονείς πατρικίους, τον Κωνσταντίνο και την Άννα. Την απέκτησαν κατόπιν προσευχής, καθ’ ότι ήταν άτεκνοι. Αλλά η χαρά τους για τη γέννηση της μικρής Θεοφανούς μεταβλήθηκε σε λύπη, αφού η μητέρα της πέθανε από δυστοκία. Την ανατροφή της ανάλαβε μια αφοσιωμένη τροφός του αρχοντικού της.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο πατέρας της φρόντισε να τη μορφώσει, όπως ταίριαζε στις βυζαντινές αρχοντοπούλες. Ένας ευλαβής και σοφός δάσκαλος είχε αναλάβει την διαπαιδαγώγησή της. Η Θεοφανώ μεγάλωσε με θεοσέβεια και αποκτούσε αρετές και ήταν προικισμένη με σπάνιο σωματικό κάλλος.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ (867-886) και η αυτοκράτειρα Ευδοκία έμαθαν για την όμορφη, ενάρετη και καλλιεργημένη Θεοφανώ, την οποία ζήτησαν ως σύζυγο, από τον πατέρα της, για τον γιό τους Λέοντα, (τον μετέπειτα αυτοκράτορα) ΣΤ΄ τον Σοφό.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όμως ο Λέων δεν την ήθελε, διότι συμπαθούσε την Ζωή Ζαούτζαινα. Όμως ο τραχύς Βασίλειος τον νύμφευσε με το ζόρι με την Θεοφανώ, χωρίς ο Λέων να το θέλει και η Θεοφανώ να το γνωρίζει! Ο γάμος πραγματοποιήθηκε με μεγαλοπρέπεια, χωρίς ουσιαστικά τη θέληση των νεόνυμφων! Ο πνευματικός της γέροντας Ευσέβιος είχε αναλάβει να τους στηρίξει και να τους ενώσει ψυχικά.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Σε λίγο καιρό η Θεοφανώ έμεινε έγκυος, γεγονός που γέμισε χαρά το παλάτι. Γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, την Ευδοκία. Ο Λέων προσποιήθηκε ότι χάρηκε, διότι είχε το νου του στη Ζωή, την οποία δεν μπορούσε να ξεχάσει.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Το συναισθηματικό κενό που τους χώριζε ήταν εμφανές. Η Θεοφανώ έβλεπε αυτή την ανυπόφορη κατάσταση και η μόνη παρηγοριά της ήταν η προσευχή. Ζούσε ως μοναχή και μάλιστα λέγεται πως κάτω από τα πολυτελή της ενδύματα φορούσε τρίχινο ράκος!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Μια φρικτή συκοφαντία από κάποιον μάγο και αγύρτη οδηγεί το Βασίλειο να στείλει εξορία τον Λέοντα στη Θεσσαλονίκη, ότι δήθεν ετοίμαζε δολοφονία του. Τον ακολούθησε και η Θεοφανώ με την κόρη τους Ευδοκία. Μαζί τους πήγε και ο πνευματικός τους Ευσέβιος.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η Θεοφανώ συμπαραστέκεται στον Λέοντα και τον απέτρεψε από την αυτοκτονία. Μετά από τρία χρόνια αποκαλύφτηκε η αλήθεια και επέστρεψε το πριγκιπικό ζευγάρι στη Βασιλεύουσα.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Μετά από λίγο καιρό πέθανε η πεθερά της Ευδοκία και η Θεοφανώ στέφτηκε Αυγούστα. Από τη θέση της αυτή ασκεί μια πρωτόγνωρη φιλολαϊκή εξουσία. Γίνεται η προστάτης των φτωχών και κατατρεγμένων. Ιδρύει φιλανθρωπικά ιδρύματα και ενισχύει οικονομικά χιλιάδες ενδεείς.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όμως η σχέση της με τον Λέοντα χειροτερεύουν, αφού εκείνος συνάπτει ερωτικές σχέσεις με τη Ζωή, παραμελώντας επιδεικτικά την Θεοφανώ. Ο Βασίλειος διέταξε την μαστίγωση του Λέοντα και την εξορία της Ζωής. Η Θεοφανώ κρατά απίστευτη στάση αξιοπρέπειας και ανεξικακίας, προσευχόμενη για το ατόπημα του συζύγου της.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όμως το 886 ο Βασίλειος πεθαίνει και ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας. Πρώτο του μέλημα ήταν να φέρει στο παλάτι την Ζωή και να ανακηρύξει τον πατέρα της «βασιλοπάτορα» και πρωθυπουργό και να υποβιβάσει την Θεοφανώ σε απλή σύμβουλό του! Επειδή δεν είχε αποκτήσει αγόρι από την Θεοφανώ ζητούσε να αποκτήσει από τη Ζωή.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Στο μεταξύ έρχεται ένα ακόμα τραγικό συμβάν για την Θεοφανώ. Αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε η εννιάχρονη κόρη της Ευδοκία. Ο χαμός της γέμισε με απέραντη απελπισία την Θεοφανώ και την απομάκρυνε ακόμα περισσότερο από την καρδιά του Λέοντα.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Επίσης η ακόλαστη Ζωή τη διέβαλε συνεχώς στον Λέοντα, ώστε άρχισε να καλλιεργεί στην ψυχή του, όχι απλά αποστροφή για εκείνη, αλλά μίσος. Όταν ο πνευματικός της Ευσέβιος θέλησε να μιλήσει στον αυτοκράτορα για την κατάσταση, εκείνος τον έστειλε εξορία.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Η Θεοφανώ δεν έχει άλλο στήριγμα από το Θεό και την Παναγία. Ώρες ολόκληρες έμεινε κλεισμένη στο δωμάτιό της προσευχόμενη. Η θερμή προσευχή την γαληνεύει και τη δίνει κουράγιο να ζήσει. Παράλληλα άρχισε να διαφαίνεται και η αγιότητά της. Σώζει θαυματουργικά ένα ετοιμοθάνατο κορίτσι. Η είδηση έφτασε σε όλη την αυτοκρατορία.</span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο λαός εκφράζει την αγάπη του και την συμπάθειά του για εκείνη. Αλλά αυτή παραμένει ταπεινή και εντείνει την φιλανθρωπική της δράση. Μεταβάλλει τη θλίψη της σε κοινωνική προσφορά. Ολημερίς τρέχει στα ιδρύματα και στα νοσοκομεία, περιθάλποντας τους ασθενείς. Έκτισε δε και την Μονή της Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας στη Χαλκιδική.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Περί το 893 αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι στις Βλαχέρνες, δίνοντας την ευκαιρία να παντρευτεί ο Λέων την Ζωή.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Όμως έρχεται και η αρρώστια. Οι συνεχείς θλίψεις, η συζυγική απόρριψη και κύρια ο θάνατος της πολυαγαπημένης κόρης της κλόνισαν την υγεία της. Αρρώστησε βαριά. Το δυσάρεστο νέο διαδόθηκε σε όλη την Πόλη.</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ο λαός, ο οποίος την υπεραγαπούσε, συγκλονίστηκε θρηνούσε και προσεύχονταν για την αγαπημένη του βασίλισσα. Πανέτοιμη για το μεγάλο της ταξίδι, ξαπλωμένη στο νεκροκρέβατό της, βλέπει τον Κύριο να την περιμένει μέσα σε ένα εκτυφλωτικό φως. Της εμφανίζεται επίσης η κορούλα της Ευδοκία χαρούμενη να την περιμένει!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Ζήτησε να δει και τον Λέοντα. Του φιλάει τα χέρια και του ζητά συγνώμη για τις τυχόν παραλήψεις της και του εύχεται μακροημέρευση και επιτυχία στο έργο του. Μετά κοιμήθηκε ειρηνικά, το 893. Η ψυχή της φτερούγισε στον ουρανό, να συναντήσει τον Σωτήρα Χριστό και την κορούλα της Ευδοκία. Ήταν μόλις 31 ετών!</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;">Το τίμιο λείψανό της, όταν έγινε η εκταφή του, βρέθηκε άφθορο και πραγματοποιούσε άπειρα θαύματα. Η Εκκλησία μας την ανακήρυξε αγία και η μνήμη της εορτάζεται στις 16 Δεκεμβρίου. Το χαρυτόβρυτο λείψανό της βρίσκεται σήμερα στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι,</span></p><p><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><a href="https://www.ekklisiaonline.gr/ekklisiaonline/agia-theofano-i-eleimon-ke-prodomeni-vyzantini-vasilissa-2/">ekklisiaonline</a><br /></span></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>+++++</p><p><br /></p>Erythraioshttp://www.blogger.com/profile/15545113255560477657noreply@blogger.com0