ΤΑ «ΞΟΡΚΙΑ» ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΑ;
Βαθειά ριζωμένη στη συνείδηση του λαού είναι η πίστη, ότι το κακό αποτρέπεται με τα «ξόρκια». Τα «ξόρκια» όμως είναι άσματα μαγικά που συνοδεύονται από μαγικές πράξεις και έχουν τη δύναμη να εκδιώκουν το κακό ή να το επιβάλλουν όπου επιθυμούν. Τα «ξόρκια» ή «γητέματα» είναι μαγικές επωδές ασυνάρτητες, ακατανόητες, ανεμεμιγμένες με χριστιανικές ευχές και επικλήσεις αγίων.
Η ανθρώπινη ανάγκη εφεύρε ανάλογα «ξόρκια» για όλες τις ασθένειες και τις δοκιμασίες, για το μάτιασμα, για το ανεμοπύρωμα, για κάθε κτύπημα, για τον ίκτερο κ.λ.π. Ακόμα «ξόρκια» υπάρχουν για τα ζώα και τα χωράφια, για τα νερά και δένδρα για κάθε τι που έρχεται σε επικοινωνία με τον άνθρωπο. Πολλοί πιστεύουν ότι τα «ξόρκια» είναι το ίδιο πράγμα με τους εξορκισμούς τους οποίους χρησιμοποιεί η Εκκλησία για την εκδίωξη του πονηρού πνεύματος. Την πίστη τους αυτή στηρίζουν στο γεγονός, ότι τα «ξόρκια» περιέχουν πολλές προσευχές και σταυρώματα και αναφέρονται σε ιερά πρόσωπα ΄όπως στον Χριστό, στην Παναγία και σε πολλούς αγίους.Τα «ξόρκια» όμως όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία, αλλά είναι παγίδες του σατανά μέσω των οποίων παραπλανόνται οι άνθρωποι.
Τα «ξόρκια» αποτελούν αδύναμο ανθρωποκεντρικό βλάστημα της μαγείας.
Η ανάμειξη ιερών ονομάτων στις δαιμονικές αυτές τελετουργίες οφείλεται στην επίδραση της ειδωλολατρίας, στην προσπάθεια παραπλανήσεως των πιστών, στο διασυρμό της Χριστιανικής προσευχής και στον εξευτελισμό των ιερών συμβόλων της Εκκλησίας. Το πάθημα των εξορκιστών της Εφέσου, το οποίο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων, μας αποκαλύπτει την πλάνη της χρησιμοποιήσεως μαγικών και ιερών προσευχών. Μερικοί από τους περιοδεύοντες Ιουδαίους εξορκιστές επιχείρησαν να προφέρουν το όνομα του Ιησού επάνω σ' εκείνους που είχαν πονηρά πνεύματα. Τότε το πονηρό πνεύμα τους αποκρίθηκε:
«Τον Ιησού τον γνωρίζω και το Παύλο τον ξέρω. εσείς όμως ποιοι είστε;» (Πραξ. ιθ' 15). Εν συνεχεία όρμησε εναντίον τους ο άνθρωπος που είχε πονηρό πνεύμα, τους κατέβαλε και τους κακοποίησε, ώστε έφυγαν γυμνοί και τραυματισμένοι.
Είναι δυνατόν να επικαλείται κανείς τη χάρη του Χριστού και τη δύναμη του Σατανά; Μπορεί να νοηθεί συνεργασία Χριστού και διαβόλου, όπως θέλει το παρακάτω ξόρκι;
«Έλα Χριστέ και Παναγιά και το αερικό και κάνετε καλά τον...»
ή, όπως λέει το ξόρκι του ίκτερου:
«Πρώτα ο Χριστός και δεύτερο ο χρυσός».
Eίναι φανερό, ότι τα λόγια αυτά κάθε άλλο παρά λόγια της Εκκλησίας είναι. Ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία, το φως με το σκοτάδι, ο Χριστός με τον Βελίαλ;
«Ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; ή τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο; ή τι έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο; Μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού και ο ναός των ειδώλων; (Β' Κορ. στ' 14-16).
Κάθε ξόρκι έχει μαγική προέλευση. Ακόμα κι αυτό το τόσο συνηθισμένο και διαδεδομένο «φτύσιμο» για την αποτροπή του ματιάσματος έχει μαγική προέλευση. Πολλοί συνηθίζουν να φτύνουν κάποιο άνθρωπο ή κάποιο αντικείμενο για να μην το πιάσει μάτι. «Να σε φτύσω να μη βασκαθείς», είναι μια συνηθισμένη φράση που απευθύνεται σε ανθρώπους τους οποίους θαυμάζουμε για τα προσόντα και την ευτυχία τους.
Εκείνος όμως που φτύνει, ασχημίζει την εικόνα του Θεού και ρυπαίνει τον ίδιο τον Χριστό του οποίου μέλος είναι κάθε χριστιανός. Άρα, το φτύσιμο είναι πράξη εξευτελισμού και διαπομπεύσεως. Είναι πράξη βλασφημίας κατά του Χριστού, του οποίου ναός είναι το σώμα κάθε βαπτισμένου πιστού. Ο διάβολος «το ακάθαρτο πνεύμα» (Μαρκ. α' 26) όπως ονομάζεται από τον Κύριο, επιθυμεί τον μολισμό του πιστού. Όντας εκείνος ακάθαρτος επιδιώκει να επιφέρει και στον άνθρωπο το μόλυσμα της ακαθαρσίας. Όταν, λοιπόν, ο γοητευτής κάνει ό,τι θα έκανε ο διάβολος, όταν ο εξορκιστής λερώνει με τον εξευτελιστικό αυτό τρόπο την εικόνα του Χριστού, τότε δεν χρειάζεται να επέμβει εκείνος. Μόνος του ο άνθρωπος παραδίνει τον συνάνθρωπό του στην εξουσία του σατανά.
Το φτύσιμο που χρησιμοποιείται από την Εκκλησία στην ακολουθία της Κατηχήσεως έχει διαφορετική έννοια. Εδώ εμπτύεται ο διάβολος από τον ευτρεπιζόμενο προς το άγιο βάπτισμα κατηχούμενο. Ο «εμπτυσμός» εδώ συμβολίζει την αποταγή από τα έργα του διαβόλου και την σύνταξη με τον Χριστό.
Το ότι τα «ξόρκια» είναι σατανικά, αποδεικνύεται και από τα όργανα που χρησιμοποιούν. Τέτοια όργανα χρησιμοποιεί και η μαγεία. Το μαυρομάνικο μαχαίρι, η κόκκινη κλωστή, η πεντάλφα, το κόκκινο πανί κ.ά., αποδεικνύουν τη μαγική τους προέλευση.
Είναι δυνατόν βέβαια με τα «ξόρκια» να έχουμε αναστολή της δαιμονικής επήρειας. Αυτή όμως είναι προσωρινή και διαρκεί τόσο χρόνο όσος χρειάζεται για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στα μαγικά τεχνάσματα. Αυτό διαπιστώνουμε στους ανθρώπους που έχουν προσκολληθεί και εξαρτηθεί από τις μαγικές αυτές πράξεις. Προτιμούν να τρέξουν σε μια «εξορκίστρια», παρά να καταφύγουν στην ιαματική χάρη των ευχών και Μυστηρίων της Εκκλησίας. Έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στα ξόρκια παρά στη Χάρη του Θεού.
Είναι δυνατόν όμως οι δαίμονες να έχουν αγνή και γνήσια αγάπη προς τον άνθρωπο; Εκείνοι που επιβουλεύονται την ψυχή μας είναι δυνατόν να λυπούνται το σώμα μας; Εκείνοι που επιδιώκουν τον θάνατο της ψυχής, είναι δυνατόν να φροντίζουν την υγεία του σώματος;
«Θεραπεύουν το σώμα οι δαίμονες;», ρωτά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και συνεχίζει: «Γέλως ταύτα και μύθοι. Επιβουλεύειν και καταβλάπτειν, ου θεραπεύειν ίσασιν οι δαίμονες». Πρόσκαιρα σταματούν το κακό, που εκείνοι μας προξένησαν, για να πιστεύσουμε σ' αυτούς.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης σε μια ομιλία του με τίτλο: «ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να μεταχειρίζονται κανένα είδος μαγείας» γράφει:
«Μη απατάσαι, λοιπόν, Χριστιανέ, αλλά μάθε ότι ούτε ο λύκος γίνεται πρόβατο ποτέ, σύμφωνα με την παροιμία, ούτε ο διάβολος ιατρός. ευκολότερα μπορεί να παράγει ψυχρότητα η φωτιά και να θερμαίνει το χιόνι, παρά να ιατρεύει στην πραγματικότητα ο διάβολος. διότι αυτός και να θελήσει να σε ιατρεύσει δεν μπορεί γιατί είναι πολύ αδύνατος και αν ακόμη, ας υποθέσουμε, πως μπορούσε να το κάνει, δεν θα το έκανε γιατί η υγεία στον άνθρωπο είναι κάτι καλό και ο διάβολος μισεί το καλό. Για το λόγο αυτό ονομάζεται και μισόκαλος
ΠΩΣ ΘΑ ΦΥΛΑΧΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΕΠΗΡΕΙΕΣ
Yπάρχουν, λοιπόν, και στη σημερινή εποχή υπηρέτες του διαβόλου που με τη δύναμή του ζητούν να βλάψουν τους ανθρώπους. Υπάρχουν μάγοι και μάγισσες που δένουν τους αφελείς στα δίκτυα της μαγείας, από τα οποία δύσκολα μπορεί να φύγει κανείς. Πως, λοιπόν, εμείς θα φυλαχτούμε από τους πανούργους επίβουλους της ψυχής μας; Τι πρέπει να κάνουμε για να μείνουμε μακριά από τις δαιμονικές τελετουργίες, οι οποίες τελευταία έχουν προσλάβει διαστάσεις πνευματικής επιδημίας;
Ο πόλεμος του διαβόλου εναντίον κάθε πιστού είναι δεδομένος. Μισεί την εικόνα του Θεού και ζητεί να την αχρειώσει. Πειράζει, προτρέπει και ελκύει προς την αμαρτία κάθε άνθρωπο. Δεν έχει όμως τη δύναμη να μας αναγκάσει στη διάπραξη του κακού, εάν κι εμείς δεν συγκατατεθούμε. «Πονηρός ο διάβολος ομολογώ κι εγώ», λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και συνεχίζει «αλλ' εαυτώ πονηρός, ουχ ημίν εάν νήφωμεν». Εάν αγρυπνούμε, εάν προσέχουμε, εάν γρηγορούμε δεν βλαπτόμεθα, γιατί « αυτός που ενεργεί μέσα σας είναι ισχυρότερος από αυτόν που κυριαρχεί μέσα στον κόσμο» (Α' Ιωαν. δ' 4). Φοβάται και τρέμει το όνομα του Χριστού. Εκείνος καταστρέφει τα έργα του (Α' Ιωαν. γ' 8) και ενισχύει με την Θεία Χάρη τους πιστούς. Όπως οι Απόστολοι με τη δύναμη του ονόματος του Ιησού Χριστού υπέτασσαν τα δαιμόνια, έτσι κι εμείς με την επίκληση του παναγίου ονόματός Του μπορούμε να μείνουμε αβλαβείς από κάθε επιβουλή τους.
Στη γλώσσα όμως της Εκκλησίας «επικαλούμαι το όνομα του Χριστού» δεν σημαίνει μόνο ότι «καλώ σε βοήθεια τον Χριστό», αλλά ζω σύμφωνα με το θέλημά Του, εφαρμόζω τις εντολές Του, βιώνω το Ευαγγέλιό Του. Με αυτό το πνεύμα γράφει ο Ωριγένης: «Οι βιούντες κατά το Ευαγγέλιον αυτού ταις προσταχθείσαις τε ευχαίς συνεχέστερον και δεόντως νυκτός και ημέρας χρώμενοι ούτε μαγεία ούτε δαιμονίοις εισίν αλωτοί». Όσοι ζουν «εν Χριστώ» ζωή μοιάζουν με αμετακίνητο βουνό που δεν σαλεύεται από τις προσβολές του Βελίαρ.
Ο αναγεννημένος «εν Χριστώ» άνθρωπος που ζει μέσα στην Εκκλησία με αγάπη, με δικαιοσύνη, με ειρήνη, με μακροθυμία, με εγκράτεια, με υπομονή, με πίστη, με ελπίδα, με νηστεία, γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος και λυτρώνεται από κάθε διαβολική μεθοδεία που ενεργείται με λόγια, με σκέψεις ή με πράξεις. Είναι ντυμένος με την πανοπλία του Θεού, η οποία τον καθιστά αήττητο (Εφες. στ' 11). Με την πίστη, λοιπόν, αυτή, ότι δηλαδή έχουμε τη δύναμη του Ιησού Χριστού, ο οποίος «σύντομα θα συντρίψει το σατανά και θα τον υποτάξει σ' εσάς» (Ρωμ. ιστ' 20) δεν φοβόμαστε, ό,τι και να μας κάνουν οι εχθροί μας. Τα μαγικά τους τεχνάσματα αποδεικνύονται ανίσχυρα και γελοία.
Άλλο δραστικό όπλο κατά της μαγείας προσφέρει η Εκκλησία μας τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό. «Χρήσασθε, τη σφραγίδι του σταυρού και όψεσθε τους εχθρούς εκλιμπάνοντας δίκην καπνού» (Ρ.G. 79,429) γράφει στην 98η επιστολή του ο όσιος Νείλος. Με την θέα και μόνο του Σταυρού εκμηδενίζεται η δύναμη του διαβόλου. «Φρίττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν» (Στιχηρό αναστάσιμο αίνων πλαγ.δ'), Όπου σημειώνεται το σημείο τούτο, «ασθενεί μεν μαγεία, ουκ ενεργεί δε φαρμακεία» (ΒΕΠ, 33,49). Με τον Σταυρό καταπατούμε τις παγίδες του εχθρού και αποπέμπουμε τα πονηρά πνεύματα. Γι' αυτό συμβουλεύει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:
«Για να φυλάγεστε από τα μαγικά και από την ενέργεια των δαιμόνων και μάγων, να έχετε όλοι μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, τίμιο Σταυρό, κρεμασμένο στο λαιμό σας. Πολύ φοβάται ο διάβολος και οι δαίμονες τον τύπο του τιμίου Σταυρού και φεύγουν από εκεί που τον βλέπουν, όπως και οι ίδιοι οι δαίμονες το ομολόγησαν. Όταν αυτοί (δηλ. οι δαίμονες) ρωτήθηκαν κάποτε από τον άγιο Ιωάννη τον Βοστρινό ο οποίος είχε εξουσία κατά των ακαθάρτων πνευμάτων, ποια πράγματα των Χριστιανών φοβούνται περισσότερο; Απάντησαν, ότι φοβούνται τρία πράγματα: τον Σταυρό, που φοράνε οι Χριστιανοί στον λαιμό τους, το άγιο Βάπτισμα και την Θεία Κοινωνία» (Χρηστοήθεια, σ.228)
Επίσης ισχυρό όπλο κατά του διαβόλου είναι το άγιο Ευαγγέλίο. Σε σπίτι που υπάρχει και διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο δεν πλησιάζουν δαίμονες. Το Ευαγγέλιο είναι ο ίδιος ο Χριστός, η διδασκαλία του Χριστού και ολόκληρη η ζωή του, γι' αυτό κατακαίει τον σατανά. Δεν αρκεί όμως να φέρουμε μόνο επάνω μας το τετραβάγγελο για την αποτροπή των δαιμονικών ενεργειών. Χρειάζεται και η ψυχή μας να φέρει μέσα της τα νοήματά του, για να μένει άτρωτη από τις επιθέσεις του πονηρού.
Eκείνο, όμως, το οποίο απέναντι στον διάβολο μας κάνει λιοντάρια είναι το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. «Ως λέοντες τοίνυν πυρ πνέοντες , ούτως από της τραπέζης αναχωρούμεν εκείνης φοβεροί τω διαβόλω γινόμενοι» (Ρ.G. 59,260). Με τη μετάληψη του τιμίου Σώματος και του ζωοποιού Αίματος του Κυρίου μας γινόμαστε φοβεροί και απρόσβλητοι στο διάβολο. Αποκτούμε τη δύναμη του Χριστού. Αποκαθιστούμε στην ύπαρξή μας τα γνήσια χαρακτηριστικά της εικόνας του Θεού. Καθαρίζουμε την ψυχή και το σώμα μας από κάθε αμαρτία, όταν προηγουμένως μετανοήσουμε και εξομολογηθούμε ειλικρινά σε ιερέα-πνευματικό.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν ποτέ τον χριστιανό που επικαλείται στην πάλη κατά των δαιμόνων το όνομα του Χριστού, που ζει μέσα στην μετάνοια, μέσα στην Εκκλησία, που ταπεινά και συνειδητά συμμετέχει στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, που μελετά και εφαρμόζει το άγιο ευαγγέλιο, να επηρεάζουν οι μαγικές δυνάμεις;
--------------------------------------------------------------------------------
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Μητροπολίτη Φθιώτιδος, Νικολάου, «Εκκλησία και Μάγια».
π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, δρ. Φιλοσοφίας, Ἁποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, Νέα Εποχή».
πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου