Τα Ταγματα των Αγγελων

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΡΥΘΡΩΝ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΑΠΟ 01 ΕΩΣ 07 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021

 

Γνωμικα Αγιων Πατερων για την Ταπεινωση

 

Διδαχες αγιων της Εκκλησιας

 

Γεροντικον - ταπεινωση

 

Ό καθένας ας επιλέγει τα πατερικά αναγνώσματα πού ταιριάζουν στον τρόπο της ζωής του. Ό αναχωρητής ας διαβάζει τούς πατέρες πού έγραψαν για την ησυχαστική ζωή, ό κοινοβιάτης τούς πατέρες πού έγραψαν για την κοινοβιακή ζωή, ό λαϊκός χριστιανός, πού ζει μέσα στον κόσμο, τούς πατέρες πού απευθύνουν τις διδαχές τους γενικά σ' όλους τούς χριστιανούς.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ επίδραση ασκεί στην ψυχή ενός άνθρωπου ή γνωριμία και επικοινωνία του με άλλους ανθρώπους. Σοφία του χαρίζει ή επικοινωνία του μ' έναν σοφό, υψηλές σκέψεις και ωραία αισθήματα ή επικοινωνία του μ' έναν ποιητή, γεωγραφικές γνώσεις ή επικοινωνία του μ' έναν περιηγητή. Και, Βέβαια, ή γνωριμία και επικοινωνία του με τούς αγίους τον φέρνει κοντά στην αγιότητα, τον κάνει, αν το θέλει κι αυτός, άγιο. «Μαζί με τον Όσιο», λέει ό ψαλμωδός, «θα είσαι κι εσύ όσιος, μαζί με τον αθώο άνθρωπο θα είσαι κι εσύ αθώος και μαζί με τον εκλεκτό θα είσαι εκλεκτός»

Θέλεις να ανήκεις στην ουράνια κοινωνία των αγίων; Θέλεις να γίνεις μέτοχος της μακαριότητας τους; Πλησίασε τους και γνώρισε τους από τώρα, από τη σύντομη επίγεια ζωή, την οποία ή Γραφή δεν ονομάζει καν ζωή αλλά προσωρινή διαμονή. Όταν βγεις από την πρόσκαιρη κατοικία σου, το σώμα, εκείνοι θα σε δεχτούν κοντά τους σαν γνώριμο τους και φίλο τους.

Δεν υπάρχει πιο στενή γνωριμία, πιο στενή σχέση απ' αυτήν πού δημιουργεί ή ταυτότητα σκέψεων, αισθημάτων και σκοπών. Όπου υπάρχει ομοφροσύνη, εκεί θα υπάρχει οπωσδήποτε και ομοψυχία, εκεί και ένας σκοπός, εκεί και κοινή προσπάθεια και κοινή επιτυχία.


Οικειώσου τη σκέψη και το πνεύμα των άγιων πατέρων, μελετώντας τα έργα τους. Οι άγιοι πατέρες εκπλήρωσαν τον σκοπό τους, τη σωτηρία. Όμοια κι εσύ θα εκπληρώσεις τον σκοπό σου, θα σωθείς, αν γίνεις ομόγνωμος, όμόδουλος και ομόψυχος των άγιων πατέρων.


Ό ουρανός δέχτηκε τους άγιους πατέρες στα μακάρια σκηνώματα του. Έτσι έδειξε πώς επιδοκιμάζει τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις πράξεις των αγίων πατέρων, πού κατέθεσαν τον νου, την καρδιά και τη βιωτή τους στα συγγράμματα τους. Αυτό σημαίνει πώς ή πνευματική χειραγωγία μας από τα άγιοπατερικά συγγράμματα είναι απόλυτα αξιόπιστη, επικυρωμένη από τον ίδιο τον ουρανό!

Όλα τα έργα των αγίων πατέρων γράφτηκαν με τον φωτισμό και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Θαυμαστή είναι ή συμφωνία τους, θαυμαστή και ή χρήση τους.


Όποιος χειραγωγείται απ' αυτά, δίχως αμφιβολία χειραγωγείται από το Άγιο Πνεύμα.

Όλα τα νερά της γης χύνονται και συνενώνονται στον ωκεανό. Όλα τα έργα των πατέρων συνενώνονται στο Ευαγγέλιο. Όλα μάς διδάσκουν την ακριβή τήρηση των εντολών τού Χριστού. Όλων αρχή και τέλος, πηγή και πεμπτουσία είναι το Ευαγγέλιο.

Οι άγιοι πατέρες μάς μαθαίνουν πώς να προσεγγίζουμε το Ευαγγέλιο, πώς να το μελετάμε και πώς να το κατανοούμε σωστά, καθώς επίσης και το τί συμβάλλει στην κατανόηση του ή, απεναντίας, την εμποδίζει. Γι' αυτό στην αρχή της πνευματικής σου πορείας να μελετάς περισσότερο τα έργα των πατέρων και, όταν εκείνοι σε διδάξουν τον τρόπο της ορθής ευαγγελικής μελέτης, τότε πια κατεξοχήν το Ευαγγέλιο να διαβάζεις.


Μη νομίζεις ότι σού φτάνει ή μελέτη τού Ευαγγελίου και ότι δεν σού χρειάζεται ή μελέτη των πατερικών συγγραμμάτων. Μια τέτοια σκέψη είναι υπερήφανη και επικίνδυνη. Καλύτερα είναι να σε οδηγήσουν στο Ευαγγέλιο οι άγιοι πατέρες σαν παιδί τους αγαπημένο, πού πήρε την πρώτη αγωγή και μόρφωση από τα συγγράμματα τους.


Όσοι με αφροσύνη και αλαζονεία απορρίπτουν τούς άγιους πατέρες, προσεγγίζοντας άμεσα, με τυφλή θρασύτητα, αφώτιστο νου και ακάθαρτη καρδιά το Ευαγγέλιο, απορρίπτονται απ' αυτό και πέφτουν σε ολέθρια πλάνη. Το Ευαγγέλιο αφήνει μόνο τούς ταπεινούς να το προσεγγίσουν.

Ή μελέτη των πατερικών κειμένων είναι ή μητέρα και ή βασίλισσα όλων των αρετών. Από τα κείμενα αυτά διδασκόμαστε το αληθινό νόημα της Αγίας Γραφής, την ορθή πίστη, την ευαγγελική ζωή, κοντολογίς τη χριστιανική τελειότητα και τη σωτηρία. Ή μελέτη των πατερικών κειμένων, με την καθοδήγηση των πνευματοφόρων διδασκάλων, είναι ό κύριος χειραγωγός όσων επιθυμούν να τελειωθούν πνευματικά και να σωθούν.


Τα πατερικά βιβλία μοιάζουν με καθρέφτες. Κοιτάζοντας μέσα τους συχνά και προσεκτικά, ή ψυχή μπορεί να δει όλες τις ελλείψεις και τα ελαττώματα της. Μοιάζουν, επίσης, με μια πλούσια συλλογή ποικίλων φαρμάκων. Σ' αυτήν ή ψυχή μπορεί να βρει το κατάλληλο φάρμακο για κάθε της ασθένεια.


Ό άγιος Έπιφάνιος Κύπρου έλεγε: «Τα χριστιανικά βιβλία είναι αναγκαίο απόκτημα γι' αυτούς πού τα έχουν. Γιατί και ή θέα μόνο των βιβλίων αυτών μάς κάνει πιο δυσκίνητους προς την αμαρτία και μάς σπρώχνει να σηκωθούμε προς την αρετή».



Ή μελέτη ιών έργων των άγιων πατέρων πρέπει να γίνεται καθημερινά, με επιμέλεια και προσοχή. Ό αόρατος εχθρός μας, όπως λέει ό σοφός Σολομών, «μισεί κάθε φωνή με την όποια (οι άνθρωποι ειδοποιούνται και) ασφαλίζονται απ' αυτόν», γι` αυτό μισεί ιδιαίτερα τη φωνή των πατέρων. Αυτή ή φωνή αποκαλύπτει τις επιβουλές του και την πανουργία του, τις παγίδες του και τον τρόπο της δράσεως του. ΓΓ αυτό πασχίζει να μας αποτρέψει από τη σωτήρια μελέτη των πατερικών βιβλίων με κάθε τρόπο, είτε υποβάλλοντας μας υπερήφανους και βλάσφημους λογισμούς είτε ρίχνοντας μας σε μάταιες μέριμνες είτε εμπνέοντος μας ακηδία και ανία είτε σκοτίζοντας τον νου μας με τη λήθη. Από τον πόλεμο τούτο τού εχθρού μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο σωτήρια είναι για μάς ή πατερική μελέτη και πόσο βλαπτική για τον εχθρό. Είναι όπλο πού τον εξουδετερώνει και τον θανατώνει. Γι` αυτό το μισεί τόσο. Γι` αυτό επίμονα προσπαθεί να το αρπάξει από τα χέρια μας.


Ό καθένας ας επιλέγει τα πατερικά αναγνώσματα πού ταιριάζουν στον τρόπο της ζωής του. Ό αναχωρητής ας διαβάζει τούς πατέρες πού έγραψαν για την ησυχαστική ζωή, ό κοινοβιάτης τούς πατέρες πού έγραψαν για την κοινοβιακή ζωή, ό λαϊκός χριστιανός, πού ζει μέσα στον κόσμο, τούς πατέρες πού απευθύνουν τις διδαχές τους γενικά σ' όλους τούς χριστιανούς.


Σ' όποιο δρόμο σωτηρίας κι αν έχεις κληθεί, μπορείς να εντρυφήσεις στα έργα των πατέρων και να ωφεληθείς πολύ από τη θεόπνευστη διδασκαλία τους. Οπωσδήποτε, πάντως, τα αναγνώσματα σου πρέπει να είναι αντίστοιχα της μορφής της ζωής σου.


Διαφορετικά, θα γεμίσεις τον νου σου με σκέψεις και ιδέες άγιες, βέβαια, αλλά αταίριαστες σ' εσένα και ανεφάρμοστες στην πράξη, πού θα σε εξωθήσουν σε μιαν άσκοπη δραστηριότητα, βασισμένη μόνο στη φαντασία και στην επιθυμία. Έτσι τα έργα της ευσέβειας, πού ταιριάζουν σ' εσένα και πού ζητάει από σένα ό Θεός, θα ξεγλιστρούν μέσ' από τα χέρια σου. Δεν θα γίνεις παρά ένας άκαρπος ονειροπόλος, καθώς οι σκέψεις σου, ασυμβίβαστες με τη μορφή της ζωής σου, αναπόφευκτα θα προξενούν στην καρδιά σου σύγχυση, στη συμπεριφορά σου αντιφατικότητα, σ' εσένα και τούς πλησίον σου πιέσεις δυσμενείς. Με τη σφαλερή μελέτη της Γραφής και των πατέρων εύκολα ξεστρατίζει κανείς από τον δρόμο της σωτηρίας στα σκοτεινά δάση και στους βαθείς γκρεμούς της καταστροφής, όπως το έπαθαν πολλοί.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ.

ΠΗΓΗ

ΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ - ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

 

Ο ΑΒΒΑΣ Σέργιος διηγείτο το ακόλουθο περιστατικό στους υποτακτικούς του για να τους απόδειξη πόσο κερδίζει ο ταπεινός:


Κάποτε κατεβαίναμε στην πόλι με τον μακαρίτη τον Γέροντα μου και δυο ακόμη Αδελφούς. στο δρόμο, χωρίς να το καταλάβωμε, πέσαμε σ' ένα χωράφι και πατήσαμε λίγα σπαρτά. Μόλις το πήρε ειδησι ο ιδιοκτήτης, που έσκαβε πιο πέρα, έγινε έξω φρενών από το θυμό του. Ήλθε κοντά μας κι' άρχισε να μας βρίζη με το χειρότερο τρόπο:


— Καλόγεροι είσαστε σεις; Έχετε Θεό μέσα σας; Αν φοβόσαστε το Θεό, θα υπολογίζατε τους ξένους κόπους.


— Για την αγάπη του Χριστού, μην απαντήση κανένας, μας ψιθύρισε ο Γέροντας. Ύστερα γύρισε στο χωριάτη με ταπεινοσύνη:


— Έχεις δίκιο, παιδί μου, του είπε, αν είχαμε φόβο Θεού θα προσέχαμε και δε θα κάναμε τέτοια ζημιά. Σφάλαμε, συγχωρεσέ μας, για την αγάπη του Κυρίου.


Με μιας ο χωρικός ηρέμησε. Τα ταπεινά λόγια του Γέροντος έσβυσαν το θυμό του. Ντράπηκε για όσα προηγουμένως είχε ειπή και πέφτοντας στα γόνατα του είπε:


— Συγχωρεσέ με, άνθρωπε του Θεού, και πάρε με μαζί σου να γίνω κι' εγώ Καλόγερος.


Ο Γέροντας τον δέχθηκε μετά χαράς κι' από τότε έμεινε για πάντα στην υποταγή του.

ΠΗΓΗ

Περὶ τῆς ἐν ταῖς ἁγίαις Ἑορταῖς Ἀργίας. Εὐγενίου Βουλγάρεως

 

ΕΠΙ τοῦ θέματος τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῶν Πιστῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς Ναοῖς κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ Ἑορτὰς ὁμιλῶν εἷς διάσημος Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας [ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης], λέγει τὰ ἑξῆς:




Πολλοὶ Χριστιανοὶ καταγίνονται περὶ τὰς βιωτικὰς αὐτῶν τύρβας καὶ ἀσχολίας, καθὼς εἰς τὰς ἄλλας ἡμέρας, οὕτω καὶ εἰς τὰς ἐπισήμους ἡμέρας τῶν Ἑορτῶν καὶ τῶν Κυριακῶν, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἀφιερωμέναι εἰς δόξαν Θεοῦ. Ἐπίσης, ἀσχολοῦνται εἰς τὰς ἐμπορίας καὶ εἰς τὰ ἐργόχειρά των, χωρὶς καθόλου νὰ συστέλλωνται ἀπὸ τὸν Θεῖον Νόμον, ὁ ὁποῖος προστάζει «νὰ ἁγιάζωμεν τὰ Σάββατα»· δηλαδή, νὰ τιμῶμεν μετὰ τῆς πρεπούσης εὐλαβείας τὰς ἡμέρας ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι εἶναι διατεταγμέναι εἰς τὴν λατρείαν τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, πρὸς εὐχαριστίαν τῶν πρὸς ἡμᾶς ἀπείρων Αὐτοῦ δωρεῶν καὶ εὐεργετημάτων· αἱ ὁποῖαι ἡμέραι ἀπαιτοῦσιν εὐλόγως τὴν ἀπὸ τῶν σωματικῶν καὶ βιωτικῶν ἔργων παντελῆ ἀργίαν τε καὶ κατάπαυσιν.




Πρόφασιν δὲ προβάλλουσιν οἱ ἀνέορτοι οὗτοι ἱκανήν, ὡς νομίζουσιν ἵνα τοὺς δικαιώσῃ, τὴν χρείαν (ἀνάγκην)· ἡ δὲ χρεία εἶναι, ὡς λέγουσιν, ἵνα κερδίσωσι τὸν ἐπιούσιον ἄρτον πρὸς διατροφὴν ἑαυτῶν καὶ τῶν οἰκείων αὐτῶν. Ἐὰν ὅμως ἦτο τόση πραγματικῶς ἡ ἀνάγκη αὐτῶν, ὥστε νὰ φθάνῃ καὶ μέχρις αὐτῆς τῆς τοῦ ἐπιουσίου ἄρτου στερήσεως, ἐγὼ νομίζω, ὅτι μετὰ τὴν θερμὴν καὶ γνησίαν τῆς πρὸς τὸν Θεὸν προσενεχθείσης (προσφερθείσης) λατρείας, εὐχαριστίας καὶ δεήσεως –καὶ ἐπιστροφῆς του ἐκ τοῦ Ναοῦ- ἤθελεν εἶναι ὁπωσοῦν συγγνωστὸν (σχεδὸν συγχωρετέον) ἐὰν καὶ ἐν ἑορτασίμῳ ἡμέρᾳ ἐπιμεληθῇ -ἐνίοτε ὅμως- ὁ Χριστιανὸς τὸ ἔργον αὐτοῦ, στενοχωρούμενος ἵνα προφθάσῃ τὴν χρείαν του. Ἀλλὰ ὅταν ὁ ἐπιούσιος ἄρτος εἰς τὸν Χριστιανὸν εὑρίσκηται, καὶ ζητεῖται ὁ ἄρτος ὁ περιττός· ὅταν λείπῃ ἡ ἀνάγκη, καὶ ἀπαιτῆται ἡ τρυφή· ὅταν ὁ Χριστιανὸς τὸ πολὺ τοῦ καιροῦ τὸ καταξοδεύει εἰς ἔργα ἤ κακίας, ἤ ματαιότητας· τότε ἡ προφασιολογία τῆς χρείας δὲν ἔχει τόπον. Ὄχι, τόπον δὲν ἔχει.




Αἱ Ἑορταὶ πρέπει νὰ τιμῶνται καὶ νὰ ἁγιάζωνται· ἤ, νὰ εἴπω ὀρθότερον, πρέπει νὰ δοξολογῆται καὶ νὰ μεγαλύνηται ὁ Θεὸς πάντοτε μέν, ἐν παντὶ καιρῷ καὶ πάσῃ ὥρᾳ, ἀλλ’ ἐξαιρέτως «ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ Ἑορτῆς αὐτοῦ» (Ψαλμ. 80ός). Ὁ Χριστιανός, ὁ ὁποῖος ἀθετεῖ τὰς Ἑορτὰς τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἀκολουθεῖ κατ΄ αὐτὰς τὰς βιωτικὰς αὐτοῦ τύρβας καὶ ἐργασίας, δὲν εἶναι ἀνεύθυνος. Παραβλέπει οὗτος ἐντολὴν Θείαν, καὶ ἀποβλέπει εἰς ἀνθρωπίνην ὠφέλειαν. Ἀλλ΄ ὅμως καὶ κατὰ τὰ δύο λανθάνεται καὶ ζημιοῦται. Ζημιοῖ τὴν ψυχήν, διότι ὑποπίπτει εἰς κρῖμα τῆς πρὸς τὸν Ποιητὴν καὶ Εὐεργέτην αὐτοῦ Θεὸν ἀγνώμονος ἀχαριστίας· ζημιοῖ δὲ καὶ τὸ σῶμα διὰ τὰς ματαίας ἐλπίδος ὠφελείας καὶ ἀκερδοῦς ταλαιπωρίας. Ἑπομένως, ἀπὸ τὸν κόπον τῆς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῆς Ἑορτῆς ἐργασίας αὐτοῦ οὐδένα καρπὸν ὠφελείας λαμβάνει, οὐδὲ ὄφελος.




Οἱ Χριστιανοὶ οἱ ἐργαζόμενοι κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ Ἑορτὰς νομίζουν ὅτι ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὴν ἀγορὰν ἤ ἀπὸ τὸ ἐργαστήριόν των μετά τινος κέρδους. Νομίζουσιν ὅτι μὲ τὸ νὰ ἐσυμφώνησαν μίαν πραγματείαν, μὲ τὸ νὰ ἐξώδευσαν ἔν τι μέρος ἐκ τοῦ ἐμπορεύματός των, μὲ τὸ νὰ ἐσύναξαν ὀλίγα ἀργύρια, θαρροῦσιν, εἶπα, ὅτι ἐκέρδισαν κἄποιόν τι καὶ ὠφελήθησαν. Ὅμως πλανῶνται. Ἐκείνη ἡ συμφωνία ἕως τὸ ὕστερον δὲν τελεσφορεῖ. Ἐκείνη ἡ πώλησις δὲν τοὺς ἀνορθώνει. Ἐκεῖνα τὰ ἀργύρια διά τινα ἐπισυμβαίνουσαν περίστασιν (ἀσθένειαν, πυρκαϊάν, σεισμὸν κ.λ.π.), εἰς καπνὸν καὶ εἰς ἀέρα τελευταῖον διασκορπίζονται. Καὶ τὴν ὠφέλειαν, τὴν ὁποίαν ἤλπιζον νὰ εὕρουν, τελευταῖον δὲν ηὗραν. (Βλ. «Φιλόθεος Ἀδολεσχία», τ. Α’, σελ. 296).




Κατὰ τοὺς Κανόνας καὶ Νόμους τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλουσιν οἱ Πιστοὶ Χριστιανοὶ νὰ προσέρχωνται τακτικῶς εἰς τοὺς θείους Ναοὺς «ὀρθοστάδην τὰς εὐχὰς τῷ Θεῷ ἀποδιδόντες κατά τε τὰς Κυριακὰς καὶ Ἑορτὰς τοῦ ὅλου ἐνιαυτοῦ καὶ καθ’ ὅλην τὴν Πεντηκοστήν», ὡς λέγει Μητροφάνης ὁ Κριτόπουλος ἐν τῇ αὐτοῦ Ὀρθοδόξῳ Ὁμολογίᾳ (Κεφ. ΚΒ’). Οἱ δὲ προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς, ὀφείλουσι νὰ κηρύττωσι τὸν θεῖον λόγον.




Ἐπίσκοπος δέ, Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, ἤ οἱοσδήποτε Κληρικός, ἐὰν τρεῖς κατὰ συνέχειαν Κυριακάς, χωρὶς ἀνάγκην βαρυτάτην, ἤ δυσκολίαν ἀναγκάζουσαν, δὲν ἐκκλησιασθῇ εἰς Ναὸν Κυρίου, νὰ καθῄρηται καὶ νὰ χάνῃ τὸν βαθμόν του· ἐὰν δὲ εἶναι Λαϊκὸς ὁ τοιοῦτος, νὰ ἀφορίζηται, διορίζει ὁ 80ὸς Κανὼν τῆς Ἁγίας ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.




Μόνη ἡ σωτηρία καὶ ὠφέλεια τοῦ πλησίον δύναται νὰ συγχωρήσῃ τὴν παράβασιν τῆς ἀργίας τῶν Ἑορτῶν, ἤ ὅταν ἀναγκαία τις περίστασις, ἀνεπίδεκτος ἀναβολῆς καιροῦ, ἀπαιτεῖ τὴν δι΄ ἐργασίας ἐκπλήρωσιν τῶν πρὸς τὸν πλησίον καθηκόντων, λόγου χάριν, ἐχθρῶν ἐπιδρομή, πυρκαϊά, ἀσθένεια καὶ τὰ τοιαῦτα. Εἰς τοιαύτας περιστάσεις ἡ ἐργασία ἀποβλέπει μᾶλλον εἰς τὴν φύλαξιν τοῦ θείου Νόμου· τότε ἔχει μᾶλλον ἐφαρμογὴν τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου: «Τὸ Σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον» (Μάρκ. ΚΒ’ 27).




(«Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀρ.φ. 417 / 29-4-1963 [π.ὀ.ἡ.], σελ. 6)

ΠΗΓΗ

Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα οι Απόστολοι - Απολυτικιον

 

Άγιος Μελέτιος Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας - Απολυτικιον