ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ "ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ"

"Χριστιανοί" και Χριστοφόροι..
Πολλοί λεγόμαστε "Χριστιανοί"...   Πολλοί εκκλησιαζόμαστε τακτικά και κοινωνάμε... 

Πολλοί θυμιατίζουν κάθε Σάββατο, ή ακόμα τις παραμονές των μεγάλων εορτών...

Πολλοί ρίχνουν "κυβικά ολόκληρα αγιασμού", μέσα , αλλά και έξω από τα σπίτια τους..., στα αυτοκίνητα τους..., στα μηχανάκια τους...
Και όλα αυτά, γιατί ;;  Για το καλό, όπως λένε... Ποιό καλό;;  Μήπως η Εκκλησία μας, είναι κάτι μαγικό;;  
Θα αλλάξει η αρνητικότητα και η κατσουφιά μου, αν εγώ δεν πιστέψω στον Χριστό μου;;  
Υπάρχει περίπτωση να νιώσει κάποιος "Χριστιανός" την κατάνυξη και την παρουσία του Θεού, όταν, βγαίνοντας από την Εκκλησία που είχε πάει για να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, δεν έχει αποβάλλει την κακία του για τον αδερφό του, τον γείτονα, τον συνάνθρωπο του;; 
Mπορεί αυτός να σωθεί, την στιγμή που υποκρίνεται μπροστά στον ίδιο τον Θεό και προσπαθεί να Τον γελάσει;; Νομίζει ότι ο Θεός και η Παναγία, είναι στο ίδιο νοητικό επίπεδο με την "κουτοφούλα", την χαζή γειτονησα, που την εκμεταλέυονται κάποιοι;; 
Δεν φτάνει και δεν αρκει να πιστέψουμε στον Χριστό.. Πρέπει να Τον γνωρίσουμε!! Για να γνωρίσουμε κάποιον επίσημο, θα πρέπει να αποβάλλουμε τις "κακιές μας συνήθειες" και να τον προσεγγίσουμε...  Και να συναναστραφούμε μαζί του...    Και να "ανέβουμε" στα μάτια όλων όσων μας παρακολουθούν... 
Για τον Χριστό όμως τι κάνουμε;;  Απλά, φέρουμε τον τίτλο του "Χριστιανού", και τα παρουσιολόγια μας στην τοπική Εκκλησία, και νομίζουμε ότι αυτό είναι αρκετό;; 
Γιατί ξεχνάμε επιλεκτικά, το "παρουσιολόγιο μπροστά στο πετραχήλι";;
Πόσοι "Χριστιανοι", άραγε, το έχουν τηρήσει και ενημερώσει;;
Ελάχιστοι... Πόσοι μεταβάλονται και μεταμορφωνονται σε σύχρονους "Καιάφες" και με την πρώτη ευκαιρία, περιμένουν να βρούν το θύμα τους στην γωνία και να το πετροβολίσουν;; 
Kαι τα "αγιωτικά", καλά κρατούν..  Να εξευμενίσουμε τον θεό, γιατί απλά, γίναμε εμείς θεοί και Του πήραμε την αρμοδιότητα, όταν κρίναμε..
Δεν μας σώζουν ουτε τα λιβάνια.. , ούτε τα καντήλια.., ούτε οι υποκρισίες μας..  Ο Θεός  , η Παναγία μας, και οι Άγιοι μας, μπορεί να σιωπούν.. όταν όμως μιλήσουν, ένα να γνωρίζουμε... Θα ακουστούν ακόμα και στους κουφούς..!! 
Ας κοιτάξουμε λοιπόν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, ως προς τον Θεό και τον εαυτό μας, και να μάθουμε, ότι ο Θεός, δεν ξεγελιέται...!! Δεν είναι μικρό παιδί, που θα το ξεγελάσουμε με μια σοκολάτα. Εμείς αν θέλουμε να λεγόμαστε "Χριστιανοί" και να είμαστε και "Χριστοφόροι", έχουμε την ανάγκη Του.