KYΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ - Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΘΕΟΔΟΧΟΣ

1. Τήν 2α τοῦ μηνός Φεβρουαρίου, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία

ἑορτάζει τήν τέταρτη Δεσποτική ἑορτή, τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χρι-
στοῦ. Πρώτη Δεσποτική ἑορτή εἶναι τά Χριστούγεννα, δεύτερη εἶναι ἡ Περιτομή,
τρίτη ἡ Βάπτιση στόν Ἰορδάνη ποταμό καί τέταρτη ἡ Ὑπαπαντή. Εἶναι μεγάλη ἡ
ἑορτή αὐτή, γιατί δέν εἶναι μόνο Δεσποτική, ἀλλά καί Θεομητορική ἑορτή. Κατά λει-
τουργικό κανόνα πού ἀκολουθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, τήν ἄλλη μέρα μιᾶς Δεσποτικῆς
ἑορτῆς, ἑορτάζουμε τό πρόσωπο ἐκεῖνο πού συνδέεται ἄμεσα μέ τήν ἑορτή αὐτή.
Ἐπειδή σᾶς μίλησα ἄλλοτε γιά τήν Ὑπαπαντή, θά σᾶς μιλήσω σήμερα γιά τόν ἅγιο
Συμεών τόν θεοδόχο, ὁ ὁποῖος ἑορτάζει τήν ἄλλη μέρα τῆς ἑορτῆς· γιατί αὐτός «ἀπάν-
τησε» τόν Κύριο, καί γι᾽ αὐτό ἡ ἑορτή λέγεται Ὑπαπαντή.
2. Ὁ ἅγιος Συμεών, ἀδελφοί μου, ἦταν ἕνας εὐσεβής ἰσραηλίτης «προσδεχόμενος
παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ», ὅπως λέγει γι᾽ αὐτόν ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς (2,25). Αὐτό
σημαίνει ὅτι ἀνῆκε στούς Ἰσραηλῖτες ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καρτεροῦσαν μέ δυνατή πίστη
καί προσδοκία τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία, γιά τόν ὁποῖον ἔγραψαν οἱ Προφῆτες στήν
Παλαιά Διαθήκη. Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί μου, οἱ Προφῆτες σαλπίζουν γιά
τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία, καί ὁ θεοδόχος Συμεών ἄκουε τήν φωνή τῶν σαλπίγγων
αὐτῶν. Αὐτό μάλιστα σημαίνει καί τό ὄνομά του Συμεών, πού εἶναι ἀπό τό ἑβραϊκό
ρῆμα «σαμά», τό ὁποῖο ἑρμηνεύεται «ἀκούω». Ὁ Συμεών λοιπόν ἦταν ὅλο ἀκοή.
Ἄκουε τίς φωνές τῶν Προφητῶν γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία, καί ἐπιθυμοῦσε νά ζήσει
καί αὐτός τίς ἡμέρες ἐκεῖνες τοῦ ἐρχομοῦ Του. Μάλιστα τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού εἶχε
μέσα του (Λουκ. 2,25), τόν πληροφόρησε καθαρά ὅτι δέν θά πεθάνει προτοῦ νά δεῖ
τόν Μεσσία, τόν Χριστόν Κυρίου (Λουκ. 2,27). Καί ἔτσι ἔγινε. Στά χέρια του δέχθηκε
τόν Χριστό, τόν Θεό, γι᾽ αὐτό καί λέγεται «θεοδόχος».
3. Ποῦ ὁ Συμεών, ἀδελφοί μου, εἶχε αὐτή τήν μεγάλη χαρά νά δεῖ καί νά δεχθεῖ
τόν Χριστό; Στόν Ναό τοῦ Θεοῦ. «Ἦλθεν ἐν Πνεύματι εἰς τό ἱερόν», λέγει ὁ Εὐαγ-
γελιστής (Λουκ. 2,27). Ἐκεῖ εἶδε τήν Παναγία Δέσποινα, τήν τεσσαρακοστή ἡμέρα
ἀπό τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, νά Τόν φέρει στόν Ναό κατά τόν νόμο τοῦ Μωυσῆ.
Στόν Ναό τοῦ Θεοῦ, στήν Ἐκκλησία, καί ἐμεῖς θά συναντήσουμε τόν Χριστό. Τί γί-
νεται στόν Ναό; Γίνεται ἡ Θεία Λειτουργία. Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία; Εἶναι ὁ Χρι-
στός! Τόν Χριστό νά γεννᾶται καί νά πάσχει συμβολίζει ἡ προσκομιδή πού κάνει ὁ
ἱερέας. Τόν Χριστό νά ἔρχεται στήν γῆ γιά νά κηρύξει τόν ἅγιο λόγο Του συμβολίζει
ὅταν βλέπουμε τόν ἱερέα νά ἔρχεται ἀπό τό Ἱερό κρατῶντας τό ἅγιο Εὐαγγέλιο καί
λέγοντας στό κέντρο τοῦ Ναοῦ «Σοφία Ὀρθοί»! Καί τόν Ἴδιο τόν Χριστό νά κηρύττει
τόν λόγο Του πρέπει νά νοιώθουμε ὅταν ἀκοῦμε τόν ἱερέα νά διαβάζει τό ἅγιο Εὐαγ-
γέλιο. Τόν Χριστό νά πηγαίνει στόν Γολγοθᾶ νά θυσιασθεῖ συμβολίζει ἡ πορεία τοῦ
ἱερέα κρατῶντας τά Ἅγια κατά τήν λεγόμενη Μεγάλη Εἴσοδο.
4. Ἀλλά ἐκεῖ πού ὄχι συμβολικά, ἀλλά πραγματικά εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ
στήν Θεία Λειτουργία, εἶναι ὅταν ὁ ἱερεύς, μετά τό «Τά Σά ἐκ τῶν Σῶν», λέει μία
εὐχή, τήν εὐχή τοῦ καθαγιασμοῦ. Τότε, πιστεύσατέ το, χριστιανοί μου! Γίνεται θαῦμα
στήν θεία Λειτουργία: Τό ψωμάκι, πού εἶναι στό ἅγιο Δισκάριο πάνω στήν Ἁγία Τρά-
πεζε γίνεται Σῶμα Χριστοῦ καί τό κρασί, πού εἶναι στό ἅγιο Ποτήριο, γίνεται Αἷμα
Χριστοῦ. – ῎Αν θέλουμε λοιπόν σάν τόν ἅγιο Συμεών τόν θεοδόχο νά συναντήσουμε
τόν Χριστό καί νά τόν πάρουμε καί ἐμεῖς στήν ἀγκαλιά μας νά πᾶμε στόν Ναό, στήν
θεία Λειτουργία, καί ἐκεῖ, μόνο ἐκεῖ, εἶναι ὁ Χριστός. Μήν ψάχνουμε νά γευθοῦμε τόν
Χριστό σέ σπουδαστήρια καί σέ κοινοβούλια. Ὁ Χριστός εἶναι στόν Ναό Του, εἶναι
στό ἅγιο Ποτήριο.
5. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί στήν θεία Λειτουργία ἀξιωνόμαστε νά ἔχουμε μεγαλύτερη
τιμή ἀπό αὐτή πού εἶχε ὁ Συμεών ὁ θεοδόχος. Ὁ Συμεών κράτησε τόν Χριστό στήν
ἀγκαλιά του· ἀλλά ἐμεῖς μέ τήν θεία Κοινωνία παίρνουμε τόν Χριστό ὄχι ἁπλᾶ στήν
ἀγκαλιά μας, ἀλλά στήν καρδιά μας. Ναί! Ὅποιος κοινωνεῖ μέ καθαρή τήν καρδιά
γίνεται πραγματικά θεοδόχος, γίνεται θεοφόρος καί χριστοφόρος καί ναοφόρος. Εἶπα
μέ καθαρή τήν καρδιά, γιατί, ἄν ἡ καρδιά μας ἔχει γίνει κατοικία ἁμαρτωλῶν παθῶν,
δέν μπορεῖ ὁ Χριστός νά κατοικήσει σ᾽ αὐτήν· γιατί οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς λέγουν ὅτι
εἶναι ἀδύνατο γιά τόν Χριστό νά ἑνωθεῖ μέ ἀκάθαρτο. Γιά τόν χριστιανό λοιπόν πού
ἀγωνίζεται νά καθαρίσει τήν καρδιά του, ὅταν κοινωνεῖ, γίνεται θεοδόχος Συμεών,
ἔχει τόν Χριστό κατοικοῦντα καί μένοντα στήν ψυχή του· τόν ἔχει Κύριό του, Ἀφέντη
του, πού κατευθύνει τήν ζωή του.
6. Ὅταν ὁ Συμεών ἀξιώθηκε νά δεῖ καί νά κρατήσει στήν ἀγκαλιά του τόν Χριστό
εἶπε: «Τώρα ἄς πεθάνω»! «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου Δέσποτα», εἶπε στόν Θεό.
Ναί! Τήν ζωή τήν θέλουμε γιά τόν Χριστό! Ἕνα νόημα ἔχει ἡ ζωή καί γι᾽ αὐτό
ἤρθαμε στόν κόσμο: Νά βροῦμε τόν Χριστό καί νά γλυκαινόμαστε τήν παρουσία Του
μέσα μας! Ἄν αὐτό, ἄνθρωπέ μου, δέν τό πετύχεις, τί νά κάνεις τά ἀξιώματά σου καί
τά διπλώματά σου καί τά παπλώματά σου; Λυπᾶμαι γιά σένα, γιατί δέν γεύθηκες τό
πραγματικό νόημα τῆς ζωῆς, δέν πέτυχες τόν σκοπό της. Μάταιη λοιπόν γιά σένα ἡ
ζωή. Ἡ μεγαλύτερη χαρά καί ἡδονή τῆς ζωῆς, μπροστά στήν ὁποία ὅλες οἱ ἡδονές
τοῦ κόσμου εἶναι μηδέν (0), εἶναι αὐτό πού ἔνοιωσε ὁ Συμεών ὅταν πῆρε τόν Χριστό
στήν ἀγκαλιά του· εἶναι αὐτό πού νοιώθουμε ἐμεῖς ὅταν κοινωνοῦμε. Γι᾽ αὐτό καί
μετά τήν κατάλυση τοῦ ἁγίου Ποτηρίου, πού εἶναι θεία Κοινωνία, ὁ ἱερέας λέει τόν
ἴδιο λόγο τοῦ Συμεών: «Τώρα ἄς πεθάνω»! «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου Δέσποτα»!

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Περιοδικό Παναγία Προυσιώτισσα (Αρ.Φ.56 / 29/1/12)