 | |
| Ο Άγιος Ονούφριος |
Από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες των αιγυπτιακών έρημων, ο Ονούφριος, καταγόταν από την Περσία. Από παιδί ακόμα έδειχνε φλογερό πόθο ολοκληρωτικής αφιέρωσης στο Θεό. Σε νεαρή ηλικία εντάχθηκε σε μια κοινοβιακή αδελφότητα, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην πνευματική και σωματική εγκράτεια και στην υπακοή. Η μεγάλη του ταπεινοφροσύνη έκανε τους αδελφούς του να τον αγαπήσουν πολύ. Όταν ωρίμασε περισσότερο στην ηλικία, ο Ονούφριος θέλησε να πάει βαθύτερα στην έρημο, να γνωρίσει και να μιμηθεί τη ζωή των εκεί ασκητών της. Με μεγάλη λύπη η αδελφότητα άφησε ελεύθερο το επίλεκτο αυτό μέλος της. Αφού βάδισε αρκετά μέσα στην έρημο, συνάντησε την καλύβη του ερημίτη Έρμία, που με θεία αποκάλυψη τον περίμενε. Ο Έρμίας τον οδήγησε σε μια καλύβη, κάτω από έναν πελώριο φοίνικα, που δίπλα κελάρυζαν τα νερά μιας καθάριας πηγής. Εκεί, ο Ονούφριος επιδόθηκε σε μεγαλύτερη πνευματική άσκηση και η φήμη του διαδόθηκε σε όλους τους ερημίτες, που συχνά πήγαιναν να τον συμβουλευθούν και να πάρουν την ευχή του. Τελικά, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος, άφησε την τελευταία του πνοή και ο Παφνούτιος τον έθαψε κάτω από τον πελώριο φοίνικα. Θύμισε έτσι, σε όλους τα λόγια του Απ. Παύλου: "γύμναζε σεαυτόν προς ευσέβειαν"1. Δηλαδή, γύμναζε και συνήθιζε τον εαυτό σου στη συνεχή εξάσκηση της αγίας ζωής.
1. Α' προς Τιμόθεον, δ' 7.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Των Αγγέλων τον βίον εν σαρκί μιμησάμενοι, ώφθητε ερήμου πολίται και χαρίτων κειμήλια, Ονούφριε Αιγύπτου καλλονή και Πέτρε των εν Άθω ο φωστήρ· δια τούτο τους αγώνας υμών αεί, τιμώμεν αναμέλποντες· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι' υμών πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Θεοφόρος ο εν Άθω ασκήσας
Πατρίδα του οσίου αυτού ήταν η Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς του, ευσεβή και διακεκριμένα μέλη της εκεί κοινωνίας, τον είχαν αναθρέψει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Η εκπαίδευση του Πέτρου υπήρξε αξιόλογη και με τα προσόντα που ήταν προικισμένος αναδείχτηκε και στρατηγός. Αλλ' ο Πέτρος, με τη δύναμη της χριστιανικής ζωής, δεν ξέφυγε από τον ίσιο και φωτεινό δρόμο. Ανέβηκε ψηλά, αλλ' έμεινε αγαθός. Και ενώ βρισκόταν μεταξύ των επισήμων και μεγάλων, αγαπούσε να κάνει συντροφιά με τους μικρούς και να επισκέπτεται τα ταπεινά τους σπίτια, για να φέρνει στις στερήσεις και τις θλίψεις τους παρηγοριά και ανακούφιση. Σε κάποια μάχη όμως, νικήθηκε το βασιλικό στράτευμα και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος. Απελευθερώθηκε με θαυμαστό τρόπο και πήρε την απόφαση ν' αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό. Πήγε λοιπόν στη Ρώμη, περιηγήθηκε όλα τα χριστιανικά μνημεία, μελέτησε την Ιστορία των αγώνων της Εκκλησίας και κατόπιν έγινε μοναχός. Έπειτα πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε για αρκετά χρόνια μέσα σε μια σπηλιά. Όταν πέθανε, οι μοναχοί τον έθαψαν με τιμές, σαν πατέρα και καθοδηγό τους.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Καταγόταν από τη Νίκαια της Βιθυνίας και έζησε στα χρόνια των βασιλέων Μαξιμιανού και Διοκλητιανού και άρχοντα Πρισκιλλιανού. Το έτος 302 συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή και χτυπήθηκε στους μαστούς. Κατόπιν ρίχτηκε στη φυλακή και επειδή επέμενε στην πίστη της, την κρέμασαν επάνω σ' ένα ξύλο, έτσι ώστε να καίγονται οι πλευρές της και έπειτα την άπλωσαν επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα. Κατόπιν σούβλισαν τα κάτω άκρα της και έτσι μισοπεθαμένη την έριξαν πάλι στη φυλακή, όπου έμεινε δύο ολόκληρα χρόνια. Έπειτα την έβγαλαν από τη φυλακή και την έριξαν στη θάλασσα, όπου η Αγία έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ εν τοις Δογάζου
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΣ, Επίσκοπος Λευκωσίας Κύπρου.
Απεβίωσε ειρηνικά. Στον Παρισινό Κωδ. 402 Coislin φ. 157 ή μνήμη του φέρεται και την 13η Ιουνίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ο Στρατιώτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Κονεζίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ο εν Ασπροκάστρω
Ο Νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από την Τραπεζούντα και ήταν λόγιος πρόκριτος της πόλης αυτής και πολύ ευσεβής. Ασχολούμενος με το εμπόριο, κάποτε επιβιβάσθηκε σ' ένα τούρκικο πλοίο και συνόδευε τα εμπορεύματά του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η προσευχή, η νηστεία και η ελεημοσύνη που εκδήλωσε ο Ιωάννης, κίνησε τον φθόνο του Τούρκου πλοιάρχου, ο οποίος με μακρές συζητήσεις προσπαθούσε να τον προσηλυτίσει. Ο Ιωάννης έμπειρος σχετικά με τις Γραφές, νίκησε τον πλοίαρχο στις θρησκευτικές αυτές συζητήσεις. Όταν αποβιβάστηκαν στο Άκκερμαν (Ασπρόκαοτρο), ο πλοίαρχος συκοφάντησε τον Ιωάννη στον Τούρκο ηγεμόνα ότι δήθεν έδωσε λόγο να γίνει μωαμεθανός. Μετά από λίγο οδηγούσαν με τιμές τον Ιωάννη, μπροστά στον ηγεμόνα, που με κολακείες και υποσχέσεις προσπαθούσε να επιτύχει τον σκοπό του. Αλλ' ο Ιωάννης περίτρανα ομολόγησε πως ήταν, είναι και θα παραμείνει χριστιανός, όσα πλούτη και αξιώματα και αν του προσφέρουν. Θυμωμένος ο ηγεμόνας, διέταξε και τον βασάνισαν τόσο σκληρά, ώστε το αίμα του έτρεχε σαν ποτάμι. Κατόπιν, έτσι αιμόφυρτο τον έριξαν στη φυλακή. Την επόμενη ήμερα, όταν τον ξαναπαρουσίασαν στον ηγεμόνα, ο Ιωάννης ομολόγησε με περισσότερο θάρρος την πίστη του, λέγοντας πως αυτά τα βασανιστήρια που του έκαναν δεν του φάνηκαν τίποτα και αν έχουν άλλα καινούργια ας τα εφαρμόσουν. Εξοργισμένος ακόμα περισσότερο από τα λόγια αυτά ο τύραννος, διέταξε και τον μαστίγωσαν τόσο βάρβαρα, ώστε άρχισαν να πέφτουν κομμάτια οι σάρκες του, μέχρι που φάνηκαν τα εντόσθιά του. Στη συνέχεια, τον έδεσαν στην ουρά ενός αγρίου αλόγου που τον έσερνε μέσα στους δρόμους της πόλης. Τη στιγμή δε που περνούσε από την εβραϊκή συνοικία, οι Εβραίοι έβριζαν και κακοποιούσαν τον Μάρτυρα. Ένας μάλιστα, πήρε ένα σπαθί και του έκοψε το κεφάλι, στις 12 Ιουνίου 1492. Από τα θαύματα που έκανε το εγκαταλελειμμένο λείψανο του Αγίου, ο ηγεμόνας φοβήθηκε και έδωσε την άδεια στους χριστιανούς να το παραλάβουν και να το κηδεύσουν με τιμές σε κάποιο Ναό, όπου παρέμεινε 70 χρόνια θαυματουργώντας. Αργότερα, με βασιλικές τιμές, μετακομίστηκε στη Σουτζάβα της Μολδαυίας. Ακολουθία του Αγίου αυτού συνέταξε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Νικηφόρος ο Κρής, που εκδόθηκε το 1819 στο Ιάσιο.
Ο Νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από την Τραπεζούντα και ήταν λόγιος πρόκριτος της πόλης αυτής και πολύ ευσεβής. Ασχολούμενος με το εμπόριο, κάποτε επιβιβάσθηκε σ' ένα τούρκικο πλοίο και συνόδευε τα εμπορεύματά του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η προσευχή, η νηστεία και η ελεημοσύνη που εκδήλωσε ο Ιωάννης, κίνησε τον φθόνο του Τούρκου πλοιάρχου, ο οποίος με μακρές συζητήσεις προσπαθούσε να τον προσηλυτίσει. Ο Ιωάννης έμπειρος σχετικά με τις Γραφές, νίκησε τον πλοίαρχο στις θρησκευτικές αυτές συζητήσεις. Όταν αποβιβάστηκαν στο Άκκερμαν (Ασπρόκαοτρο), ο πλοίαρχος συκοφάντησε τον Ιωάννη στον Τούρκο ηγεμόνα ότι δήθεν έδωσε λόγο να γίνει μωαμεθανός. Μετά από λίγο οδηγούσαν με τιμές τον Ιωάννη, μπροστά στον ηγεμόνα, που με κολακείες και υποσχέσεις προσπαθούσε να επιτύχει τον σκοπό του. Αλλ' ο Ιωάννης περίτρανα ομολόγησε πως ήταν, είναι και θα παραμείνει χριστιανός, όσα πλούτη και αξιώματα και αν του προσφέρουν. Θυμωμένος ο ηγεμόνας, διέταξε και τον βασάνισαν τόσο σκληρά, ώστε το αίμα του έτρεχε σαν ποτάμι. Κατόπιν, έτσι αιμόφυρτο τον έριξαν στη φυλακή. Την επόμενη ήμερα, όταν τον ξαναπαρουσίασαν στον ηγεμόνα, ο Ιωάννης ομολόγησε με περισσότερο θάρρος την πίστη του, λέγοντας πως αυτά τα βασανιστήρια που του έκαναν δεν του φάνηκαν τίποτα και αν έχουν άλλα καινούργια ας τα εφαρμόσουν. Εξοργισμένος ακόμα περισσότερο από τα λόγια αυτά ο τύραννος, διέταξε και τον μαστίγωσαν τόσο βάρβαρα, ώστε άρχισαν να πέφτουν κομμάτια οι σάρκες του, μέχρι που φάνηκαν τα εντόσθιά του. Στη συνέχεια, τον έδεσαν στην ουρά ενός αγρίου αλόγου που τον έσερνε μέσα στους δρόμους της πόλης. Τη στιγμή δε που περνούσε από την εβραϊκή συνοικία, οι Εβραίοι έβριζαν και κακοποιούσαν τον Μάρτυρα. Ένας μάλιστα, πήρε ένα σπαθί και του έκοψε το κεφάλι, στις 12 Ιουνίου 1492. Από τα θαύματα που έκανε το εγκαταλελειμμένο λείψανο του Αγίου, ο ηγεμόνας φοβήθηκε και έδωσε την άδεια στους χριστιανούς να το παραλάβουν και να το κηδεύσουν με τιμές σε κάποιο Ναό, όπου παρέμεινε 70 χρόνια θαυματουργώντας. Αργότερα, με βασιλικές τιμές, μετακομίστηκε στη Σουτζάβα της Μολδαυίας. Ακολουθία του Αγίου αυτού συνέταξε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Νικηφόρος ο Κρής, που εκδόθηκε το 1819 στο Ιάσιο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ, ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη
Πατρίδα του Άγιου Αυτού, ήταν το χωριό Τρίγλια της Προύσας. Όταν λοιπόν ο Συνέσιος ήλθε σε ηλικία γάμου, οι γονείς του ετοιμάζονταν να τον παντρέψουν. Αυτός όμως, φλεγόμενος από θείο έρωτα, έφυγε και πήγε στο Άγιο Όρος. Αρχικά πήγε στη Μονή Ιβήρων, όπου ήταν ο Αδελφός του Θεόφιλος και ο θείος του Γεράσιμος. Αυτοί λοιπόν τον συμβούλεψαν και ήλθε στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, όπου μετά από δοκιμή έγινε Μοναχός. Λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821, ο Συνέσιος μαζί με τους Γέροντες και τον επίτροπο του Αγίου Όρους Άρχοντα κυρ Σπανδωνή, συνελήφθησαν από τους Τούρκους και οδηγήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί τους βασάνισαν σκληρά, επειδή δήθεν δεν μαρτυρούσαν τους κρυμμένους θησαυρούς των Μοναστηριών. ο επί δυόμισι χρόνια ανελέητος βασανισμός τους, έκανε τον Συνέσιο μαζί με τους υπόλοιπους Γέροντες να παραδώσουν μαρτυρικά τη δίκαια ψυχή τους στο Θεό, στις 12 Ιουνίου 1821.
Πατρίδα του Άγιου Αυτού, ήταν το χωριό Τρίγλια της Προύσας. Όταν λοιπόν ο Συνέσιος ήλθε σε ηλικία γάμου, οι γονείς του ετοιμάζονταν να τον παντρέψουν. Αυτός όμως, φλεγόμενος από θείο έρωτα, έφυγε και πήγε στο Άγιο Όρος. Αρχικά πήγε στη Μονή Ιβήρων, όπου ήταν ο Αδελφός του Θεόφιλος και ο θείος του Γεράσιμος. Αυτοί λοιπόν τον συμβούλεψαν και ήλθε στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, όπου μετά από δοκιμή έγινε Μοναχός. Λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821, ο Συνέσιος μαζί με τους Γέροντες και τον επίτροπο του Αγίου Όρους Άρχοντα κυρ Σπανδωνή, συνελήφθησαν από τους Τούρκους και οδηγήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί τους βασάνισαν σκληρά, επειδή δήθεν δεν μαρτυρούσαν τους κρυμμένους θησαυρούς των Μοναστηριών. ο επί δυόμισι χρόνια ανελέητος βασανισμός τους, έκανε τον Συνέσιο μαζί με τους υπόλοιπους Γέροντες να παραδώσουν μαρτυρικά τη δίκαια ψυχή τους στο Θεό, στις 12 Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ, ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη
Θεσσαλονίκη.
Πατρίδα του ήταν το χωριό Εζουβά ή αλλιώς Αμούρμπεκι των Σερρών. Νέος
ακόμα, ήλθε με τον πατέρα του στο Άγιον Όρος, όπου ο μεν πατέρας του
έγινε μοναχός στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, ο δε Βενέδικτος
στάλθηκε στον Πολύγυρο για να μάθει τα Ιερά γράμματα. Όταν μεγάλωσε
έγινε και αυτός μοναχός και αργότερα Ιερέας. Με την Επανάσταση του
1821 συνελήφθη από τους Τούρκους και οδηγήθηκε δέσμιος μαζί με άλλους
καλόγηρους στη Θεσσαλονίκη, όπου πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου με
αποκεφαλισμό, στις 12 Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ, ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ο νέος Οσιομάρτυρας Τιμόθεος καταγόταν από ένα χωριό της Βέροιας. Όταν ήταν νέος, παντρεύτηκε και μετά από την αποθίωοη της συζύγου του πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε Μοναχός. Με την Επανάσταση του 1821, μαρτύρησε και αυτός στη Θεσσαλονίκη, μαζί με άλλους καλόγηρους, στις 12 Ιουνίου 1821. Ήταν τότε πάνω από 60 χρονών.
Ο νέος Οσιομάρτυρας Τιμόθεος καταγόταν από ένα χωριό της Βέροιας. Όταν ήταν νέος, παντρεύτηκε και μετά από την αποθίωοη της συζύγου του πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε Μοναχός. Με την Επανάσταση του 1821, μαρτύρησε και αυτός στη Θεσσαλονίκη, μαζί με άλλους καλόγηρους, στις 12 Ιουνίου 1821. Ήταν τότε πάνω από 60 χρονών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ο νέος Οσιομάρτυρας από τα Ιωάννινα
Κατά κόσμον ονομαζόταν Πέτρος και καταγόταν από τα Ιωάννινα. Έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον έστειλε στο Ελληνικό σχολείο του Παλάνου για να διδαχθεί τα Ιερά γράμματα. Τότε ήρθε σε επαφή με μοναχούς του Ιερού κοινοβίου του πρωτομάρτυρα Στεφάνου του Αγίου Όρους, και όταν αυτοί επέστρεψαν στο Άγιον Όρος, τους ακολούθησε και αυτός. Μετά από δοκιμή, έγινε μοναχός με το όνομα Παύλος. Το 1821 όμως, συνελήφθη μαζί με άλλους συμμοναστές του από τον ηγεμόνα Αμπλούτ Ρομπούτ πασά και οδηγήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, έλαβε μαρτυρικό τέλος μετά από φρικτά και βάρβαρα βασανιστήρια.
Κατά κόσμον ονομαζόταν Πέτρος και καταγόταν από τα Ιωάννινα. Έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον έστειλε στο Ελληνικό σχολείο του Παλάνου για να διδαχθεί τα Ιερά γράμματα. Τότε ήρθε σε επαφή με μοναχούς του Ιερού κοινοβίου του πρωτομάρτυρα Στεφάνου του Αγίου Όρους, και όταν αυτοί επέστρεψαν στο Άγιον Όρος, τους ακολούθησε και αυτός. Μετά από δοκιμή, έγινε μοναχός με το όνομα Παύλος. Το 1821 όμως, συνελήφθη μαζί με άλλους συμμοναστές του από τον ηγεμόνα Αμπλούτ Ρομπούτ πασά και οδηγήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, έλαβε μαρτυρικό τέλος μετά από φρικτά και βάρβαρα βασανιστήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου