ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ

Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός 

Θαύμα του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον μικρό Ηλία

Ο μικρός Ηλίας διεγνώσθη ότι έπασχε από λευχαιμία. Ο π. Σωσίπατρος ο οποίος είναι ο θείος του μικρού αγοριού ήταν επί πολλούς μήνες δίπλα στον ανεψιό του σε νοσοκομείο της Αθήνας μαζί με τον συνεφημέριό του π. Γρηγόριο. Η κατάσταση της υγείας του -μερικών μηνών- βρέφους ήταν πολύ κρίσιμη και οι γιατροί δεν έδιναν πολλές ελπίδες στους οικείους.
 

 
Ο π. Σωσίπατρος και οι οικείοι του εναπόθεσαν όλες τις ελπίδες τους στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό και καθημερινά έψαλλαν την παράκληση του Αγίου ελπίζοντας στο θαύμα. Η πίστη στον Άγιο Λουκά ότι θα επέμβει για άλλη μία φορά θαυματουργικά τελικά ενήργησε και ο Άγιος δια θαυμαστού τρόπου έδειξε ότι είναι παρών και ότι θα θεραπεύσει τον μικρό Ηλία.

Ο μικρός Ηλίας στα χέρια του πατρός Σωσιπάτρου

Το θαυμαστό γεγονός μας το διηγήθηκε ο π. Σωσίπατρος: « Ο μικρός Ηλίας ήταν κάποιων μηνών και οι γιατροί διέγνωσαν ότι έχει λευχαιμία. Εγώ μαζί με τον π. Γρηγόριο κάναμε βάρδιες στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν. Παραμονή της κοιμήσεως του Αγίου Λουκά δηλαδή 10 Ιουνίου ο π. Γρηγόριος αργά το βράδυ έφυγε από το νοσοκομείο για να ξεκουραστεί και άφησε εμένα στο πόστο του ...;. Αφού κάθησα δίπλα στον μικρό Ηλία κοιτώντας το παιδί άρχισα για άλλο ένα βράδυ να προσεύχομαι στον Άγιο Λουκά ...

- Άγιε Λουκά θεράπευσε τον δούλο σου Ηλία ... Άγιε Λουκά θεράπευσε τον δούλο σου Ηλία ... Άγιε Λουκά θεράπευσε τον δούλο σου Ηλία ...όμως δεν πρόλαβα καλά καλά να τελειώσω την προσευχή μου και χτυπά το κινητό τηλέφωνό μου ...ήταν ο π. Γρηγόριος ο οποίος με μία τρομαγμένη-συγκινημένη- τρεμάμενη αλλά και χαρούμενη φωνή μου λέγει:

- π. Σωσίπατρε ... ο Άγιος Λουκάς έκανε και πάλι το θαύμα του!!
Τι είχε γίνει; Όταν έφυγε από το νοσοκομείο πήρε ένα ταξί για να τον πάει στο σπίτι που έμενε ...λίγο πριν φτάσουν λοιπόν στο σπίτι ο άγνωστος ταξιτζής ρωτά τον π. Γρηγόριο:
-Πάτερ όλα καλά;
Ο π. Γρηγόριος απαντά αμήχανα :
- Όλα καλά ...;
Ο ταξιτζής όμως επιμένοντας ξαναρωτά:
-Πάτερ όλα καλά;
Ο π. Γρηγόριος μην θέλοντας να συνεχίσει την συνομιλία μαζί με τον άγνωστο ταξιτζή και νομίζοντας ότι τυπικά του έκανε την ερώτηση αυτή μιας και σίγουρα τον έβλεπε στενοχωρημένο απαντά και πάλι κοφτά:
-Όλα καλά ...; Και τότε ο ταξιτζής του λέγει:
-π. Γρηγόριε αυτό το παιδί που φροντίζετε και ο οποίο δεν είναι δικό σας θα γίνει καλά!
Ο π Γρηγόριος σάστισε προς στιγμή και απευθυνόμενος στον άγνωστο τον ρωτά:
-Πώς ξέρετε για το παιδί; Για εμένα; Για όλα αυτά;
Και ο ταξιτζής του απαντά:
-Μην ρωτάς πολλά πάτερ ...;αυτό να ξέρεις, ότι το παιδί που φροντίζετε αλλά δεν είναι δικό σας θα γίνει καλά!
Ο μικρός Ηλίας στα χέρια του π. Σωσιπάτρου

Με αυτά τα λόγια το ταξί σταμάτησε και ο π. Γρηγόριος συγκλονισμένος έδωσε το χρηματικό αντίτιμο στον άγνωστο.. που όμως γνώριζε τα πάντα. Ο ταξιτζής πήρε τα χρήματα έδωσε τα ρέστα και εξαφανίστηκε.
Δεν γνωρίζω εάν ο ταξιτζής αυτός ήταν ο Άγιος Λουκάς ή εάν ο Άγιος μίλησε δια μέσου αυτού του ανθρώπου, αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο μικρός Ηλίας από εκείνο το βράδυ, από εκείνη την ώρα άρχισε να γίνεται όλο και καλύτερα ...;ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός τον θεράπευσε!»
Ο μικρός Ηλίας είναι άλλο ένα ζωντανό θαύμα του Αγίου Λουκα Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως του Ιατρού και Θαυματουργού που αγγίζει και συγκλονίζει κάθε καρδιά.

Πηγή : imverias.blogspot.gr 

ΑΛΛΟ ΘΑΥΜΑ

Το θαύμα το περιγράφει ο Γενικός Διευθυντής της Παθολογικής κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών κ.Σωτήρης Αδαμίδης

ΑΛΛΟ ΘΑΥΜΑ



Στις 9 Μαΐου 2009 ο σύζυγός μου Γ.Χ., 42 ετών, είχε πάει στο σπίτι μας στο χωριό για κάποιες επιδιορθώσεις. Εκεί έχασε τις αισθήσεις του και όταν συνήλθε ένιωθε μεγάλη αδυναμία. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Λεμεσού, όπου έγινε αξονικός και φάνηκε ότι υπήρχε ρήξη ανευρύσματος ανιούσης αορτής. Όταν πήγαμε στις πρώτες βοήθειες, η γιατρός που τον είχε εξετάσει μας εξήγησε ότι η κατάστασή του ήταν κρίσιμη και έπρεπε να μεταφερθεί σε ιδιωτική κλινική για μια πολύ λεπτή επέμβαση από αγγειοχειρούργο, μιας και το τοπικό νοσοκομείο δεν είχε γιατρό αυτής της ειδικότητας.

Ο γιατρός της ιδιωτικής κλινικής όμως απουσίαζε σε συνέδριο στο εξωτερικό κι έτσι κρίθηκε απαραίτητο να μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Στο δρόμο επικοινώνησα τηλεφωνικά με την οικογενειακή μας γιατρό, η οποία προσπάθησε να με καθησυχάσει, τονίζοντάς μου ότι οι γιατροί θα μας λένε πάντα το χειρότερο σενάριο, γι’ αυτό κι εμείς δε θα έπρεπε να απελπιστούμε, ούτε να χάσουμε την πίστη μας.
Όταν φτάσαμε, γύρω στις 11 το βράδυ, μας υποδέχτηκε ο αγγειοχειρούργος, επικεφαλής της ομάδας που θα διενεργούσε την εγχείριση και μας παρέθεσε τα στατιστικά στοιχεία για περιπτώσεις όπως αυτήν του συζύγου μου. Από αυτούς που παθαίνουν ρήξη ανιούσης αορτής το 50% καταλήγει σε θάνατο πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο. Από το υπόλοιπο 50% που υποβάλλεται σε εγχείριση μόνο το 1% – 2% βγαίνουν από το χειρουργείο ζωντανοί. Μας πρότεινε να πάμε σε ιδιωτική κλινική στη Λ., με έξοδα του κράτους, όπου εργαζόταν άλλος αγγειοχειρούργος με περισσότερη πείρα από τον ίδιο. Όταν όμως επικοινώνησε με την κλινική τον ενημέρωσαν ότι ο συνάδελφος του συμμετείχε και εκείνος στο συνέδριο.

Μας επέτρεψαν να δούμε το Γ. για μερικά λεπτά προτού μεταφερθεί στο χειρουργείο. Μόλις βγήκαμε από το θάλαμο προετοιμασίας, ξαναπήρα τηλέφωνο τη γιατρό μας και της επανέλαβα αυτά που μας είχε πει ο αγγειοχειρούργος. Με καθησύχασε και μου μίλησε για το νέο άγιο Λουκά τον ιατρό, το ρώσο. «Μην ανησυχείς», μου είπε, «να προσεύχεστε στον άγιο Λουκά, που είναι χειρούργος, να βοηθήσει το γιατρό που θα τον χειρουργεί. Θα προσεύχομαι κι εγώ». Πρώτη φορά άκουγα για τον άγιο αυτό.

Να σημειώσω εδώ ότι ήμουν τότε 6 μηνών έγκυος το τέταρτο μας παιδί. Αμέσως έταξα το μωρό στον άγιο Λουκά και παρακαλούσα με όλη μου τη δύναμη να την αξιώσει να γνωρίσει τον πατέρα της.
Η επέμβαση άρχισε τα μεσάνυχτα Σαββάτου προς Κυριακή και μας ενημέρωσαν ότι θα ήταν πολύωρη. Μια νοσοκόμα, γνωστή της πεθεράς μου, αναγνώρισε το Γ. και κάθε τόσο έβγαινε από το χειρουργείο και μας ενημέρωνε για την πορεία της εγχείρισης. Στις 7 το πρωί της Κυριακής, όταν η επέμβαση έφτανε προς το τέλος, βγήκε ο γιατρός ιδρωμένος και μας είπε ότι ενώ όλα είχαν πάει καλά μέχρι εκείνο το σημείο, είχε αρχίσει αιμορραγία και δεν μπορούσαν να την ελέγξουν. «Αν δεν σταματήσει η αιμορραγία, θα τον χάσουμε», μας είπε χαρακτηριστικά. «Εμείς κάναμε ό,τι έπρεπε και ό,τι μπορούσαμε. Από δω κι εμπρός, μόνο ο Θεός»

Πήραμε τηλέφωνο συγγενείς και φίλους και τους παρακαλέσαμε να πάνε στη λειτουργία και να κάνουν παράκληση για το Γ. Δόξα τω Θεώ, μετά από τρία τέταρτα, ξαναβγήκε η νοσοκόμα και μας είπε ότι κατάφεραν να σταματήσουν την αιμορραγία και ετοιμάζονταν να τον μεταφέρουν στην εντατική, όπου θα παρέμενε διασωληνωμένος και σε καταστολή για περίπου μια βδομάδα.
Έφυγα από το νοσοκομείο και πήγα σε ένα συγγενικό μας σπίτι, για να κάνω ένα ντους και να ξεκουραστώ λίγο. Πήρα ξανά τηλέφωνο τη γιατρό μας και την ενημέρωσα για το θαύμα. Μου είπε ότι όλο το βράδυ προσευχόταν και άκουγε τον άγιο Λουκά να της λέει: «Πλύσου κι έλα να με βοηθήσεις. Χρειάζομαι τις προσευχές όλων σας».

Επέστρεψα στο νοσοκομείο το μεσημέρι και έξω από την εντατική επικρατούσε αναβρασμός. Η πεθερά μου κλαμένη μου λέει: «Βγήκε ο γιατρός πριν λίγο, μας είπε ότι άνοιξε πάλι αιμορραγία και θα ξαναμπούν στο χειρουργείο». Νέα επέμβαση άλλες πέντε ώρες. Με τη βοήθεια του Θεού, όλα πήγαν και πάλι κατ’ ευχήν και είχαμε το δεύτερο θαύμα.

Την επόμενη μέρα πήγαμε στο γραφείο του γιατρού να τον ευχαριστήσουμε. Μας είπε ξανά, τονίζοντας τις λέξεις:
«Δεν είναι εμένα που πρέπει να ευχαριστήσετε, αλλά το Θεό, που λυπήθηκε τα παιδιά του».
Όπως προανέφερα, ο Γ. θα έπρεπε να μείνει σε καταστολή για μια βδομάδα, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος νέας αιμορραγίας. Όταν πέρασαν πέντε έξι μέρες, οι γιατροί άρχισαν τις προσπάθειες να μειώσουν τη δόση των κατασταλτικών, για να μπορέσει να «ξυπνήσει». Όμως κάθε φορά που προσπαθούσαν, η αναπνοή του γινόταν ακανόνιστη και ανέβαινε η πίεσή του. Έτσι αναγκάζονταν να συνεχίσουν τη χορήγηση των κατασταλτικών. Ο διευθυντής της εντατικής μας κάλεσε στο γραφείο του και μας είπε ότι οι ενδείξεις ήταν αρνητικές και πιθανότατα υπήρχε κάποια εγκεφαλική βλάβη. Έγινε αξονική τομογραφία και πράγματι φάνηκε ότι υπήρχε έμφρακτο στη δεξιά μέση εγκεφαλική αρτηρία, αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση και μετατόπιση της μέσης γραμμής του εγκεφάλου με κίνδυνο να υποστεί ζημιά και το αριστερό ημισφαίριο.

Κλήθηκε νευροχειρουργός, ο οποίος έκανε καθετηριασμό και τοποθέτησε όργανο για συνεχή μέτρηση της ενδοκρανιακής πίεσης. Αρχικά οι γιατροί προσπάθησαν να ελέγξουν την ενδοκρανιακή πίεση με φαρμακευτική αγωγή.
Στην ενημέρωσή μας από τους εντατικολόγους μας λέχθηκε ότι η κατάσταση ήταν και πάλι κρίσιμη. Όπως μας εξήγησαν, ο Γ. είτε θα παρέμενε όπως ήταν (δηλαδή φυτό και θα ζούσε με μηχανική υποστήριξη), είτε θα χειροτέρευε και θα πέθαινε. Όταν ρωτήσαμε αν υπήρχε περίπτωση να βελτιωθεί, η απάντηση των γιατρών ήταν μόνο με θαύμα.
Ζητήσαμε από τον ιερέα του νοσοκομείου να κάνει ευχέλαιο και παράλληλα κάναμε και παράκληση στο παρεκκλήσιο του αγίου Λουκά στο χωριό Ερήμη. Ο ιερέας μας έδωσε βαμβάκι που σταύρωσε στα λείψανα του αγίου και σταυρώσαμε με αυτό το Γ.

Ξημερώματα της 21ης Μαΐου μου τηλεφώνησε ο νευροχειρουργός για να μου πει ότι ήταν αδύνατο πλέον να ελεγχθεί φαρμακευτικά η ενδοκρανιακή πίεση και, μπροστά στον κίνδυνο θανάτου ή εκτεταμένης εγκεφαλικής βλάβης, ήταν υποχρεωμένος να ζητήσει τη συγκατάθεσή μου για να προχωρήσει σε κρανιοεκτομή. Του την έδωσα και ξεκινήσαμε για το νοσοκομείο.
Μετά την επέμβαση-κρανιοεκτομή ο Γ. θα έπρεπε να συνεχίσει να παραμένει σε καταστολή για άλλη μια βδομάδα, ώστε να αποφευχθεί μια νέα αιμορραγία, στο κρανίο αυτή τη φορά. Τότε επικοινώνησε μαζί μας στενό συγγενικό μας πρόσωπο και μας είπε ότι στην εκκλησία των Αγίων Πάντων στη Μακεδονίτισσα, στη Λευκωσία, υπάρχει τεμάχιο από το ιερό λείψανο του αγίου Λουκά και έχει κάποιο γνωστό της θεολόγο, ο οποίος ζήτησε από τον ιερέα να φέρει στην εντατική το λείψανο και να κάνει παράκληση. Πράγματι, το Σάββατο πριν τον εσπερινό ήρθαν ο ιερέας και ο θεολόγος, έκαναν παράκληση στον άγιο Λουκά και ο ιερέας σταύρωσε το Γ. με το λείψανο.

Από το απόγευμα εκείνο η κατάσταση του Γ. άρχισε να παρουσιάζει σταθερή βελτίωση. Σταμάτησε η χορήγηση κατασταλτικών και άρχισε σιγά σιγά να έχει και πάλι επαφή με το περιβάλλον. Σε δέκα μέρες μπορούσε να τρώει μαλακά φαγητά και αφαιρέθηκε ο στοματογαστρικός σωλήνας, οπότε μπόρεσε και να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων.
Συνολικά ο Γ. παρέμεινε στην εντατική για σαράντα μέρες. Μετά μεταφέρθηκε στο θάλαμο του αγγειοθωρακοχειρουργικού για άλλες δέκα μέρες και στη συνέχεια σε κέντρο αποκατάστασης. Εκεί παρέμεινε για πέντε σχεδόν μήνες, ακολουθώντας πρόγραμμα εντατικής φυσιοθεραπείας, για να αντιμετωπιστεί η αριστερή ημιπληγία, συνεπεία της βλάβης στη δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, και να μπορέσει να σηκωθεί από το αναπηρικό καροτσάκι.

Επέστρεψε στο σπίτι στις 4 Δεκεμβρίου 2009. Σήμερα μπορεί να περπατά στηριγμένος σε μπαστούνι και να αυτοεξυπηρετείται. Στο μεσοδιάστημα, τον Αύγουστο, γεννήθηκε και η Λουκία μας. Η χάρη του Θεού και του αγίου Λουκά επέτρεψε στο Γ. να χαίρεται τα τέσσερα παιδιά μας και στα παιδιά να συνεχίσουν να μεγαλώνουν μαζί με τον πατέρα τους.

Κλείνοντας, θέλω να σημειώσω τα λόγια που είπε ο νευροχειρουργός στον κουμπάρο μας, όταν τον συνάντησε, λίγο πριν βγει ο Γ. από την εντατική:
«Κάθε φορά που περνώ από αυτό το κρεβάτι ανατριχιάζω, γιατί αυτός ο άνθρωπός πέθανε και αναστήθηκε τρεις φορές».

Πηγή: ayioi-pantes.blogspot.gr

ΑΛΛΟ ΘΑΥΜΑ

M.K ΡΟΔΟΣ

Ήμουν 3 μηνες στο κρεβατι, δεν μπορουσα να περπατησω περισσοτερο απο 5 λεπτα..... ενα σοβαρο προβλημα στη μεση..... ημουν ετοιμη για χειρουργειο.... Οι γιατροι στην Αθηνα που επικοινωνουσα δεν με αφηναν να ταξιδεψω. Μπορει στο αεροδρομιο μεσα με τους κραδασμους, το νευρο να παθαινε ζημια χωρις ''επιστροφη''.. Επρεπε να ξεκινησω το περπατητο απο 5 λεπτα και να το φτασω το λιγοτερο μιση ωρα.. Με δικη μου και μονο αποφαση ηθελα να φυγω Αθηνα να με δουν οι γιατροι.. Ο πονος ηταν αφανταστος που παιρνουσα επι 3 μηνες.. Το βραδυ πριν το ταξιδι που δεν ειχα καταφερει να περπατησω ουτε δυο λεπτα.. Παντα καθησμενη στο καναπε (ηταν αδυνατο να ξαπλωσω απ το πονο) το περασα αγκαλια με το εικονισμα του.. Παρακαλουσα μονο ενα πραγμα.. Να σταματησει ο πονος ακομα κι αν πηγαινα στα τεσσερα.. Δεν με ενοιαζε αν θα κουτσαινα (για 5 μηνες δεν μπορουσα να πατησω το ποδι μου κατω) το μονο που ζητουσα ηταν να παω πανω χωρις πονο..

Το πρωι που σηκωθηκα ετρεμα απο φοβο. Ζουσα την απολυτη αγωνια για το επομενο λεπτο.. Ντυθηκα.., δεν πονουσα.. Ετοιμασα τα πραγματα για το ταξιδι.. Δεν πονουσα. Εφτασα στο αερ/μιο δεν πονουσα.. Εφτασα Αθηνα δεν πονουσα.. (το ποδι δεν πατουσε σωστα) και για 2 μηνες μετα, αλλα δεν πονουσα.. Ειχα ξεχασει πως ηταν πριν η ζωη μου. Επι 3 μηνες καθε μερα καθε ωρα, αυπνη και δακρυσμενη.. Οι ενεσεις δεν καταφεραν παρα να ελατωσουν το πονο.. Και ξαφνικα, ενας απ τους γιατρους μου λεει μη κανεις τιποτα!!. Εισαι μικρη για να πειραξεις τη μεση σου.., γυρνα στη Ροδο και κανε λιγη υπομονη.. Και ηρθα πισω. Σε 2 μερες οδηγησα - σε 5 μερες σταθηκα - σε 2 μηνες περπατησα κανονικα..!! Μετα εκανα μαγνιτικη (5η) -η διαγνωση: ο οργανισμος σου εκανε χειρουργειο απο μονο του.!!- Oι γιατροι αυτο ειπαν. Eγω ξερω καλα οτι το αγιο χερι του εκανε οτι ειχα ζητησει εκεινη την νυχτα πριν ανεβω Aθηνα..  Kαι σημερα που τα γραφω εχει γινει το εξης. "Eδω δεν εχουμε εκκλησια στο ονομα του. Xτες εμαθα οτι του εφτιαξαν ενα εκκλησακι που θα το λειτουργησουν σημερα εντελως - εντελως τυχαια μπηκα σ αυτη τη σελιδα μεσα και τον ειδα μπραστα μου.!!
 

Υ.Γ.του ειχα ταξει μια λειτουργια.. (Tην ημερα που σηκωσα την λειτουργια χωρις να το γνωριζω, εφεραν εκει τα οστα του! Την ευχη του!)  

Πηγή : agioritikovima.gr

ΑΛΛΟ ΘΑΥΜΑ

Ο γιός μου, Ειρηναίος διεγνώσθη με καρκίνο στο δεξιό νεφρό και στις 27/3/12 πήγε στο νοσοκομείο PRINCE ALFRED του SYDNEY να του αφαιρέσουν το νεφρό.

Με δάκρυα παρεκάλεσα τον Άγιο Λουκά να βοηθήσει τον γιό μου στην εγχείρηση να πάνε όλα καλά.

Πήγαμε στο νοσοκομείο και περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής. Εγώ συνέχεια επικαλούμην την βοήθεια του Αγίου Λουκά κάνοντας κομποσκοίνι.

Εκεί όπως καθόμαστουν, αισθάνθηκα ότι μπήκε μέσα ο Άγιος Λουκάς και κάθησε δίπλα στον γιό μου και τον αγκάλιασε.

Με κοίταξε και με χαμόγελο μου είπε "ΗΛΘΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΡΗΝΑΙΟ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΘΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΑΙΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΟΜΑΙ ΕΓΩ"

Πράγματι στην σειρά δίπλα δε μένα γέμμισαν οι καρέκλες και απέναντι από μένα, δίπλα στον Ειρηναίο δεν κάθησε κανείς.

Φώναξαν το όνομα του γιού μου να μπει στο χειρουργείο, και πριν τον γιό μου αισθάνθηκα ότι μπήκε ο Άγιος Λουκάς.

Η εγχείρηση κράτησε περίπου τρείς ώρες.

Όταν τελείωσε έμεινε κάμπωση ώρα στο αναρωτήριο και όταν τον πήγαν στο δωμάτιό του πήγαμε και εμείς.

Σιγά, σιγά άρχισα να του μηλώ.

Του είπα, "- αγόρι μου παρακαλούσα τον Άγιο Λουκά τον ιατρό να σε βοηθήσει στην εγχείρηση" και μου απήντησε "-μπαμπά, πριν αρχήσει η εγχείρηση, ήλθε ένας και μου είπε  ΜΕ ΛΕΝΕ ΛΟΥΚΑ ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΣ"

Εδώ σταματώ. Κάθε φορά που σκέπτομαι αυτό τα μάτια μου γεμίζουν δάκρια.Η εγχείρηση πήγε καλά.

Ευχαριστώ Τον Θεό, τον Άγιο Λουκά και όλους τους Αγίους.

Το παιδί μου δεν χρειάστηκε ούτε χημειοθεραπεία ούτε τίποτα άλλα φάρμακα.

Δόξα Τω Θεώ πάντων ένεκεν. 

Πηγή : viotikiekklisia.blogspot.gr

Ευχή εις Ασθενούντα δια πρεσβειών του αγίου Λουκά επισκόπου Κριμαίας