Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΩΝ-ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΜΑΤΙΑ ΒΛΕΠΕΙ

Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης

Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης είχε πει : «Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα' νεργήσω κι' ό,τι θέλουν ας μου κάνουν» Στρατηγός Μακρυγιάννης (από τα απομνημονεύματά του)

Ήταν "Φασίστας";;

Το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μήλιος, σε ανάρτηση δική του στο facebook, έβαλε μια φωτογραφία, η οποία έχει προκαλέσει σάλο και σύγχυση στον Ορθόδοξο Ελληνικό Λαό της Χώρας μας. όπως θα δείτε, εικονίζεται ένας Στρατιώτης πάνω σε ερείπια, και κρατάει μια βαριοπούλα, ενώ ταυτόχρονα ΠΟΔΟΠΑΤΕΙ τον Εσταυρωμένο Αρχηγό της Πίστεως μας, και μια Εικόνα ενός Αγίου της Ορθοδοξίας...  
Για να μπορέσει κάποιος να τα διακρίνει όλα αυτά - τα οποία φαίνονται βέβαια και με μια απλή παρατηρητικότητα, μετατρέψαμε στο αρνητικό την ίδια Φώτο και την αναλύουμε. (σ.σ Ποιό κάτω θα δείτε και την πραγματική Φώτο που πιθανών να οραματίζεται ο κύριος Μήλιος) 

Αυτός είναι ο "πολιτισμός" που ονειρεύεστε κύριε Μήλιο εσείς και ο ΣΥΡΙΖΑ σας;;
Όταν και εάν φυσικά εκλεγείτε υπουργός Παιδείας, ή Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ή Υπουργός Χωροταξίας κ.ο.κ, αυτά θα εφαρμόσετε στην Ελλάδα της Ορθοδοξίας και της Ιστορίας, στην Πατρίδα του Μακρυγιάννη , του Καραϊσκάκη, του Παπαφλέσσα, της Μπουμπουλίνας, του Γρηγορίου του Ε' και αμέτρητων ακόμα αγωνιστών που έδωσαν το αίμα τους για δύο ιδανικά;;;
"Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία" φώναζαν, οι Ήρωες και έπεφταν μαχόμενοι και δεν υπολόγιζαν ΤΙΠΟΤΑ!!

Σας αρέσει, ή όχι κύριε Μήλιο, αυτό ήταν και συνεχίζει να είναι το ιδανικό της Ελλάδας μας.. 

Ευτυχώς για όλους μας, "Το παρελθόν, ούτε ο Θεός μπορεί να το αλλάξει"!! Όσο αν προσπαθείτε να αποπροσανατολίσετε τον Κόσμο, "Δυστυχώς για εσάς/ευτυχώς για εμάς σας καταλάβαμε"...

Αλήθεια (λοιποί αγαπητοί Αριστεροί και Αριστεριστές), για ποιά "Δημοκρατία" κόπτεστε και βάζετε ταμπέλες στους άλλους;;
Είχε ο Στάλιν Δημοκρατία στην Ρωσία;;;  Θα μας τρελάνετε τελείως;;;
Υπάρχει στην Κούβα όπου είναι μια Κουμουνιστική χώρα Δημοκρατία;;;
Σε ποιόν πλανήτη ζείτε;; 
Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα κυρία Κανέλλη να αποφασίζεις εσύ ποιός θα μιλήσει και ποίος όχι σε μια κουβέντα;; 
Ποιός σε όρισε "Πορτιέρη" της κάθε τηλεοπτικής εκπομπής να αποφασίζεις εσύ ως καλεσμένη που έχεις τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους παρισταμένους, να λες στον συνομιλητή σου "σήκω φύγε από δώ";;
Ποιός σε όρισε "Σωματοφύλακα" και από που έλαβες το δικαίωμα την στιγμή που ήσουν εκτός θέματος σε έναν διάλογο "επί προσωπικού", να πετάγεσαι και από "παίκτης σε έναν αγώνα, να αυτοανακηρύσσεστε σε Διαιτητή και να μοιράζεις Κόκκινες Κάρτες" σε όποιον δεν σου αρέσουν τα μούτρα του;;

Και μετά μιλάτε για Δημοκρατία και Φασισμό...
Το έχετε μάθει καλά το παιχνίδι της Τηλεόρασης... Άλλωστε αν δεν κάνω λάθος, είστε χρόνια στον φακό και έχετε μάθει πολύ καλά "να τσιτώνετε όποιον δεν επιθυμείτε" την στιγμή που κάποιος είναι αυθόρμητος..

Μετά το συμβάν, είπατε σε συνέντευξή σας στον Ρεπόρτερ: 
"Δεν ήθελα να βάλω γυαλιά ηλίου να μην νομίζετε ότι σκιάχτηκα" 
"Μην ακουμπάς το μικρόφωνο επάνω μου, να μην ακούγομαι βραχνά"
Αυτό, δεν είναι τρικ επικοινωνίας κυρία Κανέλλη;; 
Να σου πω εγώ τον λόγο;  Η ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ !!          

Το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Γ.Μήλιος

Aυτή η "Δημοκρατική" φωτό αναρτήθηκε από τον Γ. Μήλιο   

 
Ο καυγάς ξεκίνησε αφορμή τα κοιτάσματα πετρελαίου που όπως είπε (και είναι αλήθεια αυτό) ο Κασιδιάρης, η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του ορυκτού πλούτου που υπάρχει στην λεκάνη της Μεσογείου, ξεκίνησε επί των χρόνων της Δικτατορίας του Γ. Παπαδόπουλου το 1973! 
Η κυρία Λιάνα Κανέλλη μας, έστρεψε την κουβέντα γυρνώντας μερικές δεκαετίες πίσω, αναφερόμενη στα Δεκεμβριανά.. (!)
Μετά από λίγο, η κυρία Κανέλλη προκάλεσε  λέγοντας : "Δεν ασχολούμαι με Φασισταριά" και φυσικά αφού είναι Κουμουνίστρια και υποψήφια Βουλευτής του ΚΚΕ, αποκαλέστηκε "Παλιο-Κομμούνι"... 
Αν ήθελε η κυρία Κανέλλη να αποφευχθεί το επεισόδιο, δεν θα ανταπαντούσε πάλι προκλητικά  "δεν θα με κάνεις εσύ σαπούνι".. 
Σε κάποια στιγμή αναφέρθηκαν και οι δύο "Κασιδιάρης-Κανέλλη" στην αστυνομία περί μιας ερώτησης που έκανε ο πρώτος, στην κυρία Κανέλλη αν υο ΚΚΕ της κυρίας Παπαρήγα είχε συνεργαστεί με την Αστυνομία.
Και η κυρία Δούρου, σχολίασε προκλητικά  και ρώτησε τον κύριο Κασιδιάρη "Πήρατε αναβολή για το δικαστήριο που εκκρεμεί σε βάρος σας";;;
(Προφανώς για να ρωτήσει κάτι τέτοιο η κυρία Δούρου που δεν είχε καμία σχέση με το όλο θέμα, ήξερε τι έκανε. Είναι μια έξυπνη και μορφωμένη γυναίκα, και δεν την δικαιολογεί αυτή η ερώτηση)
Μετά έγινε ότι έγινε...
Ο καθένας μας, μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να κρίνει ποιός είναι ο "Φασίστας" και ποιός όχι!!

Ας διαβάσουμε λίγο τον Μακρυγιάννη..

«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα' νεργήσω κι' ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»

«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα' νεργήσω κι' ό,τι θέλουν ας μου κάνουν» Στρατηγός Μακρυγιάννης (από τα απομνημονεύματά του):

Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη». Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου.

  

Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό' χα, δεν τό' δινα κανενός. Κι' αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο». Έφυγαν αυτοί. Κι' έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν. Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι' εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι' αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο. Πήγε να' νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι». Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια. Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι' αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα. Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι' αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα. Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται. Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι' αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι' όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές. Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν. Ρωμαίγικον δεν φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία. Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν.

Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας». Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα. Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι: «Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω». Το χαρτί του πατέρα Κοσμά έβαλα και μου το εκαθαρόγραψαν. Και το εκράτησα ως Άγιον Φυλαχτόν, που λέγει μεγάλην αλήθειαν. Θα πω να μου γράψουν καλλιγραφικά και τον άλλον αθάνατον λόγον του, «τον Πάπαν να καταράσθε ως αίτιον». Θέλω να το βλέπω κοντά στα' κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας, τρομάρα τους. Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να' ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται.Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες. Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας! Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.

Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες!