Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

ΓΙΑΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΙΕΡΕΑΣ (Ομιλία Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Γορτυνος κκ Ιερεμίου)

ΓΙΑΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΙΕΡΕΑΣ
Μιλμε, δελφοί χριστιανοί, γιά τήν σοτιμία τν δύο φύλων, τι δηλαδή νδρας καί γυναίκα εναι σότιμοι καί δέν περτερε νας ναντι το λλου.
λλά ν γυναίκα εναι σότιμη μέ τόν νδρα, τότε γιατί πόστολος Παλος λέει « γυναίκα νά φοβται τόν νδρα»; Σ ατό τό ρώτημα παντήσαμε με τό προηγούμενο κήρυγμά μας. λλά καί να λλο δεύτερο σχετικό ρώτημα προβάλλει: Γιατί γυναίκα δέν μπορε νά γίνει ερεύς πως καί νδρας, φο εναι σότιμη μέ ατόν; Σ ατό τό ρώτημα θά φιερώσω τό σημερινό μου κήρυγμα, δελφοί, καί παρακαλ πολύ νά τό προσέξετε. πό τήν ρχή μως σς λέγω τι τό θέμα ατό εναι βαθύ, χρειάζεται μελέτη πολλή καί μολογ τι δέν την χω κάνει τήν μελέτη ατή. Μερικά μόνο, δυό-τρία πράγματα, θά π στό σοβαρό ατό θέμα, πού τά θεωρ σχυρά.

1. Τό πρτο πιχείρημα στό γιατί γυναίκα δέν μπορε νά γίνει ερεύς, το παίρνω πό τήν παράδοση τς κκλησίας μας. Πουθενά, οτε στήν γία Γραφή οτε στά βιβλία τν γίων Πατέρων στά ερά Συναξάρια, πουθενά, λέγω, δεν βλέπουμε τήν γυναίκα νά λειτουργε ς ερέας. Μόνο στήν εδωλολατρία φαίνεται γυναίκα ς έρεια.
2. Δεύτερο πιχείρημα: Υός το Θεο πού σαρκώθηκε στήν Κοιλία τς Παναγίας μας, ρχιερέας Χριστός, λαβε νδρώα φύση, γι ατό καί περιετμήθη. Μήν πε μως κανένας τι σώθηκαν μόνο ο νδρες καί χι ο γυνακες,πειδή Χριστός λαβε φύση νδρός. χι, γιατί νδρώα φύση κφράζει λη τήν νθρώπινη φύση. Θυμηθετε ατό πού σς λεγα λλοτε τι τά δύο φύλα δημιουργήθηκαν στήν ρχή νοποιημένα, μέ νδρώα μως φύση: δάμ. Και ταν λοιπόν νδρας ς ερεύς πηρετε τόν Θεό, τόν ερατεύει λη νθρώπινη φύση καί χι νδρας μόνο. Γι ατό πού σς λέω, γιά τήν συμπερίληψη δηλαδή καί τς γυναικείας φύσεως στόν νδρα, θά σς ναφέρω να παράδειγμα πό την γία Γραφή: ταν ωσήφ διηγήθηκε στόν πατέρα του τό θεϊκό νειρο πού εδε, τι τόν προσκυνοσαν λιος, σελήνη καί ο νδεκα στέρες, πατέρας ακώβ τό ρμήνευσε σωστά, τι θά τόν προσκυνήσουν πατέρας του, μητέρα του καί τά νδεκα δέλφια του (βλ. Γεν. 37,10). Καί πραγματικά, πως γνωρίζουμε πό τήν στορία τς Παλαις Διαθήκης, τόν ωσήφ, πού γινε ντιβασιλέας τς Αγύπτου, τόν προσκύνησαν τά δέλφια του, πατέρας του, δέν τον προσκύνησε μως μητέρα του, γιατί ατή εχε πεθάνει! Τί λοιπόν; Δέν κπληρώθηκε κριβς τό θεϊκό νειρο; Καί βέβαια κπληρώθηκε, λέγει ερός Χρυσόστομος! Γιατί νδρας καί γυναίκα εναι να πράγμα στόν γάμο. φο λοιπόν προσκύνησε τόν ωσήφ κεφαλή, δηλαδή ακώβ, τόν προσκύνησε καί τό πόλοιπο σμα, δηλαδή γυναίκα του, μητέρα το ωσήφ, Ραχήλ. «πεί ον κεφαλή τς γυναικός νήρ, “καί σονται, φησίν, ο δύο ες σάρκα μίαν”· τς κεφαλς προσκυνησάσης, δηλονότι καί τό σμα παν ταύτ επετο».1 νδρας λοιπόν γίνεται ερεύς καί ερατεύει τόν Θεό, λλά στόν νδρα συμπεριλαμβάνεται καί γυναίκα. δέ γυναίκα προσφέρει τά δρα στόν ερέα, γιά νά τά προσκομίσει ατός στόν Θεό. στε λοιπόν στήν προετοιμασία γιά τήν Θεία Λειτουργία περιλαμβάνεται καί ελαβής γυναίκα, ποία ζυμώνει τό πρόσφορο γιά νά το φέρει στόν ερέα.
3. Τρίτο πιχείρημα: ερεύς εναι νώτερος λων, εναι ρχοντας, γιατί ερωσύνη εναι πραγματικά ψηλοτέρα πάντων. Διοικε λοιπόν ερεύς στην κκλησία το Χριστο, ς μέτοχος στό ρχιερατικό, προφητικό καί βασιλικό ξίωμα το Χριστο. Ατό μως δέν μπορε νά λεχθε γιά τήν γυναίκα, ς έρεια, γιατί γυναίκα εναι σέ πιτίμιο νά κυριεύεται πό τόν νδρα καί χι νά αθεντεύει ατο (βλ. Γεν. 3,16. Α΄ Τιμ. 2,12). Καί μέσα στήν παραδείσια κατάσταση,πού τά δύο φύλα εναι σότιμα, γυναίκα δέν πρέπει νά λησμονε τό πιτίμιό της, τό «πρός τόν νδρα ποστροφή σου καί ατός σου κυριεύσει», γιατί στήν πραγματικότητα εμαστε στήν πτωτική κατάσταση. Γι ατό καί πόστολος λέγει « δέ γυνή να φοβται τόν νδρα», μέ τόν ντιθετικό σύνδεσμο «δέ». Δηλαδή: Ναί μέν γυναίκα εναι σότιμη μέ τόν νδρα, ναί μέν σχέση της μέ τόν νδρα στόν γάμο εναι στενή καί ερή, σο σχέση Χριστο καί κκλησίας, λλά δεν πρέπει ατή νά λησμονε τήν ποταγή της σ ατόν. γυναίκα, λοιπόν, λόγω το πιτιμίου της, πού λαβε κατά τήν πτώση, δέν μπορε νά γίνει ερέας, γιατί δέν μπορε νά ρχει στήν κκλησία το Χριστο.
4. Τέλος, λέγουμε τι γυναίκα δέν μπορε νά γίνει ερέας, γιατί κατά την φύση της κφράζει περισσότερο τήν πτωτική κατάσταση. τσι διαβάζουμε στο ερό Πηδάλιο τι ο Πατέρες μπόδισαν τήν γυναίκα νά εσέρχεται στό ερό βμα καί νά πηρετε στά Μυστήρια «διά τήν τν καταμηνίων κάκωσιν», γιά την μηνιαία διαθεσία της.2 χειροθετετο δέ παλαιότερα γυναίκα διάκονος, διακονία της μως δέν ταν, πως το νδρα διακόνου, μέσα στό ερό Βμα, λλά ξω πό ατό. διάκονος γυναίκα βοηθοσε κατά τήν βάπτιση τν γυναικν σέ λλες πηρεσίες, πού ταν νάρμοστο νά πηρετε νδρας διάκονος, κτός μως το ερο Βήματος.3
5. ς μή ζητάει λοιπόν γυναίκα νά γίνει ερεύς, πράγμα πού δέν γινε ποτέ στήν κκλησία μας. ς μήν ξεχνάει γυναίκα τι σάν μητέρα μπορε νά κάνει τό παιδί της ερέα τι καί δια ν τό θέλει, μπορε νά φορέσει τό τίμιο ράσο καί νά γίνει μοναχή. Μία τοιαύτη παρθένον, φιερωμένη στόν Χριστό, ερός Χρυσόστομος, θαυμάζοντάς την, λέγει: « τήν έρειαν»!
1. Ες τήν Γένεσιν, μιλία ΞΣΤ΄, ες ΑΑΠ 51,630D, σ. 177.
2. Βλ. Πηδάλιον, κδοσις «στήρ», σ. 150 (ποσημείωση).
3. Παραθέτουμε μακρά σημείωση το γίου Νικοδήμου το γιορείτου στόν ΙΘ΄ κανόνα τς Α΄ Οκουμενικς Συνόδου:
Σημείωσαι τι Διάκονος, γκαλά καί φαίνεται νά χειροτονται στερα πό τόν Πρεσβύτερον και Διάκονον, κατά τόν ιδ΄ τς στ΄ καί νά κάμν λειτουργίαν, κατά τόν ιε΄ τς δ΄, κατά τάς ποστολικάς μως Διαταγάς δέν φαίνεται νά πιτελ τήν ν τ βήματι τν θείων Μυστηρίων λειτουργίαν το ρρενος Διακόνου, λλά τήν ξω το βήματος. Λέγουσι γάρ αται βιβλ. γ΄ κεφ. θ΄ «νίσως ες τάς γυνακας δεν συγχωρήσωμεν νά διδάσκουσιν ν τ κκλησί (δι τι γυναικί διδάσκειν οκ πιτρέπω, λέγει δί Παλος. α΄ Τιμοθ. κεφ. β΄) πς θέλει συγχωρήσ τινάς ες ατάς νά ερατεύουν; δι τι τοτο εναι σφάλμα τς τν λλήνων θεότητος νά χειροτονσιν ερείας ες τάς θηλυκάς των Θεάς, καί χι τς το Χριστο νομοθεσίας. χειροτονετο λοιπόν Διάκονος ατη, πρτον μέν, (ατόθι κεφ. ιε΄ καί ιστ΄) διά τάς φωτιζομένας, τοι βαπτιζομένας γυνακας, τάς ποίας, φ ο μέν πίσκοπος λειφε τήν κεφαλήν ατν μέ τό γιον λαιον, δέ Διάκονος μόνον τό μέτωπον, περνεν κείνη καί λειφεν λο το σμά των, μέ τό νά μή το πρέπον νά βλέπεται πό τούς νδρας σμα γυμνόν γυναικός. Δεύτερον δε διά τάς λλας πηρεσίας τν γυναικν. Διότι ες τά σπήτια κενα πο συγκατοίκουν γυνακες με νδρας πίστους, ες τά ποα δέν το σεμνόν νά πέμπεται νδρας Διάκονος διά τάς πονηράς ποψίας, Διάκονος γυνακα πέμπετο, κατά τό ιε΄ κεφ. το γ΄ βιβλ. φύλαττεν ες τάς θύρας τς κκλησίας διά νά μή μβ κμμία κατηχουμένη καί πιστος. (Βιβλ. β΄ κεφ. ιζ΄) ξέταζε τάς γυνακας κείνας, πο μέ συστατικά γράμματα ρχοντο πό μίαν πόλιν ες λλην, ν ναι μεμολυσμέναις πό καμμίαν αρεσιν· ν ναι πανδρες χραι, καί μετά τήν ξέτασιν καμνε τόπον ες τήν κκλησίαν νά σταθ κάθε μία κατά τήν τύχην καί στάσιν της (βιβλ. γ΄ κεφ. ιδ΄ καί ιθ΄) χρειάζετο κόμη Διάκονος ες τό νά πηρετ τάς χήρας κείνας πο σαν γραμμέναις ες τόν κατάλογον τς κκλησίας, προσφέρουσα ες ατάς τάς παρά τν χριστιανν διδομένας λεημοσύνας, καί πρός λλας κόμη πηρεσίας τον χρησιμεύουσα». Περισσότερον δέ πό λα χειροτονετο κατά τό η΄ βιβλ. κεφ. κ΄ καί κεφ. κη΄ διά να φυλάττ τάς γίας πύλας, καί νά πηρετ τούς Πρεσβυτέρους ταν βάπτιζαν τάς γυνακας διά τό σεμνόν, καί επρεπές, ν ος καί γέγραπται τι «Διακόνισσα οκ ελογε οδέ ποιε τι πό κενα πο κάμνουν ο Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι. Λέγει δέ περί ατν καί πιφάνιος αρεσ. οθ΄ τι το κκλησιαστικόν τάγμα χρι μόνον Διακονισσν χρειάσθη τάς γυνακας, Χήρας τε νόμασε, καί τάς γηραιοτέρας πό ατάς νόμασε Πρεσβύτιδας, πρεσβυτερίδας μως ερίσσας ες κανένα μέρος δεν πρόσταξε νά γίνωνται. Διότι οτε ο Διάκονοι ν τ κκλησιαστικ τάξει πιστεύθησαν νά πιτελσι μυστήριόν τι, λλά μόνον διακονσιν ες τά παρά τν ερέων τελούμενα. Καί πάλιν, τι μέν Διακονισσν τό τάγμα εναι ες τήν κκλησίαν, χι διά νά ερατεύ, οδέ διά νά πιχειρ νά συγχωρ τι, λλά διά τήν σεμνότητα το γένους τν γυναικν, διά τήν ραν πο βαπτίζονται θετέον, διά πίσκεψιν πάθους, πόνου, διά νά θεωρται μόνο πό ατήν ταν γυμνωθ σμα γυναικός, ν καιρ νάγκης, και χι πό τούς ερουργοντας νδρας. Ε δέ καί Βαλσαμών λέγει ες τήν λε΄ ρώτησιν Μάρκου το λεξανδρ. τι α Διακόνισσαι εχον βαθμόν ν τ βήματι, δέ τν μμήνων κάκωσις πεξένωσε τον βαθμόν ατν καί τήν πηρεσίαν πό τό βμα, μως ατός πάλιν ν τ ατ ρωτήσει λέγει τι ν τ Κωνσταντινουπόλει προχειρίζονται Διακόνισσαι μηδεμίαν μέν μετουσίαν, μετοχήν χουσαι ν τ βήματι, κκλησιάζουσαι δέ τά πολλά, καί τάς γυνακας κκλησιαστικς διορθούμεναι. Λέγει δέ καί Κλήμης λεξανδρ. στρωματ. βιβλ. γ΄ τι ο πόστολοι, εχον μαζύ τους ες τό κήρυγμα γυνακας ς δελφάς, καί συνδιακόνους διά τάς ν τ οκ καθημένας γυνακας, διά μέσου τν ποίων, εσήρχετο το Κυρίου διδασκαλία μέσα ες τόν θάλαμον, καί διαίτερον οκον τν γυναικν. Ερηται δέ ντισι βιβλίοις, τι χειροθεσία τς Διακόνου το, νά κλίν τήν κεφαλήν της, καί ρχιερεύς θέτωντας πάνω ες ατήν τήν χερά του, νά κάμν τρες σταυρούς, καί νά τς πεύχεται εχάς τινας. Περί τν Διακονισσν γράφει Παλος α΄ Τιμοθέου: » γυνακας σαύτως σεμνάς, μή διαβόλους, νηφαλίους, πιστάς ν πσι. « Σημείωσαι τι γκαλά καί α διακόνισσαι σαν λλαι πό τάς χήρας, καί πό τάς Πρεσβύτιδας, μ λον τοτο καί πό τό τάγμα τν ες τήν κκλησίαν κατειλεγμένων χηρν χειροτονοντο διακόνισσαι· νάγνωθι καί τήν β΄ ποσημείωσιν το μ΄, τς ς΄ καί τήν το ια΄ τς ν Λαοδικεί. Ε δε τις φιλομαθής γαπ νά ξεύρ τόν τρόπον τς χειροτονίας τν τοιούτων διακονισσν ς μάθ τοτον παρά το Βλαστάρεως πλατύτερον. Λέγει γάρ οτος τι ες παλαιά βιβλία ερέθη γεγραμμένον πς αταί ταν χειροτονοντο σαν χρόνων τεσσαράκοντα, καί σχμα εχον μοναχικόν τέλειον (τοι το μεγαλοσχήμου) καί τι καλύπτοντο μέ μαφόριον, χουσαι τά κρα του κρεμάμενα μπροσθεν. τι ταν ρχιερεύς, λεγεν π ατας, τό Θεία χάρις, δέν κκλινον τό γόνυ, ς ο Διάκονοι, λλά μόνην την κεφαλήν. πειτα ρχιερεύς βανεν ες τόν τράχηλον ατν πό τό μαφόριον, τό ράριον το Διακόνου, φέρων ες τόν μπροσθεν τά δύο κρα το ραρίου. Δέν συγχώρει μως ες ατάς νά πηρετον ες τά Μυστήρια, ριπίδιον νά βαστον, ς ο Διάκονοι, λλά μόνον νά κοινωνον στερα πό τούς Διακόνους, καί φ ο θελε κοινωνήσ τούς λλους ρχιερεύς, νά πέρνουν τό ποτήριον πό τάς χεράς του, και νά τό βάλλουν πάνω ες τήν γίαν τράπεζαν, χωρίς νά κοινωνήσουν τινά· πιφέρει δέ Βλάσταρις φ αυτο, τι μποδίσθησαν αταί στερον πό τούς Πατέρας, οτε ες τό βμα νά μβαίνουν, οτε τάς τοιαύτας πηρεσίας νά πιτελον, διά τήν τν καταμηνίων κάκωσιν, ς επεν νωτέρω καί Βαλσαμών.
Μέ πολλές εχές,
Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως ερεμίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου