 |
| 8 Σεπτεμβρίου το Γεννέσιον της Παναγίας μας |
Η Γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη εκ σουγαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.
Γράφεται στα Απόκρυφα ότι ο Ιωακείμ ήταν "ποιμήν προβάτων", πολύ πλούσιος και ότι κάποτε τη μεγάλη εξιλαστήριο ημέρα, ενώ προσέφερε τα δώρα του, δεν έγιναν αποδεκτά επειδή ήταν άτεκνος. Ο Ιωακείμ στενοχωρέθηκε τόσο πολύ ώστε ανεχώρησε αμέσως για την έρημο όπου ενήστευσε και προσευχήθηκε έντονα επί τεσσαράκοντα ημέρες και νύχτες λέγοντας ότι "ου καταβήσομαι ούτε επί βρωτόν ούτε επί ποτόν έως ου επισκέψεταί με κύριος ο Θεός μου και έσται μου η εύχή βρώμα και πόμα".
Από το άλλο μέρος η Άννα θρηνούσε τόσο για τη χηρεία της όσο και για την ατεκνία της και προσευχόταν να την ευλογήση ο Θεός και να της δώση καρπό. Και ιδού άγγελος Κυρίου παρουσιάσθηκε σ' αυτή και της ανήγγειλε ότι θα συλλάβη και θα γεννήση παιδί. Και υποσχέθηκε η Άννα ότι θα άφιερώση το παιδί αυτό είτε αρσενικό είναι είτε θηλυκό στον Κύριο. Άλλοι δύο άγγελοι ανήγγειλαν στην Άννα ότι έρχεται ο Ιωακείμ με το ποίμνιό του και έτρεξε η Άννα και προϋπάντησε αυτόν και ανήγγειλε σ' αυτόν το μήνυμα του αγγέλου. Και συνέλαβε η Άννα και γέννησε τη Θεοτόκο.
Ομόφρονες και σύμψυχοι υπήρχαν στην αρετή οι Θεοπάτορες και επεδίωκαν να εφαρμόσουν τον νόμο του Θεού στην καθημερινή τους ζωή. Η τήρηση των εντολών του Θεού ήταν η μόνη εντρύφησή τους. Καίτοι έγγαμοι, όμως εξ αιτίας της θεοσεβείας, της σωφροσύνης και της καθαρότητάς τους, αξιώθηκαν όχι μόνο να εισακουσθούν από τον Θεό, αλλά και να γεννήσουν την ακτίνα της παρθενίας, τη Μητέρα της ζωής, την Πανύμνητο Παρθένο, τον έμψυχο ναό του Θεού. Εκφραστικότατο είναι ένα τροπάριο της θ' ωδής του Κανόνα της 9ης Σεπτεμβρίου, εορτή των Θεοπατόρων -καθότι την επομένη της εκάστοτε Μεγάλης εορτής εορτάζουν τα δεύτερα πρόσωπα της Εορτής-. "Ωραίος ως ήλιος Ιωακείμ ενούμενος τη φωσφόρω σελήνη τη Άννη τέτοκε την της παρθενίας ακτίνα, δι' ής αυγή της θείας ουσίας, σαρκί καθ' υπόστασιν, ενωθείσα ημίν έλαμψε".
Το σωφρονέστατο αυτό ζεύγος ο Ιωακείμ και η Άννα, αφού εκράτησαν το φυσικό νόμο της σωφροσύνης, αφού εφώτισαν τους εαυτους τους με το φως της γνώσεως, αφού έζησαν με αγνότητα και αγιότητα, με ευσέβεια και οσιότητα και αφού εξεζήτησαν τον Κύριο μ' όλη την ψυχή και καρδιά τους, τιμηθηκαν με δώρα υπερφυσικά, εγέννησαν τη Μητέρα του Θεού, την Κυρία των Αγγέλων, το στολίδι της παρθενίας, Αυτήν που έμεινε στο νού, στην ψυχή και στο σώμα πάντοτε παρθένος, γέννησαν Αυτήν που υπερέλαμψε και υπερέβη όλους τους πριν απ' αυτή καρπούς των στείρων γυναικών.
Και όπως υποσημειώνει ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, η Θεοτόκος είναι η μόνη και πρώτη που γεννήθηκε θηλυκό παιδί στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ όλες οι άλλες στείρες εγέννησαν κι αυτές κατ' επαγγελίαν, αλλά αρσενικό παιδί. Η θεόπαις Μαριάμ δόθηκε στους Θεοπάτορες σαν αντίδοση για τη θεοσέβειά τους, όπως στον Αβραάμ δόθηκε ο Ισαάκ σαν δώρο για την αρετή της φιλοξενίας του.
Η πρώην στείρα καρποφόρησε και έτεκε την Θεοτόκο. "Η στείρα τίκτει την Θεοτόκον και τροφόν της ζωής ημών".
Η Παρθένος Μητέρα γεννάται από στείρα προχωρημένης ηλικίας και τούτο γίνεται, κατά τον Άγ. Ιωάννη τον Δαμασκηνό, πρώτον για να ξεκινήση ο Χριστός, "τό μόνον καινόν υπό τον ήλιον", με θαύματα το δρόμο Του και δεύτερον για να γεννηθή πρωτότοκη εκείνη που θα γεννούσε "τόν πρωτότοκον πάσης κτίσεως".
Όταν δηλ. επρόκειτο να γεννηθή η Θεοτόκος - Παρθένος από την Άννα δεν τολμούσε η φύση να καρποφορήση πριν από τη χάρη, αλλά έμενε άκαρπη, μέχρις ότου βλαστήση η χάρη τον καρπό. Αν και ήταν στείρα η Άννα όμως δεν ήταν άτεκνη για τον Θεό. Είχε ήδη προορισθή από όλες τις γενεές να γίνη Μητέρα της Αγνής Παρθένου, αυτής με της οποίας τη μεσολάβηση ο Πλάστης ξανάπλασε όλη την πλάση και την αναγέννησε. Με τη γέννηση της Θεοτόκου λύεται η ανθρώπινη στειρότητα. Η Υπεραγία Θεοτόκος δάνεισε τη σάρκα και το αίμα της και ενσαρκώθηκε δια Πνεύματος Αγίου ο Υιός και Λόγος του Θεού. Στην υπέραγνη κοιλία της ενώθηκε η θεία με την ανθρώπινη φύση έτσι ώστε αργότερα η ανθρώπινη φύση να μεταλαμβάνη του Σώματος και Αίματος του Χριστού και να θεούται, να γίνεται κατά χάρη Θεός. Και όταν μεταλαμβάνουμε του Αχράντου Σώματος και Αίματος του Σωτήρος, ταυτόχρονα, όπως λέγει ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, κοινωνούμε και του σώματος και αίματος της Θεοτόκου.
"Η γέννησίς σου Θεοτόκε χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη, εκ σού γαρ ανέτειλεν η Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός ο Θεός ημών και λύσας την κατάραν έδωκε την ευλογίαν και καταργήσας τον θάνατον εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον", ψάλλουμε στο Απολυτίκιο της εορτής.
Όχι μόνον οι πανόλβιοι και ένδοξοι προπάτορες εχάρηκαν με την Γέννηση της Θεοτόκου, διότι ελύθηκαν τα δεσμά και το όνειδος της στειρώσεως και ατεκνίας τους, αλλά και ολόκληρη η οικουμένη, γιατί με τη μεσολάβησή τους η πλάση δώρησε στον Δημιουργό το πιο υπέροχο δώρο, την πολυσέβαστη Μητέρα, τη μοναδική, άξια του Πλάστη. Αφού γεννήθηκε από στείρα εγέννησε με τρόπο παρθενικό Εκείνον που ένωσε τη θεότητα με την ανθρωπότητα, που έλυσε την κατάρα, κατήργησε το θάνατο και την αμαρτία και έδωσε την αιώνια ζωή. Ο άνθρωπος μπορεί εις το εξής, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και την προσωπική του συνέργεια, να απολαύση πάλι τον Παράδεισο. Τα πριν διεσκορπισμένα και χωρισμένα ενούνται, η θεότητα με την ανθρωπότητα, οι άγγελοι με τους ανθρώπους, το τριμερές της ψυχής του ανθρώπου ενοποιείται, το μεσότοιχο της έχθρας γκρεμίστηκε, έλαβε τέλος η στέρηση των αγαθών, ελύθηκαν τα δεσμά της πνευματικής στειρότητος. Η ανθρώπινη φύση θα απολαύση τους καρπούς της θείας Χάριτος. Ο νούς του ανθρώπου, που με την πτώση και παρακοή σκοτίσθηκε, αμαυρώθηκε και διασπάστηκε η κοινωνία και ενότητα που είχε με τον Θεό, με την έλευση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και τον εκούσιο Σταυρικό θάνατο και Ανάστασή Του φωτίζεται. Και εάν αργότερα, ακολουθώντας την θεραπευτική αγωγή που διαθέτει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ρυθμισθή σωστά, μπορεί να φθάση στο φωτισμό και την έλλαμψη, να ενωθή πάλι με τον Θεό. Η αμαρτία, που είναι ο σκοτασμός του νοός και η απομάκρυνση από τον Θεό, καταργείται με την τήρηση των εντολών του Χριστού. Ο άνθρωπος, βιώνοντας στην καθημερινή του ζωή τον Σταυρό του Κυρίου, δύναται να γίνη κατά χάρη Θεός, να γίνη μητέρα και αδελφός του Κυρίου.
Η Κυρία Θεοτόκος, εκτός του ότι εγέννησε τον Χριστό, το Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, εκτός του ότι αδιάκοπα εκδυσωπεί και μεσιτεύει προς τον Υιόν Της για το ανθρώπινο γένος -καθότι μεσίτης Θεού και ανθρώπων είναι ο Χριστός, μεσίτρια δε μεταξύ Χριστού και ανθρώπων είναι η Θεοτόκος, αφού όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι το μεθόριον μεταξύ κτιστής και ακτίστου φύσεως- μας υπέδειξε και τον τρόπο και τη μέθοδο που πρέπει κανείς να ακολουθήση για να γίνη κατά χάρη θεός, να θεωθή. Η Θεοτόκος στα άγια των αγίων, συνδυάζοντας τη σωματική με την πνευματική παρθενία, διότι δεν αμάρτησε ούτε με λογισμό, ένωσε το νού της με το Θεό, έστρεψε όλη της την προσοχή μόνο σ' Αυτόν. Εβλέπετο και έβλεπε μόνο το Θεό. Ζούσε μόνο για το Θεό. Έτσι ώστε ο Κτίστης την εξέλεξε για Μητέρα Του και μητέρα όλων των Χριστιανών, αφού ο ίδιος ο Χριστός απεκάλεσε αυτούς που ακούουν το λόγο Του και εφαρμόζουν τις εντολές Του αδελφούς Του. "Ός γαρ αν ποιήση το θέλημα του Θεού, ούτος αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ εστί" (Μάρκ. γ', 35). Εκτός του ότι η Θεοτόκος είναι μητέρα κάθε Χριστιανού είναι και Μάμμη ήτοι γιαγιά, λέγει ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, επειδή ο Υιός Της λέγεται Πατήρ ημών (Πατήρ του μέλλοντος αιώνος). Οπότε, κάθε Χριστιανός οφείλει να μακαρίζη την Κυρία Θεοτόκο ως Μάμμη και ως Μητέρα του κατά χάρη και κατά θέση. Και επειδή η Θεοτόκος δεν εδάνεισε στο Χριστό χρήματα ή πράγματα που επιστρέφονται, αλλά το αίμα και τη σάρκα Της, ο Χριστός είναι χρεώστης Της αιωνίως, γι' αυτό και εκπληρώνει τις αιτήσεις Της υποχρεωτικά. Άλλωστε,όπως γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, και μόνη η μνήμη της Παναγίας και η μνημόνευση του ονόματός Της αγιάζει τον άνθρωπο.
Κατά την Βυζαντινή Αγιογραφία, στην εικόνα της Γεννήσεως της Θεοτόκου απεικονίζεται συνήθως η Αγία Άννα στο μέσον μισοκαθισμένη στο κρεββάτι ενώ δίπλα οι θεραπαινίδες προσφέρουν τη βοήθειά τους. Στο κάτω μέρος αριστερά συνήθως γίνεται το λουτρό του βρέφους, ενώ δεξιά ετοιμάζεται ο λίκνος ή εσπαργανωμένο το βρέφος βρίσκεται σ' αυτό. Μερικοί αγιογράφοι απεικονίζουν τον άγιο Ιωακείμ πάνω σχεδόν από τον λίκνο, ενώ άλλοι, επηρεασμένοι από το Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου, θέτουν πάνω αριστερά το ζεύγος να ασπάζεται μετά την είδηση του αγγέλου ότι θα συλλάβη και θα γεννήση τέκνο η Αγία Άννα.
Γράφεται στο Πρωτευαγγέλιο:
"Και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη λέγων αυτή, Άννα, Άννα, επήκουσε Κύριος της δεήσεώς σου, και συλλήψεις και γεννήσεις, και λαληθήσεται το σπέρμα σου εν όλη τη οικουμένη... Και ιδού ήλθον άγγελοι δύο λέγοντες αυτή, ιδού Ιωακείμ ο ανήρ σου έρχεται μετά των ποιμνίων αυτού. Άγγελος γαρ Κυρίου κατέβη προς αυτόν λέγων, Ιωακείμ Ιωακείμ, επήκουσε Κύριος ο Θεός της δεήσεώς σου, κατάβηθι εντεύθεν, ιδού γαρ η γυνή σου Άννα εν γαστρί λήψεται... Και ιδού Ιωακείμ ήκε μετά των ποιμνίων αυτού, και έστη Άννα προς την πύλην και είδε τον Ιωακείμ ερχόμενον και δραμούσα εκρεμάσθη εις τον τράχηλον αυτού... Επληρώθησαν δε οι μήνες αυτής, εν δε τω ενάτω μηνί εγέννησεν Άννα. Και είπεν τη μαία, Τί εγέννησα; Η δε είπεν, θήλυ, Και είπεν Άννα, εμεγαλύνθη η ψυχή μου εν τη ημέρα ταύτη, και ανέκλινεν αυτήν, Πληρωθεισών δε των ημερών απεσμήξατο Άννα, και έδωκεν μασθόν τω παιδί και επωνόμασε το όνομα αυτής Μαριάμ".
(από ενημερωτικό φυλλάδιο της Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου,Πελαγίας Θηβών)
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου