Εις την Θεομήτορα Κόρην - ποίημα Αγίου Νεκταρίου

 Εις την Θεομήτορα Κόρην

Δέσποινα μου Θεοτόκε, η ελπίς μου, η ισχύς μου,

Η το ηγαλλίαμα μου, η του κόσμου Σωτηρία,

Η των εναθλούντων μόνη, έτοιμος επικουρία.

Σε Παρθένε ικετεύω, και θερμώς επικαλούμαι,

Την σην χάριν μοι παράσχου, ολοψύχως εξαιτούμαι.

  

Ίλεον μοι τον Θεόν μου, προσπαθώ να αποκτήσω,

Και ασκήσεσι και πόνοις, τούτω να ευαρεστήσω.

Αλλά λοσον κοπιάζω, αγωνίζομαι, στενάζω,

Εν τω φθόνω, εν τω μίσει, τη οργή και τη κακία,

Ανευρίσκω ότι κείμαι και ως δέσμιος κρατούμαι.

Πάντα πόνον καταβάλλω, πάσαν την προσπαθείαν μου,

Όπως Κόρη κατορθώσω επί τέλους ν’αποκτήσω,

Εκ των αρετών καμίαν, την αγάπην, την φιλίαν,

Της ψυχής μου την γαλήνην, της καρδίας την ειρήνην,

Την προς τον Θεόν λατρείαν, ένθερμον αγνήν, αγίαν,

Αφοσίωσιν τελείαν και αγάπην επαξίαν,

Την αγάπην την βεβαίαν και την πίστην την εδραίαν,

Πλήν αι δυνάμεις ατονούσι και ουδόλως συνεργούσι…

  

Δια τούτω σοι προσπίπτω και θερμώς παρακαλώ Σε,

Δέσποινά μου Παναγία, τον Δεσπότην και Θεόν μου,

Ίλεον απέργασάμαι μοι, ευμενή δε ποίησόν μοι,

Όπως καοινωνόν με δείξη της Αγίας Χάριτός Του,

Δαψιλεύση δε ειρήνην και χαράν και ευφροσύνην,

Και παράσχη μοι Γαλήνη, την Θεόδοτον εκείνην.

  

Ταύτα πάντες σαίς πρεσβείαις, δύναμαι, ω Παναγία,

Ο Σός δούλος ν’ αποκτήσω εις Θεόν δε να πλουτίσω,

Και Αυτώ ευαρεστήσω.

Άγιος Νεκταριος