ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ

(Εις αναζήτηση του ρόλου της ψυχής στην Ψυχιατρική)

Δυο Ιατροί, Δύο Ασθένειες

Όταν μιλούμε για πλήρη -Ψυχιατρική Θεραπεία- πρέπει να εννοούμε την θεραπεία του Σώματος (νου) και της Ψυχής (καρδίας) μαζί.

Η Εκκλησία και η Ψυχιατρική διαθέτουν δύο διαφορετικές “σχολές’ θεραπείας να γνωρίζουν η μια να αποκαταστήσει την φυσιολογική λειτουργία νου δια φαρμακευτικής αγωγής (Ψυχιατρική) και η άλλη την θεραπεία της Ψυχής (Εκκλησία) δια Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και των Μυστηρίων.

Την ασθένεια της ψυχής την γνωρίζουμε όλοι σαν πάθη . Τα πάθη τα οποία “ζουν” μέσα στην καρδία, (το ψυχοσωματικό κέντρο του ανθρώπου) φανερώνονται (εκδηλώνονται) ως αμαρτίες. Η κενοδοξία ο εγωισμός ο φθόνος το μίσος η λαγνεία η γαστριμαργία η τσιγκουνιά η φιλαργυρία είναι μερικά πάθη τα οποία αιχμαλωτίζουν το ίδιο το θέλημα αναγκάζουν τον νου (σώμα) στην αφύσική πράξη της αμαρτίας. Οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν περί του θέματος ότι “ενώ ένα αμάρτημα είναι μία μεμονωμένη ηθική πτώσης μία συγκεκριμένη παράβασης του ηθικού νόμου, το πάθος είναι -ριζωμένη κατάστασης κακίας- , είναι ή κατάληψης της ανθρωπινής ψυχής από την ηθική ασθένεια. Ή αμαρτία γίνεται κυρίαρχος της ψυχής. Η ψυχή είναι τότε ανίκανη να αντιδράσει”.

Ο ίδιος ο Χριστός μας Χριστός μας επιβεβαιώνει ότι οι -κακές πράξεις και οι λόγοι- πηγάζουν από την ασθενή καρδία της οποίας περιεχόμενο (ήθος) περιγράφει ως τον προσωπικό θησαυρό του καθ’ ενός.

[Ματθαίου 12 :33-37] «Ή κάμετε το δέντρο καλό και τον καρπό του καλό, ή κάμετε το δέντρο σάπιο και τον καρπό του σάπιο. Γιατί το δέντρο γνωρίζεται από τον καρπό. 34 Γεννήματα εχιδνών, πώς δύναστε να μιλάτε καλά, ενώ είστε κακοί; Γιατί το στόμα μιλά από το περίσσευμα της καρδιάς. 35 Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει αγαθά από τον αγαθό θησαυρό του, και ο κακός άνθρωπος βγάζει κακά από τον κακό θησαυρό του. 36 Σας λέω, λοιπόν, ότι για κάθε αστήρικτο λόγο κρίσης που θα μιλήσουν οι άνθρωποι θα αποδώσουν λόγο γι’ αυτόν κατά την ημέρα της κρίσης. 37 Γιατί από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς».

Την ασθένεια της καρδίας (τα πάθη) την οποία θεραπεύει η Εκκλησία την έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι καταναγκαστικά αφού κληρονομούν κατά την γέννηση τους μία –ευάλωτη προς τα πάθη καρδία- λόγω των συνεπειών του προπατερικου αμαρτήματος κυρίως λόγω της απόκτησης του θνητού και ευάλωτου προς την αμαρτία σώματος.. Η θεραπεία δε΄ του ανθρώπου (της καρδίας) έγινε δυνατή δια της ενανθρωπήσεως του Κυρίου και την δημιουργία της Εκκλησίας από τους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής πριν 2000 χρόνια.

Κατά τη πατερική διδασκαλία -Καρδία και Νους- το ίδιο πράγμα είναι. Η διάνοια είναι η νοημοσύνη, εξυπνάδα, ευφυΐα, και περιγράφεται γενικά να είναι η λογική του κόσμου τούτου. Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να γνωρίσει Τον Θεό μέσα στην διάνοια του αλλά μόνο -μέσα από την καρδία του- όπου γίνατε η ένωση του με Αυτόν αφού όμως έχει είδη συντελεσθεί συγκατάθεση στο θέλημα Του και η θεραπεία. [Β Κορινθίους 4 ;6] “οτι ο θεος ο ειπών, Εκ σκότους φως λάμψει, ος ελαμψεν εν ταις καρδίαις ημων προς φωτισμον της γνώσεως της δόξης του θεου εν προσώπω Ιησου Χριστου”.

Στο κατά [Ματθαίο 15:19] μας γίνετε γνωστό γιατί η καρδία η ψυχή) ασθενεί και χρειάζεται θεραπεία. “Γιατί από την καρδιά εξέρχονται διαλογισμοί κακοί, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλαστήμιες”.

Πρέπει να τονισθεί εδώ ότι ο εξωτερικός άνθρωπος (το σώμα), δεν είναι παρά η σωματική απεικονίσει του εσωτερικού ανθρώπου δηλαδή της καρδίας την οποία ο Απόστολος Παύλος περιγράφει σαν πρόσωπο. [Α Πέτρου 3 : 4] “αλλ’ ο κρυπτος της καρδίας ανθρωπος εν τω αφθάρτω του πραέως και ησυχίου πνεύματος, ο εστιν ενώπιον του θεου πολυτελές. Κατά την έξοδο της ψυχής είναι γνωστό δια εμπειριών ανθρώπων οι οποίοι επέστρεψαν στην ζωή μετά θάνατο οτι -ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας- συνομιλεί με συγγενείς και συνανθρώπους οι οποίοι είναι γνωστοί οι οποίοι και περιμένουν να τον παραλάβουν. Ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας ο οποίος είναι Πρόσωπο, αντιπροσωπεύει τις αξίες πάνω στις οποίες θα “κτίση” ο Κύριος στον καθενα το αιώνιο του σώμα κατά την ανταπόδοση (Κρίση) της Δευτέρας Παρουσίας. Κατά τον Άγιο Νικόλαο τον Αγιορείτη, τα σώματα των Αγίων θα είναι όπως εκείνο Του αναστημένου Χριστού και θα είναι: Μαλακά, Ελαφριά, Όμορφα, Ένδοξα, Διαφανή, Φωτεινά, Ζεστά, και Πνευματικά. Θα είναι «Φως και φώτα» των κατά τον απόστολο Παύλο κατά την αναλογία της προαιρέσεως του καθενός. Τα σώματα των αγίων θα διαφέρουν από δόξα σε δόξα όπως διαφέρει το φως της σελήνης με εκείνο του ηλίου!

Τα αναστημένα σώματα των αμετανοήτων αυτών που διέπραξαν εγκλήματα θα έχουν μεγάλη και ασύγκριτο διαφορά από των ενάρετων και θα είναι: σκληρά, βαρέα, άσχημα, άτιμα μαύρα, σκοτεινά, ψυχρά και χονδρά.

Ο λόγος της Ασθένειας του νου

Την ασθένεια του νου η οποία στην ουσία είναι ασθένεια του σώματος (διαταραχή της χημείας του εγκεφάλου) θεραπεύει η επιστήμη της ψυχιατρικής με φαρμακευτική αγωγή Εξετάζοντας όμως τον άνθρωπο δια των Γραφών βλέπουμε ότι -ο φύση άνθρωπος- είναι πνευματικά δημιουργημένος (η ψυχή) να λειτουργεί φυσιολογικά μόνον όταν λειτουργεί με το Χριστολογοκό ήθος.

[Γένεσης 2:7] “ΚΑΙ ΕΠΛΑΣΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΑΠΟ ΧΩΜΑΤΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΦΥΣΗΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΥΚΤΗΡΑΣ ΑΥΤΟΥ ΠΝΟΗΝ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΓΕΙΝΕΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣ ΨΥΧΗΝ ΖΩΣΑΝ”.

Με την περιγραφή αυτή και έχοντας υπ’όψιν ότι η Καρδία και Νους το ίδιο πράγμα είναι, μπορούμε να καταλάβουμε τους λόγους γιατί, όταν ο παρά φύση τρόπος σκέψεως και ζωής (πάθη) αφομοιωθούν και γίνουν δια της φαντασίας μέρος του “φυσιολογικού/καθημερινου” τρόπου ζωής, έχουν την “ικανότητα” να προξενήσουν δια της παραφύσεως τους παρουσίας στον νου την –αντίδραση- δηλαδή την διαταραχή της χημείας του εγκεφάλου (ψυχιατρική ασθένεια). Με αλλά λόγια -μέσα στην ζωοποιό -πνοή ζωής- Του Κυρίου, ο Θεός ενεφυσά μαζί το Χριστολογικό Του ήθος το οποίο εμείς γνωρίζουμε και σαν Συνείδηση. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι η Συνείδηση είναι ο νους της Ψυχής. Η αντιπαράθεση τότε μεταξύ Αμαρτίας και Συνειδήσεως (το ήθος Του Χριστού) γίνεται αιτία να γίνεται μια επεκτεταμένη ψυχολογική αντιπαράθεση μεταξύ του σώματος (νου) και ψυχής (καρδίας) η οποία να έχει ως συνεπακόλουθο την ασθένεια του υποδιεστέρου δηλαδή διαταραχή της χημείας του νου (σώματος).

Τα πάθη, όχι μόνο παρεμποδίζουν την φυσιολογική λειτουργία του νου τον αιχμαλωτίζουν και του στερούν την ελευθερία, αλλά έχουν την ιδιότητα -αφού αφύσικα τον αναγκάζουν να εργάζεται- να τον αλλοιώσουν… να τον αρρωστήσουν.

Πάθος κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, είναι ο πονηρός λογισμός όπου εμφωλεύει μέσα στην ψυχή με πολυκαιρία οπόταν από την πολλή συνήθεια κάμνει την ψυχή να λάβει έξη εις αυτόν ώστε λόγω της έξεως αυτής να τρέχει εις αυτόν με την δική της προαίρεση και όχι με την βία Η ψυχή τότε θεληματικώς (η ασθενούσα ψυχή) καταβιβάζετε εις την σωματική πράξη της αμαρτίας. Οι κακοί δε λογισμοί (κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη), «λόγοι δαιμόνων εισί και πρόδρομοι των παθών».

Αφιέρωση ειδική στους Ψυχιατρικά Ασθενείς

Είναι απαραίτητη προϋπόθεση γι όλους όσους είναι ψυχιατρικά ασθενείς και ζητούν την αποκατάσταση και του Νου (δια της Ψυχιατρικής) και της Ψυχής (δια της Εκκλησίας) να γνωρίζουν ότι:

H Ψυχιατρική αγωγή είναι απαραίτητη στον ψυχιατρικά ασθενή διότι μόνο δια -υγιή νου, μπορεί να συμμετάσχει σωστά στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας η όποια θεραπεύει τα πάθη. Συνεχίζοντας όμως, όταν κάποια στιγμή θα αρχίσει ο άνθρωπος (ο ψυχιατρικά ασθενής) να ελευθερώνεται από τα ανθρωπόκτονα πάθη και θα αρχίσει να βιώνει την Ειρήνη Του Χριστού πρέπει να έχει υπ’ όψιν, ότι η φαρμακευτική αγωγή της Ψυχιατρικής -δεν σταματά- (παραμένει) εκτός και εάν ορίσει διαφορετικά ο γιατρός.

Εάν π.χ ένας άνθρωπος της Εκκλησίας ξαφνικά γίνει διαβητικός η θρησκευτική του ζωή συνεχίζεται αλλά η ινσουλίνη η οποία πρέπει να παίρνει ώστε να μπορεί να παρακολουθεί και να συμμετάσχει στην ζωή της Εκκλησίας παραμένει.

Με τον ίδιο τρόπο όταν ο νους ασθενήσει (διαταραχή χημείας) η φαρμακευτική αγωγή του Ψυχιάτρου είναι εκείνο το οποίο τον “στηρίζει” να εργάζεται σωστά και είναι αυτό το οποίο πρέπει πάντοτε να παραμείνει. Είναι πολλοί οι οποίοι θα πουν ότι “νοιώθουν καλά τώρα που είναι στην Εκκλησία, ίσως και θα σκεφθούν ότι η Θεία Χάρις τους έκανε καλά και τώρα μπορούν θα παρατήσουν τα φάρμακα.” Είναι πάρα πολύ σημαντικό να γνωρίζουν οι αδελφοί μας αυτοί ότι η Θεία Χάρις τους έχει επισκεφθεί αφού -με υγιή νου- έχουν προσέλθει στην Εκκλησία και με αυτόν τον τρόπο μόνο έχουν ευαρεστήσει Τον Θεό.

Στην απουσία της φαρμακευτικής αγωγής ο ασθενής νους δεν θα μπορεί πλέον να επιτελεί θεάρεστα έργα και ούτε ακόμα oάνθρωπος να Εκκλησιάζεται αφού θα ξανά ασθενήσει, όπως ακριβώς θα πάθη και ο διαβητικός Χριστιανός ο οποίος θα προσπαθήσει να αρχίσει να έρχεται στην Εκκλησία χωρίς να παίρνει την ινσουλίνη του.

Στην απουσία της ψυχιατρικής φαρμακευτικής αγωγής ο νους δεν ξαναποκτά την σωματική του υγεία αλλά ξανά αρρωσταίνει αφού η θεραπεία της Εκκλησίας δεν είναι σωματική (χημική) αλλά της Ψυχής (πάθη). Ναι είναι γεγονός όταν ο Κύριος το θελήσει, θα ξανά αποκτήσει ο νους δια της Χάριτος την σωματική του υγεία, αλλά οι πιθανότητες γι αυτό,

είναι όσες εκείνες,

να ξαναποκτήσουν την σωματική τους υγεία όλοι οι εκκλησιαζόμενοι διαβητικοί

και όλοι όσοι πάσχουν από σωματικές ανεπάρκειες ή ασθένειες και συμμετάσχουν στην ζωή της Εκκλησίας !

Ο Κύριος πληροφορεί τον επί 38 χρόνια παράλυτο της λίμνης Βηθεσδά τον οποίο έχει θεραπεύσει (σωματικά) “να προσέχει να μην αμαρτάνει πλέον, δια να μην του συμβεί τίποτε χειρότερο από την ασθένεια που είχε η οποία του είχε συμβεί -εξ αμαρτιών του-”.

Είναι ακριβώς για αυτόν τον λόγο που η Εκκλησία –θεραπεύει- (προλαβαίνει) για να μη αρρωσταίνει το Σώμα (νους) και να πεθαίνει μαζί του και η Ψυχή!

Ο Χριστός δεν ήρθε να διδάξει φιλοσοφικά αλλά θεραπευτικά!

ΠΗΓΗ