Αγιος Μάξιμος Καυσοκαλυβίτης. Πάντα σ' αυτόν τον άγιο, με ενθουσίαζε η ελευθερία του. Αυτή η αγία «τρέλα» του. Έκαιγε την καλύβα του και άλλαζε τόπους κατοικίας, έφευγε και μάκρυνε, κάθε που αισθανόταν ότι κινδύνευε να χάσει αυτό που ήταν και ήθελε να κάνει. Δεν διαπραγματευόταν την ελευθερία του, το δικό του τρόπο ζωής, το μονοπάτι που τον οδηγούσε στον Θεό και τον εαυτό του. Αλήθεια εμείς πόσες "καλύβες" κάψαμε ζωή μας, για να μπορούμε να είμαστε ο ευατός μας; Να ζήσουμε εμείς και οχι κάποιος άλλος στην θέση μας; "Καλύβες" είναι οι αυταπάτες ενός ψευδούς ευατού. Οι ψευδαισθήσεις μας. Και οι περισσότεροι απο εμάς, δεν κάψαμε καμία "καλύβα" ποτέ.
Μπήκαμε μέσα σε μια και εκεί γεράσαμε. Κι ας έσταζε η οροφή νερό, κι ας σάπιζαν τα σωθικά μας. Την καλύβα μας πάντως μια φορά δεν την κάψαμε, γιατί θέλει αρετή να καις τις «βεβαιότητες» σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου