«ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ» ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ.

«ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ» 

ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ. 

Γράφει προς τον επίσκοπο και φίλο Κυριακό: «Ενώ ευρίσκομαι σε τόση στενοχώρια, σε τόση χρονική απόσταση, σε τόσο θόρυβο, σε ταραχή, σε συντριβή, σε ταλαιπωρία δεν καταδέχθηκες να μου στείλεις έστω και ένα γράμμα. Εγώ σου έστειλα και μια και δύο και πολλές επιστολές. Εσύ όμως σωπαίνεις τόσον πολύ καιρό... Δεν ξέρω ποιό είναι το αίτιο, δεν ξέρω τι να πω. Ένα μόνον λέγω: Λυπούμαι και οδυνώμαι. Κάνε ό,τι μπορείς ώστε να με απαλλάξεις και από την λύπη και από την απορία. Εάν μετά απ' αυτό το γράμμα δεν μου απαντήσεις γρήγορα, θα με λυπήσεις τόσο, που θα χρειαστώ μεγάλη προσπάθεια για να θεραπεύσω τον πόνο μου» (επιστολή 202α).

 Γράφει προς Πολύβιον «Κάποιος άλλος θα κλαιγόταν για το αφόρητο κρύο που κάνει εδώ, για την πολλή τού τόπου ερημιά, για την φοβερή αρρώστια που με έπιασε τώρα, και θα θρηνούσε. Εγώ τα αφήνω όλα αυτά και θρηνώ για τον αποχωρισμό από σάς. Αυτό είναι για μένα βαρύτερο και από την ερημιά και από την αρρώστια και από τον χειμώνα. Και αυτό που και πρώτα ήταν δεινό, επεδεινώθη με την τωρινή κακοκαιρία. Είχα μια παρηγοριά σ' αυτόν μου τον πικρότατο χωρισμό. Να επικοινωνώ μαζί σας με επιστολές. Ήλθεν όμως ὁ βαρύς χειμώνας, απέκλεισε τους δρόμους και μου αφήρεσε και αυτή την μοναδική χαρά». (ἐπιστολὴ 127η)