ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ - ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΤΙΜΕΣ Η ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΡΩΤΕΙΑ. Η ΤΑΠΕΙΝΟΛΟΓΙΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΒΛΑΠΤΕΙ, ΕΝΩ ΟΙ ΕΠΑΙΝΟΙ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΧΕΙ.

Του άγίου Έφραίμ
ΑΔΕΛΦΕ, γιατί πλανιέσαι και, παρασυρμένος απ' το διάβολο, ανέρχεσαι σε αξιώματα πού δεν θα σε ωφελήσουν, περιβάλλοντας τον εαυτό σου με (εφήμερη) τιμή;" Ακου τον απόστολο, πού λέει: «ου γαρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνός εστί δόκιμος, αλλ' αν ο Κύριος συνίστησιν» (Β' Κορ. 10:18). Άλλά και ο Κύριος λέει: «Πώς δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξα παρά αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξα την παρά τον μόνου Θεού ου ζητείτε;»(Ίω.5:44).
Σύνελθε λοιπόν, αγαπητέ, και σκέψου για ποια αιτία απαρνήθηκες τον μάταιο βίο και το διάβολο και την υπερηφάνεια του, και πάψε να φρονείς πια τα κοσμικά. Δεν ξέρεις ότι, αν καταφρονήσεις τον πλησίον σου
πέφτεις στην αμαρτία της φιλαυτίας και της κενοδοξίας; Σκέψου όμως, ότι τίμησες κιόλας τον εαυτό σου περισσότερο από Τον αδελφό σου και πήρες θέση ανώτερη από τη δική του με τη φιλονικία και με τη φιλαυτία και με το να μη θέλεις να ταπεινωθείς μπροστά του. Άραγε αυτή ή κενοδοξία θα σε παρουσιάσει ευάρεστο ατό Θεό και θα σου εξασφαλίσει και τη (δική Του)τιμή έκει; Καθόλου. Γιατί ο ίδιος είπε: 'Ος εάν θέλει εν υμίν μέγας γενέσθαι, εσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλει εν υμίν εΙναι πρώτος, εσται υμών δούλος (Ματθ. 20:26-27).

Πρόσεχε λοιπόν, αδελφέ, μήπως, θέλοντας να είσαι πιο πάνω από τον αδελφό σου, θεωρηθείς ελάχιστος εκεί, στη μέλλουσα ζωή (πρβλ. Ματθ. 5:19), και ακούσεις αυτό πού άκουσε εκείνος ο φιλόδοξος πλούσιος, την ώρα πού βασανιζόταν μέσα στην άσβεστη φωτιά: «Μνήσθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή! σου»(Λουκ. 16:25). Γιατί είναι γραμμένο: «τα υψηλά εν ανθρώποις, βδελυκτά παρά Θεώ εισί» (πρβλ. Λουκ. 16:15).
Μην αγαπάς λοιπόν την τιμή των ανθρώπων, γιατί δεν παραμένει αιώνια, σύμφωνα μ' αυτόν πού είπε: «Πάσα σαρξ χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως ανθός χόρτου» ("Ησ. 40:6. Α' Πέτρ. 1:24). , Απαρνήσου το ζυγό του εχθρού και την υπερηφάνεια του, και βάλε τον αυχένα σου κάτω από Τον καλό ζυγό του Δεσπότη μας. Γιατί ο ίδιος είπε: «Πάς ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. 14:11. 18:14). και αλλού: «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Παροιμ. 3:34. Ίακ. 4:6. Α' Πέτρ. 5:5).
Ας φοβηθούμε λοιπόν, αγαπητέ, μήπως πει και για μας, ότι «ηγάπησαν την δόξα των ανθρώπων μάλλον υπέρ την δόξα τού Θεού» (Ίω. 12:43), και ας ταπεινωθούμε, για χάρη του Κυρίου, μπροστά σε όλους, για ν' αξιωθούμε και την εδώ και την εκεί ανάπαυση. Γιατί 'Εκείνος (πάλι) είπε: «Μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί Και ταπεινός τη καρδία και ευρησετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:29).
 

 

Από το Γεροντικό
Ένας αδελφός επισκέφθηκε τον αββά Σεραπίωνα. "Ο γέροντας Τον παρακινούσε να κάνει ευχή, όπως ήταν ή συνήθεια. 'Εκείνος όμως δεν δεχόταν, αποκαλώντας τον εαυτό του αμαρτωλό και ανάξιο του μοναχικού σχήματος. "Ο γέροντας θέλησε επίσης να του πλύνει τα πόδια, (σύμφωνα με άλλη συνήθεια της εποχής), αλλά κι αυτό δεν το δεχόταν ο αδελφός, προβάλλοντας τούς ίδιους λόγους.
Στη συνέχεια ο γέροντας έστρωσε το τραπέζι και τον έβαλε να καθίσει. Κάθισε κι ο ίδιος και άρχισε να τρώει μαζί του. Στο μεταξύ τον νουθετούσε και έλεγε:
Παιδί μου, αν θέλεις να ωφεληθείς, μείνε καρτερικά στο κελί σου και πρόσεχε τον εαυτό σου και το εργόχειρό σου' γιατί δεν σε ωφελούν τόσο οι επισκέψεις και οι συναντήσεις, όσο ή παραμονή στο κελί σου.
Ό αδελφός, όταν άκουσε τα λόγια αυτά, δυσφόρησε. Το πρόσωπό του άλλαξε έκφραση, πράγμα πού δεν έμεινε απαρατήρητο από το γέροντα. του είπε λοιπόν:
Μέχρι τώρα βεβαίωνες πώς είσαι αμαρτωλός και κατηγορούσες τον εαυτό σου, λέγοντας πώς είναι ανάξιος και να ζει. Και επειδή σε συμβούλεψα με αγάπη, τόσο πολύ εξαγριώθηκες;" Αν λοιπόν θέλεις να είσαι (πραγματικά) ταπεινός, μάθε να σηκώνεις με γενναιότητα όσα σου προξενούν οι άλλοι, και να μη λες παχιά λόγια. 'Ακούγοντας αυτά ο αδελφός, έβαλε μετάνοια στο γέροντα κι έφυγε πολύ ωφελημένος.
 

Από τον άγιο Βαρσανούφιο
Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά 'Ιωάννη τον προφήτη:
Τι πρέπει να κάνει εκείνος πού θέλει να ζήσει ησυχαστική ζωή, για (ν' αποφύγει) τη φήμη πού θα δημιουργηθεί (τυχόν) γύρω από το πρόσωπό του;
Γιατί ίσως να τον βλάψει ή φήμη πού θα ξεπερνάει την πραγματικότητα, καθώς είπαν και οι Πατέρες: Αλίμονο στον άνθρωπο εκείνο, πού το όνομα του είναι μεγαλύτερο από τα έργα του". και ο γέροντας απάντησε:
Το να έχει κανείς όνομα η δόξα μεγαλύτερη από την εργασία του, δεν τον βλάπτει σε τίποτα φτάνει να μην
αισθάνεται ευχαρίστηση από τα όσα (εγκωμιαστικά) λένε για κείνων και να μη συμφωνεί μ' αυτά όπως ακριβώς δηλαδή κι ένας άνθρωπος πού συκοφαντείται για φόνο (δεν είναι ένοχος ενώπιον του Θεού), αφού δεν έχει κάνει αυτό το έγκλημα. Εκείνος λοιπόν (πού τον τιμούν υπερβολικά) πρέπει να σκέφτεται: "Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ποιος είμαι, γι' αυτό με έχουν σε υπόληψη".

ΠΗΓΗ