Του Παντελή Λεβάκου, υπ. Δρ., Τμήμα Θεολογίας ΕΚΠΑ
Έχοντας αφ’ ενός υμνήσει τους Αγίους Προπάτορες και αφ’ ετέρου έχοντας δοξολογήσει τον Τριαδικό Θεό, ο οποίος αξίωσε όλα αυτά τα πρόσωπα από τον Αδάμ έως και τον Ιωσήφ (τον Μνήστορα) να καταστούν πρόγονοι του Κυρίου Ιησού Χριστού, ευρισκόμαστε λίγες στιγμές πριν να λάβει χώρα η κατά σάρκα γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού. Η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να υποδεχθεί, και υποδέχεται διαρκώς ανά τους αιώνες, τον Σωτήρα της με την βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος θα γίνει Θεός κατά χάριν, ώστε να αποκατασταθεί η κοινωνία του με τον αληθινό Θεό. Ο Μέγας Αθανάσιος, επιθυμώντας να αποδώσει το μέγεθος και το μεγαλείο της γεννήσεως του Θεανθρώπου, σημειώνει τα εξής: «Ο Υιός και Λόγος του Θεού, χωρίς να έχει κάποιο πάθος ανθρώπινο, δεν έγινε άνθρωπος μέσα από την μεταβολή της θεότητάς Του, αλλά ούτε και από κάποιου είδους ένωση της ανθρώπινης σάρκας. Ο Θεός έγινε άνθρωπος εντός μιας γυναικείας μήτρας η οποία δεν ήλθε σε ένωση με την ανδρική φύση, αλλά με τρόπο ο οποίος δεν ερμηνεύεται και χωρίς να εγκαταλείψει την θεότητά Του, ήλθε σε εμάς. Αυτός ο οποίος γεννήθηκε από τον Πατέρα πριν από τους αιώνες, σήμερα ξεπερνά τους όρους της φύσεως και γεννιέται από την Παρθένο Μαρία (με την χάρη του Αγίου Πνεύματος). Ο Παλαιός των ημερών γίνεται παιδί· Αυτός ο οποίος κάθεται σε υψηλό θρόνο τώρα βρίσκεται τοποθετημένος σε μία φάτνη· Αυτός ο οποίος δεν μπορεί να ψηλαφιστεί επειδή είναι ασώματος τώρα αποκτά ανθρώπινο σώμα και ανθρώπινα χέρια Τον ψηλαφούν· Αυτός ο οποίος διαλεύει τα δεσμά της ανθρώπινης αμαρτίας τώρα τυλίγεται μέσα σε σπάργανα· και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή Εκείνος το θέλει. Ποιόν γέννησε η Παρθένος; Τον Δεσπότη της φύσεως. Και εάν εσύ σιωπάς (απέναντι στο μυστήριο αυτό), η φύσις φωνάζει».
Πράγματι, η φύση βοά απέναντι στο μεγαλείο της αγάπης του Θεού. Η διαπίστωση αυτή του Μεγάλου Αθανασίου αποτυπώνεται στην γραφίδα του υμνογράφου Ανατολίου, ο οποίος αναδεικνύει την προετοιμασία τόσο της φύσεως για την έλευση του Λυτρωτού αλλά και συνάμα προτρέπει ξεχωριστά τους εμπλεκόμενους στο γεγονός αυτό να βιώσουν την παραδοξότητα και το μεγαλείο αυτού του μυστηρίου. Ο υμνογράφος σημειώνει «Βηθλεέμ ευπρεπίσου, ύμνησε (τον ερχομό του Λυτρωτού) και εσύ Ιερουσαλήμ· η έρημος ας αγαλλιάσει καθώς ήδη έχει προορισθεί να γίνει μέτοχος του χαρμόσυνου γεγονότος· ο αστέρας θα κάνει την εμφάνισή του στην Βηθλεέμ ώστε να αναγγείλει τον μέλλοντα να γεννηθεί Χριστό· το Σπήλαιο θα υποδεχθεί Εκείνον ο οποίος δεν περικλείεται μέσα σε ανθρώπινα πλαίσια· η Φάτνη ετοιμάζεται να υποδεχθεί την αιώνια ζωή· για τους λόγους αυτούς ας ψάλλουμε προς Αυτόν· Σώσε τις ψυχές μας, Εσύ που έγινες άνθρωπος για εμάς».
Έπειτα, ο υμνογράφος Ανατόλιος, ανακαλώντας στις μνήμες των πιστών τους προφητικούς λόγους του Ησαΐα, επισημαίνει τα εξής «Εσύ Ησαΐα μπορείς να πανηγυρίζεις καθώς υποδέχθηκες στην ψυχή σου (με το προφητικό σου χάρισμα) τον Λόγο του Θεού· προφήτευσε την φλεγόμενη και μη καιόμενη από την φωτιά Βάτο ως προτύπωση της Μαριάμ η οποία «φλέγεται» από την αίγλη της Θεότητας την οποία φέρει στην μήτρα της· εσύ Βηθλεέμ ετοιμάσου, η Εδέμ ας ανοίξει (εκ νέου) την κλειστή (για τους ανθρώπους) πύλη· οι Μάγοι ας πορευθούν για να αντικρύσουν τον Σωτήρα, ο οποίος βρίσκεται εντός των σπαργάνων ως βρέφος· οι Μάγοι ας βαδίσουν ώστε να δουν Εκείνον για τον Οποίο εμφανίστηκε το άστρο επάνω από το Σπήλαιο, δηλασή τον ζωοδότη Κύριο ο Οποιός σώζει το γένος των ανθρώπων». Μετά την αναφορά αυτή, ο υμνογράφος μας μεταφέρει λίγες στιγμές πριν την πραγματοποίηση του μεγάλου γεγονότος. «Ο Χριστός ετοιμάζεται, έχοντας σάρκα και οστά, να εξέλθει από την μήτρα της Παρθένου, χωρίς χρονοτριβή, μέσα στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Η φάτνη των αλόγων όντων είναι έτοιμη να υποδεχθεί Αυτόν τον οποίο δεν χωράει ο ουρανός και εντός του Σπηλαίου θα σπαργανωθεί Εκείνος ο οποίος θα καταργήσει την αμαρτία των ανθρώπων. Ο αστέρας μαρτυρεί την έλευση του Λυτρωτού, οι Μάγοι προσκυνούν, οι Ποιμένες αποδίδουν ευχαριστιακές μελωδίες στον Ζωοδότη καθώς παρακολουθούν το φρικτό θαύμα της Γεννήσεώς Του και οι Άγγελοι ψαλμωδούν αυτό το οποίο βλέπουν στην γη, δηλαδή την συντελούμενη απαρχή της λύτρωσης των ανθρώπων».
Από τα παραπάνω, συνειδητοποιούμε ότι η Εκκλησία μας ενισχύει στην προετοιμασία μας να αντικρύσουμε τον Ιησού Χριστό να γεννάται όχι μόνο στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, αλλά και στις καρδιές μας. Ετοιμαζόμαστε να μεταφερθούμε νοερά στην επαρχία της Ιουδαίας και εκεί να παρακολουθήσουμε τον Δημιουργό να εξέρχεται από την μήτρα της Θεοτόκου χωρίς να καταλύει την παρθενία της. Διαπιστώνουμε ότι ο Κύριος επέλεξε να γεννηθεί από την Παρθένο Μαρία ώστε να λάβει την ανθρώπινη φύση για να σώσει τον άνθρωπο. Ο Θεός, νικώντας τους φυσικούς νόμους, ετοιμάζεται να φανερωθεί στον κόσμο ώστε να γίνει θυσία για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, εθνικότητας ή κοινωνικής κατάστασης. Επομένως, καλούμαστε νοερά, μαζί με τους Προπάτορες του Κυρίου να ακολουθήσουμε τον Ιωσήφ και την Μαρία στην πορεία για την Βηθλεέμ, να αναλογιστούμε την ταπείνωση του Κυρίου με την επιλογή Του να γεννηθεί σε μια φάτνη αλόγων, να συμπορευθούμε με τους Μάγους υπό την καθοδήγηδη του άστρου και τέλος, αφού φθάσουμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, να παρακολουθήσουμε την Θεοτόκο να προσκυνά (ως η δούλη τον Δεσπότη) το Θείο Βρέφος και στην συνέχεια να Τον αγκαλιάζει συγκλονισμένη. Ο Χριστός ετοιμάζεται να γεννηθεί στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, ταυτόχρονα όμως αναζητά χώρο και στις καρδιές μας – εάν Του δώσουμε χώρο, τότε σε λίγες ημέρες πραγματικά θα «γεννηθούμε» μαζί Του στην πνευματική μας «φάτνη», Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου