Παρασκευή 8 Μαΐου 2020

Ἅγιος Χριστοφόρος ὁ Μεγαλομάρτυρας (9 Μαΐου)



 Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Χριστοφόρος καταγόταν ἀπό ἡμιβάρβαρη φυλή καί ὀνομαζόταν Ρεμπρόβος, πού σημαίνει ἀδόκιμος, ἀποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), ὅταν στήν Ἀντιόχεια Ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βαβύλας († 4 Σεπτεμβρίου).
Ὁ Ἅγιος ὡς πρός τήν ἐξωτερική ἐμφάνιση ἦταν τόσο πολύ ἄσχημος, γι’ αὐτό καί ἀποκαλεῖτο «κυνοπρόσωπος».
Ἡ μεταστροφή του στόν Χριστό ἔγινε μέ τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αἰχμάλωτος σέ μάχη, πού διεξήγαγε τό ἔθνος του μέ τά Ρωμαϊκά αὐτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάγηκε στίς Ρωμαϊκές λεγεῶνες καί πολέμησε κατά τῶν Περσῶν, ἐπί Γορδίου καί Φιλίππου.

Ὅταν ἦταν ἀκόμη κατειχούμενος, γιά νά εὐχαριστήσει τόν Χριστό, ἐγκαταστάθηκε σέ ἐπικίνδυνη δίοδο ποταμοῦ καί μετέφερε δωρεάν ἐπί τῶν ὤμων του ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦσαν νά διέλθουν τόν ποταμό. Μία μέρα παρουσιάσθηκε πρός αὐτόν μικρό παιδί, τό ὁποῖο τόν παρακάλεσε νά τόν περάσει στήν ἀπέναντι ὄχθη. Ὁ Ρεμπρόβος πρόθυμα τό ἔθεσε ἐπί τῶν ὤμων του καί στηριζόμενος ἐπί τῆς ράβδου του εἰσῆλθε στόν ποταμό. Ὅσο ὅμως προχωροῦσε, τόσο τό βάρος τοῦ παιδιοῦ αὐξανόταν, ὥστε μέ μεγάλο κόπο κατόρθωσε νά φθάσει στήν ἀπέναντι ὄχθη. Μόλις ἔφθασε στόν προορισμό του, κατάκοπος εἶπε στό παιδί ὅτι καί ὅλο τόν κόσμο νά σήκωνε δέν θά ἦταν τόσο βαρύς. Τό παιδί τοῦ ἀπάντησε: «Μήν ἀπορεῖς, διότι δέν μετέφερες μόνο τόν κόσμο ὅλο, ἀλλά καί τόν πλάσαντα αὐτόν. Εἶμαι Ἐκεῖνος στήν ὑπηρεσία τοῦ Ὁποίου ἔθεσες τίς δυνάμεις σου καί σέ ἀπόδειξη αὐτοῦ φύτεψε τό ραβδί σου καί αὔριο θά ἔχει βλαστήσει», καί ἀμέσως ἐξαφανίσθηκε. Ὁ Ρεμπρόβος φύτεψε τήν ράβδο καί τήν ἑπομένη τήν βρῆκε πράγματι νά ἔχει βλαστήσει. Μετά τό περιστατικό αὐτό βαπτίσθηκε Χριστιανός ἀπό τόν Ἅγιο Ἱερομάρτυρα Βαβύλα, ὁ ὁποῖος τόν μετονόμασε σέ Χριστοφόρο. Ἡ ἄκτιστη θεία Χάρη, πού ἔλαβε τήν ὥρα τοῦ βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος, μεταμόρφωσε ὅλη του τήν ὕπαρξη. Καί αὐτή ἀκόμα ἡ δύσμορφη ὄψη του φαινόταν φωτεινότερη καί ὀμορφότερη.


Στήν Ὀρθόδοξη ἁγιογραφία ὁ Ἅγιος εἰκονίζεται νά μεταφέρει στόν ὦμο του τόν Χριστό. Ἐξ’ ἀφορμῆς ἴσως τοῦ γεγονότος αὐτοῦ θεωρεῖται προστάτης τῶν ὁδηγῶν καί στό Μικρόν Εὐχολόγιον καί συγκεκριμένα στήν Ἀκολουθία «ἐπί εὐλογήσει νέου ὀχήματος» ὑπάρχει, πρῶτο στή σειρά, τό ἀπολυτίκιό του.
Κατά τόν τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν διωγμό, λίγο μετά τήν βάπτισή του, εἶδε Χριστιανούς νά κακοποιοῦνται ἀπό τούς εἰδωλολάτρες. Ἀπό ἀγανάκτηση ἐπενέβη καί ἔκανε δριμύτατες παρατηρήσεις πρός αὐτούς, διέφυγε δέ τή σύλληψη χάρη στό γιγαντιαῖο του παράστημα καί τήν ἡράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε ὅμως στόν αὐτοκράτορα καί διατάχθηκε ἡ σύλληψή του. Γιά τόν σκοπό αὐτό ἀπεστάλησαν διακόσιοι στρατιῶτες. Αὐτοί, ἀφοῦ ἐρεύνησαν σέ διάφορα μέρη, τόν βρῆκαν κατά τήν στιγμή τήν ὁποία ἑτοιμαζόταν νά γευματίσει ἕνα κομμάτι ξερό ψωμί. Κατάκοποι οἱ στρατιῶτες καί πεινασμένοι ζήτησαν ἀπό τόν Ἅγιο Χριστοφόρο νά τούς δώσει νά φάγουν καί ὡς ἀντάλλαγμα τοῦ ὑποσχέθηκαν ὅτι δέν θά τόν κακομεταχειρίζονταν.


Ἕνας ἀπό τούς στρατιῶτες, βλέποντας ὅτι πλήν τοῦ ξεροῦ ἄρτου δέν ὑπῆρχε καμία ἄλλη τροφή, εἰρωνευόμενος τόν Χριστοφόρο, τοῦ εἶπε ὅτι εὐχαρίστως θά γινόταν Χριστιανός, ἐάν εἶχε τήν δύναμη νά τούς χορτάσει ὅλους μέ τό κομμάτι ἐκεῖνο τοῦ ἄρτου. Τότε ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ γονάτισε, ἄρχισε νά παρακαλεῖ τόν Χριστό νά πολλαπλασιάσει τό κομμάτι ἐκεῖνο τοῦ ἄρτου, ὅπως πολλαπλασίασε τούς πέντε ἄρτους στήν ἔρημο, γιά νά χορτάσουν οἱ πεινῶντες στρατιῶτες καί νά φωτισθοῦν στήν ἀναγνώριση καί ὁμολογία Αὐτοῦ. Ἡ παράκληση τοῦ Ἁγίου εἰσακούσθηκε καί τό τεμάχιο τοῦ ἄρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οἱ στρατιῶτες τό θαῦμα αὐτό, προσέπεσαν στά πόδια τοῦ Ἁγίου καί τόν παρακαλοῦσαν νά τούς γνωρίσει καλύτερα τόν Θεό του. 


Ὁ Ἅγιος ἐξέθεσε μέ ἁπλότητα τή Χριστιανική διδασκαλία καί ἀφοῦ ὅλοι ἐξέφρασαν τήν ἐπιθυμία νά γίνουν Χριαστιανοί, τούς ὁδήγησε πρός τόν Ἐπίσκοπο Ἀντιοχείας Βαβύλα, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τούς κατήχησε, τούς βάπτισε. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε τό γεγονός, τούς μέν στρατιῶτες συνέλαβε καί ἀποκεφάλισε, τόν δέ Χριστοφόρο προσπάθησε μέ ὑποσχέσεις καί κολακεῖες νά μεταπείσει, ἀλλά οἱ προσπάθειές του προσέκρουσαν στήν ἐπίμονη ἄρνηση αὐτοῦ. Κατόπιν τούτου ἔστειλε πρός αὐτόν δύο διεφθαρμένες γυναῖκες, τήν Ἀκυλίνα καί τήν Καλλινίκη, ἐλπίζοντας ὅτι μέ τά θέλγητρά τους θά τόν σαγήνευαν καί θά τόν παρέσυραν. 

Οἱ δύο γυναῖκες, ἀφοῦ ἄκουσαν τήν προτροπή τοῦ Ἁγίου, γιά νά ἐπανέλθουν στόν δρόμο τῆς ἁγνότητας καί τῆς ἀρετῆς, ἔγιναν Χριστιανές καί, ἀφοῦ παρουσιάσθηκαν ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου, ὁμολόγησαν τόν Χριστό. Γι’ αὐτό καί βρῆκαν μαρτυρικό θάνατο.
Στή συνέχεια ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος ὑποβλήθηκε σέ φρικτά βασανιστήρια καί τέλος ὑπέστη τόν δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο τό 251 μ.Χ.
Ἡ Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο στό Μαρτύριο αὐτοῦ κοντά στό ναό τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου στό Κυπαρίσσιον καί στό ναό τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, πλησίον τῆς Ἁγίας Εὐφημίας τῶν Ὀλυβρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου