Λοιπὸν Χριστέ μου καλῶς μᾶς ἦρθες, καλῶς κόπιασες στὴ γῆς μας, στὴν ἐξορία μας.
Ἦρθες νὰ ἰδεῖς τὰ χάλια μας καὶ τὴν κατάντια τῆς παρακοῆς καὶ τῆς ἀποστασίας μας.
Ἄς εἶναι εὐλογημένη ἡ Εἴσοδος σου, ἡ Γέννησή Σου καὶ ἡ ἔξοδός Σου, ἡ Ἀνάστασή Σου.
Ἦρθες, ἐκκένωσες ἑαυτόν, σὲ ἀνυμνοῦμε μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, τὰ δάκρυα τρέχουν, κυλοῦν μόνα τους. Ἡ χαρὰ παίρνει καὶ δίνει. Τὰ θεῖα νοήματα τῆς θείας κενώσεως εἶναι ἀνυπόφορα ἀπὸ τὴν χαρμονή τους.
Ἡ γέννησή σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως. Ἡ μοναδικὴ γνώση διέλυσε τὰ σκοτάδια καὶ κατήργησε τὸ ψεῦδος, ὁ ἄνθρωπος ἀπέκτησε πυξίδα, ἡ Ἀλήθεια ἦρθε, τὸ Φῶς ἀνέτειλε καὶ ὁ ἀπεγνωσμένος ὁδοιπόρος τῆς γῆς βρῆκε προσανατολισμό.
Ὦ φῶς Θεοῦ πῶς τὸν καταυγάζεις τὸν ἄνθρωπο τῆς προσευχῆς καὶ τὸν κάνεις ἄλλον, τόν πρίν ἔξαλλον καὶ ἐκπτωτικόν!
Άγιος Εφραίμ της Αριζόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου