ΑΓΙΟΣ ΛΕΩΝ ΠΑΠΑΣ ΡΩΜΗΣ

 

Άγιος Λέων πάπας Ρώμης.

Η Αγία Εκκλησία μας ιδρύθηκε από τον Κύριο Ιησού Χριστό, από τον σαρκωθέντα
Λόγο, ο οποίος έζησε ως τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος στη γη για
τριαντατρία χρόνια. Τα τρία τελευταία χρόνια δίδαξε, θαυματούργησε και
τέλος σταυρώθηκε και αναστήθηκε εκ νεκρών , κατά τας γραφάς, την τρίτη
ημέρα. Το έργο Του συνέχισαν οι Άγιοι Απόστολοι, χαριτωθέντες υπό του Αγίου
Πνεύματος. Το Σωτηριώδες έργο συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μέχρι την
Δευτέρα Παρουσία Του επί γης.

Η Εκκλησία θεμελιώθηκε από τον Υιό του Θεού και Σωτήρα μας, ο Οποίος
αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της. Έκτισαν στηριζόμενοι στο αγκωνάρι
αμέτρητοι Χριστιανοί, Άγιοι, Μάρτυρες, Όσιοι Ιερομάρτυρες γνωστοί και
άγνωστοι σε εμάς. Ο Θεός, όμως, τους γνωρίζει, καθώς και τον λόγο για τον
οποίο δεν είναι όλοι γνωστοί Άγιοι.

Από τους αγιοκαταταχθέντες υπάρχουν Άγιοι τους οποίους οι περισσότεροι δεν
ξέρουμε την ύπαρξή τους και πολύ περισσότερο την καθοριστική προσφορά τους
στην Εκκλησία. Ένας τέτοιος Άγιος είναι ο Λέων Πάπας Ρώμης. Τη μνήμη του
εορτάζει η Εκκλησία στις 18 Φεβρουαρίου. Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθούμε
με την προσωπικότητα και τη ζωή του.

Ο Άγιος έζησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Μαρκιανός και η Πουλχερία, περίπου
το 450 μ.Χ. Υπήρξε πρόμαχος και μαχητής της Ορθόδοξης πίστηs. Η Δύση δεν
είχε ακόμα αποσχισθεί από την Εκκλησία και ο πάπας Ρώμης ως επίσκοπος της
πρωτεύουσας απολάμβανε σε ολόκληρη την αυτοκρατορία το πρωτείο τιμής (όχι
αξίας!) και θεωρείτο ως θεματοφύλακας της αποστολικής παράδοσης.
Κατέχοντας τον θρόνο της Ρώμης σε περίοδο δύσκολη, καθώς εξωτερικοί εχθροί
απειλούσαν την αυτοκρατορία, και την Εκκλησία ταλάνιζαν οι αιρέσεις, ο Λέων
κατόρθωσε να διακηρύξει το Ιερό Δόγμα της Αλήθειας και να διατηρήσει την
ενότητα της Εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό τιμάται σε Ανατολή και Δύση ως
Άγιος και ονομάστηκε Μέγας.

Γεννήθηκε στην Ρώμη από γονείς ευγενείς τοσκανικής καταγωγήs. Εισήλθε
νέος στον κλήρο και δεν άργησε να λάβει τον τίτλο του αρχιδιακόνου της
Εκκλησίας της Ρώμης. Με την ιδιότητα αυτή είχε τη δυνατότητα να λαμβάνει
ενεργό μέρος στις εκκλησιαστικές υποθέσεις και δογματικές έριδες της
εποχής του.

Ενώ βρισκόταν σε αποστολή στην Γαλατία πληροφορείται την κοίμηση του
πάπα Κελεστίνου και την εκλογή του ομόφωνα από κλήρο και Λαό ως διάδοχός
του. Κατά την ενθρόνισή του αλλά και κάθε χρόνο στην επέτειο ενθρόνισής του
επαναλάμβανε τους φόβους του μπροστά στο αξίωμα και την εμπιστοσύνη του
αποκλειστικά στην Χάρη του Θεού εις τον χειρισμό του πηδαλίου της Εκκλησίας.
Άρχισε το έργο της αναγέννησης του κλήρου και της αποκατάστασης της
ευταξίας των εκκλησιών της Σικελίας και της Αφρικής που είχαν πέσει θύματα
βαρβαρικών επιδρομών. Στο Ιλλυρικό εδραιώνει την αυθεντία του μητροπολίτη
Θεσσαλονίκης,. Στην Γαλατία αποκαθιστά τον σεβασμό της εκκλησιαστικής
Ιεραρχίας. Αποκαλύπτει τις μηχανοραφίες των αιρετικών μανιχαίων. Δίνει
στους Επισκόπους και στους ιερείς το καλό παράδειγμα της ενάρετης ζωής του.
Εκτός από το τεράστιο αυτό έργο ο Άγιος διακρίθηκε, κυρίως, στον δογματικό
τομέα και για τούτο κρίθηκε άξιος εκκλησιαστικών τιμών. Συγκεκριμένα, οι
ραδιουργίες του αιρετικού Ευτυχούς με την βοήθεια του υπουργού Χρυσάφιου
επιτυγχάνουν στην «ψευτοσύνοδο» της Εφέσου την καταδίκη του αγίου Φλαβιανού (16 Φεβρουαρίου). Μόλις το πληροφορείται το γεγονός ο Λέων αμέσως συγκαλεί σύνοδο των Επισκόπων της Δύσης για να ακυρώσει την απόφαση της
«ψευτοσυνόδου» και να αποκαταστήσει την αλήθεια, όσο αφορά το Πρόσωπο του
Χριστού. Πριν από την »ψευτοσύνοδο» ο Άγιος είχε στείλει επιστολή στον
Φλαβιανό στην οποία εξέθετε με πλήρη ενάργεια την Θεότητα του Χριστού.
Λέγεται ότι ο Άγιος έγραψε την επιστολή αυτή με την έμπνευση και καθοδήγηση
του Αγίου Πνεύματος, κατόπιν πολυημέρου νηστείας , αγρυπνίας και προσευχής.
Μόλις τελείωσε το γράψιμο την έβαλε επάνω στον τάφο του Αποστόλου Πέτρου
και τον παρακάλεσε να διορθώσει όλα τα λάθη που υπάρχουν σε αυτή από την
ανθρώπινη αδυναμία του συγγραφέα αυτής. Μετά από σαράντα ημέρες
παρουσιάστηκε ο Απόστολος στην προσευχή του Αγίου και του είπε «Είδα και
διόρθωσα». Πράγματι, ο Άγιος όταν άνοιξε την επιστολή τη βρήκε διορθωμένη
από το χέρι του Αποστόλου Πέτρου. Οι αιρετικοί δεν επέτρεψαν να διαβαστεί
αυτή η επιστολή στην Έφεσο.

Το 451 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Άγιος Μαρκιανός και η Αγία Πουλχερία συγκαλούν
την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος και η επιστολή διαβάζεται επίσημα
ενώπιον όλων των Πατέρων οι οποίοι αναφωνούν «Είναι η πίστις των Αποστόλων,
είναι η πίστις των Πατέρων. Ο Πέτρος μίλησε δια στόματος Λέοντος!».
Ενώ συμβαίνουν αυτά στην Ανατολή, η Δύση υποφέρει από τις ορδές του Αττίλα.
Σπέρνουν τον θάνατο και την καταστροφή σε Γερμανία και Γαλατία, διαβαίνουν
τον Αίμο και οι Ούνοι λεηλατούν την περιοχή του Μιλάνου και απειλούν την
Ρώμη. Αυτοκράτορας, Σύγκλητος και Λαός αναθέτουν στον Άγιο να αναλάβει
ειρηνικό διάβημα προς τον Αττίλα που όλοι τρέμουν. Πράγματι, ο ο Ιεράρχης
επικεφαλής ιερέων και διακόνων που ψάλλουν ύμνους παρουσιάζεται ενώπιον της
«μάστιγας του Θεού», όπως αποκαλείται ο Αττίλας . Με φόβο και τρόμο τον
βλέπουν έκπληκτοι να δέχεται να αποχωρήσει με μόνο αντάλλαγμα έναν ετήσιο
φόρο. Στους στρατιώτες του έλεγε ότι είδε δίπλα στον πάπα τον Άγιο Πέτρο με
ξίφος να τον απειλεί.

Ο Λαός λησμονεί και επιστρέφει στην ακολασία. Ο Θεός επιτρέπει στους
Βάνδαλους να κυριεύσουν την πόλη και με παρέμβαση του Αγίου δέχονται να μη
σφάξουν τους κατοίκους και να μη κάψουν την πόλη.
Έπειτα, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο και πολέμησε τις αιρέσεις των
μονοφυσιτών και κοιμήθηκε το 461 μετά από εικοσιένα χρόνια αρχιεροσύνης.

Απολυτίκιο

Θείας πίστεως, ορθοδοξία, υπεστήριξας, την Εκκλησίαν, ως πολύφωνον του
πνεύματος όργανον εκ γαρ Δυσμών αναλάμψας ως ήλιος, αιρετικών την απάτην
εμείωσας, Λέων Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα
έλεος.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός