ΠΩΣ ΒΟΗΘΗΣΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΡΘΕΝΙΟ

Πὼς βοήθησε ὁ γέροντας Ἐφραὶμ Ἀριζόνας τὸν γέροντα Παρθένιο!

Ἀφηγεῖται ὁ γέροντας Παρθένιος ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὅρους:


«Ἦταν ἐδῶ καὶ ἐξομολογοῦσε ὁ γέρων Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης καὶ Ἀριζονίτης αὐτὸς ὁ ἅγιος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐμένα προσωπικὰ καὶ ἄλλους πατέρες μὲ βοήθησε τὰ μέγιστα σὲ πολλὰ πράγματα. Πάω μιὰ φορὰ καὶ τοῦ λέω γέροντα, ἅγιε πνευματικέ, ἔχω μιὰ ἐμπάθεια, ἔχω ἕνα κακὸ ποὺ μὲ δέρνει καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἀποβάλω ἀπὸ ἐπάνω μου.


Γέρων Ἐφραίμ: Τί εἶναι αὐτό;


Γέρων Παρθένιος: Θὰ σοῦ πῶ τί εἶναι. Ὅταν μὲ τοὺς πατέρες πάω καὶ συζητᾶμε ἐνῷ εἶμαι εἰρηνικὸς ἀρχίζω καὶ πέφτω στὴν κατάκριση καὶ κρίνω καὶ κατακρίνω. Δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἀποβάλω αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Τί πειρασμὸς εἶναι;


Γέρων Ἐφραίμ: Πῶς τὸ καταλαβαίνεις αὐτὸ τὸ πρᾶγμα;


Γέρων Παρθένιος: Τὸ καταλαβαίνω γιατί ἐνῷ εἶμαι εἰρηνικός, δὲν ἔχω τίποτα μὲ κανένα, ἀρχίζει μέσα καὶ λερώνεται καὶ μὲ σφίγγει, μὲ ταράζει καὶ στὸ τέλος γίνομαι ἄχρηστος καὶ λέω τί ἔκανα, τί ἔπαθα γιατί νὰ πῶ αὐτὰ τὰ πράγματα;


Γέρων Ἐφραίμ: Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι. Ἡ κρίση καὶ ἡ κατάκριση.


Γέρων Παρθένιος: Τί νὰ κάνω ἅγιε πνευματικὲ ποὺ ὑποφέρω;


Γέρων Ἐφραίμ: Ὅταν κρίνεις ἕναν ἄνθρωπο, μετὰ θὰ τοῦ κάνεις ἕνα κομποσκοινάκι καὶ ὅταν θὰ σὲ κρίνει κάποιος καὶ θὰ σὲ κατηγορήσει καὶ αὐτὸν θὰ τοῦ κάνεις ἕνα κομποσκοινάκι.


Συνεχίζει ὁ γέροντας Παρθένιος: Νόμιζα ὅτι ἄνοιξε ἡ πόρτα τοῦ Παραδείσου. Τὸ δέχτηκα μὲ πολὺ χαρά! “Nα εἶναι εὐλογημένο, θὰ προσπαθήσω μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴν εὐχή σας” καὶ ἔφυγε ὁ πνευματικὸς ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶχα μάθει καὶ ἔκρινα καὶ κατέκρινα δὲν μποροῦσα νὰ τὸ κόψω εὔκολα. Λέω τοῦτο καὶ τὸ ἄλλο ἔκανα ἕνα κομποσκοινάκι, μετὰ μὲ ἔκρινε κάποιος ἄλλος τοῦ ἔκανα ἕνα κομποσκοινάκι καὶ ἔχασα τὸν μπούσουλα, δὲν μποροῦσα ἐπειδὴ εἶχα πολλὲς δουλειὲς καὶ ἤμουνα τῆς δουλειᾶς ἄνθρωπος, ὄχι ἀπὸ ὑπερηφάνεια, ἁπλᾶ ἔτσι εἶχα μάθει ἀπὸ τὸ σπίτι μου, ἤθελα νὰ δουλεύω, νὰ τρέχω, ὄχι γιὰ νὰ ποῦνε μπράβο, ἔτσι ἦταν μέσα στὴν ψυχή μου. Γι` αὐτὸ καὶ τὸ ἀγαποῦσα πολὺ τὸ μοναστήρι δὲν μπορῶ νὰ τὸ κρύψω καὶ πελάγωσα… ποιόν νὰ κάνω κομποσκοίνι, ποιός μὲ κρίνει, τὶς δουλειὲς νὰ κάνω… πελάγωσα…


Ἔρχεται ὁ πνευματικὸς τὴν ἄλλη φορὰ καὶ τοῦ λέω: “πνευματικὲ τὴν ἀλήθεια σου λέω δὲν μπορῶ. Σοῦ εἶπα ὅτι θὰ κάνω ἀλλὰ δὲν μπορῶ”.


Γέρων Ἐφραίμ: Γιατί δὲν μπορεῖς;


Γέρων Παρθένιος: Στενοχωροῦμαι, εἶμαι κακομαθημένος.


Γέρων Ἐφραίμ: Καλᾶ, ἀλλὰ προσπάθησε.


Γέρων Παρθένιος: Ξέρετε πατέρες πόσο καλὸ μοῦ ἔκανε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; Τὰ μέγιστα μοῦ ἔκανε καλό, ἐπειδὴ κομποσκοίνια δὲν μποροῦσα νὰ κάνω. Ἔκανα κάπου κάπου ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ κάνω καὶ οὔτε ἤμουνα καὶ στὰ πνευματικά μου πολὺ σωστός, ἀλλὰ ὅμως σιγά-σιγά πρόσεχα καὶ μοῦ ἔφυγε ἀπὸ ἐπάνω μου αὐτὸς ὁ δαίμονας τῆς κρίσεως. Εἶναι φοβερὸ πρᾶγμα αὐτό. Ὅποιος κρίνει καὶ κατακρίνει δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ εἰρήνη στὴν ψυχή του καὶ αὐτὸ νὰ τὸ δοκιμάσει ὅποιος θέλει».

(Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης καὶ Ἀριζονίτης)

ΠΗΓΗ: Facebook.com