ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
33. Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
+από το βιβλίο του Επισκόπου
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα
1. Συνεχίζουμε, αγαπητοί
μου χριστιανοί, τα κηρύγματά μας στην Θεία Λειτουργία. Είχαμε μείνει στις
μνημονεύσεις ζώντων και τεθνεώτων, που κάνει ο Ιερέας μετά τον καθαγιασμό των
Τιμίων Δώρων, την ώρα που ο ψάλτης ψάλλει πανηγυρικά τον ύμνο της Παναγίας
"Άξιον έστιν". Είναι σημαντικές οι μνημονεύσεις αυτές και μάλιστα σας
είπα στο προηγούμενο κήρυγμα ότι και εσείς πρέπει να συνοδεύσετε τον Ιερέα με
μνημονεύσεις των δικών σας προσώπων.
Εκείνη όμως η μνημόνευση
που πρέπει να την προσέξουμε ιδιαίτερα και την οποία ακούτε από τον Ιερέα,
γιατί την λέει εκφώνως, είναι η μνημόνευση για τον Επίσκοπο του τόπου. "Έν
πρώτοις", λέγει ο Ιερέας, δηλαδή, πρώτα απ' όλα, "μνήσθητι, Κύριε,
του Αρχιεπισκόπου ημών...(τάδε)". Εύχεται ο Ιερέας μαζί με τον λαό για τον
Επίσκοπο να τον έχει ο Θεός με καλό όνομα ("έντιμον"), να του δίνει
υγεία ("υγιά"), να του δώσει πολλά έτη για να ποιμάνει τον λαό του
("μακροημερεύοντα"), αλλά προπαντός εύχεται γι' αυτόν να κρατά την
ορθή πίστη που παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός και ερμήνευσαν οι Άγιοι Πατέρες
("και ορθοτομούντα τον λόγον της Σης αληθείας"). Με μια λέξη ο Ιερέας με τον λαό εύχονται για
τον Επίσκοπο αυτό που λέει στην αρχή: Να
είναι "σώος", δηλαδή ακέραιος σε όλα, και στα σωματικά και στα
πνευματικά.
2. Αλλά, χριστιανοί μου,
υπάρχει ένας ιδιαίτερος λόγος, πολύ σπουδαίος λόγος, που ο Ιερέας, τώρα μετά
τον καθαγιασμό, μνημονεύει τον Επίσκοπο, και μάλιστα τον μνημονεύει εκφώνως,
για να το ακούσει ο λαός. Ο Επίσκοπος, αγαπητοί μου, δηλαδή ο Δεσπότης που
λέμε, εκφράζει την Εκκλησία του Χριστού. Ο άγιος Κυπριανός, ο Επίσκοπος
Καρχηδόνος, λέγει καθαρά: "Ο Επίσκοπος είναι στην Εκκλησία και η Εκκλησία
στον Επίσκοπο" (το λέγει στην επιστολή του 66). Και για να δηλώσουμε
λοιπόν ότι ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού πρέπει οπωσδήποτε να
μνημονεύσουμε τον Επίσκοπο. Και το κάνουμε αυτό στην Θεία Λειτουργία, τώρα, που
έχουμε την παρουσία του Χριστού ενώπιόν μας με το καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.
Η μνημόνευση δηλαδή του Επισκόπου δεν είναι απλά μια προσευχή γι' αυτόν, αλλά
είναι μια ομολογία ότι έχουμε ενότητα μαζί του και έτσι λοιπόν ανήκουμε στην
Εκκλησία του Χριστού. Η γραμμή αυτή, η θέση αυτή, αγαπητοί μου χριστιανοί είναι
πέρα για πέρα μια σωστή ορθόδοξη εκκλησιολογία. Η παρέκκλιση από την γραμμή
αυτή είναι καθαρά προτεσταντισμός. Οι Άγιοι Πατέρες και συγκεκριμένα ο άγιος
Ιγνάντιος επίσκοπος Αντιοχείας, μας λέγει από παλαιά: "Ενωθείτε με τον
Επίσκοπο" (το λεει στην επιστολή του προς Μαγνησίους). Και ο ίδιος Πατέρας
μας λέει: "Να έχετε σχέση με τον Θεό και με τον Επίσκοπο". Και
"όποιος εργάζεται ενάντια προς τον Επίσκοπο λατρεύει τον διάβολο" (το
λέει στην επιστολή του προς Σμυρναίους). Επαναλαμβάνω το Εκκλησιολογικό δόγμα: Για
να δηλώσει ο χριστιανός ότι ανήκει στην Εκκλησία του Χριστού, πρέπει να δηλώσει
την ενότητά του με τον Επίσκοπο της επαρχίας στην οποίαν κατοικεί. Ο άγιος
Κυπριανός Καρχηδόνιος μας λέγει πάλι: "Αν κανείς δεν είναι με τον
Επίσκοπο, δεν είναι με την Εκκλησία" (το λέγει και αυτό στην επιστολή 66).
3. Αυτό όμως, χριστιανοί
μου, το να μνημονεύουν δηλαδή οι Ιερείς και οι χριστιανοί μας τον Επίσκοπο
τους, για να δηλώσουν με αυτό ότι ανήκουν στην καθ' όλου Εκκλησία του Χριστού,
προϋποθέτει ότι και ο Επίσκοπος τους είναι ενωμένος λειτουργικά με όλους τους
Επισκόπους της Εκκλησίας. Αν όμως ένας Επίσκοπος κόψει την μνημόνευση της Ιεράς
Συνόδου της Εκκλησίας που ανήκει ή του Πατριάρχου, δημιουργεί πρόβλημα στην
ποίμνη του. Γιατί ο λαός της ποίμνης του τον μνημονεύει, επαναλαμβάνω, για να
δηλώσει ότι ανήκει στην καθ' όλου Εκκλησία του Χριστού. Αν όμως αυτός ο
Επίσκοπος, γιατί νόμισε ή πίστευε ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας του ή ο
Πατριάρχης δεν ορθοτομούν και διέκοψε γι'
αυτό το μνημόσυνό τους, τότε, που πάει ο ευλογημένος λαός της ποίμνης
του, που μνημονεύει Επίσκοπο, που απέκοψε τον εαυτό του από την Εκκλησία; Και
ως Εκκλησία εννοώ εδώ την Σύνοδο των Ιεραρχών. Επειδή, λοιπόν, είναι αναγκαίο
να ομολογηθεί η ενότητα του Επισκόπου με την Σύνοδο των Ιεραρχών, για να έχει
έτσι και ο λαός την κοινωνία μαζί του, γι' αυτό, όταν λειτουργεί ο Επίσκοπος,
μνημονεύει αυτός πρώτα την Ιερά Σύνοδο. Είναι τόσο σημαντικό και αναγκαίο αυτό,
αγαπητοί μου, ώστε και όταν σε μια Λειτουργία λειτουργούν περισσότεροι
Επίσκοποι, ο καθένας από αυτούς μετά τον καθαγιασμό μνημονεύει την Ιερά Σύνοδο,
για να δηλώσει την ενότητά του με την Εκκλησία.
4. Αλλά στις μνημονεύσεις
που κάνει ο Ιερεύς, μνημονεύει, όπως λέει η ευχή, "και παντός ιερατικού
και μοναχικού τάγματος". Αλλά ποιο είναι το "ιερατικό τάγμα;"
Δεν είναι μόνον οι Επίσκοποι, οι Ιερείς και οι Διάκονοι, αλλά και οι βοηθοί
τους: Οι αναγνώστες και οι ψάλτες, οι οποίοι κανονικά πρέπει να έχουν
αρχιερατική χειροθεσία για το έργο που κάνουν, γιατί λειτουργούν και αυτοί τον
Κύριο με το διακόνημά τους και ανήκουν λοιπόν στο "ιερατικό τάγμα". Η
ευχή λέγει ακόμα και για "μοναχικό τάγμα". Είναι οι ευλογημένοι
μοναχοί και μοναχές μας, αυτοί που είναι απόλυτα δοσμένοι στον Θεό και αγαπούν
πραγματικά τον κόσμο, γιατί τον σώζουν με το να προσεύχονται για αυτόν.
"Αν ερημώσουν τα μοναστήρια, θα έρθει το τέλος του κόσμου", είπε ο
άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Όλη η ευχή του Ιερέα με
τις μνημονεύσεις τελειώνει με την εκφώνηση: "Και δος ημίν, Δέσποτα, εν ενι
στόματι και μιά καρδία δοξάζειν...". Η μνημόνευση όλων που κάναμε, πρέπει
να μας φέρει και την ενότητά μας με όλους, ώστε με μια καρδιά και μ' ένα στόμα
να δοξάζουμε τον Θεό.
Αυτό είναι πάντοτε
απαραίτητο για να ακούγεται η προσευχή μας, αλλά περισσότερο απαραίτητο και
αναγκαίο είναι τώρα, σε αυτό το σημείο της Θείας Λειτουργίας, που πάμε για την
Θεία Κοινωνία.
+από το βιβλίο του Επισκόπου
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου