Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (30) - ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΥΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΦΟΥΝΤΑ



ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ 

































30. Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ.

+από το βιβλίο του Επισκόπου 
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+ 
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα-

1. Στο προηγούμενο κήρυγμά μας, αδερφοί μου χριστιανοί, ερμηνεύοντας την Θεία Λειτουργία φτάσαμε στον «επινίκιο ύμνο», στο «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαββαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου». Τον ύμνο αυτό, όπως διαβάζουμε στο έκτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαίου, τον έψαλλαν οι άγγελοι στον ουρανό μπροστά στον Θρόνο του Θεού. Και αυτόν τον ίδιο ύμνο ψέλνουμε και εμείς οι άνθρωποι στην Θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό και λέγει ο Ιερέας τώρα στον Θεό: «Μετά τούτων και ημείς των μακαρίων Δυνάμεων – δηλαδή μαζί με τους Αγγέλους του ουρανού – και ημείς οι αμαρτωλοί βοώμεν και λέγομεν: “Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαββαώθ πλήρης ο ουρανός…” ». Με αυτόν τον ύμνο, λοιπόν, ενώθηκε η γη με τον ουρανό, ή, για να το πώ καλύτερα, ο ουρανός κατέβηκε κάτω στην γη και η γη ανέβηκε πάνω στον ουρανό! Αυτό, χριστιανοί μου, γίνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία, αυτό είναι το μεγαλείο της Θείας Λειτουργίας!




2. Την ώρα που ο ψάλτης λέει τον επινίκο ύμνο «Άγιος, Άγιος, Άγιος…» ο Ιερέας λέει μια πολύ ωραία ευχή, στην οποία μιλάει για την μεγάλη αγάπη του Θεού στον άνθρωπο και που η αγάπη αυτή είναι αυτό ακριβώς που ζούμε στην Θεία Λειτουργία. Και ποια, χριστιανοί μου, είναι η μεγάλη αγάπη του Θεού στον άνθρωπο; όλα όσα βλέπουμε γύρω μας μιλάνε για την αγάπη του Θεού: Ο ήλιος που λάμπει, τα άστρα που λαμπυρίζουν, τα λουλούδια που μοσχοβολάνε, ο αέρας που αναπνέουμε, η θάλασσα η γαλήνη, η γη με τις τροφές που μας παρέχει, όλα – όλα μιλάνε για την αγάπη του Θεού σε μας. Αλλά εκείνο που μιλάει περισσότερο από όλα για την αγάπη του Θεού είναι  ότι ο Θεός Πατέρας έδωσε τον Μονογενή Του Υιό, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, να σταυρωθεί για ‘ μας, για την σωτηρία μας. «Τον κόσμον σου ούτως ηγάπησας, - λέγει ο Ιερέας -, ώστε τον Υιόν σου τον Μονογενή δούναι, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον»!
Αυτό ακριβώς τελούμε και γευόμαστε στην Θεία Λειτουργία. Τελούμε την Θυσία του Υιού του Θεού που έγινε την Μεγάλη Παρασκευή στον Γολγοθά, αυτή που, όπως είπαμε, εκφράζει την μεγάλη, την ανείπωτη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Αλλά, χριστιανοί μου, όπως ξέρουμε από τα άγια Ευαγγέλια, προτού ο Χριστός να σταυρωθεί, ήδη την προηγούμενη βραδιά, πρόσφερε στους Μαθητές Του κατά τον Μυστικό Δείπνο το Πανάγιο Σώμα του «κλώμενο», δηλαδή τεμαχιζόμενο. Και πρόσφερε πάλι σ’ αυτούς το Πανάγιο Αίμα Του «εκχυνόμενο». Δηλαδή ο Χριστός, με ακατάληπτο για ‘ μας τρόπο, πρόλαβε όλα τα γεγονότα της Σταύρωσής Του και έδωσε τον Εαυτό Του, το Σώμα Του  και το Αίμα Του, για να τα κοινωνήσουν οι Μαθητές Του, σαν να είχε ήδη θυσιαστεί. Γι’  αυτό και ο Δείπνος που έκανε με τους Μαθητές Του την βραδιά εκείνη λέγεται «Μυστικός», επειδή, κατά ανερμήνευτο τρόπο, παρουσίασε ως γενόμενη την σταυρική Θυσία του Χριστού. Την βραδιά εκείνη την ιερή ο Χριστός τέλεσε την Θεία Λειτουργία και έδωσε την εντολή Του να την τελούν και οι Απόστολοι. «Τούτο ποιείτε – τους είπε – εις της εμήν ανάμνησιν».
Στην ευχή που διαβάζει τώρα ο Ιερέας, όταν ο ψάλτης ψάλλει τον «επινίκιο ύμνο», λέγει γι’ αυτό ακριβώς που έγινε κατά τον Μυστικό Δείπνο. Ότι, δηλαδή, ο Χριστός την νύχτα εκείνη πήρε στα χέρια Του το ψωμί, το ευλόγησε, το τεμάχισε και είπε στους μαθητές Του: «Λάβετε, φάγετε, τούτο μου έστι το Σώμα, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Και πήρε έπειτα στα χέρια Του ο Χριστός το ποτήρι με το κρασί, το ευλόγησε και είπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο έστι το Αίμα μου το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών και πολλών εκχυνόμενον, εις άφεσιν αμαρτιών».



3. Αυτά όλα, χριστιανοί μου, που είπε μέχρι τώρα ο Ιερέας είναι αναμνηστικά της συστάσεως της Θείας Λειτουργίας. Αλλά τώρα αμέσως ερχόμαστε στην προσφορά της ίδιας της Θείας Λειτουργίας, στην προσφορά δηλαδή της Θυσίας του Χριστού για ‘ μας. Γι’ αυτό αμέσως τώρα λαμβάνοντας ο Ιερέας από την Αγία Τράπεζα σταυροειδώς το Άγιο Ποτήριο και το Άγιο Δισκάριο τα υψώνει και λέει: «Τα Σα εκ των Σων  Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα». «Τα Σα εκ των Σων!». Δικά Του είναι αυτά που προσφέρουμε, το ψωμί και το κρασί. Αυτός έστειλε την βροχούλα και έδωσε κατάλληλο καιρό και η γη έδωσε το σιτάρι και τα αμπέλια για το κρασί. Και εμείς, ως ευγνωμοσύνη ευχαριστίας μας στο Θεό, με το είδος του ψωμιού και του κρασιού, που είναι στο Άγιο Δισκάριο και στο Άγιο Ποτήριο, προσφέρουμε όλη την κτίση στον Θεό. Και η κτίση θεώνεται! Αυτός ήταν από την αρχή ο σκοπός του ανθρώπου, αγαπητοί μου: Να θεωθεί ο ίδιος και να προσφέρει όλη την κτίση στον Θεό. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος έχει σώμα, που στο σώμα του είναι όλη η κτίση. Αυτόν τον σκοπό του όμως ο άνθρωπος, με την αμαρτία που έκανε, δεν τον πέτυχε. Γι’ αυτό και ο Υιός του Θεού, ο Χριστός μας, έγινε άνθρωπος, για να πετύχει αυτό που αποτύχαμε εμείς να πράξουμε. Και αυτό γίνεται στην Θεία Λειτουργία. Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο κήρυγμά μας.



+από το βιβλίο του Επισκόπου 
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+ 
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου