Του Παλλαδίου
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ Μωυσής ο Αιθίοψ, πού πρώτα ήταν αρχηγός μεγάλης συμμορίας ληστών και μετά έγινε μοναχός δοκιμότατος και ιερέας και ένας από τους μεγάλους πατέρες, στις αρχές της μοναχικής του ζωής πολεμήθηκε τόσο πολύ από το δαίμονα της πορνείας, ώστε παρά λίγο να παραιτηθεί από το σκοπό του. Αντιστάθηκε όμως στον εχθρό με αυστηρή νηστεία και ησυχία. Με συμβουλή του μεγάλου Ισιδώρου της Σκήτης, κλείστηκε μέσα στο κελί του, και για πολύν καιρό ούτε έβγαινε έξω ούτε έτρωγε τίποτε άλλο, εκτός από μια λίτρα παξιμάδι. Επιπλέον δούλευε πολύ και έκανε πενήντα ευχές την ημέρα.
Πολέμησε έπειτα (το δαίμονα) και με συνεχή αγρυπνία. Έξι χρόνια δεν κοιμήθηκε καθόλου τη νύχτα. και μολονότι έλιωσε τελείως το σώμα του, ή πύρωση της σάρκας και τα πειρασμικά όνειρα συνεχίζονταν όπως πριν.
Μετά άπ' αυτό υποβλήθηκε σε άλλη σκληραγωγία: Έβγαινε τις νύχτες, πήγαινε στα κελιά των ηλικιωμένων αδελφών, πού δεν μπορούσαν να μεταφέρουν νερό για τις ανάγκες τους, έπαιρνε τις στάμνες τους, χωρίς εκείνοι να παίρνουν είδηση, και τις γέμιζε νερό γιατί ή πηγή ήταν πέντε σημεία (μίλια) μακριά από τα κελιά μερικών.
Μια νύχτα λοιπόν, καθώς είχε σκύψει στο πηγάδι για να γεμίσει τη στάμνα κάποιου μονάχου, ο δαίμονας τον χτύπησε από πίσω μ' ένα ρόπαλο και τον έριξε κάτω, αφήνοντας τον (να κείτεται) στον τόπο εκείνο σαν νεκρός. Την άλλη μέρα ήρθε ένας μοναχός και τον βρήκε πεσμένο και μισοπεθαμένο. Έτρεξε και το είπε στον μεγάλο Ισίδωρο. Εκείνος λοιπόν πήγε μαζί με μερικούς άλλους, τον σήκωσε και τον έφερε στην εκκλησία (της Σκήτης). Τόσο βαριά ήταν, πού μόλις μετά από ένα χρόνο μπόρεσε να συνέλθει.
Τότε ο μεγάλος ιερέας του Χριστού Ισίδωρος του λέει: Αδελφέ Μωϋσή, σταμάτα πια να πολεμάς τους δαίμονες και να τους εξοργίζεις τόσο. Γιατί ή άσκηση έχει όρια και στην πάλη με τους δαίμονες.
Όμως ο Μωυσής, το διαμάντι του Χριστού, του αποκρίθηκε:Δεν θα πάψω να τους πολεμώ, ώσπου να πάψουν οι ονειρικές φαντασίες μου. Μετά άπ' αυτό, του ξανάλεει ο μέγας Ισίδωρος:
Στο όνομα του Ιησού Χριστού, παύουν άπ' αύτη τη στιγμή τα άπρεπα όνειρα σου. Από τώρα να έρχεσαι χωρίς δισταγμό και να κοινωνείς τα θεία Μυστήρια. Βασανίστηκες τόσο σκληρά άπ' αυτό
το πάθος, για να μην καυχηθείς ότι με την άσκηση σου τάχα το νίκησες. (Βασανίστηκες) για το συμφέρον σου, για να μην πέσεις στην έπαρση.
Όταν (ο Μωυσής) άκουσε αυτά (τα λόγια), γύρισε στο κελί του. Από τότε φρόντισε ν' αγωνίζεται στην ησυχία με μέτρο, και απαλλάχθηκε από το πάθος της ακολασίας.
Του αββά Ησαΐα
Αν αγωνίζεσαι, να μη στηρίξει ή καρδιά σου το θάρρος της στον αγώνα σου, ότι τάχα αυτός σε προφυλάσσει, αλλά να πεις με το νου σου, ότι, επειδή καταπονώ το σώμα μου, ο Θεός δέχεται με ευμένεια την ταλαιπωρία μου.
Του αββά Κασσιανού
Αν υπάρχει μέσα μας ο ζήλος ν' αγωνιστούμε νόμιμα και να στεφανωθούμε, όπως λέει ο απόστολος (Β' Τιμ. 2:5), αφού νικήσουμε το ακάθαρτο πνεύμα της πορνείας, να μην έχουμε θάρρος στη δική μας δύναμη και άσκηση, αλλά στη βοήθεια του Δεσπότη μας Θεού. Γιατί δεν παύει ο άνθρωπος να πολεμείται άπ' αυτό το πνεύμα, ώσπου να πιστέψει αληθινά ότι όχι με τη δική του επιμέλεια και με τον δικό του κόπο, αλλά με την προστασία και τη βοήθεια του Θεού απαλλάσσεται άπ' αυτή την αρρώστια και ανεβαίνει στο ύψος της αγνείας. Γιατί αυτό είναι, βέβαια, κάτι πού υπερβαίνει τη φύση και κάνει κατά κάποιο τρόπο ασώματο εκείνον πού έχει υποτάξει τους ερεθισμούς της σάρκας και τις ηδονές της. Γι' αυτό λοιπόν είναι αδύνατον - για να το πω έτσι - να πετάξει με τα δικά του φτερά προς το υψηλό και ουράνιο τούτο βραβείο της αγιοσύνης και να γίνει μιμητής των αγγέλων, αν δεν τον σηκώσει ή χάρη του Θεού από τη γη και τη λάσπη. Γιατί καμιά άλλη αρετή δεν εξομοιώνει περισσότερο με τους αγγέλους τους δεμένους με τη σάρκα ανθρώπους όσο ή αρετή της αγνείας. Μ' αυτή την αρετή, ενώ βρίσκονται και ζουν ακόμα στη γη, έχουν το πολίτευμα στους ουρανούς, σύμφωνα με τον απόστολο (Φιλιπ. 3:20).
Δείγμα του ότι αποκτήσαμε τελείως αυτή την αρετή είναι το να μην προσηλώνεται ή ψυχή σε καμιά εικόνα αισχρής φαντασίας κατά τη διάρκεια του ύπνου. Γιατί αν και δεν λογαριάζεται σαν αμαρτία αυτή ή κίνηση (στον ύπνο), αποτελεί όμως απόδειξη πώς ή ψυχή είναι άρρωστη και δεν έχει ακόμα ελευθερωθεί από το (σαρκικό) πάθος. Γι' αυτό πρέπει να πιστεύουμε, πώς οι αισχρές φαντασίες, πού μας έρχονται στον ύπνο, είναι τεκμήρια της προηγούμενης αμέλειας και της αρρώστιας μας. Ακόμα περισσότερο κάνει φανερή την κρυμμένη μέσα στα βάθη της ψυχής μας ασθένεια ή ρεύση, πού μας συμβαίνει στην ανάπαυση του ύπνου. Γιατί όσοι έφτασαν στο έπακρο της αγιοσύνης και της αγνείας, ούτε όταν κοιμούνται προσηλώνονται στις φαντασίες (των ονείρων) ούτε όταν είναι ξύπνιοι αισθάνονται καμιά κίνηση (αμαρτωλής επιθυμίας).
Από το Γεροντικό
Έλεγαν για την αμμά Σάρα, ότι για δεκατρία χρόνια βασανιζόταν από το δαίμονα της πορνείας, και ποτέ δεν προσευχήθηκε να υποχωρήσει ο πόλεμος. Απεναντίας, έλεγε: "Θεέ μου, δώσε μου δύναμη! Μια μέρα λοιπόν, πού είχε σφοδρό σαρκικό πόλεμο, ανέβηκε στο κελί της για να προσευχηθεί. και τότε της φανερώθηκε το πνεύμα της πορνείας με ανθρώπινη μορφή και τη ρώτησε: Εσύ με νίκησες, Σάρα;
Δεν σε νίκησα εγώ, αλλά ο Κύριος μου, ο Χριστός, απάντησε εκείνη.
Κάποιος άνθρωπος αρνήθηκε τον κόσμο, ήρθε στη Σκήτη και έγινε μοναχός. Ήταν μάλιστα αγωνιστής. Από φθόνο του πονηρού όμως πολεμήθηκε από την επιθυμία γυναίκας. Μόλις άρχισε ο πόλεμος αυτός, τον φανέρωσε στους πατέρες. Κι εκείνοι, επειδή ήξεραν ότι ήταν (καλός πνευματικός) εργάτης, του όρισαν (διάφορες) ασκήσεις. Τις δέχθηκε και τις εκτελούσε πρόθυμα, αλλά το σώμα του εξαντλήθηκε τόσο πολύ άπ' αυτές, ώστε δεν μπορούσε ούτε να σηκωθεί.
Τότε, με οικονομία του Θεού, ήρθε στη Σκήτη ένας ξενομερίτης γέροντας. Αφού επισκέφθηκε άλλους πατέρες, πέρασε κι από το δικό του κελί. Απόρησε όμως, γιατί, ενώ το βρήκε ανοιχτό, δεν βγήκε κανείς να τον προϋπαντήσει. Μήπως είναι άρρωστος αυτός πού μένει εδώ; είπε μέσα του.
Πλησίασε και χτύπησε. Καθώς δεν παρουσιάστηκε κανείς, μπήκε μέσα και βρήκε τον αδελφό να κείτεται άρρωστος. Τι έχεις, πάτερ; τον ρώτησε.
Εκείνος τότε του διηγήθηκε τα βάσανα του, ότι δηλαδή πολεμήθηκε από την επιθυμία γυναίκας, ότι το φανέρωσε στους πατέρες και ότι εκείνοι του έβαλαν διάφορες ασκήσεις, πού, μολονότι τις έκανε - κατέληξε -, από τη μια το σώμα του εξασθένησε και από την άλλη ο πόλεμος μεγάλωσε.
Σαν τ' άκουσε όλα αυτά ο γέροντας, του είπε:
Οι πατέρες βέβαια, σαν δυνατοί (πού είναι), καλά σου όρισαν αυτές τις ασκήσεις. "Αν όμως θέλεις ν' ακούσεις κι εμένα τον ταπεινό, άφησε από δω κι εμπρός τις ασκήσεις, αφού καμιά ωφέλεια δεν βρήκες άπ' αυτές, τρώγε το λίγο φαγητό σου στον καιρό του, κάνε τη μικρή σου ακολουθία και «έπίρριψον επί Κύριον την μέριμνα σου» (Ψαλμ. 54:23) και την αδυναμία σου. Γιατί με τους δικούς σου μόνο κόπους δεν θα μπορέσεις να νικήσεις σ' αυτόν τον πόλεμο. Το σώμα μας, βλέπεις, είναι σαν ένα ρούχο: "Αν το φροντίσεις, θα διατηρηθεί- αν το παραμελήσεις, θα καταστραφεί.
Ό αδελφός έκανε έτσι (πού του είπε ο γέροντας), και σε λίγες μέρες λυτρώθηκε από τον πόλεμο.
Ένας γέροντας είπε:
Όπως λίγη αψιθιά φτάνει για ν' αχρηστέψει (με την πικράδα της) ολόκληρο δοχείο με μέλι, έτσι και μια σωματική αμαρτία είναι αρκετή για να μας στερήσει τη βασιλεία των ουρανών και να μας στείλει στη γέεννα του πυρός.
Ένας αδελφός ρώτησε κάποιον γέροντα: Τι να κάνω, άββά, πού πολεμούμαι φοβερά από την πορνεία;
Και ο γέροντας του είπε:
Με όση δύναμη έχεις, προφυλάξου άπ' το λογισμό τούτο για τι οποίος νικηθεί άπ' αυτόν (και αμαρτήσει), απελπίζεται για τη σωτηρία του. Όπως ακριβώς ένα πλοίο, πού παλεύει με την τρικυμία και τη θύελλα και τη θαλασσοταραχή, αν του φύγει το πηδάλιο, κινδυνεύει μεν, αλλά πλέει ακόμα· και όμοια, αν του σπάσει το κατάρτι ή χαθεί κάτι άλλο άπ' αυτά πού του χρειάζονται για να πλέει με ασφάλεια, μπορούν ακόμα οι επιβάτες να ελπίζουν βάσιμα ότι τελικά το σκάφος θα σωθεί. "Έτσι και ο άνθρωπος, αν είναι ράθυμος με τ' άλλα πάθη, αν δηλαδή υποχωρεί από ραθυμία σε κάποιο άπ' αυτά, έχει την προσδοκία ότι με τη μετάνοια θα βγει τελικά νικητής· αν όμως πέσει έστω και μια φορά στο πάθος της πορνείας, τότε απελπίζεται, όπως ο ναυαγός τη στιγμή πού βουλιάζει το πλοίο.
Του αγίου Έφραίμ
Θέλεις, αδελφέ, να μάθεις πόσο φοβερή και ολέθρια είναι ή πορνεία; Αναλογίσου, ότι εκείνους πού δεν μπόρεσαν να θανατώσουν στην έρημο τα δαγκώματα των φιδιών (βλ. Άριθ. 21:4-9),τους έριξε κάτω (νεκρούς) ή πορνεία στη Μαδιάμ. Για χάρη της δεν δίστασαν να φάνε ακόμα και ειδωλόθυτα. Γι' αυτό θανατώθηκαν,
μέσα σε μια μόνο μέρα, είκοσι τρεις χιλιάδες λάου (Α' Κορ. 10:8.Πρβλ. Αριθ. 25:1-9).
Όπως με το θυμίαμα ευφραίνεται ή όσφρηση, έτσι και με την άγνεία ευφραίνεται το Άγιο Πνεύμα και κατοικεί στον άνθρωπο. Απεναντίας, όπως ο χοίρος χαίρεται να κυλιέται στη λάσπη, έτσι και οι δαίμονες χαίρονται με τη βρωμιά της πορνείας.
Φως λαμπρό και χαρά και ειρήνη και υπομονή κατοικούν στην άγνεία. Λύπη και άκηδία και ύπνος αχόρταστος και σκοτάδι ζοφερό βρίσκονται μαζί με την πορνεία.
Αδελφέ, να μην περιποιείσαι και να μη στολίζεις ελεύθερα το σώμα σου. Άκουσε τι λέει ο απόστολος: «Τάς δε νεωτερικάς Επιθυμίας φεύγε» (Β' Τιμ. 2:22). Δεν ξέρεις με τι εχθρό παλεύεις; Δεν ξέρεις, ότι είναι φοβερό να γίνεσαι παγίδα για άλλη ψυχή; Μάθε μάλιστα και τούτο, ότι αν ο εξωτερικός άνθρωπος είναι ωραίος και στολισμένος, ή ψυχή όμως μέσα του έχει μολυνθεί, δεν θα αργήσει και ή σωματική ομορφιά να χαθεί· αν όμως αποκτήσει κανείς ψυχική ωραιότητα, αυτή θα ξεχυθεί και στον εξωτερικό άνθρωπο, προπαντός όμως θα μείνει αναλλοίωτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου