Του Παλλαδίου
ΚΑΠΟΤΕ ο δαίμονας της πορνείας πολέμησε σκληρά τον μακάριο διάκονο Εύάγριο. Και όπως μας διηγήθηκε ο ίδιος, έμεινε μιαν ολόκληρη νύχτα γυμνός, χειμώνα καιρό, μέσα σ' ένα πηγάδι, ώσπου πάγωσαν οι σάρκες του.
Διηγούνται για τον μακάριο Αμμώνιο, το μαθητή του οσίου Παμβώ, ότι το σώμα του δεν το λυπήθηκε ποτέ, όταν ξεσηκωνόταν (μέσα του) κάποια έφάμαρτη σαρκική ηδονή, αλλά με πυρωμένο σίδερο έκαιγε τα μέλη του, κι ήταν έτσι πάντα πληγωμένος.
Ό γενναίος πρεσβύτερος Φιλόρωμος, στις αρχές της μοναχικής του ζωής, πολεμήθηκε φοβερά, όπως έλεγε, από την πορνεία. Κατόρθωσε όμως ν' αποδιώξει το πάθος με σκληρή αντίσταση, σβήνοντας το όπως σβήνουμε την πυρκαγιά με άφθονο νερό: Κλείστηκε στο κελί του, φόρεσε σίδερα και επιδόθηκε σε άκρα εγκράτεια, μην τρώγοντας φαγητό και σταρένιο ψωμί και όσα, γενικά, ψήνονται στη φωτιά. Δεκαοχτώ χρόνια έκανε υπομονή σ' αυτά, και με τη βοήθεια του Θεού νίκησε το πάθος.
Του αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου
Καθώς ησύχαζε κάποτε ο άγιος Βενέδικτος, ήρθε κοντά του ο πειραστής (διάβολος) με τη μορφή μαύρου πουλιού - πού το λένε κοτσύφι - και με τόσο θράσος πετούσε ολόγυρα στο πρόσωπο του, ώστε, αν ήθελε ο άγιος, θα μπορούσε να το πιάσει με τα χέρια του. Μόλις όμως ο όσιος κατάλαβε την παγίδα του εχθροί, οπλίστηκε με το σημείο του ζωοποιού σταυρού και έκανε άφαντο τον εχθρό.
Μετά από λίγο όμως ξεσηκώθηκε μέσα του τέτοιος σαρκικός πόλεμος, πού ποτέ άλλοτε δεν είχε δοκιμάσει. Συγκεκριμένα ο δαίμονας της πορνείας αναπαράστησε τη μορφή μιας γυναίκας, πού ο άγιος είχε δει κάποτε, όταν ήταν νέος, και του την παρουσίασε μπροστά στα μάτια του, ανάβοντας του τόσο μεγάλη σαρκική επιθυμία, ώστε λίγο έλειψε να τον κλονίσει ή ψυχική ακηδια και να τον κάνει να γυρίσει στον κόσμο. Άλλα τότε ή σωτήρια χάρη του Θεού τον βοήθησε να καταβάλει τον εχθρό και να κερδίσει νίκη ενάντια στα πάθη. Αφού δηλαδή στήριξε τον εαυτό του με λογισμούς σώφρονες και γενναίους, έβγαλε τα ρούχα του κι έπεσε γυμνός σε μια πυκνή συστάδα από τσουκνίδες και αγκάθια, πού είδε εκεί κοντά. Κυλίστηκε πάνω σ' αυτά πολλές ώρες, ώσπου ολόκληρο το σώμα του καταπληγώθηκε από τα κεντριά των αγκαθιών και των τσουκνίδων και λούστηκε στο αίμα. Υπομένοντας έτσι με ανδρεία τους φοβερούς πόνους, κατανίκησε τον σαρκικό πόλεμο. Και από τότε, με τη χάρη του Θεού, σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του ο δαίμονας της πορνείας δεν τον ξαναπείραξε, καθώς ο ίδιος διηγήθηκε αργότερα στους μαθητές του.
Του αββά Μάρκου
Ό νέος πρέπει να υποτάσσει τη νεότητα του στο λόγο του Θεού, όπως απαιτεί ο λόγος αυτός: «Παραστήσατε», λέει, «τα σώματα υμών θυσίαν ζώσαν, άγίαν, εύάρεστον τω Θεώ, την λογικήν λατρείαν υμών» (Ρωμ. 12:1). Κάθε υγρότητα σαρκικής επιθυμίας να τη σβήνει και να τη μαραίνει με την εγκράτεια στη βρώση και την πόση και με ολονύκτιες αγρυπνίες, για (να μπορέσει) να πει κι αυτός μ' όλη του την καρδιά: «Έγενήθην ως ασκός εν πάχνη· τα δικαιώματα σον ουκ έπελαθόμην» (Ψαλμ. 118:83). και αφού κατανοήσει (ο νέος) βαθιά ότι ανήκει στο Χριστό, να σταυρώσει τη σάρκα του μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες της (Γαλ. 5:24) και να νεκρώσει τα μέλη του, πού επιθυμούν τις γήινες ηδονές (Κολ. 3:5), όχι μόνο την πράξη της πορνείας, αλλά και κάθε ακαθαρσία πού ενεργείται στη σάρκα από τα πονηρά πνεύματα και δεν σταματάει μονάχα ως εδώ τον αγώνα εκείνος πού περιμένει το στεφάνι της αληθινής και αμόλυντης και ολοκληρωτικής παρθενίας, άλλ' ακολουθώντας την αποστολική διδασκαλία, αγωνίζεται να νεκρώσει και αυτού του πάθους (της σαρκικής επιθυμίας) την έννοια και την κίνηση. Όμως ούτε και σ' αυτό αρκείται όποιος έχει τον σφοδρό ερωτά να κατασκηνώσει στο σώμα του ή αγγελική και αμόλυντη παρθενία, αλλά προσεύχεται να εξαφανιστεί και αυτή ή ενθύμηση της ψιλής επιθυμίας, πού έρχεται με το λογισμό μόνο, χωρίς κίνηση και ενέργεια σωματικού πάθους, άλλ' απλώς σαν παραρριπισμός του νου, (δηλαδή σαν αιφνίδια και ασυνείδητη παρεκτροπή του νου). Αυτό μόνο με την ουράνια βοήθεια και δύναμη και πλούσια παροχή του Άγιου Πνεύματος είναι δυνατόν να κατορθωθεί, αν βέβαια υπάρχουν άνθρωποι πού γίνονται άξιοι γι' αυτή τη χάρη.
"Έτσι λοιπόν εκείνος πού περιμένει το στεφάνι της καθαρής και αμόλυντης παρθενίας και λιώνει από θείο έρωτα γι' αυτό, σταυρώνει τη σάρκα με ασκητικούς κόπους. Νεκρώνει τα γήινα μέλη του με την ένταση και την επιμονή στην εγκράτεια. Εξασθενίζει τον εξωτερικό άνθρωπο και τον αδυνατίζει και τον λεπταίνει σαν με λίμα, καταντώντας τον σωστό σκελετό. Κι έτσι, με την πίστη και με τους αγώνες και με την ενέργεια της χάριτος, ο εσωτερικός (άνθρωπος, δηλαδή ή ψυχή,) θα ανανεώνεται μέρα με τη μέρα (Β' Κορ. 4:16), προοδεύοντας στο καλύτερο με το ν' αυξάνει μέσα του την αγάπη, να μεγαλώνει την ελπίδα, να ευφραίνεται με αγαλλίαση του πνεύματος, να κυριαρχείται από την ειρήνη του Χρίστου (Κολ. 3:15), να οδηγείται από την καλοσύνη, να φωτίζεται από σύνεση και (πνευματική) γνώση, να στολίζεται από σοφία, να καθοδηγείται από την ταπεινοφροσύνη.
Με αυτές και παρόμοιες αρετές ανανεώνεται ο νους από το Άγιο Πνεύμα
και αναγνωρίζει επάνω του τα χαρακτηριστικά της θεϊκής εικόνας και κατανοεί το νοητό και άρρητο κάλλος της ομοιώσεως με τον Κύριο, και κατακτά τον πλούτο της αυτοδίδακτης και αύτομάθητης σοφίας, πού περιέχει ο εσωτερικός ενδιάθετος νόμος.
Του αγίου Μαξίμου
Ο δαίμονας της πορνείας είναι πολύ δυνατός και επιτίθεται με σφοδρότητα σ' εκείνους πού αγωνίζονται εναντίον αυτού του πάθους, και μάλιστα σε όσους δεν προσέχουν στο θέμα της τροφής και συναναστρέφονται με γυναίκες. Γιατί, ξεγελώντας επιτήδεια το νου με την απαλότητα της ηδονής, εμφανίζεται υστέρα την ώρα της ησυχίας, και με τη μνήμη φλογίζει το σώμα και παρουσιάζει στο νου διάφορες μορφές, παρακινώντας τον έτσι να δώσει τη συγκατάθεση του στην αμαρτία. "Αν δεν θέλεις να χρονίζουν μέσα σου αυτές (οι μορφές), καταπιάσου με τη νηστεία και τους κόπους και την αγρυπνία και την καλή ησυχία με διαρκή προσευχή. Όταν οι δαίμονες βγάλουν το νου σου από τη σωφροσύνη και τον περικυκλώσουν με τους λογισμούς της πορνείας, τότε λέγε με δάκρυα στον Κύριο: «Εκβαλόντες με νυνί περίεκύκλωσάν με» (Ψαλμ. 16:11)· «το άγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με από των κνκλωσάντων με» (Ψαλμ. 31:7).
Από το Γεροντικό
Ρώτησαν ένα γέροντα: Από που προέρχεται ο πόλεμος της πορνείας; Και απάντησε:Από το πολύ φαγητό κι από τον πολύ ύπνο.
Είπε πάλι (ο ίδιος γέροντας):
Ή φύση (του ανθρώπου) γεννάει τις επιθυμίες, αλλά ή εντατική άσκηση τις εξαφανίζει.
Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Παλλάδιο:
Πες μου, πάτερ, τι να κάνω; Τρία χρόνια τώρα νηστεύω δυο μέρες συνεχόμενες και τρώγω την τρίτη. και όμως δεν μπορώ να λυτρωθώ από το δαίμονα της πορνείας.
Παιδί μου, αποκρίθηκε ο γέροντας, όταν ο Θεός έστειλε στους Ισραηλίτες τον προφήτη Ησαΐα, του είπε: «Αναβόησαν εν ισχύ και μη φείση, και ανάγγειλαν τω λαό τάς αμαρτίας αυτών εμέ ήμέραν εξ ημέρας ζητούσι και έγγίζειν μοι έπιθυμούσι λέγοντες· τι ότι ένηστεύσαμεν και ουκ είδες; έταπεινώσαμεν τάς ψυχάς ημών και ουκ έγνως;» (πρβλ. Ήσ. 58:1-3). και τους έδωσε αυτή την απόκριση: «Εν τοις ημέρες των νηστειών υμών ευρίσκεστε ποιούντες τα θελήματα υμών και τους υποχείριους υμών κακοποιείτε και πάντας τους ύπεναντίους υμών κατανύσσετε και νηστεύετε εις κρίσεις και μάχας, ώστε άκονστήν γενέσθαι ενώπιον Κυρίου την κραυγή υμών. Ου ταύτην την νηστεία έξελεξάμην, λέγει Κύριος, ουδέ αν κάμψης ως κρίκον τον τράχηλόν σου και σάκκον και σποδόν ύποστρώση ούδ' ούτω κληθήσεται νηστεία δεκτή» (πρβλ. Ήσ. 58:3-5).Κι εσύ λοιπόν, παιδί μου, αν νηστεύεις από φαγητά και κακολογείς κάποιον ή κατακρίνεις ή μνησικακείς ή αποδέχεσαι πονηρούς λογισμούς ή επιθυμείς κάτι ηδονικό ή απαγορευμένο και με το νου σου συγκατατίθεσαι στην επιθυμία, πώς θέλεις να λυτρωθείς από τον πόλεμο της πορνείας; "Η μήπως δεν ξέρεις, πώς οποίος ικανοποιεί νοερά την επιθυμία του, αυτός χορταίνει και μεθάει ακόμα και χωρίς τα υλικά φαγητά (και ποτά); "Αν λοιπόν θέλεις να γίνει δεκτή ή νηστεία σου από το Θεό, φυλάξου πρώτα-πρώτα από κάθε πονηρό λόγο, από κάθε καταλαλιά και κατάκριση, και (γενικά), όπως είναι γραμμένο, «ου παραδέξη άκοήν ματαίαν» (Εξ. 23:1). Καθάρισε την καρδιά σου «από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος» (Β' Κορ. 7:1), από κάθε μνησικακία και αισχροκέρδεια. Δάμασε το σώμα σου με πολλές μετάνοιες και αγρυπνίες και άλλους κόπους, καθώς και με ιδιαίτερη μελέτη (του λόγου του Θεού). και όταν πηγαίνεις για ύπνο, να μην ξαπλώνεις αναπαυτικά στο κρεβάτι, αλλά να κοιμάσαι καθιστός. Μ' αυτά και τα παρόμοια όταν παιδαγωγούνται οι νέοι, μπορούν, με τη χάρη του Θεού, να επιβληθούν στον πόλεμο της πορνείας. Γι' αυτό και οι πατέρες θέσπισαν να μη μένουμε σε κελί ή ερημητήριο, αλλά να ζούμε σε κοινόβιο και να δαμάζουμε τον εαυτό μας με πολλούς κόπους.
Ό άββάς Αντώνιος είπε:
Κατά τη γνώμη μου, το σώμα έχει φυσική και έμφυτη κλίση προς τις επιθυμίες, ή οποία όμως δεν ενεργεί χωρίς να θέλει ή ψυχή. Παραμένει απλά στο σώμα σαν μια κλίση απαθής. Υπάρχει βέβαια και άλλη κλίση, (πού γεννιέται) από τη διατροφή και την καλοπέραση του σώματος με φαγητά και ποτά. Άπ' αυτά παράγεται θέρμη, πού διεγείρει το σώμα προς την πραγματοποίηση των επιθυμιών. Γι' αυτό και ο απόστολος παραγγέλλει: «Μη μεθύσκεσθε οίνο, εν ω εστίν ασωτία» (Εφ. 5:18). και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο (λέει): «Προσέχετε εαυτοΐς μήποτε βαρηθώσιν υμών αϊ καρδιαι εν κραιπάλη και μέθη» (Λουκ. 21:34). Υπάρχει, τέλος, και μια τρίτη κλίση, πού προκαλείται από την επιβουλή και το φθόνο των δαιμόνων σε όσους αγωνίζονται. Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουμε, ότι υπάρχουν τρεις κλίσεις σωματικής επιθυμίας: μία φυσική, μία από κατάχρηση φαγητών και μία από τους δαίμονες. Γι' αυτό, οποίος αγωνίζεται, πρέπει να γνωρίζει καλά τη διαφορά τους και να μην αγνοεί τα αίτια τους, ώστε ν' αντιμετωπίζει την καθεμιά με τον πιο κατάλληλο και πρόσφορο τρόπο.
Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: Τι να κάνω, πού με πολεμούν ή πορνεία και ο θυμός;
και ο γέροντας του απάντησε:
Ό Δαβίδ έλεγε: «Τον μεν λέοντα επάτασσον, την δε άρκτον άπέπνιγον» (πρβλ. Α' Βασ. 17:34-37). Αυτό (συμβολικά) σημαίνει, ότι το θυμό πρέπει να τον κόβουμε με τη μακροθυμία, και τη σαρκική επιθυμία να την καταστέλλουμε με (σωματικούς) κόπους και με νηστεία.
Ένας γέροντας είπε σε κάποιον αδελφό, πού τον πολεμούσε ή πορνεία:
Αδελφέ, θέλεις να σωθείς ενώ κοιμάσαι; Πήγαινε, μόχθησε, κοπίασε, ζήτησε και θα βρεις· ξύπνα, χτύπησε (τη θύρα του θείου ελέους), και θα σου ανοιχθεί (πρβλ. Ματθ. 7:7-8. Λουκ. 11:9-10). Υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι, πού καλοτυχίζονται άπ' όλους και στεφανώνονται επειδή, αν και δέχονται πολλά χτυπήματα, όμως στέκονται ακλόνητοι. Πολλές φορές μάλιστα και ένας μόνο, μολονότι χτυπιόταν από δύο, έκανε κουράγιο στις πληγές και νίκησε αυτούς πού τον χτυπούσαν. Αν λοιπόν εκείνοι δείχνουν τέτοιον υπομονή για επίγειο κέρδος, δεν πρέπει να σταθείς εσύ με μεγαλύτερη καρτερία για τη βασιλεία των ουρανών, τη στιγμή μάλιστα πού έχεις και το Θεό σύμμαχο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου